Πηγή
Αποανθρωποποίηση και αποικιοκρατία – Η Γάζα ως στόχος εξόντωσης
του Ηλία Σκυλλάκου
Αυτό που συμβαίνει στη Γάζα είναι γενοκτονία, μια οργανωμένη, συστηματική εξόντωση ενός ολόκληρου λαού ενώ τις τελευταίο διάστημα εξελίχθηκε και η επιχείρηση τελική Λύση για την οριστική κατάληψη της Γάζας.
Σύμφωνα με το Υπουργείο Υγείας της Γάζας, οι νεκροί ξεπερνούν πλέον τους 60.500, ενώ οι τραυματίες ανέρχονται σε περισσότερους από 163.000 (The Guardian). Σε ορισμένες ημέρες έντονης κλιμάκωσης, ο αριθμός των δολοφονιών αμάχων κυμάνθηκε μεταξύ 59 και 67 μέσα σε μόλις 24 ώρες.
Παράλληλα, εκτιμάται ότι περίπου 83% των θυμάτων είναι άμαχοι, στοιχείο που προκύπτει ακόμη και από τα ίδια τα στρατιωτικά αρχεία του Ισραήλ (IDF).
Γιατί είναι όμως γενοκτονία;
Στις 27 Αυγούστου περισσότεροι από 500 υπάλληλοι του Γραφείου του Ύπατου Αρμοστή του ΟΗΕ για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα (Office of the High Commissioner for Human Rights – OHCHR) απηύθυναν επιστολή στον Ύπατο Αρμοστή, ζητώντας να κατονομάσει ξεκάθαρα τις ισραηλινές επιχειρήσεις ως γενοκτονία.
Λίγες ημέρες αργότερα, η Διεθνής Ένωση Μελετητών Γενοκτονιών (International Association of Genocide Scholars – IAGS), η μεγαλύτερη διεθνής επιστημονική ένωση για τη μελέτη των γενοκτονιών, με ψήφισμά της (31 Αυγούστου) αναγνώρισε ότι οι ενέργειες του Ισραήλ στη Γάζα συνιστούν γενοκτονία κατά το Διεθνές Δίκαιο.
Η απόφαση εγκρίθηκε με 86% υπέρ, γεγονός που προσδίδει τεράστια βαρύτητα, καθώς οι επιστήμονες αυτοί αποτελούν τους καθ’ ύλην αρμόδιους να ερμηνεύσουν το Δίκαιο της Γενοκτονίας.
Ταυτόχρονα, οι ανθρωπιστικοί δείκτες αποτυπώνουν το μέγεθος της καταστροφής. Σύμφωνα με την Ταξινόμηση Ενοποιημένης Επισιτιστικής Ασφάλειας (Integrated Food Security Phase Classification – IPC), τον Αύγουστο του 2025 το 100% του πληθυσμού της Γάζας βιώνει οξεία επισιτιστική ανασφάλεια, ενώ 32% βρίσκεται σε φάση 5, δηλαδή σε καταστροφικές συνθήκες πείνας.
Παράλληλα η επιβολή της πείνας είναι προϊόν στρατιωτικής πολιτικής που χρησιμοποιεί τον αποκλεισμό ως όπλο.
Επίσης ήδη από το 2024, είχε δημοσιευθεί μια εκτενής και ανεξάρτητη έκθεση από το Δίκτυο Πανεπιστημίων για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα (University Network for Human Rights – UNHR), με τη συμμετοχή νομικών και ερευνητικών κέντρων από τη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου της Βοστώνης κ.α
Στην έκθεση εξετάζεται με αυστηρή μεθοδολογική προσέγγιση αν οι ενέργειες του Ισραήλ στη Γάζα πληρούν τα στοιχεία του εγκλήματος της γενοκτονίας, όπως αυτό ορίζεται από τη Σύμβαση του 1948 για την Πρόληψη και Τιμωρία του Εγκλήματος της Γενοκτονίας.
Η δημοσίευση η οποία ορίζει πλέον και επίσημα την έννοια της γενοκτονίας, συνέπεσε με την επέτειο της Νάκμπα τον Μάιο του 2024, υπογραμμίζοντας τη σύνδεση με την ιστορική εκδίωξη των Παλαιστινίων το 1948.
Δεν πρέπει να μας διαφεύγει πως ακόμα πιο τρομακτικό από τους ίδιους τους βομβαρδισμούς, τις σφαγές αμάχων και την ισοπέδωση ολόκληρων γειτονιών στη Γάζα, είναι το γεγονός ότι το Ισραήλ δεν νιώθει από την πρώτη στιγμή ούτε καν την ανάγκη να καλύψει τα εγκλήματά του.
Αντίθετα, επιδίδεται με μια σχεδόν θεολογική βεβαιότητα σε μια βιομηχανία θανάτου, με την Δύση να συμμετέχει ενεργά, και να αναπαράγει τα αφηγήματα των μακελάρηδων .
Άλλωστε η Ισραηλινή ηγεσία, από στρατηγούς μέχρι βουλευτές και υπουργούς, έχει υιοθετήσει μια ρητορική που δεν θα είχαν τίποτα να ζηλέψουν οι πρωτεργάτες της ναζιστικής Γερμανίας.
Όταν χαρακτηρίζουν οπως πχ ο Νετνανιάχιου τους Παλαιστίνιους της Γάζας ως «παιδιά του σκότους» ή ως «ανθρώπινα ζώα», αυτό ξεκαθαρίζει πλήρως την εικόνα.
