Πηγή 1: Todos Somos Venezuela GR
Πηγή 2: Prensa Rebelde GR [1] [2] [3]
Να απελευθερωθούν τώρα οι Βενεζουελάνοι μετανάστες από το κολαστήριο του Ελ Σαλβαδόρ !
“Το Γκουαντάναμο του Ελ Σαλβαδόρ”
Η “μεγαφυλακή” CECOT – Centro de Confinamiento del Terrorismo (Κέντρο Περιορισμού της Τρομοκρατίας) είναι η μεγαλύτερη φυλακή της Λατινικής Αμερικής και μία από τις μεγαλύτερες στον κόσμο και βρίσκεται στο Ελ Σαλβαδόρ, μια χώρα με μόλις 6,3 εκατομύρια πληθυσμό.Εχει χωρητικότητα για 40.000 κρατούμενους και χαρακτηρίζεται από αυστηρά μέτρα ασφαλείας, συμπεριλαμβανομένης της συνεχούς παρακολούθησης, της απομόνωσης των κρατουμένων και της ελάχιστης επικοινωνίας με τον έξω κόσμο. Η φυλακή αυτή είναι μέρος της ευρύτερης στρατηγικής της κυβέρνησης Μπουκέλε που με το πρόσχημα της καταπολέμησης της εγκληματικότητας και των εγκληματικών ομάδων στη χώρα. έχει εγκαταστήσει ένα αυτρχικό αστονομικό και στρατιωτικό καθεστώς στη χώρα.
Δεν εντυπωσίασε κανέναν το γεγονός ότι προσφέρθηκε με ευχαρίστηση στη νέα κυβέρνηση του Ντόναλντ Τραμπ για να φυλακιστούν εκεί μετανάστες. Εκεί μεταφέρθηκαν 200+μετανάστες από τη Βενεζουέλα που, σύμφωνα με τις οικογένειές τους, καμιά σχέση δεν έχουν με την εγκληματική συμμορία που (υποτίθεται) κυνηγά ο Τραμπ και έχει ήδη εξαρθρωθεί εδώ και καιρό από τις αρχές της Βενεζουέλας.
Η Βενεζουέλα καταγγέλλει ΗΠΑ και Ελ Σαλβαδόρ στον ΟΗΕ για την κατάσταση δουλείας που έχουν επιβάλει στους μετανάστες από τη Βενεζουέλα
Πηγή | Cuatro FΗ κυβέρνηση της Βενεζουέλας υπέβαλε έντονη καταγγελία στην Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, αποκαλύπτοντας μια «ανησυχητική συνωμοσία μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και του Ελ Σαλβαδόρ για τη διακίνηση μεταναστών από τη Βενεζουέλα», οι οποίοι έχουν απαχθεί και μεταφερθεί σε φυλακές υψίστης ασφαλείας στο Ελ Σαλβαδόρ, σε μια πράξη που θυμίζει τις χειρότερες πρακτικές δουλείας στην ιστορία.
Ο πρέσβης Αλεξάντερ Γιάνες, αντιπρόσωπος της Βενεζουέλας στον ΟΗΕ, δήλωσε κατηγορηματικά ότι οι πολίτες της Βενεζουέλας κατηγορούνται χωρίς αποδείξεις ότι ανήκουν σε εγκληματικές ομάδες, για να σταλούν σε αυτό που περιέγραψε ως «στρατόπεδα συγκέντρωσης» στο έδαφος του Σαλβαδόρ.
«Η κατάσταση αυτή είναι απαράδεκτη. Η μετανάστευση σε αναζήτηση καλύτερων ευκαιριών δεν είναι έγκλημα και κανείς δεν αξίζει να αντιμετωπίζεται ως εγκληματίας γι’ αυτό», δήλωσε ο Γιάνες κατά την ανάγνωση του επίσημου ανακοινωθέντος.
