Έλαβα με χαρά και με πολύ ενδιαφέρον μελέτησα το Σχέδιο Θέσεων για το 3ο Συνέδριο. Εύχομαι με διάλογο επαρκή κι εποικοδομητικό, ανοίγματα και ωσμώσεις απόψεων, να φθάσομε τους ρεαλιστικούς στόχους, άμεσους και μεσοπρόθεσμους, που υπαγορεύει η παρούσα συγκυρία. Όσα ακολουθούν, ας θεωρηθούν, μια μικρή συμβολή στον κοινό στόχο.
- Το κείμενο εκφράζει την αλήθεια της κατάστασης, πληθωρικά και μακρηγορώντας, κερδίζει στην ανάλυση, αιτίων που οδήγησαν στο σήμερα, ιδίως σε ευρύτερο διεθνές πλαίσιο, φθάνοντας σε ακαδημαϊκό επίπεδο κι ίσως χρειάζεται μια σύμπτυξη, απλούστευση για διευκόλυνση της πρόσληψης και διατήρησης θέσεων. Έχει και στοιχεία αυτοκριτικής του χώρου, με ενίσχυση των προτάσεων (όχι σε ευρύτητα, όσο σε βαρύτητα, πειθώ), το δέον γενέσθαι: Πολύ λεπτομερειακές, όχι ‘‘επικαιροποιημένες’’, με λήψη του ζητουμένου κάποτε, που οδηγεί σε απευκταία σχήματα : επειδή δεν έχομε εκπροσώπηση, δεν μπορούμε να δράσομε ευρύτερα πολιτικά, και ‧ μη έχοντας εμβέλεια δράσης, δεν μπορούμε να έχομε εκλογικά επιτυχή αποτελέσματα. Επίσης θα λειτουργούσε καλλίτερα μια σύμπτυξη του τι προτείνουμε για δράση, μαζί με το τι στάση επιλέγουμε, απέναντι σε ΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ κ.ά. Και επικέντρωση σε τρία σημεία:
Στην ανάλυση λείπει ο τύπος του σημερινού πολίτη-ψηφοφόρου, στον οποίον απευθυνόμαστε κι ο οποίος είναι πολύ διαφορετικός εκείνου του 2015, ετεροκαθοριζόμενος στις επιλογές του, κυρίως τις πολιτικές, όχι απ’ τα μ.μ.ε., αλλ’ απ’ την ψηφιακή προπαγάνδα-εξάρτηση, την εικονική πραγματικότητα του κινητού τηλεφώνου. Καμιά πρόβλεψη για (αντί)δραση στα tik-tok, X, Instagram κ.λπ. Από χώρος που βρίσκεται στην επικαιρότητα είδαμε δήλωση ότι‧ Αν σιωπήσει, φέρει βαρύτατη ευθύνη και αυτοκαταργείται. Η Αριστερά, αν δεν ‘‘φωνάξει’’, εκεί που ακούει το ‘‘πλανητικό χωριό’’, μήπως οδηγείται σε κάτι παρόμοιο; Όποιοι θητεύουν στην εκπαίδευση, μπορεί να διαφωτίσουν σχετικά για τη ‘‘μετάλλαξη’’ του σύγχρονου ανθρώπου. Χρειάζεται συγκεκριμένη θέση – πρόταση, πού και πώς θα ακούγεται η φωνή της Αριστεράς στον ορυμαγδό fake news που μας πνίγουν - Δεν πρέπει να υπάρχει απουσία πρότασης καλλιτεχνικού σχεδιασμού. Η έλλειψη επαφής με την τέχνη εντείνει, ως γνωστόν, την απομόνωση και τον ατομικισμό. Αναγκαία στο Σχέδιο η προσθήκη της καλλιέργειας επαφών με τη διανόηση, η διοργάνωση Συνεδρίων, πολιτιστικών εκδηλώσεων, για να προκύψει, εκτός του κατά μόνας ζην και της συμμετοχής στους κοινωνικούς αγώνες και μια νέα συλλογικότητα, αφετηρία διαμόρφωσης ταξικής συνείδησης. Θα επιτευχθεί έτσι επιπλέον συσπείρωση της νεολαίας, αντιμετώπιση του κύματος βίας και διοχέτευση του δυναμικού της σε αγώνες, αντί παραίτησης και αποχής. Και στις κρίσιμες, γεμάτες ένταση συνελεύσεις, ο Λ. Κύρκος έπιανε τη φυσαρμόνικα για ένα εκτονωτικό intermezzo … &
- Η ρήξη με την Ευρωπαϊκή υποτέλεια, απαιτεί επιστροφή μέρους του εργατικού δυναμικού στον πρωτογενή τομέα της οικονομίας, (: το αντίθετο απειλείται να γίνει στη Θεσσαλία, μετά τις πλημμύρες), αποκέντρωση, αλλαγή σχολικών προγραμμάτων – αναγκαίος επαγγελματικός προσανατολισμός.
Κρίνεται αναγκαία μια σχετική προσθήκη:
Μπορεί οι ευρωεκλογές ν’ ανοίξουν και εθνική κάλπη, οπότε, χωρίς καθόλου χάσιμο χρόνου, ας ακουστεί σάλπισμα ετοιμότητας, με καχυποψία για το προεκλογικό κλίμα-δημοσκοπήσεις, όσο και για το αδιάβλητο του αποτελέσματος. Πριν από 140 χρόνια ο Ζυλ Γκεντ (Jules Guesde) δημοσίευσε ένα άρθρο με τίτλο ‘‘Το Κοινοβούλιο και ο δρόμος’’ που προκάλεσε αίσθηση. Απ’ τη φτωχή, φυτοζωούσα ιδέα της πολιτικής στο μεγάλο θεσμό, ο προβαλλόμενος ανοιχτός χώρος όπου κυκλοφορούν ελεύθερα οι ζωντανές ιδέες και οι ζωτικές δυνάμεις της κοινωνίας, ας εμπνεύσει στην παρούσα φάση την πορεία μας.
Δ.Χ.Παλούκης
