Την περασμένη Τετάρτη 9/11 ημέρα της Πανελλαδικής απεργίας η Κομισιόν παρουσίασε τις θέσεις, τις προτάσεις και τους νέους κανόνες για το «ξεπάγωμα» του συμφώνου σταθερότητας το οποίο θυμίζουμε είχε «παγώσει» λόγω της πανδημίας από το 2020.
Σε ότι αφορά το έλλειμμα επανέρχεται η υποχρέωση αυτό να μην ξεπερνά το 3% του ΑΕΠ και σε ότι αφορά το χρέος οι χώρες στις οποίες ξεπερνά το 60% του ΑΕΠ (π.χ. Ελλάδα) θα πρέπει να καταθέσουν ένα τετραετές σχέδιο μεταρρυθμίσεων και επενδύσεων το οποίο θα τίθεται στην κρίση της επιτροπής σε ότι αφορά την αποτελεσματικότητά του. Δίνεται η δυνατότητα σε όποια χώρα το θελήσει να ζητήσει μέχρι και 3 επιπλέον χρόνια προσαρμογής αυτό όμως θα συνοδεύεται με πρόσθετες μεταρρυθμίσεις και επενδύσεις.
Σε ότι αφορά το έλλειμμα οι χώρες θα υπόκεινται σε συνεχή έλεγχο της Κομισιόν για το αν τηρείται το όριο του 3%.
Από τα παραπάνω γίνεται κάτι παραπάνω από σαφές ότι οι χώρες με υψηλό δημόσιο χρέος, όπως η Ελλάδα, θα πρέπει να δείξουν προσοχή στη λήψη στοχευμένων μέτρων και επιστροφή σε εξοντωτικά πρωτογενή πλεονάσματα και σε νέα διαρκή μνημόνια λιτότητας με στόχο τη μείωση του χρέους.
Τέλος υπάρχει πρόβλεψη για όποιο κράτος δεν συμμορφωθεί σε όλα αυτά, ότι η Κομισιόν θα μπορεί να ζητήσει αναθεώρηση του σχεδίου, με πιο αυστηρούς δημοσιονομικούς όρους και θα μπορεί να επιβάλει και οικονομικές κυρώσεις.
Το χειρότερο είναι ότι η νέα λιτότητα και η νέα επίθεση σε εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα που βαφτίζονται μεταρρυθμίσεις, διαρθρωτικά μέτρα και επενδύσεις και που η τήρησή τους θα ελέγχεται συνεχώς έρχεται μετά από τη δεκαετή μνημονιακή καταιγίδα και μετά την σημερινή ακρίβεια που σαρώνει τα καύσιμα, την ενέργεια, το κόστος για στέγη και όλα τα είδη πλατιάς Λαϊκής κατανάλωσης. Η ειρωνεία είναι ότι λίγους μήνες πριν, η κυβέρνηση και τα φιλικά της ΜΜΕ πανηγύριζαν για την λεγόμενη λήξη της ενισχυμένης εποπτείας.
Αυτά προκρίνει η Κομισιόν και αυτά θα επιχειρήσουν να εφαρμόσουν η κυβέρνηση της ΝΔ σήμερα και η όποια κυβέρνηση προκύψει μετά τις εκλογές.
Η μεγάλη συμμετοχή στην απεργιακή κινητοποίηση της 9/11 άφησε μεγάλες παρακαταθήκες για τους αγώνες που έρχονται ενάντια στις νέες κατευθύνσεις της Ε.Ε. και της κυβέρνησης.
Το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα θα πρέπει άμεσα να πάρει τις απαιτούμενες πρωτοβουλίες για την κλιμάκωση των κινητοποιήσεων ενάντια στη νέα λιτότητα, ενάντια στη νέα επίθεση στα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα.
Οι δυνάμεις της Ριζοσπαστικής Αριστεράς οφείλουν να πάρουν τις απαιτούμενες πρωτοβουλίες, να συντονίσουν τη δράση τους, να στηρίξουν τους κοινωνικούς αγώνες και να προβάλλουν ένα εναλλακτικό και ελπιδοφόρο φιλολαϊκό δρόμο.