Η κυβέρνηση της Βενεζουέλας χαρακτήρισε τη συνεργασία μεταξύ των ΗΠΑ και του Ελ Σαλβαδόρ «ανησυχητική και ανώμαλη», παρομοιάζοντάς την με τις σκοτεινές πρακτικές της δουλείας και της εμπορίας ανθρώπων του παρελθόντος. Επανέλαβε επίσης τη δέσμευσή της να αγωνιστεί για τη διεθνή δικαιοσύνη και να εγγυηθεί την ασφαλή επιστροφή των συμπατριωτών της, οι οποίοι το μόνο που επιδιώκουν είναι ένα καλύτερο μέλλον για τις οικογένειές τους.
Η Βενεζουέλα δεν θα σταματήσει εδώ- η καταγγελία θα διαβιβαστεί και σε άλλους διεθνείς οργανισμούς για να απαιτήσει την προστασία των ευάλωτων μεταναστών από τη Βενεζουέλα. «Δεν θα ησυχάσουμε μέχρι να αποδοθεί δικαιοσύνη και να γίνουν σεβαστά τα ανθρώπινα δικαιώματα των αδελφών μας», κατέληξε ο Yánez.
Η ενέργεια αυτή αποδεικνύει για άλλη μια φορά τη σταθερή δέσμευση της Βενεζουέλας για την υπεράσπιση του λαού της, όπου κι αν βρίσκεται.
Η αξιοπρέπεια των κατοίκων της Βενεζουέλας δεν πωλείται!
Βενεζουέλα και ΗΠΑ συμφωνούν να επαναλάβουν τον επαναπατρισμό μεταναστών από τη Βενεζουέλα
Πηγή: teleSUR
Αυτές τις ημέρες, οι μπολιβαριανές αρχές κατήγγειλαν την κράτηση των μεταναστών από τη Βενεζουέλα στο Ελ Σαλβαδόρ, με εντολή των ΗΠΑ, ως πλήρη παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Ο Χόρχε Ροντρίγκεζ Γκόμεζ, ορισμένος για τους ειρηνευτικούς διαλόγους από τη Μπολιβαριανή Δημοκρατία της Βενεζουέλας, ανακοίνωσε ότι η κυβέρνησή του συμφώνησε να επαναλάβει την επιστροφή των μεταναστών από τη Βενεζουέλα με την βορειοαμερικανική κυβέρνηση με μια πρώτη πτήση, την Κυριακή 23 Μαρτίου.
Μέσω δήλωσης, ο Ροντρίγκες Γκόμες διευκρίνισε ότι η απόφαση περιλαμβάνεται στο πλαίσιο του Σχεδίου Vuelta a la Patria (που εφαρμόζεται από το 2018) με στόχο να διασφαλιστεί η επιστροφή των κατοίκων της Βενεζουέλας στο έθνος τους με την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων τους.
«Η μετανάστευση δεν είναι έγκλημα και δεν θα ησυχάσουμε μέχρι να επιτύχουμε την επιστροφή όλων όσων το απαιτούν και μέχρι να σώσουμε τους αδελφούς μας που απήχθησαν στο Ελ Σαλβαδόρ», αναφέρεται στο κείμενο.
Μετά τη συνάντηση μεταξύ του προέδρου Νικολάς Μαδούρο και του Ρίτσαρντ Γκρενέλ, ειδικού απεσταλμένου της Ουάσινγκτον, ο πρόεδρος της Βενεζουέλας επιβεβαίωσε ότι κατέληξε σε συμφωνία με τις ΗΠΑ για την επανέναρξη των πτήσεων των πολιτών της Βενεζουέλας, μετά την ανάκληση από την κυβέρνηση του Λευκού Οίκου της άδειας που επέτρεπε στην πετρελαϊκή εταιρεία Chevron να δραστηριοποιείται στη χώρα της Καραϊβικής.
