Αυτά που συμβαίνουν στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια και ιδιαίτερα το τελευταίο διάστημα ξεπερνούν κάθε προηγούμενο των μεταπολεμικών χρόνων. Ακρίβεια, μείωση του πραγματικού εισοδήματος, διάλυση των δημόσιων υποδομών, αδυναμία επιβίωσης για μεγάλο μέρους του πληθυσμού σε αντίθεση με την κυβέρνηση, το περιβάλλον της και τους ολιγάρχες, που πλουτίζουν κατατρώγοντας τα πάντα.

Προωθείται για ψήφιση το 13ωρο σ’ έναν εργοδότη, που αποτελεί μία επιπλέον επιδείνωση στις εργασιακές σχέσεις. Η τραγική κατάσταση αποδεικνύεται και από τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ: 18,2% των εργαζομένων εργάζεται ήδη πάνω από 48 ώρες και το 53,1% από 43-47 ώρες. Τρανή απόδειξη της εντατικοποίησης της εργασίας είναι τα εργατικά δυστυχήματα-εγκλήματα, που προβλέπεται να φτάσουν σε αριθμό-ρεκόρ το 2025 (114 νεκροί εργάτες μόνο σ’ ένα εξάμηνο, τέσσερις νεκροί σε 28 ώρες μόνο), πολλοί από τους οποίους είναι συνταξιούχοι που αναγκάζονται να εργάζονται γιατί δεν τους φτάνει η σύνταξη! Επτά στους δέκα δυσκολεύονται να τα βγάλουν πέρα, σύμφωνα με τα στοιχεία του ΙΟΒΕ, το 65% των πολιτών δηλώνει αδυναμία, έναντι του 59% που ήταν τον Ιούλιο, και η ακρίβεια αποτελεί το μεγαλύτερο πρόβλημα. Η τελευταία έρευνα (6/10) της Marc καταδεικνύει ότι το 48,1% των πολιτών χρειάζεται να κάνει περικοπές ακόμη και στα απαραίτητα, ενώ το 12,7% των οικογενειών έχει εισοδήματα τα οποία δεν φτάνουν ούτε για τα αναγκαία και χρειάζονται επιπλέον χρήματα για να καλυφθούν οι απολύτως βασικές ανάγκες. Μάλιστα, σύμφωνα με την ΕΛΣΤΑΤ, το 7% του πληθυσμού αντιμετωπίζει πρόβλημα ανεπάρκειας τροφής, ενώ το 1,6% έχει περάσει μία ολόκληρη μέρα χωρίς καθόλου τροφή.

Απόδειξη των δυσκολιών που αντιμετωπίζει η πλειονότητα του πληθυσμού είναι η εκτόξευση του ιδιωτικού χρέους, που έχει φτάσει στα 371 δισ. ευρώ, δηλαδή σχεδόν διπλάσιο του ΑΕΠ (201 δισ.), το οποίο φυσικά οφείλεται σε αδυναμία κάλυψης από τους πολίτες βασικών τους υποχρεώσεων, όπως και το γεγονός ότι το ποσοστό ιδιοκατοίκησης έχει μειωθεί από 87% το 2011 σε 61% τώρα, που αποδεικνύει τον μεγάλο αριθμό δανειοληπτών που έχουν χάσει τα σπίτια τους από τράπεζες και funds μέσω πλειστηριασμών!

Από την άλλη μεριά η κυβέρνηση, συστημικά ΜΜΕ και δικαστική εξουσία αποτελούν μία ομάδα, μαζί με την οικονομική ολιγαρχία, που προσπαθούν να αρπάξουν τα πάντα και επιπλέον προκαλούν τον λαό.

Είναι πρόκληση να αποκαλύπτονται συνεχώς σκάνδαλα από τον ΟΠΕΚΕΠΕ, να καταγγέλλουν οι πρώην διοικητές τους υπουργούς και να βγαίνει ο Γεωργιάδης αλλά και κυβερνητικοί δημοσιογράφοι και να λένε ότι οι υπουργοί δεν θίγονται ό,τι κι αν κάνουν, ενώ ο Μητσοτάκης δηλώνει ανήξερος και οι κανονικοί αγρότες δεν παίρνουν τις επιδοτήσεις τους.

Είναι πρόκληση να λέει η πρόεδρος του Αρείου Πάγου Αναστασία Παπαδοπούλου για το έγκλημα των Τεμπών ότι και στο παρελθόν είχαν γίνει δυστυχήματα και οι αντιδράσεις των γονέων αποτελούν προσβολή στη δημοκρατία! Και φυσικά να εξευτελίζονται πλήρως από τις εξελίξεις, εξευτελίζοντας κάθε έννοια δικαιοσύνης.

Είναι πρόκληση να αποφασίζει η κυβέρνηση να επιδοτούνται οι μεγάλες εταιρείες με 200 εκατ. κάθε χρόνο για την ενέργεια, με τη μορφή δανείου που θα αποπληρωθεί σε βάθος 20ετίας, ενώ μικρές επιχειρήσεις και νοικοκυριά σηκώνουν το βάρος του τεράστιου ενεργειακού κόστους, το οποίο αυξάνεται συνεχώς.

Είναι πρόκληση υπουργοί και δημοσιογράφοι να στοχοποιούν το νοσηλευτικό προσωπικό για τα προβλήματα των νοσοκομείων, ενώ μειώνονται οι δαπάνες για την υγεία, υπάρχουν τεράστιες ελλείψεις, αλλά η κυβέρνηση προωθεί νέες καταργήσεις-συγχωνεύσεις νοσοκομείων.

Είναι πρόκληση να έχουν χρειαστεί 23 ημέρες απεργίας πείνας από τον Πάνο Ρούτσι και λαϊκές κινητοποιήσεις για να ικανοποιηθεί το αυτονόητο αίτημά του για εκταφή και πραγματοποίηση όλων των τοξικολογικών εξετάσεων για να διαπιστωθούν τα αίτια του θανάτου του παιδιού του.

Είναι πρόκληση να ανακοινώνονται  πανηγυρικά μειώσεις στις τιμές των προϊόντων και να αφορούν όχι βασικά προϊόντα αλλά καρβουνάκια, μπαλόνια, συνδετήρες κλπ

Είναι πρόκληση και ραγιαδισμός να εξακολουθεί η κυβέρνηση να ταυτίζεται με τον δολοφόνο Νετανιάχου, να αρνείται ότι διενεργεί γενοκτονία σε βάρος του παλαιστινιακού λαού και Ισραηλινοί να συμπεριφέρονται ως επικυρίαρχοι στη χώρα μας.

Είναι πρόκληση και ραγιαδισμός να συλλαμβάνονται από το Ισραήλ και να κρατούνται για μέρες παράνομα Έλληνες πολίτες σε διεθνή ύδατα, διότι συμμετείχαν στον στόλο αλληλεγγύης, και η ελληνική κυβέρνηση να μην προβαίνει σε οποιαδήποτε διαμαρτυρία.

Οι προκλήσεις και οι αδικίες είναι πολλές και συνεχίζονται. Η μόνη λύση είναι ο λαός με τους αγώνες του να ανατρέψει αυτούς που τις κάνουν αλλά και να μην επιτρέψει τη διαδοχή τους από εκείνους που θα κάνουν τα ίδια. Απαιτείται νέα πορεία και πρόσωπα που μπορούν να την εγγυηθούν.

*Η Δέσποινα Σπανού είναι πρώην αντιπρόεδρος της ΑΔΕΔΥ, στέλεχος της ΛΑΕ – Ανυπότακτη Αριστερά