Ο ∆ηµήτρης Στρατούλης παρουσιάζει το βιβλίο του στα Χανιά και µιλά για τη «συνθηκολόγηση του ΣΥΡΙΖΑ»
Πηγή: Χανιώτικα Νέα
Μια διεισδυτική µατιά στους “8 µήνες που συντάραξαν την Ελλάδα Ιανουάριος – Αύγουστος 2015” επιχειρεί στο βιβλίο µε τον οµώνυµο τίτλο ο ∆ηµήτρης Στρατούλης.
Πριν την παρουσίαση του σήµερα το απόγευµα στις 7 στο καφέ “Κήπος”, ο πρώην Υπουργός και βουλευτής µιλάει στα «Χανιώτικα νέα» για τα γεγονότα της εποχής που καταγράφει στις σελίδες του.
• Μιλάτε στο βιβλίο σας για «µνηµονιακή συνθηκολόγηση» τον Ιούλιο του 2025.Μήπως εσείς- ως τότε “Αριστερό Ρεύµα”- τρέφατε αυταπάτες; Οι αποφάσεις του συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ , που είχαν παρθεί µε πλειοψηφία από τη µεριά των “προεδρικών” µιλούσαν ξεκάθαρα για: «Όχι στα µνηµόνια αλλά µέσα στην Ε.Ε.» κάτι διφορούµενο και αλληλοσυγκρουόµενο, που τους έδινε όµως το δικαίωµα την κατάλληλη στιγµή να πουν «µέσα στην Ε.Ε.» και να αφήσουν στην άκρη το σκίσιµο του µνηµονίου;
Η προεκλογική δέσµευση του ΣΥΡΙΖΑ ήταν, τουλάχιστον στα συνεδριακά κείµενά του, «Όχι µε κάθε θυσία στο ευρώ» και ότι, εάν ως κυβέρνηση εµποδιζόταν από τους δανειστές να εφαρµόσει το πρόγραµµά του δεν θα υπέγραφε νέο µνηµόνιο. Εµείς του “Αριστερού Ρεύµατος” του τότε ΣΥΡΙΖΑ αγωνιζόµασταν σε όλα τα κυβερνητικά, κοινοβουλευτικά και κοµµατικά επίπεδα, ώστε, µε βάση τις προγραµµατικές θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ, η κυβέρνησή του να πει ΟΧΙ σε 3ο µνηµόνιο, ακόµα και εάν η χώρα έβγαινε από το ευρώ.
• Μπορούσε να υπάρχει “ανατροπή των µνηµονίων” εντός της Ευρωζώνης, εντός της Ε.Ε. και των θεσµών της ; Στο ΜΕΡΑ 25 που συµµετέχετε, υπάρχουν τµήµατα πιο κοντά στον παλιό “ευρωκοµµουνισµό” που λένε ότι “µέσα σε αυτήν την Ε.Ε. για να αλλάξουµε τα πράγµατα εκ των έσω” και άλλα που αντιτίθενται σε αυτήν την προοπτική. Κάνω λάθος;
Η άποψη της “Λαϊκής Ενότητας” , στην οποία το “Αριστερό Ρεύµα” σήµερα συµµετέχει, είναι ότι η ΕΕ και η Ευρωζώνη, λόγω του χαρακτήρα τους, ως υπερεθνικοί καπιταλιστικοί οργανισµοί, που εξυπηρετούν µε νεοφιλελεύθερες αντικοινωνικές πολιτικές τα συµφέροντα του κεφαλαίου, δεν µπορούν να µεταρρυθµιστούν και να αλλάξουν από τα µέσα. Η Ελλάδα πρέπει για το καλό του εργαζόµενου λαού να αποδεσµευτεί από αυτές., Η Ενωτική Πρωτοβουλία ΜΕΡΑ 25 / Αναατρεπτική Οικολογική Αριστερά έχει διατυπώσει τη θέση για σύγκρουση και ρήξη µε τις πολιτικές που κυριαρχούν στην Ε.Ε. και ότι, σε περίπτωση σύγκρουσης µεταξύ µίας προοδευτικής φιλολαϊκής εφαρµοζόµενης πολιτικής και των µηχανισµών της ΟΝΕ και Ε.Ε., θα προταχθεί η αποδέσµευση από αυτές.