Ας δούμε επίσης :
Μπεζαλέλ Σμότριτς (υπουργός Οικονομικών)
Σε ομιλία στο Παρίσι (Μάρτιος 2023), δήλωσε ότι «δεν υπάρχει παλαιστινιακός λαός», ούτε «παλαιστινιακή ιστορία ή γλώσσα».
Μπεν-Γκβιρ υπουργός ασφαλείας
«Το δικαίωμα της ελεύθερης μετακίνησης της συζύγου μου και των παιδιών μου σε Ιουδαία και Δυτική Οχθη είναι πιο σημαντικό από το δικαίωμα μετακίνησης των Αράβων»
Τον Νοέμβριο 2023, ο Υπουργός Γεωργίας του Ισραήλ, Άβι Ντίχτερ, δήλωσε δημόσια:
«Τώρα υλοποιούμε τη Νάκμπα της Γάζας 2023», αναφερόμενος στις μαζικές επιθέσεις και εκτοπίσεις.
Πάμε λίγο παλαιότερα.
Αγιέλετ Σακέντ το 2013, ανέλαβε και υπουργικά αξιώματα ως υπουργός Δικαιοσύνης. Σε αναρτηση της τότε είχε πει:
«Ο παλαιστινιακός λαός είναι εχθρός μας – πρέπει να τον εξοντώσουμε ολοσχερώς: ηλικιωμένους και νέους, γυναίκες και παιδιά, πόλεις και χωριά, περιουσία και υποδομές. Και οι μητέρες που γεννούν “μικρά φίδια” πρέπει κι αυτές να εξαλείφονται.»
Όλα τα παραπάνω μας δείχνουν ξεκάθαρα πως ο σιωνισμός είναι βαθιά ρατσιστικό πολιτικό ρεύμα, όπου με το ιδεολογικό υπόβαθρο συνεχίζει την γενοκτονία προετοιμάζει τη βαρβαρότητα, διαλύει την ιδέα της ανθρώπινης ύπαρξης και μετατρέπει το αφανισμό ως κανονικότητα.
Με απλά λόγια αυτό που συμβαίνει στην Παλαιστίνη είναι η αποκορύφωση της αποανθρωποποίησης.
Και όλα αυτά συμβαίνουν γιατί το Ισραήλ δεν είναι απλώς ως ένα «κανονικό» κράτος που ιδρύθηκε το 1948. Η συγκρότησή του ήταν αποτέλεσμα ενός αποικιοκρατικού σχεδίου με σαφή αναφορά στα ευρωπαϊκά μοντέλα αποικισμού.
Από τα τέλη του 19ου αιώνα, το σιωνιστικό κίνημα προσανατολίστηκε στον εκτοπισμό και την αντικατάσταση του γηγενούς πληθυσμού.
Οι εποικισμοί στη Δυτική Όχθη, η προσάρτηση εδαφών, οι ζώνες αποκλεισμού, οι στρατιωτικοί νόμοι που ισχύουν μόνο για τους Παλαιστίνιους, δείχνουν ότι η λογική του αποικισμού και συνεπώς η γενικευμένη γενοκτονία επιβεβαιώνουν τα όσα βλέπουμε σήμερα σε ζωντανή μετάδοση.
Βλέπουμε δηλαδή το Ισραήλ να επεκτείνεται συστηματικά,να απορροφά γη και πόρους, και να επιχειρεί να εξαλείψει πλήρως την παλαιστινιακή παρουσία, ενώ έχει παραβιάσει πλήρως το διεθνές δίκαιο χτυπώντας παράλληλα όποια χώρα θέλει.
Μονό σε λίγες ημέρες χτύπησε Συρία, Τυνησία, Λίβανο και χθες χτύπησε μέσα στο Καταρ την ώρα που εκεί ήταν σε εξέλιξη οι διαπραγματεύσεις για ειρήνη.
Και εδώ τίθεται ένα βασικό ερώτημα. Οι Ισραηλινοί κάτοικοι πως έχουν διαμορφωθεί μέσα σε αυτό το καθεστώς;
Πρόσφατες δημοσκοπήσεις αποτυπώνουν ότι η ισραηλινή κοινωνία στη μεγάλη της πλειοψηφία στηρίζει τη γενοκτονία στη Γάζα. Έρευνα του Accord Center (Αύγουστος 2025) έδειξε πως το 62% των Ισραηλινών, και το 76% των Εβραίων Ισραηλινών, θεωρούν ότι «δεν υπάρχουν αθώοι στη Γάζα».
Το 82% στηρίζει τον υποχρεωτικό εκπατρισμό των κατοίκων, ενώ το 47% συμφώνησε με την ιδέα εξόντωσης όλων, κατά το «παράδειγμα της Ιεριχούς».
Επιπλέον, το 79% δηλώνει πως δεν ανησυχεί από τις αναφορές για λιμό και ανθρωπιστική κρίση. Αυτά τα στοιχεία δείχνουν βαθιά εχθρότητα και μίσος απέναντι στον παλαιστινιακό λαό.
Πρέπει να είμαστε ειλικρινείς… Στο Ισραήλ δεν υπάρχει σαφής διάκριση ανάμεσα στον πολίτη και τον στρατιώτη. Η στρατιωτική ιδιότητα είναι μια μόνιμη ταυτότητα που διαμορφώνει τη ζωή από την εφηβεία μέχρι την ωριμότητα.