Αν και η επανέναρξη ήταν προγραμματισμένη για τις 14 Μαρτίου, ο Ντιοσντάδο Καμπέγιο, υπουργός Πολιτικής, Ασφάλειας των Πολιτών και Ειρήνης, ανακοίνωσε ότι η πτήση του σχεδίου επιστροφής στην πατρίδα αναβλήθηκε λόγω των δυσμενών καιρικών συνθηκών στις ΗΠΑ.
Εν μέσω εντάσεων μεταξύ Ουάσινγκτον και Καράκας για την αποστολή περισσότερων από 200 μεταναστών από τη Βενεζουέλα στο Ελ Σαλβαδόρ και την κράτησή τους στη μεγαφυλακή του Ναγίμπ Μπουκέλε, ο πρόεδρος του Κοινοβουλίου της Βενεζουέλας, Χόρχε Ροντρίγκες, δήλωσε την περασμένη Πέμπτη ότι η χώρα είναι έτοιμη να υποδεχθεί τους υπηκόους της που βρίσκονται στις ΗΠΑ. Παράλληλα, χαρακτήρισε την απαγωγή στο Κέντρο Περιορισμού για την Τρομοκρατία (C.E.C.O.T.) ως πλήρη παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, των δικαιωμάτων των μεταναστών και των παιδιών.
Τέσσερα κομβικά σημεία για τις απαγωγές μεταναστών προερχόμενους από τη Βενεζουέλα
 |
| To να είσαι “coyote” (διακινητής) είναι μια τεράστια επιχείρηση |
Η ιστορία γράφεται από τους νικητές, λένε… αλλά όταν ο νικητής είναι μια παρακμιακή και εγκληματική αυτοκρατορία, η ιστορία μοιάζει περισσότερο με ένα ποινικό μητρώο που περιμένει να διαβαστεί από την ανθρωπότητα. Και σε αυτή την ιστορία -αυτή των τελευταίων χρόνων της πολιορκίας κατά της Βενεζουέλας- υπάρχει μια σελίδα τόσο σκοτεινή όσο και υποκριτική: η μεταχείριση των μεταναστών από τη Βενεζουέλα.
Εδώ δεν πρόκειται για «αυθόρμητα» θύματα μιας ανθρωπιστικής κρίσης, αλλά για πολιτικούς στόχους που κινούνται σαν πιόνια στη σκακιέρα του διεθνούς κυνισμού.
Σήμερα σας παρουσιάζω κομβικά σημεία σχετικά με τις απαγωγές μεταναστών από τη Βενεζουέλα, τέσσερις άβολες αλήθειες που τα Κογιότ* του Βορρά και τα τοπικά τσιράκια τους θα προτιμούσαν να θάψουν κάτω από ένα βουνό ψεύτικων ειδήσεων, ΜΚΟ και χειροκροτημάτων στα αγγλικά:
1. Το εκτελεστικό διάταγμα Ομπάμα και οι εξαναγκαστικές εξαγωγές (2015-2019)
Όλα ξεκίνησαν με μια υπογραφή, μια φράση που ακούγεται σαν σενάριο δυστοπικής ταινίας: «μια ασυνήθιστη και εξαιρετική απειλή». Έτσι, ο Μπαράκ Ομπάμα αποφάσισε το 2015 ότι η Βενεζουέλα αποτελεί κίνδυνο για την εθνική ασφάλεια των ΗΠΑ. Μια χώρα πλούσια σε πετρέλαιο, με δωρεάν πανεπιστήμια, εκατομμύρια σπίτια που χτίστηκαν και μια κυβέρνηση εκλεγμένη από το λαό; Απειλή; Ναι, για τη νεοφιλελεύθερη τάξη.
