Νατοϊκή χάραξη νέων δεδομένων στην Αν. Μεσόγειο, Αιγαίο και μέση Ανατολή
Ο ρόλος της ριζοσπαστικής αριστεράς και των λαών
Ο εκπρόσωπος του State Department Νεντ Πράις δήλωσε: ενθαρρύνουμε τις χώρες σε όλο τον κόσμο, ιδιαίτερα τους συμμάχους μας στο ΝΑΤΟ, ειδικά τη στιγμή που αντιμετωπίζουμε μια συλλογική απειλή από τη Ρωσική Ομοσπονδία – όχι μόνο σχετικά με αυτό που κάνει στην Ουκρανία αλλά και την απειλή που αποτελεί προς την ευρύτερη περιοχή – να παραμείνουμε συγκεντρωμένοι στις απειλές που αποτελούν πρόκληση για όλους μας. Και κάνοντας αυτό, ενθαρρύνουμε όλους τους συμμάχους μας στο ΝΑΤΟ να συνεργαστούν για να επιλύσουν τυχόν διαφορές μέσω διαλόγου και διπλωματίας…
Η αμφισβήτηση της Ελληνικής κυριαρχίας από την Τουρκική Νέο οθωμανική κυβέρνηση αποτελεί για την σημερινή Ελληνική «νατοϊκή» κυβέρνηση ευκαιρία όχι απλά η Ελλάδα να πλημμυρίσει με αμερικανικές, νατοϊκές και Ισραηλινές (Καλαμάτα) κάθε λογής στρατιωτικές βάσεις και διευκολύνσεις αλλά να μετατρέπεται ουσιαστικά σε «χώρα παρία» της αμερικανικής επικράτειας.
Η Σούδα αναμφίβολα έχει εξελιχθεί στην πιο σημαντική στρατιωτική βάση ολόκληρης της Μεσογείου για τις ΗΠΑ (ναυτική βάση, αεροπλανοφόρα, υποβρύχια, Drones, ηλεκτρονική παρακολούθηση και κατασκοπεία, κ.λ.π.)
Η βάση της Αλεξανδρούπολης αποτελεί βασικό πυλώνα ελλιμενισμού του Αμερικάνικου στόλου, όπου πλειάδα στρατιωτικού εξοπλισμού αποστέλλεται στην Ρουμανία, Ουκρανία, Πολωνία και Βαλτικές χώρες. Ενώ ταυτόχρονα τα Αμερικανικά εναέρια πολεμικά μέσα απέχουν λεπτά από τον Νότια Ρωσία και την Μαύρη θάλασσα.
Το γεγονός ότι οι τελευταίες δυο κυβερνήσεις στην χώρα ( ΝΔ – ΣΥΡΙΖΑ) μας κατάφεραν να «αναβαθμίσουν» και να μετατρέψουν την Ελλάδα ( με πολλαπλές στρατιωτικές συμφωνίες) σε πολεμικό προγεφύρωμα του ευρωατλαντικού επιθετικού στρατιωτικού δόγματος στον πόλεμο Δύσης- Ρωσίας , έχει υποβαθμίσει συγκυριακά την Τουρκία στο Αιγαίο και την Ανατολή Μεσόγειο. Ο ρόλος της νατοϊκής Τουρκίας παραμένει κυρίαρχος αφού αναβαθμίζεται σε «νατοϊκό άσσο» στην Μέση Ανατολή (Συρία) , Βόρεια Αφρική (Λιβύη) Ευρασία, έως και Αφγανιστάν (ακόμα και σήμερα διαχειρίζεται την λειτουργία του αεροδρομίου της Καμπούλ), ενώ επίσημα είναι ο διπλωματικός δίαυλος επικοινωνίας μεταξύ Ταλιμπάν και της Ευρωατλαντικής Δύσης. Ο τουρκικός στρατός έχει εκπαιδεύσει χιλιάδες Ουιγούρους τζιχαντιστές στον πόλεμο κατά της Συρίας , ενώ φιλοξενείται σε Τουρκικό έδαφος ο ραδιοφωνικός πομπός που εκπέμπει στην δυτική Κίνα ώστε να κρατά ανοιχτό τον σχεδιασμό απόσχισης από την ΛΔΚ των Ουιγούρων στη περιοχή , «μεγάλος πόθος» της Ουάσιγκτον.