Αυτό που έχει σημασία είναι πως Η θητεία, είναι ένα ιδεολογικό εργοστάσιο του σιωνισμού όπου οι νέοι εκπαιδεύονται να θεωρούν αυτονόητη την αποικιακή πραγματικότητα της κατοχής και των εποικισμών.
Η καθημερινότητα των στρατευμένων όλα αυτά τα χρόνια είναι γεμάτη checkpoints, περιπολίες και επιχειρήσεις σε παλαιστινιακές πόλεις, μετατρέποντάς τους σε ζωντανά γρανάζια ενός μηχανισμού που δεν μπορεί να λειτουργήσει χωρίς μόνιμη στρατιωτική παρουσία.
Οπότε και η εικόνα του Ισραηλινού τουρίστα μετά τη θητεία είναι παραπλανητική.
Αυτοί που ταξιδεύουν έχουν μόλις επιστρέψει από επιχειρήσεις καταστολής, ή συμμετείχαν σε γενοκτονία και παραμένουν έφεδροι και είναι έτοιμοι κάθε νέα συμμετοχή στην σφαγή.
Αυτό επιβεβαιώνεται και από τα λεγόμενα «ταξίδια αποκατάστασης» που αποτελούν μια πάγια πρακτική του Ισραήλ για στρατιώτες του IDF.
Πρόκειται για οργανωμένα πακέτα αναψυχής σε χώρες όπως η Ελλάδα, η Κύπρος ή η Ταϊλάνδη, που παρουσιάζονται ως «δώρο ευγνωμοσύνης» και μέσο ψυχολογικής ανάκαμψης για όσους συμμετείχαν σε μάχες.
Ας δούμε λίγο τα στοιχεία:
Την επομένη της 7ης Οκτωβρίου, ο Νετανιάχου ενέκρινε την μεγαλύτερη κινητοποίηση εφέδρων στην ιστορία του Ισραήλ.
Το υπουργείο Άμυνας ανακοίνωσε επιστράτευση 300.000 εφέδρων μέσα σε λίγες ημέρες, ενώ από τον περασμένο μήνα έχει ξεκινήσει η κινητοποίηση εκατοντάδων χιλιάδων εφέδρων, με τον στρατό να οικοδομεί μεγάλη επιχειρησιακή δύναμη για τις επιθετικές επιχειρήσεις εντός της Πόλης της Γάζας.
60.000 καλούνται σταδιακά, ενώ άλλοι 20.000 ήδη υπηρετούν και παρατείνουν τη θητεία τους.
Αν προσθέσουμε και τους εποίκους στα Παλαιστινιακά εδάφη στη Δυτική όχθη, και στο σύνολο των εδαφών, τότε καταλαβαίνουμε ποιο είναι το μέγεθος της κοινωνικής συμμετοχής σε αυτή την σφαγή.
Από την άλλη, οι αρνητές στράτευσης στο Ισραήλ παραμένουν εξαιρετικά λίγοι, με μόλις λίγες δεκάδες νέους να δηλώνουν δημόσια ότι αρνούνται να υπηρετήσουν για λόγους συνείδησης.
Αν και δεν υπάρχουν δημόσια στοιχεία, Κατά μέσο όρο, θα σας πω μόνο ότι Το 2023, το κίνημα “Youth Against Dictatorship” συγκέντρωσε μόλις 230 υπογραφές νέων που αρνήθηκαν να καταταγούν.
Γιατί όμως μπορεί το Ισραήλ να λειτουργεί με τόση ωμότητα ως ένα αποικιοκρατικό κράτος;
Ο προστάτης ΗΠΑ
Αυτή η αποικιοκρατική φύση λοιπόν του Ισραήλ δεν θα μπορούσε να σταθεί χωρίς το κράτος αυτό να έχει τον προστάτη του.
Από την ίδρυσή του, η ύπαρξή του είναι δεμένη με την υποστήριξη μιας αυτοκρατορικής δύναμης που το θωρακίζει στρατιωτικά, το χρηματοδοτεί απλόχερα και το καλύπτει πολιτικά.
Τάσο η Μεγάλη Βρετανία, αρχικά και μετέπειτα οι ΗΠΑ αποτελούν τον βασικό αιμοδότη του προκεχωρημένου φυλακίου Ισραήλ στη Μέση Ανατολή, ώστε να διασφαλίζονται τα συμφέροντα τους στη Μέση Ανατολή.
Ο ρόλος σήμερα των Ηνωμένων Πολιτειών είναι καθοριστικός για να κατανοηθεί γιατί η γενοκτονία στη Γάζα συνεχίζεται χωρίς να ανακόπτεται…
Από την ίδρυση του κράτους του Ισραήλ το 1948, η Ουάσιγκτον έχει επενδύσει πάνω από 310 δισεκατομμύρια δολάρια για τη διατήρηση της στρατιωτικής και πολιτικής κυριαρχίας του Ισραήλ στην περιοχή.
Η αρχή του Ποιοτικού Στρατιωτικού Πλεονεκτήματος (QME) που έχει κατοχυρωθεί στη νομοθεσία των ΗΠΑ από το 2008 διασφαλίζει, αυτόν τον ρόλο του Ισραήλ, ώστε να παραμένει στρατιωτικά υπεράνω όλων των άλλων χωρών της περιοχής.
Επίσης η στήριξη συμπληρώνεται από τον πανίσχυρο μηχανισμό του ισραηλινού λόμπι στις Ηνωμένες Πολιτείες, που εδώ και δεκαετίες επηρεάζει καθοριστικά την αμερικανική πολιτική σκηνή.
