Τα Συνέδρια πέθαναν, Ζήτω τα Συνέδρια
του Νίκου Βρυώνη*
Τα Συνέδρια για τα κόμματα αυτονόητα έχουν μια ιδιαίτερη και ειδική σημασία. Ιδιαίτερα όμως για την αριστερά και για τον κάθε αριστερό αποκτούν ένα ειδικό βάρος είναι μια «ιεροτελεστία» (όλη η διαδικασία η προσυνεδριακή και η ίδια η διεξαγωγή του).
Το γιατί και πως, έχει να κάνει με την ιδεολογική και πολιτική συγκρότηση των μελών , το πως αντιλαμβάνονται ατομικά΄ και συλλογικά το τι είναι κόμμα και ποιος ο ρόλος των μελών και του ίδιου του κόμματος και πολλά άλλα που δεν είναι της παρούσης να γραφτούν και να αναλυθούν και άπτονται όλων των ανθρωπιστικών επιστημών και όχι μόνο. ( Για παράδειγμα, τα Μαθηματικά και η Λογιστική πάντα έπαιζαν και παίζουν ξεχωριστό ρόλο στα Συνέδρια , ειδικά όταν πρόκειται για ψηφοφορίες, εκλογή οργάνων, καταμέτρηση συσχετισμών κλπ).
Παρακολουθήσαμε μέσα από τα ΜΜΕ το τελευταίο Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ , το, οποίο ήταν η ακύρωση της έννοιας του Συνεδρίου , όπως ορίζεται. Ήταν ένα «Μη-Συνέδριο» με πολλαπλές αιτίες και αφορμές. Αναπόφευκτο; Σε μεγάλο βαθμό Ναι. Και οι αιτίες βαθιές που παραμένουν και μάλλον μεγαλώνουν. Μας αφορά; Δυστυχώς Ναι. Περισσότερο από ότι νομίζουν αρκετοί. Αφορά όλους τους πολίτες και κυρίως αφορά τους πολίτες που αυτοπροσδιορίζονται αριστεροί. Η απαξίωση της πολιτικής και των κομμάτων είναι πολύ επικίνδυνο πράγμα.
Τα Συνέδρια είναι κορυφαίες διαδικασίες δημοκρατίας , κορυφαίες στιγμές που επηρεάζουν το πολιτικό και κομματικό σύστημα , διαπαιδαγωγούν και βγάζουν συμπεράσματα και αποφάσεις και φυσικά φτιάχνουν δημόσια εικόνα, με την έννοια του πως αντιλαμβάνεται το κόμμα και τα μέλη τον εαυτό του/ς αλλά και πως το αντιλαμβάνεται η κοινωνία. Κι αυτό αφορά το σύνολο των κομμάτων ανεξαρτήτως μεγέθους.
Στις 2 και 3 Μαρτίου διεξάγει το Αριστερό Ρεύμα ως οργάνωση/κόμμα ( μέλος της Λαϊκής Ενότητας) το δικό του 3ο Συνέδριο. Φυσικά ως κομματικό /πολιτικό μέγεθος και ως τοποθέτηση στον πολιτικό άξονα δεν θα λάβει δημοσιότητα , αλλά κάποια πράγματα είναι σίγουρο ότι θα γίνουν σε αυτό το Συνέδριο.
Θα γίνει, μεταξύ των υπαρκτών μελών και εκλεγμένων συνέδρων, διάλογος, θα διαφωνήσουν, θα συμφωνήσουν, θα ψηφίσουν , θα εκλέξουν, σεβόμενοι ο ένας τον άλλον, θα δεσμευτούν ότι θα τηρήσουν τα συμφωνηθέντα, κρατώντας καθένας και τις προσωπικές του απόψεις και διαφοροποιήσεις , χωρίς υπονομεύσεις και αποκλεισμούς. Ότι δηλαδή πρέπει να ισχύει σε ένα Συνέδριο και σε ένα κόμμα που σέβεται τον εαυτό του και σε μέλη που σέβονται αλλήλους. Και επαναλαμβάνω , ότι όλα τα παραπάνω δεν είναι θέμα μεγέθους αλλά θέμα ιδεολογικού και πολιτικού αυτοπροσδιορισμού.
Τι δεν θα έχει αυτό το Συνέδριο; Απαίτηση για «Λευκές επιταγές», «όργανα υπό προθεσμία», «πρώην» να αλλάζει την ημερήσια διάταξη, λογικές του «φύγε συ έλα συ», κλπ κλπ.
Θα είναι ένα «κλασσικό Συνέδριο» που θα επιδιώξει να τιμήσει τον τίτλο του, τον ρόλο του και θα επιβεβαιώνει την ανάγκη και την αρχή , ότι η Δημοκρατία , τα πολιτικά κόμματα, είναι πολύ δύσκολες υποθέσεις και χρειάζεται πάνω από όλα ευθύνη και σοβαρότητα. Για τα πολιτικά αποτελέσματα του θα κριθεί και θα αξιολογηθεί βραχυπρόθεσμα αλλά και μακροπρόθεσμα. Αυτό όμως είναι μια άλλη συζήτηση.
Προς το παρόν ας κρατήσει την αξιοπρέπεια των Συνεδρίων, την ιεροτελεστία τους, όπως υποχρεούται και είμαι σίγουρος ότι θα το κάνει, γιατί τα Συνέδρια πρέπει να είναι πραγματικά και να μείνουν ζωντανά για το καλό της Δημοκρατίας και της συμμετοχής των πολιτών, διότι οι καιροί είναι δύσκολοι και επικίνδυνοι ακόμα και για τα «δημοκρατικά αυτονόητα».
*Νίκος Βρυώνης
Μέλος Κ.Ε. Αριστερού Ρεύματος