Τουρκία και Ισραήλ έχουν αποκαταστήσει πλήρως διπλωματικές και εμπορικές σχέσεις ενώ έχουν πλήρη ταύτιση στην στρατιωτική τους δράση ενάντια στην Συρία ( από βορρά και νότο (βομβαρδισμοί, σαμποτάζ, κ.λ.π)
Να μην λησμονούμε επίσης της αεροπορική στρατιωτική βάση των ΗΠΑ στην νότια Ανατολική Τουρκία, το Ιντσιρλίκ, που «φιλοξενεί» δεκάδες τακτικές πυρηνικές κεφαλές.
Βασικό συμπέρασμα και όχι μοναδικό, βέβαια, οι δυο χώρες, η Τουρκική ολιγαρχία (προς όφελος των ταξικών της συμφερόντων) πιο αυτονομημένη πλέον, ασκεί πλέον πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική (εμπορική, στρατιωτική, επεκτατική, ενεργειακή, γεωοικονομική και γεωπολιτική) και η Ελλάδα νατοϊκή «υπάκουη» αποικία, βρίσκονται στην δίνη ενός δυναμικά επερχόμενου πολυπολικού κόσμου. Η τουρκική ολιγαρχία έχει κατασκευάσει το « αφήγημα της». Η Ελληνική ολιγαρχία, υπαλληλική στη νοοτροπία της, η στρατηγική της πλήρως αμερικανοποιείται δείχνει έτοιμη να δεχτεί ένα νέο «γεωπολιτικό μνημόνιο» όπου αναζητούνται συμπληρωματικοί εταίροι σε μια νέα κυβέρνηση «συνεργασίας» Στόχος, το μοίρασμα του ενεργειακού πλούτου σε Αιγαίο, Ανατολική Μεσόγειο, Κεντρική Μεσόγειο με αμερικανική επίβλεψη και ισραηλινή εποπτεία.
Η Ουάσιγκτον καλείται να διαχειριστεί μια δύσκολη «ισορροπία» όπου βρίσκονται κοιτάσματα υδρογονανθράκων (Ισραήλ, Λίβανος Συρία, Αίγυπτος, Νότια Κρήτη) με στόχο την ταχεία αξιοποίησή τους και την συνεχή απεξάρτηση της Ευρώπης από τον Ρωσικό ενεργειακό πλούτο. Την μετατροπή της Ευρώπης σε νατοϊκή επικράτεια ενάντια στην Ρωσική ομοσπονδία (όπου τώρα πλέον επίσημα συζητιέται ο διαμελισμός της «α λα Γιουγκοσλαβία» με την ορολογία : «αποικιοποίηση της Ρωσίας» από τα πιο επίσημα αμερικανικά χείλη στην Ουάσιγκτον.
Η ριζοσπαστική αριστερά που ενσαρκώνει τα ιστορικά παραδείγματα της αντί ιμπεριαλιστικής αλληλεγγύης των λαών, του διεθνισμού αλλά και του λαϊκού πατριωτισμού οφείλει να ανοίξει στέρεες γέφυρες με τον Τουρκικό λαό, τους λαούς της Βαλκανικής και της μέσης ανατολής που οφείλουν να αντισταθούν στον αδηφάγο ιμπεριαλισμό που παίζει με την φωτιά και την προοπτική ενός τελευταίου καταστροφικού για όλη την ανθρωπότητα και ζωή στον πλανήτη παγκόσμιου πολέμου.
Οφείλει να αντισταθεί αποτελεσματικά και πολλαπλά στις διαχειριστικές εξουσίες και τα οικονομικά συμφέροντα που αλόγιστα επιδοτούν τον νέο ναζισμό και τον νεοφασισμό. Να αντιτάξει το δικό της αφήγημα και αγωνιστικό πλαίσιο ενάντια στην συστημική εξουσία που δυστυχώς, « προσφάτως η αναγεννημένη νατοϊκή αριστερά», αναζητούν την δήθεν εξουσία για λογαριασμό της παγκόσμιας νέας καπιταλιστής τάξης. Η αριστερά πάντα μεγαλούργησε στα πολύ δύσκολα όπου όλα φάνταζαν χαμένα. Τώρα είναι η εποχή της.