Οργανώσεις όπως η AIPAC (American Israel Public Affairs Committee), δίκτυα δωρητών και think tanks φροντίζουν ώστε κάθε υποψήφιος για το Κογκρέσο ή τον Λευκό Οίκο να δηλώνει έμπρακτα την αφοσίωσή του στο Ισραήλ.
Για αυτό και κάθε σοβαρή ανάλυση που μιλά για Δικαιοσύνη στην Παλαιστίνη οφείλει να στοχεύει καταρχήν διπλά: στο αποικιακό κράτος του Ισραήλ που υλοποιεί τον αφανισμό και στον αμερικανικό ιμπεριαλισμό.
Παράλληλα μαζί τους, η Ευρωπαϊκή Ένωση, η Βρετανία, ο Καναδάς και οι υπόλοιπες μεγάλες δυνάμεις της Δύσης προσφέρουν πολιτική και οικονομική κάλυψη, συμμετέχοντας ενεργά στη στήριξη της γενοκτονίας.
Στον ίδιο μηχανισμό εντάσσονται και οι εξαρτημένες χώρες, όπως η Ελλάδα, που μετατρέπεται σε στρατιωτικό ορμητήριο
Έτσι,είναι εμφανές ότι η συνέχιση της γενοκτονίας στη Γάζα δεν είναι μόνο έργο του Τελ Αβίβ. Είναι προϊόν μιας ολόκληρης ιμπεριαλιστικής συμμαχίας, όπου τα ισχυρά κράτη της Δύσης και οι εξαρτημένοι δορυφόροι τους όπως και η Ελλάδα, νομιμοποιούν, στηρίζουν και χρηματοδοτούν τον αφανισμό ενός λαού.
Και εδώ πάμε στο δια ταύτα: τι κάνει το κίνημα αλληλεγγύης απέναντι σε μια γενοκτονία;
H απάντηση σίγουρα δεν μπορεί να είναι η σιωπή ούτε η παθητική παρακολούθηση.
Το διεθνές κίνημα αλληλεγγύης, αλλά και στη χώρα μας οφείλει να συνεχίσει και να δυναμώσει σε όλα τα επίπεδα: στους δρόμους με διαδηλώσεις, στα λιμάνια με μπλοκαρίσματα εμπορευμάτων και πλοίων που τροφοδοτούν το Ισραήλ, στα πανεπιστήμια με καμπάνιες και ψηφίσματα, στους χώρους δουλειάς και συνδικαλιστική πίεση.
Με απλά λόγια πρέπει να υπάρξει έμπρακτο μπλοκάρισμα της πολιτικής στρατιωτικής, πολιτιστικής και οικονομικής συνεργασίας της Ελλάδας με το Ισραήλ.
Τα παραδείγματα των λιμενεργατών σε διάφορες χώρες, αλλά και στην Ελλάδα, που σταμάτησαν φορτία για το Ισραήλ, οι κινητοποιήσεις απέναντι στα κρουαζιερόπλοια με στόχο τον τουριστικό μποϊκοτάζ, όπως και το μπλοκάρισμα κάθε είδους συμφωνίας – από τα πανεπιστημιακά ιδρύματα μέχρι την ενέργεια και τα επιχειρηματικά deals – αποτελούν αναγκαίες προϋποθέσεις για να ασκηθεί η απαραίτητη πίεση προς την ελληνική κυβέρνηση.
Στην Ελλάδα, λοιπόν το κίνημα οφείλει να συνεχίσει να στοχοποιεί ευθέως τις συμφωνίες συνεργασίας με το Ισραήλ, να καταγγέλλει τις κοινές στρατιωτικές ασκήσεις και να μπλοκάρει τις πολιτικές που καθιστούν τη χώρα μας συνένοχη στη γενοκτονία, στέλνοντας το ξεκάθαρο μήνυμα ότι οι γενοκτόνοι είναι ανεπιθύμητοι εδώ.
Γιατί κάθε λιμάνι που μπλοκάρει, κάθε πανεπιστήμιο που αποσύρεται από συνεργασίες, κάθε δρόμος που γεμίζει με διαδηλωτές, είναι μια χαραμάδα ελπίδας.
Αυτό που μας αναλογεί λοιπόν, έχουμε υποχρεώση να το πράξουμε. Αυτό που μπορούμε να κάνουμε, έχουμε ευθύνη να το κάνουμε.
Γιατί αυτό που ζούμε σήμερα στην Παλαιστίνη είναι η μεγαλύτερη γενοκτονία του 21ου αιώνα σε ζωντανή μετάδοση και κανείς δεν θα μπορεί να πει ότι δεν ήξερε.
Το άρθρο βασίστηκε σε ομιλία που έγινε κατα την διάρκεια πολιτικής εκδήλωσης που διοργανώθηκε στη Κατερίνη από το BDS στις 10 Σεπτεμβρίου μαζί με τον Νικόλα Κοσματόπουλο, την Λαμπρινή Θωμά και τον Σωτήρη Λαπιέρη
By liakosred on November 5, 2025
Αυτό που συμβαίνει στη Γάζα είναι γενοκτονία, μια οργανωμένη, συστηματική εξόντωση ενός ολόκληρου λαού ενώ τις τελευταίο διάστημα εξελίχθηκε και η επιχείρηση τελική Λύση για την οριστική κατάληψη της Γάζας.