• Η “ΤΙΝΑ” (δεν υπάρχει εναλλακτική) αν τότε ήταν ισχυρή στην Ελληνική κοινωνία σήµερα η εντύπωση µας είναι ότι έχει ισχυροποιηθεί ακόµα περισσότερο. Ένα µεγάλο µέρος του κόσµου,ακόµα και αυτού που έχει µια προοδευτική κατεύθυνση, δεν ενστερνίζεται την προοπτική “συγκρούσεων”, “ανατροπών” καθώς είδε ότι κάτι τέτοιο οδηγούσε απέναντι στις πολιτικές ηγεσίες της Ευρώπης. Πώς αντιµετωπίζετε αυτά τα νέα δεδοµένα;
Ο πιο αποτελεσµατικός τρόπος για την αντιµετώπιση της ΤΙΝΑ και για πραγµατική υπεράσπιση των λαϊκών συµφερόντων στη χώρα µας είναι σήµερα η συνεργασία των δυνάµεων της Ριζοσπαστικής Αριστεράς. Η Ενωτική Πρωτοβουλία, συγκροτήθηκε από το ΜΕΡΑ25, την Λαϊκή Ενότητα – Ανυπότακτη Αριστερά, την Ανταγωνιστική Αριστερά, ριζοσπάστες οικολόγους και άλλες αριστερές δυνάµεις και ανένταχτους/ες αγωνιστές ως µία εκλογική συνεργασία ανατροπής και αλλαγής. Εντείνουµε τις προσπάθειες για διεύρυνση αλλά και συνδιαµόρφωση της και µε άλλες δυνάµεις της ριζοσπαστικής Αριστεράς. Με βάση ένα εναλλακτικό πρόγραµµα αντιµετώπισης των οξυµένων λαϊκών προβληµάτων (ακρίβεια, στέγη, µισθοί, συντάξεις, κλπ), που θα είναι σε ρήξη µε τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές και τις µνηµονιακές δεσµεύσεις της χώρας, µε την ολιγαρχία, που αυτές οι πολιτικές εξυπηρετούν, και µε το καθεστώς βαθιάς εξάρτησης της χώρας µας από τον ευρωατλαντισµό. Γιατί πρέπει και µπορεί, επιτέλους, να συγκροτηθεί, ως αποκούµπι και στήριγµα του εργαζόµενου λαού και της νεολαίας, ένας ισχυρός ενωτικός αριστερός πόλος πραγµατικής αντιπολίτευσης στις αντικοινωνικές κυβερνητικές πολιτικές, στήριξης κοινωνικών και αντιπολεµικών αγώνων, αναγέννησης της ελπίδας ότι υπάρχει εναλλακτική διέξοδος, για την οποία ο λαός και η νεολαία αξίζει να αγωνιστούν!
• Ως υπουργός τότε του ΣΥΡΙΖΑ, στην πρώτη διακυβέρνηση, πιστεύετε ότι υπήρχε προοπτική αν η Ελλάδα έβγαινε εκτός ευρωζώνης να βρει άλλο χρηµατοδότη για τα δάνεια τις προς τις Ευρωπαικές χώρες; Αν χρηµατοδότες ήταν πχ. Κίνα – Ρωσία, δεν θα δηµιουργούσε σχέση εξάρτησης µε αυτές τις χώρες και δεν θα µας έφερνε σε αντιπαράθεση µε το σύνολο σχεδόν της Ε.Ε. και τις ΗΠΑ;
Ναι, µια πορεία ρήξης µε τους δανειστές είχε ως σοβαρό ενδεχόµενο την έξοδο από το ευρώ, εάν αυτοί επέµεναν στην αδιαλλαξία τους. Η κυβέρνηση δεν έπρεπε να φοβηθεί αυτό το ενδεχόµενο, γιατί µπορούσε να βρει ισχυρά διεθνή στηρίγµατα. Μεγάλες χώρες, που ήταν περιφερειακές δυνάµεις, αλλά και άλλες χώρες του ΟΗΕ µη εξαρτώµενες από τον ευρωατλαντισµό, εάν διαπίστωναν, ότι η ελληνική κυβέρνηση ήταν πραγµατικά αποφασισµένη για ρήξη µε τους δανειστές, µας είχαν διαµηνύσει µε διάφορους τρόπους, που αναφέρω στο βιβλίο µου ότι, παρά τις δυσκολίες, θα έβρισκαν τρόπους να την στηρίξουν. Αυτές, τις υπαρκτές, βιώσιµες και συγκεκριµένες δυνατότητες, η προεδρική πλειοψηφία του ΣΥΡΙΖΑ και ο Πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας απέρριπταν µε διάφορα προσχήµατα, γιατί είχαν επιλέξει τη συνθηκολόγησή τους µε τους δανειστές.
• Αν σας ζητούσε ένας 20χρονος που δεν έζησε τα γεγονότα του 2015, να του εξηγήσετε γιατί δεν ευδοκίµησε αυτό επιθυµούσατε, τι θα λέγατε;
Το “Αριστερό Ρεύµα” επέλεξε να δώσει τη µάχη µέσα από το ΣΥΡΙΖΑ, για να τον αποτρέψει να υπογράψει ένα νέο καταστροφικό µνηµόνιο και για να εφαρµόσει τον προεκλογικό πρόγραµµά του και να προωθήσει συγκεκριµένες προτεινόµενες από αυτό εναλλακτικές αντιµνηµονιακές διεξόδους. ∆εν κάλυψε ποτέ, τίποτα και κανέναν, σχετικά µε την αρνητική πορεία, που ακολουθούσε η ηγετική οµάδα του ΣΥΡΙΖΑ και της κυβέρνησης. Ασκούσε κριτική, συχνά δηµόσια, και παρέµβαινε συνεχώς σε κυβερνητικό, κοµµατικό και κινηµατικό επίπεδο. Μόλις, όµως, η ηγετική οµάδα του ΣΥΡΙΖΑ ακύρωσε, µαζί µε Ν∆, ΠΑΣΟΚ, ΑΝΕΛ, ΠΟΤΑΜΙ, το ηρωικό δηµοψηφισµατικό λαϊκό ΟΧΙ στα µνηµόνια και ψήφισε το 3ο µνηµόνιο, αποχωρήσαµε από την κυβέρνηση και τον ΣΥΡΙΖΑ και συγκροτήσαµε µαζί µε άλλες αντιµνηµονιακές αριστερές δυνάµεις τη “Λαϊκή Ενότητα”.