Μετά από αυτό το διάταγμα ήρθε το μπαράζ: περισσότερες από χίλιες κυρώσεις, οικονομικός αποκλεισμός, δέσμευση περιουσιακών στοιχείων, πόλεμος στα μέσα ενημέρωσης, διπλωματικές διώξεις, απόπειρες πραξικοπήματος, εισβολή, δολοφονίες και, ως αποτέλεσμα, η προκαλούμενη υποβάθμιση του οικονομικού μηχανισμού της Βενεζουέλας. Τι παράγουν αυτά; Μετανάστευση, ποιοι φώναζαν για αυτές τις ενέργειες; Η Μαρία Κορίνα, ο Λεοπόλδο Λόπεζ, ο Γκουαϊδό, ο Λεντέσμα, ο Παπαρόνι, ο Χούλιο Μπόρχες και η παρέα του.
Αλλά εδώ είναι το κομβικό σημείο : ήταν σχεδιασμένο. Δεν ήταν μια παρενέργεια, ούτε ένα ατύχημα, ήταν στοχευμένο. Η Νότια Διοίκηση των ΗΠΑ το παραδέχτηκε στα δικά της έγγραφα: για να αποσταθεροποιηθεί εσωτερικά και να προκληθεί εξωτερική δημογραφική πίεση. Ένα ήπιο όπλο πολέμου: να εξάγουν το πρόβλημα που οι ίδιοι δημιούργησαν.
Πολλοί Βενεζουελάνοι άνδρες και γυναίκες από τη Βενεζουέλα αναγκάστηκαν να μεταναστεύσουν κάτω από ένα μοντέλο ασφυξίας, όχι λόγω πολιτικών διώξεων, όχι λόγω «δικτατορίας», αλλά λόγω της αδυναμίας οικονομικής λειτουργίας σε μια αποκλεισμένη χώρα. Και τότε ήρθε η δεύτερη απάτη…
2. Το εργοστάσιο μίσους: οι προωθητές της μετανάστευσης έγιναν ξενοφοβικοί
Μόλις οι Βενεζουελάνοι έφτασαν στην Κολομβία, το Περού, τη Χιλή, το Εκουαδόρ ή τις Ηνωμένες Πολιτείες, άρχισε η δεύτερη φάση της επιχείρησης: το συμβολικό και δημοσιογραφικό λιντσάρισμα. Οι ίδιες φωνές που έλεγαν «φύγετε από αυτή τη δικτατορία» άρχισαν να λένε «δεν θέλουμε εδώ τους εγκληματίες Τσαβίστας».
Τα μίντια – τα ίδια που φωνάζουν για τους μετανάστες στην Ουκρανία, οι πολιτικοί της Βενεζουέλας που πούλαγαν τον εαυτό τους ως δημοκράτες στον κόσμο – έκαναν τους Βενεζουελάνους συνώνυμο του εγκλήματος, της πανούκλας, της πορνείας και της φτώχειας, όπως το έθεσαν κατά λέξη η Μαρία Κορίνα και ο Χούλιο Μπόρχες. Οι τίτλοι ήταν εγκληματικοί: «Βενεζουελανός κλέβει στη Λίμα», «Βενεζουελανός εγκληματίας συνελήφθη στην Μπογκοτά», «Βενεζουελανή έγκυος εξαπατά οικογένεια Χιλιανών». Δεν ήταν «άτομο κλέβει» αλλά «Βενεζουελάνος κλέβει». Η εθνικότητα; Τώρα είναι ένα όπλο στιγματισμού.
Και ποιος ηγήθηκε της ορχήστρας του μίσους; Ο Iβάν Ντούκε ( , ο Σεμπάστιαν Πινιέρα, ο Λενιν Μορένο, ο Χουάν Γκουαιδό, ο Χούλιο Μπόρχες και ένας μακρύς κατάλογος εκπροσώπων της υπερεθνικής δεξιάς. Προώθησαν τη μετανάστευση, στη συνέχεια τη δαιμονοποίησαν, και όλα αυτά κάτω από τον υποκριτικό μανδύα της «ανθρωπιστικής βοήθειας» για τους μετανάστες , την οποία χρέωναν πλουσιοπάροχαστις ΜΚΟ τους, καθώς, όπως ομολόγησαν οι Σμολάνσκυ και Γκοικοιτσέα, κάθε μετανάστης έχει γι’ αυτούς τιμή 6000 δολάρια το κεφάλι, εκτός από τον διεθνή φάκελο εναντίον της κυβέρνησης του Νικολάς Μαδούρο.