Σύμφωνα με το Υπουργείο Υγείας της Γάζας, οι νεκροί ξεπερνούν πλέον τους 60.500, ενώ οι τραυματίες ανέρχονται σε περισσότερους από 163.000 (The Guardian). Σε ορισμένες ημέρες έντονης κλιμάκωσης, ο αριθμός των δολοφονιών αμάχων κυμάνθηκε μεταξύ 59 και 67 μέσα σε μόλις 24 ώρες.
Παράλληλα, εκτιμάται ότι περίπου 83% των θυμάτων είναι άμαχοι, στοιχείο που προκύπτει ακόμη και από τα ίδια τα στρατιωτικά αρχεία του Ισραήλ (IDF).
Γιατί είναι όμως γενοκτονία;
Στις 27 Αυγούστου περισσότεροι από 500 υπάλληλοι του Γραφείου του Ύπατου Αρμοστή του ΟΗΕ για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα (Office of the High Commissioner for Human Rights – OHCHR) απηύθυναν επιστολή στον Ύπατο Αρμοστή, ζητώντας να κατονομάσει ξεκάθαρα τις ισραηλινές επιχειρήσεις ως γενοκτονία.
Λίγες ημέρες αργότερα, η Διεθνής Ένωση Μελετητών Γενοκτονιών (International Association of Genocide Scholars – IAGS), η μεγαλύτερη διεθνής επιστημονική ένωση για τη μελέτη των γενοκτονιών, με ψήφισμά της (31 Αυγούστου) αναγνώρισε ότι οι ενέργειες του Ισραήλ στη Γάζα συνιστούν γενοκτονία κατά το Διεθνές Δίκαιο.
Η απόφαση εγκρίθηκε με 86% υπέρ, γεγονός που προσδίδει τεράστια βαρύτητα, καθώς οι επιστήμονες αυτοί αποτελούν τους καθ’ ύλην αρμόδιους να ερμηνεύσουν το Δίκαιο της Γενοκτονίας.
Ταυτόχρονα, οι ανθρωπιστικοί δείκτες αποτυπώνουν το μέγεθος της καταστροφής. Σύμφωνα με την Ταξινόμηση Ενοποιημένης Επισιτιστικής Ασφάλειας (Integrated Food Security Phase Classification – IPC), τον Αύγουστο του 2025 το 100% του πληθυσμού της Γάζας βιώνει οξεία επισιτιστική ανασφάλεια, ενώ 32% βρίσκεται σε φάση 5, δηλαδή σε καταστροφικές συνθήκες πείνας.
Παράλληλα η επιβολή της πείνας είναι προϊόν στρατιωτικής πολιτικής που χρησιμοποιεί τον αποκλεισμό ως όπλο.
Επίσης ήδη από το 2024, είχε δημοσιευθεί μια εκτενής και ανεξάρτητη έκθεση από το Δίκτυο Πανεπιστημίων για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα (University Network for Human Rights – UNHR), με τη συμμετοχή νομικών και ερευνητικών κέντρων από τη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου της Βοστώνης κ.α
Στην έκθεση εξετάζεται με αυστηρή μεθοδολογική προσέγγιση αν οι ενέργειες του Ισραήλ στη Γάζα πληρούν τα στοιχεία του εγκλήματος της γενοκτονίας, όπως αυτό ορίζεται από τη Σύμβαση του 1948 για την Πρόληψη και Τιμωρία του Εγκλήματος της Γενοκτονίας.
Η δημοσίευση η οποία ορίζει πλέον και επίσημα την έννοια της γενοκτονίας, συνέπεσε με την επέτειο της Νάκμπα τον Μάιο του 2024, υπογραμμίζοντας τη σύνδεση με την ιστορική εκδίωξη των Παλαιστινίων το 1948.
Δεν πρέπει να μας διαφεύγει πως ακόμα πιο τρομακτικό από τους ίδιους τους βομβαρδισμούς, τις σφαγές αμάχων και την ισοπέδωση ολόκληρων γειτονιών στη Γάζα, είναι το γεγονός ότι το Ισραήλ δεν νιώθει από την πρώτη στιγμή ούτε καν την ανάγκη να καλύψει τα εγκλήματά του.
Αντίθετα, επιδίδεται με μια σχεδόν θεολογική βεβαιότητα σε μια βιομηχανία θανάτου, με την Δύση να συμμετέχει ενεργά, και να αναπαράγει τα αφηγήματα των μακελάρηδων .
Άλλωστε η Ισραηλινή ηγεσία, από στρατηγούς μέχρι βουλευτές και υπουργούς, έχει υιοθετήσει μια ρητορική που δεν θα είχαν τίποτα να ζηλέψουν οι πρωτεργάτες της ναζιστικής Γερμανίας.
Όταν χαρακτηρίζουν οπως πχ ο Νετνανιάχιου τους Παλαιστίνιους της Γάζας ως «παιδιά του σκότους» ή ως «ανθρώπινα ζώα», αυτό ξεκαθαρίζει πλήρως την εικόνα.
Ας δούμε επίσης :
Μπεζαλέλ Σμότριτς (υπουργός Οικονομικών)
Σε ομιλία στο Παρίσι (Μάρτιος 2023), δήλωσε ότι «δεν υπάρχει παλαιστινιακός λαός», ούτε «παλαιστινιακή ιστορία ή γλώσσα».