• Ο ΣΥΡΙΖΑ έγινε ξανά κυβέρνηση στις εκλογές του Σεπτεµβρίου του 2015 35,4 % και το 2019 έλαβε 31,53% κάτι που σηµαίνει ότι ακόµα και 4 χρόνια µετά “το µη σκίσιµο των µνηµονίων”, η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων πουν τον στήριξαν εκλογικά, συνέχισαν να το κάνουν, ενώ η δική σας πολιτική πρόταση έλαβε πολύ µικρά ποσοστά. Αυτό δεν δικαιώνει την τότε ηγετική οµάδα του ΣΥΡΙΖΑ;
Όχι σε καµία περίπτωση και αυτό αποδεικνύεται από τη σηµερινή εικόνα διάλυσής του. Η συνθηκολόγηση του ΣΥΡΙΖΑ µείωσε τις προσδοκίες του λαού και διέδωσε την ηττοπαθή αντίληψη, ότι δεν µπορεί να γίνει τίποτε εναλλακτικό και ότι καλύτερα να αποφευχθούν τα χειρότερα που θα έφερνε η επάνοδος Ν∆ και ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση. Αυτό τον οδήγησε σε εκλογική στήριξη του ΣΥΡΙΖΑ και τον Σεπτέµβρη του 2015. Επίσης τα φτωχότερα λαϊκά στρώµατα πίστεψαν το προεκλογικό αφήγηµα του ΣΥΡΙΖΑ, ότι µια δική του κυβέρνηση θα εφάρµοζε χαλαρότερα το 3ο µνηµόνιο. Όταν, όµως, στη συνέχεια άρχισαν να πέφτουν στις πλάτες τους οι κοινωνικές και οικονοµικές επιπτώσεις της εφαρµογής του, η λαϊκή δυσαρέσκεια γιγαντώθηκε και οδήγησε σε πολιτική αναξιοπιστία, πολλαπλές εκλογικές ήττες, πολυδιασπάσεις και στη σηµερινή εικόνα του ΣΥΡΙΖΑ.
• Σήµερα βλέπουµε σε όλη την Ευρώπη ως “εναλλακτική” πρόταση να εµφανίζεται η ακροδεξιά “µε κουστούµι και όχι µπότες όπως η Χ.Α.” µεν αλλά ακροδεξιά δε και η ατζέντα της να έχει υιοθετηθεί από το σύνολοß των δεξιών κοµµάτων. Ένα σχόλιο;
Η άνοδος της ακροδεξιάς στην Ευρώπη και στην Ελλάδα, συµπεριλαµβανοµένων νεοφασιστικών δυνάµεων, οφείλεται, κυρίως, στις αντικοινωνικές πολιτικές και στη διάχυση του ρατσιστικού δηλητηρίου από τα συστηµικά κόµµατα (νεοφιλελεύθεροι, ακροκεντρώοι, σοσιαλφιλελεύθεροι).
Η ακροδεξιά, πλέον, δεν αποτελεί περιθωριακή πολιτική δύναµη στο πολιτικό σκηνικό των χωρών – µελών της ΕΕ, αλλά µια εναλλακτική του συστήµατος για το σχηµατισµό κυβερνήσεων (Μελόνι, Λεπέν κ.α.) από δεξιά και ακροδεξιά κόµµατα.
Η αντιµετώπισή της πρέπει να αποτελεί σηµαντική προτεραιότητα για την αριστερά, η οποία, όµως, επιπλέον, πρέπει να απαντήσει, γιατί περιορίζεται η επίδρασή της στα φτωχά λαϊκά στρώµατα, ενώ σε αυτά διεισδύει η ακροδεξιέ και, στη βάση αυτή, να αναδιαµορφώσει την πολιτική της στρατηγική. Να ξαναανακαλύψει, µε σύγχρονους όρους, τον ιδρυτικό λόγο της ύπαρξής της, δηλαδή να εκπροσωπεί τα συλλογικά συµφέροντα των εργαζόµενων τάξεων και να εκπέµπει µία ιδεολογικοπολιτική ταυτότητα ενότητας, αγώνα, συνέπειας αξιοπρέπειας, εναλλακτικού προγράµµατος και οράµατος για µία δίκαιη κοινωνία, τον σοσιαλισµό της εποχής µας.