3. Οι βρώμικες δουλειές του Νταριέν: πολυεκατομμυριούχοι με τη διακίνηση του πόνου.
Εδώ έρχεται το χειρότερο: οι πολιτικοί κογιότ έχουν μετατρέψει τη μετανάστευση σε επιχείρηση πολλών εκατομμυρίων δολαρίων.
Το πέρασμα από τη ζούγκλα Νταριέν δεν είναι μια «αυθόρμητη ανθρωπιστική κρίση», είναι ένας βιομηχανικός διάδρομος εμπορίας ανθρώπων, όπου μαφίες, καρτέλ, ψεύτικες ΜΚΟ και οργανισμοί «βοήθειας» χρεώνουν από 2.000 έως 10.000 δολάρια ανά άτομο για να διασχίσουν τη ζούγκλα, την Κεντρική Αμερική και να φτάσουν στα σύνορα ΗΠΑ-Μεξικού.
Ποιος πλουτίζει από αυτό; Εταιρείες μεταφορών, παράνομοι οδηγοί που συνδέονται με διεφθαρμένη αστυνομία, ιδρύματα βιτρίνες, ακόμη και ορισμένες κυβερνήσεις που έχουν συμμαχήσει με την εξτρεμιστική δεξιά της Βενεζουέλας ή ακόμη και εταιρείες και ΜΚΟ που δημιουργήθηκαν από τους Παπαρόνι, Γκάντυ Αρεγιάνο, Λεοπόλδο Λόπες, Χουάν Γκουαιδό, Χούλιο Μπόρχες και κυρίως το μεγάλο κογιότ, Μαρία Κορίνα Ματσάδο, οι οποίοι εξαργυρώνουν τις μεταναστευτικές ροές με διεθνείς επιδοτήσεις. Ένα παράδειγμα: μόνο το 2023, περισσότεροι από 520.000 άνθρωπους που διέσχισαν τη Νταριέν, ένα ποσοστό ήταν Βενεζουελάνοι.
Ξέρετε πόσα γέννησε αυτό σε όρους παράνομων «υπηρεσιών»; Περίπου 2 δις δολάρια το χρόνο, τώρα υπολογίστε για κάθε χρόνο μετανάστευσης που είχε η χώρα από την επιβολή του εγκληματικού αποκλεισμού. Ξέρετε ποιος πληρώνει γι’ αυτό; Οι μετανάστες, που σπρώχνονται από τα κογιότ.
Οι άνδρες και οι γυναίκες της Βενεζουέλας που χρησιμοποιούνται ως κρέας για κανόνια, μετά ως κρέας για στιγματισμό, τώρα ως κρέας για επιχειρήσεις.
4. Γκουαντάναμο και Ελ Σαλβαδόρ: τα νέα σύνορα της απαγωγής μεταναστών
Η τελευταία φάση αυτού του διεστραμμένου κύκλου είναι ακόμη πιο βάναυση: η παραδειγματική τιμωρία. Το 2024, τα βορειοαμερικανικά μέσα ενημέρωσης διέρρευσαν ότι η κυβέρνηση Μπάιντεν εξέταζε το ενδεχόμενο να χρησιμοποιήσει εγκαταστάσεις όπως το Γκουαντάναμο για την κράτηση «παράτυπων» μεταναστών. Ποιοι ήταν οι κυριότεροι που αναφέρθηκαν; Οι Βενεζουελάνοι.