Μπεν-Γκβιρ υπουργός ασφαλείας
«Το δικαίωμα της ελεύθερης μετακίνησης της συζύγου μου και των παιδιών μου σε Ιουδαία και Δυτική Οχθη είναι πιο σημαντικό από το δικαίωμα μετακίνησης των Αράβων»
Τον Νοέμβριο 2023, ο Υπουργός Γεωργίας του Ισραήλ, Άβι Ντίχτερ, δήλωσε δημόσια:
«Τώρα υλοποιούμε τη Νάκμπα της Γάζας 2023», αναφερόμενος στις μαζικές επιθέσεις και εκτοπίσεις.
Πάμε λίγο παλαιότερα.
Αγιέλετ Σακέντ το 2013, ανέλαβε και υπουργικά αξιώματα ως υπουργός Δικαιοσύνης. Σε αναρτηση της τότε είχε πει:
«Ο παλαιστινιακός λαός είναι εχθρός μας – πρέπει να τον εξοντώσουμε ολοσχερώς: ηλικιωμένους και νέους, γυναίκες και παιδιά, πόλεις και χωριά, περιουσία και υποδομές. Και οι μητέρες που γεννούν “μικρά φίδια” πρέπει κι αυτές να εξαλείφονται.»
Όλα τα παραπάνω μας δείχνουν ξεκάθαρα πως ο σιωνισμός είναι βαθιά ρατσιστικό πολιτικό ρεύμα, όπου με το ιδεολογικό υπόβαθρο συνεχίζει την γενοκτονία προετοιμάζει τη βαρβαρότητα, διαλύει την ιδέα της ανθρώπινης ύπαρξης και μετατρέπει το αφανισμό ως κανονικότητα.
Με απλά λόγια αυτό που συμβαίνει στην Παλαιστίνη είναι η αποκορύφωση της αποανθρωποποίησης.
Και όλα αυτά συμβαίνουν γιατί το Ισραήλ δεν είναι απλώς ως ένα «κανονικό» κράτος που ιδρύθηκε το 1948. Η συγκρότησή του ήταν αποτέλεσμα ενός αποικιοκρατικού σχεδίου με σαφή αναφορά στα ευρωπαϊκά μοντέλα αποικισμού.
Από τα τέλη του 19ου αιώνα, το σιωνιστικό κίνημα προσανατολίστηκε στον εκτοπισμό και την αντικατάσταση του γηγενούς πληθυσμού.
Οι εποικισμοί στη Δυτική Όχθη, η προσάρτηση εδαφών, οι ζώνες αποκλεισμού, οι στρατιωτικοί νόμοι που ισχύουν μόνο για τους Παλαιστίνιους, δείχνουν ότι η λογική του αποικισμού και συνεπώς η γενικευμένη γενοκτονία επιβεβαιώνουν τα όσα βλέπουμε σήμερα σε ζωντανή μετάδοση.
Βλέπουμε δηλαδή το Ισραήλ να επεκτείνεται συστηματικά,να απορροφά γη και πόρους, και να επιχειρεί να εξαλείψει πλήρως την παλαιστινιακή παρουσία, ενώ έχει παραβιάσει πλήρως το διεθνές δίκαιο χτυπώντας παράλληλα όποια χώρα θέλει.
Μονό σε λίγες ημέρες χτύπησε Συρία, Τυνησία, Λίβανο και χθες χτύπησε μέσα στο Καταρ την ώρα που εκεί ήταν σε εξέλιξη οι διαπραγματεύσεις για ειρήνη.
Και εδώ τίθεται ένα βασικό ερώτημα. Οι Ισραηλινοί κάτοικοι πως έχουν διαμορφωθεί μέσα σε αυτό το καθεστώς;
Πρόσφατες δημοσκοπήσεις αποτυπώνουν ότι η ισραηλινή κοινωνία στη μεγάλη της πλειοψηφία στηρίζει τη γενοκτονία στη Γάζα. Έρευνα του Accord Center (Αύγουστος 2025) έδειξε πως το 62% των Ισραηλινών, και το 76% των Εβραίων Ισραηλινών, θεωρούν ότι «δεν υπάρχουν αθώοι στη Γάζα».
Το 82% στηρίζει τον υποχρεωτικό εκπατρισμό των κατοίκων, ενώ το 47% συμφώνησε με την ιδέα εξόντωσης όλων, κατά το «παράδειγμα της Ιεριχούς».
Επιπλέον, το 79% δηλώνει πως δεν ανησυχεί από τις αναφορές για λιμό και ανθρωπιστική κρίση. Αυτά τα στοιχεία δείχνουν βαθιά εχθρότητα και μίσος απέναντι στον παλαιστινιακό λαό.
Πρέπει να είμαστε ειλικρινείς… Στο Ισραήλ δεν υπάρχει σαφής διάκριση ανάμεσα στον πολίτη και τον στρατιώτη. Η στρατιωτική ιδιότητα είναι μια μόνιμη ταυτότητα που διαμορφώνει τη ζωή από την εφηβεία μέχρι την ωριμότητα.
Αυτό που έχει σημασία είναι πως Η θητεία, είναι ένα ιδεολογικό εργοστάσιο του σιωνισμού όπου οι νέοι εκπαιδεύονται να θεωρούν αυτονόητη την αποικιακή πραγματικότητα της κατοχής και των εποικισμών.
