Ο Κώστας Φραγκούλης πριν από λίγο κατέληξε στο Ιπποκράτειο Θεσσαλονίκης.
Και όσα χρόνια περάσουν κάθε αναφορά στο όνομα του θα συνοδεύεται πάντα από δύο αριθμούς και μια λέξη.
16. Τόσο χρόνων ήταν.
20. Για τόσα ευρώ καταδικάστηκε σε δολοφονία.
Ρομ. Αυτή ήταν η καταγωγή του.
Μια μέρα πριν από τη θλιβερή επέτειο της δολοφονίας Γρηγορόπουλου, ο Κώστας εκτελέστηκε στο κεφάλι από χέρι και σφαίρα αστυνομικού. Κρατήθηκε στη ζωή για λίγο ακόμα μέχρι που έφυγε από τον κόσμο μας σήμερα.
Τα τελευταία χρόνια έχουμε δει την ανθρώπινη ζωή να συντρίβεται πάνω σε σπασμένα γυαλιά στο πεζοδρόμιο.
Με γκλομπ πάνω στην άσφαλτο.
Να αποσιωπάται μέρα μεσημέρι στη Βασιλίσσης Σοφίας.
Ακόμα και να επιβραβεύεται από επίσημα χείλια η στέρηση της.
Τα τελευταία χρόνια η πολιτική του ελληνικού κράτους δεν είναι η προστασία της ζωής και της αξιοπρέπειας, αλλά η επιβολή, η καταστολή, ο έλεγχος, ο ρατσισμός, η περιθωριοποίηση των αδύναμων και η κτηνωδία. Μέσα σε αυτές τις πολιτικές, η αστυνομική δολοφονία δεν είναι εξαίρεση.
Είναι απλώς πιθανότητα. Είναι απλώς θέμα χρόνου.
Στην οικογένεια του Κώστα και στους δικούς του ανθρώπους θέλουμε να πούμε συλλυπητήρια.
Και σε ότι αφορά το δικό μας καθήκον, έχουμε να πούμε ακόμα κάτι.
Όχι, η ζωή δεν αξίζει είκοσι ευρώ.
Αλλά χρειάζεται “ΔΗΚΕΟΣΗΝΙ”
