του Στέλιου Κυδωνάκη
Στις δεκάδες διαφημιστικές καταχωρήσεις με τις οποίες ο όμιλος ΟΤΕ (Deutsche Telekom) εξαγοράζει την χειραγώγηση των πολιτών από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, δεν υπάρχει βεβαίως αναφορά στα εργατικά ατυχήματα. Ο προφανής λόγος δεν είναι επειδή αυτά απουσιάζουν, αλλά επειδή η προβολή τους θα τσαλάκωνε την απαστράπτουσα εικόνα της εταιρείας όπως έχει επιμελώς φιλοτεχνηθεί.
Η επικινδυνότητα του επαγγέλματος όμως, σε συνδυασμό με την αυξανόμενη εντατικοποίηση, την κατάφορη παραβίαση της εργατικής νομοθεσίας για τα μέτρα Υγείας και Ασφαλείας και οι πιέσεις για όλο και μεγαλύτερη αύξηση της παραγωγικότητας, έχουν φέρει πλέον στην επιφάνεια εφιαλτικά στοιχεία για τα εργατικά ατυχήματα στον όμιλο ΟΤΕ. Αρκεί μια ματιά στην ετήσια έκθεση με τον βαρύγδουπο τίτλο «Απολογισμός Βιώσιμης Ανάπτυξης» προκειμένου να διαπιστώσει κανείς, ότι η «κοινωνικά ευαίσθητη εταιρεία», η εταιρεία «υπόδειγμα» ιδιωτικοποίησης, ο «μεγαλύτερος επενδυτής» της χώρας, δεν είναι παρά ένας αδίστακτος κερδοσκόπος που μπροστά στην ακόρεστη δίψα του για κέρδη, περιφρονεί ακόμα και την ίδια την ανθρώπινη ζωή. Οι στατιστικές σοκάρουν. Ακόμα και αν παραβλέψουμε τα δεκάδες εργατικά ατυχήματα που αποκρύπτονται, την πενταετία 2009-2013 ο μέσος όρος των εργατικών ατυχημάτων ανά έτος είναι 36, ενώ την πενταετία 2014-2018 με πολύ λιγότερους εργαζόμενους, ο μέσος όρος των εργατικών ατυχημάτων ανά έτος είναι 75!
Στη σημερινή εργασιακή ζούγκλα του μεταμνημονίου, της ανάπτυξης και της κανονικότητας, η περίπτωση ΟΤΕ δεν είναι δυστυχώς η εξαίρεση αλλά ο κανόνας. Έτσι το προχθεσινό «ατύχημα» στην Motor Oil, ήρθε ως συνέχεια με τα αντίστοιχα «ατυχήματα» – πολλές φορές δυστυχήματα – στην Λάρκο, στην Ξάνθη, στο Βόλο, στα Γιάννενα, στην Κοζάνη, στο Σχηματάρι και αλλού. Απ’ άκρη σ’ άκρη, σε ολόκληρη τη χώρα, η ανάπτυξη προβάλει, βουτηγμένη στο αίμα των εργαζομένων.
Στον ΟΤΕ πρόσφατα, εργαζόμενος στο Κολωνάκι, καταρρέει μόνος και αβοήθητος. Στο Πικέρμι, εργολαβικός εργαζόμενος στο δίκτυο πέφτει από σάπια κολώνα που σπάει. Στο Παγκράτι, πέφτει από σκάλα και τραυματίζεται εργαζόμενος, που όπως πάντα, δουλεύει σε παρανόμως συγκροτηθέν μονοπρόσωπο συνεργείο. Στο Περιστέρι, στην Ελασσόνα, στην Θεσσαλονίκη και αλλού, οι εργαζόμενοι του ΟΤΕ αυγατίζουν με το αίμα τους το μέρισμα της Deutsche Telekom. Οι πρακτικές της διοίκησης του ΟΤΕ είναι εξοργιστικές. Παρόλες τις καταγγελίες, εξακολουθούν να μην τηρούν την νομοθεσία που ορίζει με σαφήνεια ότι δεν επιτρέπονται μονομελή συνεργεία για εργασία επί στύλου. Δεν αποθαρρύνουν την απόκρυψη δεκάδων εργατικών ατυχημάτων από στελέχη της υπηρεσιακής ιεραρχίας.
Η μνημονιακές κυβερνήσεις, αιχμάλωτες των ευρωενωσιακών τους προσανατολισμών, δεν διανοούνται να στεναχωρήσουν την Γερμανικών συμφερόντων εταιρεία. Οι ελεγκτικοί μηχανισμοί του ΣΕΠΕ λοιπόν, χαϊδεύουν τον ΟΤΕ! Χαρακτηριστικά τον Μάρτη του 2019 (και με «αριστερή» κυβέρνηση για τους έχοντες μνήμη), το ύψος του προστίμου που βεβαίωσαν για συγκρότηση μονομελών συνεργείων ήταν της τάξης των 6.000€ σε μια εταιρεία με αναμενόμενα μικτά κέρδη προ φόρων για το 2019 της τάξεως των 1,4 δις €!
Σε αυτό τον φαύλο κύκλο του αίματος των εργαζομένων, ο αδύναμος κρίκος είναι βεβαίως το συνδικαλιστικό κίνημα που δεν μπόρεσε να αποτρέψει των εξανδραποδισμό των εργαζομένων από την εργοδοτική απληστία. Η κυβέρνηση όμως, αλλά και η μνημονιακή αντιπολίτευση, έχουν τεράστιες ευθύνες για την ανοχή που επέδειξαν σε ένα τέτοιο έγκλημα διαρκείας. Το υπουργείο εργασίας ειδικότερα, δεν νοείται να συνεχίσει να κάνει τα στραβά μάτια στην εργοδοτική αναλγησία. Οι ελεγκτικοί μηχανισμοί οφείλουν να επιτελέσουν επιτέλους το έργο τους και να σταματήσουν να σφυρίζουν αδιάφορα. Η κοινωνία, οι πολιτικές οργανώσεις με εργατική αναφορά και τα συνδικάτα, οφείλουν να συντονιστούν και να οργανώσουν τις αντιστάσεις των εργαζομένων που θα σπάσουν το πέπλο σιωπής των ΜΜΕ, θα σταματήσουν την ανοχή σε αυτό έγκλημα και θα επιβάλουν συνθήκες υγείας, ασφάλειας και σεβασμού της ανθρώπινης αξιοπρέπειας στους εργασιακούς χώρους.