Η καθημερινότητα των στρατευμένων όλα αυτά τα χρόνια είναι γεμάτη checkpoints, περιπολίες και επιχειρήσεις σε παλαιστινιακές πόλεις, μετατρέποντάς τους σε ζωντανά γρανάζια ενός μηχανισμού που δεν μπορεί να λειτουργήσει χωρίς μόνιμη στρατιωτική παρουσία.
Οπότε και η εικόνα του Ισραηλινού τουρίστα μετά τη θητεία είναι παραπλανητική.
Αυτοί που ταξιδεύουν έχουν μόλις επιστρέψει από επιχειρήσεις καταστολής, ή συμμετείχαν σε γενοκτονία και παραμένουν έφεδροι και είναι έτοιμοι κάθε νέα συμμετοχή στην σφαγή.
Αυτό επιβεβαιώνεται και από τα λεγόμενα «ταξίδια αποκατάστασης» που αποτελούν μια πάγια πρακτική του Ισραήλ για στρατιώτες του IDF.
Πρόκειται για οργανωμένα πακέτα αναψυχής σε χώρες όπως η Ελλάδα, η Κύπρος ή η Ταϊλάνδη, που παρουσιάζονται ως «δώρο ευγνωμοσύνης» και μέσο ψυχολογικής ανάκαμψης για όσους συμμετείχαν σε μάχες.
Ας δούμε λίγο τα στοιχεία:
Την επομένη της 7ης Οκτωβρίου, ο Νετανιάχου ενέκρινε την μεγαλύτερη κινητοποίηση εφέδρων στην ιστορία του Ισραήλ.
Το υπουργείο Άμυνας ανακοίνωσε επιστράτευση 300.000 εφέδρων μέσα σε λίγες ημέρες, ενώ από τον περασμένο μήνα έχει ξεκινήσει η κινητοποίηση εκατοντάδων χιλιάδων εφέδρων, με τον στρατό να οικοδομεί μεγάλη επιχειρησιακή δύναμη για τις επιθετικές επιχειρήσεις εντός της Πόλης της Γάζας.
60.000 καλούνται σταδιακά, ενώ άλλοι 20.000 ήδη υπηρετούν και παρατείνουν τη θητεία τους.
Αν προσθέσουμε και τους εποίκους στα Παλαιστινιακά εδάφη στη Δυτική όχθη, και στο σύνολο των εδαφών, τότε καταλαβαίνουμε ποιο είναι το μέγεθος της κοινωνικής συμμετοχής σε αυτή την σφαγή.
Από την άλλη, οι αρνητές στράτευσης στο Ισραήλ παραμένουν εξαιρετικά λίγοι, με μόλις λίγες δεκάδες νέους να δηλώνουν δημόσια ότι αρνούνται να υπηρετήσουν για λόγους συνείδησης.
Αν και δεν υπάρχουν δημόσια στοιχεία, Κατά μέσο όρο, θα σας πω μόνο ότι Το 2023, το κίνημα “Youth Against Dictatorship” συγκέντρωσε μόλις 230 υπογραφές νέων που αρνήθηκαν να καταταγούν.
Γιατί όμως μπορεί το Ισραήλ να λειτουργεί με τόση ωμότητα ως ένα αποικιοκρατικό κράτος;
Ο προστάτης ΗΠΑ
Αυτή η αποικιοκρατική φύση λοιπόν του Ισραήλ δεν θα μπορούσε να σταθεί χωρίς το κράτος αυτό να έχει τον προστάτη του.
Από την ίδρυσή του, η ύπαρξή του είναι δεμένη με την υποστήριξη μιας αυτοκρατορικής δύναμης που το θωρακίζει στρατιωτικά, το χρηματοδοτεί απλόχερα και το καλύπτει πολιτικά.
Τάσο η Μεγάλη Βρετανία, αρχικά και μετέπειτα οι ΗΠΑ αποτελούν τον βασικό αιμοδότη του προκεχωρημένου φυλακίου Ισραήλ στη Μέση Ανατολή, ώστε να διασφαλίζονται τα συμφέροντα τους στη Μέση Ανατολή.
Ο ρόλος σήμερα των Ηνωμένων Πολιτειών είναι καθοριστικός για να κατανοηθεί γιατί η γενοκτονία στη Γάζα συνεχίζεται χωρίς να ανακόπτεται…
Από την ίδρυση του κράτους του Ισραήλ το 1948, η Ουάσιγκτον έχει επενδύσει πάνω από 310 δισεκατομμύρια δολάρια για τη διατήρηση της στρατιωτικής και πολιτικής κυριαρχίας του Ισραήλ στην περιοχή.
Η αρχή του Ποιοτικού Στρατιωτικού Πλεονεκτήματος (QME) που έχει κατοχυρωθεί στη νομοθεσία των ΗΠΑ από το 2008 διασφαλίζει, αυτόν τον ρόλο του Ισραήλ, ώστε να παραμένει στρατιωτικά υπεράνω όλων των άλλων χωρών της περιοχής.
Επίσης η στήριξη συμπληρώνεται από τον πανίσχυρο μηχανισμό του ισραηλινού λόμπι στις Ηνωμένες Πολιτείες, που εδώ και δεκαετίες επηρεάζει καθοριστικά την αμερικανική πολιτική σκηνή.
Οργανώσεις όπως η AIPAC (American Israel Public Affairs Committee), δίκτυα δωρητών και think tanks φροντίζουν ώστε κάθε υποψήφιος για το Κογκρέσο ή τον Λευκό Οίκο να δηλώνει έμπρακτα την αφοσίωσή του στο Ισραήλ.