Αλλά σαν να μην έφτανε αυτό, με την άφιξη της κυβέρνησης του Ντόναλντ Τραμπ εξωτερικεύουν τώρα τη μεταναστευτική καταστολή. Όχι μόνο ξεκίνησαν μια άνευ προηγουμένου εκστρατεία εναντίον όλων των μεταναστών από τη Βενεζουέλα, κατηγορώντας τους με χουλιγκανικό τρόπο ότι είναι μέλη της συμμορίας που έχει ήδη εξουδετερωθεί στη Βενεζουέλα, την “El Tren de Aragua”. Αλλά άρχισαν να απαγάγουν αθώους άνδρες και γυναίκες από τη Βενεζουέλα, χωρίς κανένα ποινικό μητρώο, κλέβοντάς τους με τη συνενοχή του Ναγίμπ Μπουκέλε , του επίδοξου φασιστοσερίφη του Ελ Σαλβαδόρ, ο οποίος προσφέρει τις φυλακές υψίστης ασφαλείας του -αυτές που μοιάζουν με κάτι βγαλμένο από ναζιστική ταινία του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου- για να στεγάσει τους μετανάστες από τη Βενεζουέλα που κρατούνται στις Ηνωμένες Πολιτείες έναντι ενός μικρού τιμήματος σε δολάρια και του πιο θλιβερού από όλα, έναντι της αξιοπρέπειας της χώρας τους. Του Ελ Σαλβαδόρ που αγαπάμε τόσο πολύ, του Αρνούλφο Ρομέρο, του Ρόκε Ντάλτον και του Φαραμπούντο Μαρτί, ο οποίος ήταν πάντα βαθιά μπολιβαριανός.
Και μαντέψτε ποιος το επικροτεί αυτό; Οι ίδιοι άνθρωποι που προώθησαν τη μετανάστευση και στη συνέχεια επωφελήθηκαν από αυτήν, η Μαρία Κορίνα που στα αγγλικά και στα ισπανικά δήλωσε ανοιχτά ότι συμφωνεί με αυτό, καθώς και τμήμα της λατινοαμερικάνικης δεξιάς. Στο όνομα της «τάξης», τώρα επιδοκιμάζουν την απαγωγή των δικών τους ανθρώπων.
Αυτό που βιώνουν οι αδελφοί και οι αδελφές μας δεν είναι μια ανθρωπιστική τραγωδία, αλλά μια δομημένη γεωπολιτική επιχείρηση. Ενθάρρυναν την αναχώρηση, στιγμάτισαν αυτούς που έφυγαν, κέρδισαν από τη μεταφορά τους και τώρα τους τιμωρούν με τον πιο άθλιο τρόπο… και όλα αυτά ενώ στις διεθνείς συνόδους κορυφής, οι ίδιοι άνθρωποι που τους μετέτρεψαν σε παρίες χτυπούν τα στήθη τους για τα ανθρώπινα δικαιώματα, ή μάλλον για τα δολάρια που εισπράττουν όταν μιλούν γι’ αυτά.
Εν τω μεταξύ, η Βενεζουέλα συνεχίζει να αντιστέκεται, να ανακάμπτει και πολλοί έχουν επιστρέψει ή θέλουν να επιστρέψουν. Μπροστά στη φασιστική βαρβαρότητα, η μόνη καρδιά που έχει απλώσει το χέρι της για να σώσει τους γιους και τις κόρες της είναι αυτή του Νικολάς Μαδούρο, ναι, του ίδιου που στιγματίζουν εδώ και χρόνια, ο οποίος σήμερα, μαζί με την εθνική κυβέρνηση, κινεί γη και ουρανό για να τους σώσει.
“Έχει η ζωή γυρίσματα”, όπως συνήθιζε να λέει η γιαγιά μου.
* Κογιότ (coyote) Σε ορισμένες χώρες, ιδίως στη Λατινική Αμερική, ο όρος «κογιότ» χρησιμοποιείται για να αναφερθεί σε ανθρώπους που βοηθούν άλλους να διασχίσουν παράνομα τα σύνορα, όπως μεταξύ Μεξικού και Ηνωμένων Πολιτειών.
