Η «ξεχασμένη» πλήρης και αποκλειστική απασχόληση στο ΕΣΥ
του Κόνιαρη Χρήστου *
Ερωτήματα προκύπτουν σχετικά με τη σιωπή των συνδικαλιστικών οργανώσεων όσον αφορά την κατάργηση της πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης των γιατρών του ΕΣΥ.
Η νομοθέτηση της κατάργησης της πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης, καθώς και η δυνατότητα άσκησης ιδιωτικού έργου από τους γιατρούς του ΕΣΥ στον ιδιωτικό τομέα, ανατρέπει πλήρως μία από τις βασικές αρχές πάνω στις οποίες στηρίχθηκε η δημιουργία του ΕΣΥ.
Μάλιστα, αυτή η ανατροπή έρχεται ως συνέχεια της ίδρυσης των ιδιωτικών απογευματινών ιατρείων μέσα στα νοσοκομεία και, αργότερα, των ιδιωτικών χειρουργείων, όπου οι πολίτες πληρώνουν ακριβά τις υπηρεσίες.
Δημοσιεύματα που είδαν το φως της δημοσιότητας παρουσιάζουν στοιχεία για τον αριθμό των γιατρών που έχουν ζητήσει να ασκήσουν ιδιωτικό έργο, αποκαλύπτοντας ένα σημαντικό ποσοστό – κυρίως στις χειρουργικές ειδικότητες. Σημαντικός είναι επίσης ο αριθμός τόσο των γιατρών όσο και των εργαζομένων που στελεχώνουν τις υπηρεσίες απογευματινής λειτουργίας (ιδιωτικά ιατρεία και χειρουργεία), προκειμένου να εξασφαλίσουν επιπρόσθετες αμοιβές, οι οποίες, όμως, προέρχονται από την οικονομική επιβάρυνση των πολιτών.
Όλα αυτά που συμβαίνουν διευρύνουν το χρόνο απασχόλησης των γιατρών και των υγειονομικών που παρέχουν υπηρεσίες σε αυτές τις δομές, την ίδια ώρα που οι συνδικαλιστικές οργανώσεις που τους εκπροσωπούν μιλούν για εντατικοποίηση της εργασίας λόγω της καθημερινής λειτουργίας των νοσοκομείων.
Σχεδόν έναν χρόνο μετά την ψήφιση των σχετικών διατάξεων, το ζήτημα αυτό έχει εξαφανιστεί από τον δημόσιο διάλογο, ενώ οι συνδικαλιστικοί φορείς του χώρου της υγείας δίνουν την εντύπωση ότι θεωρούν αυτές τις ανατροπές δεδομένες. Το ερώτημα που τίθεται είναι αν αυτή η σιωπή οφείλεται στην αδυναμία τους να οργανώσουν έναν αγώνα για την αποτροπή της άσκησης ιδιωτικού έργου – είτε μέσα στα νοσοκομεία είτε στον ιδιωτικό τομέα – ή αν απλώς υποτάσσονται σε μια συντεχνιακή λογική, αποφεύγοντας τη σύγκρουση με ένα σημαντικό μέρος των μελών τους που συμμετέχουν σε αυτό.
Αν, βέβαια, αυτή η σιωπή μπορεί να εξηγηθεί για την πλειοψηφία της ΠΟΕΔΗΝ λόγω της εργοδοτικής και φιλοκυβερνητικής στάσης της, είναι τουλάχιστον ανεξήγητη για την ΟΕΝΓΕ, στην οποία κυριαρχούν δυνάμεις της Αριστεράς.
Σε κάθε περίπτωση, το αγωνιστικό τμήμα του υγειονομικού κινήματος δεν μπορεί να συνεχίσει αυτή την ακατανόητη τακτική. Είναι απαραίτητο η κατάργηση όλων των ιδιωτικών σχέσεων μέσα στα νοσοκομεία, σε συνδυασμό με το αίτημα για αξιοπρεπείς μισθούς για όλους τους λειτουργούς της υγείας, να αποτελέσει προμετωπίδα του αγώνα. Αυτό θα συμβάλει στην ανάπτυξη δεσμών και κοινωνικών συμμαχιών με τους πολίτες, και κυρίως με τα λαϊκά στρώματα, που πληρώνουν ακριβά για τις υπηρεσίες υγείας.
*Ο Κόνιαρης Χρήστος είναι συνταξιούχος πρώην εργαζόμενος στο ΕΣΥ