Για αυτό και κάθε σοβαρή ανάλυση που μιλά για Δικαιοσύνη στην Παλαιστίνη οφείλει να στοχεύει καταρχήν διπλά: στο αποικιακό κράτος του Ισραήλ που υλοποιεί τον αφανισμό και στον αμερικανικό ιμπεριαλισμό.
Παράλληλα μαζί τους, η Ευρωπαϊκή Ένωση, η Βρετανία, ο Καναδάς και οι υπόλοιπες μεγάλες δυνάμεις της Δύσης προσφέρουν πολιτική και οικονομική κάλυψη, συμμετέχοντας ενεργά στη στήριξη της γενοκτονίας.
Στον ίδιο μηχανισμό εντάσσονται και οι εξαρτημένες χώρες, όπως η Ελλάδα, που μετατρέπεται σε στρατιωτικό ορμητήριο
Έτσι,είναι εμφανές ότι η συνέχιση της γενοκτονίας στη Γάζα δεν είναι μόνο έργο του Τελ Αβίβ. Είναι προϊόν μιας ολόκληρης ιμπεριαλιστικής συμμαχίας, όπου τα ισχυρά κράτη της Δύσης και οι εξαρτημένοι δορυφόροι τους όπως και η Ελλάδα, νομιμοποιούν, στηρίζουν και χρηματοδοτούν τον αφανισμό ενός λαού.
Και εδώ πάμε στο δια ταύτα: τι κάνει το κίνημα αλληλεγγύης απέναντι σε μια γενοκτονία;
H απάντηση σίγουρα δεν μπορεί να είναι η σιωπή ούτε η παθητική παρακολούθηση.
Το διεθνές κίνημα αλληλεγγύης, αλλά και στη χώρα μας οφείλει να συνεχίσει και να δυναμώσει σε όλα τα επίπεδα: στους δρόμους με διαδηλώσεις, στα λιμάνια με μπλοκαρίσματα εμπορευμάτων και πλοίων που τροφοδοτούν το Ισραήλ, στα πανεπιστήμια με καμπάνιες και ψηφίσματα, στους χώρους δουλειάς και συνδικαλιστική πίεση.
Με απλά λόγια πρέπει να υπάρξει έμπρακτο μπλοκάρισμα της πολιτικής στρατιωτικής, πολιτιστικής και οικονομικής συνεργασίας της Ελλάδας με το Ισραήλ.
Τα παραδείγματα των λιμενεργατών σε διάφορες χώρες, αλλά και στην Ελλάδα, που σταμάτησαν φορτία για το Ισραήλ, οι κινητοποιήσεις απέναντι στα κρουαζιερόπλοια με στόχο τον τουριστικό μποϊκοτάζ, όπως και το μπλοκάρισμα κάθε είδους συμφωνίας – από τα πανεπιστημιακά ιδρύματα μέχρι την ενέργεια και τα επιχειρηματικά deals – αποτελούν αναγκαίες προϋποθέσεις για να ασκηθεί η απαραίτητη πίεση προς την ελληνική κυβέρνηση.
Στην Ελλάδα, λοιπόν το κίνημα οφείλει να συνεχίσει να στοχοποιεί ευθέως τις συμφωνίες συνεργασίας με το Ισραήλ, να καταγγέλλει τις κοινές στρατιωτικές ασκήσεις και να μπλοκάρει τις πολιτικές που καθιστούν τη χώρα μας συνένοχη στη γενοκτονία, στέλνοντας το ξεκάθαρο μήνυμα ότι οι γενοκτόνοι είναι ανεπιθύμητοι εδώ.
Γιατί κάθε λιμάνι που μπλοκάρει, κάθε πανεπιστήμιο που αποσύρεται από συνεργασίες, κάθε δρόμος που γεμίζει με διαδηλωτές, είναι μια χαραμάδα ελπίδας.
Αυτό που μας αναλογεί λοιπόν, έχουμε υποχρεώση να το πράξουμε. Αυτό που μπορούμε να κάνουμε, έχουμε ευθύνη να το κάνουμε.
Γιατί αυτό που ζούμε σήμερα στην Παλαιστίνη είναι η μεγαλύτερη γενοκτονία του 21ου αιώνα σε ζωντανή μετάδοση και κανείς δεν θα μπορεί να πει ότι δεν ήξερε.
Το άρθρο βασίστηκε σε ομιλία που έγινε κατα την διάρκεια πολιτικής εκδήλωσης που διοργανώθηκε στη Κατερίνη από το BDS στις 10 Σεπτεμβρίου μαζί με τον Νικόλα Κοσματόπουλο, την Λαμπρινή Θωμά και τον Σωτήρη Λαπιέρη
By liakosred on November 5, 2025
Αυτό που συμβαίνει στη Γάζα είναι γενοκτονία, μια οργανωμένη, συστηματική εξόντωση ενός ολόκληρου λαού ενώ τις τελευταίο διάστημα εξελίχθηκε και η επιχείρηση τελική Λύση για την οριστική κατάληψη της Γάζας.
Σύμφωνα με το Υπουργείο Υγείας της Γάζας, οι νεκροί ξεπερνούν πλέον τους 60.500, ενώ οι τραυματίες ανέρχονται σε περισσότερους από 163.000 (The Guardian). Σε ορισμένες ημέρες έντονης κλιμάκωσης, ο αριθμός των δολοφονιών αμάχων κυμάνθηκε μεταξύ 59 και 67 μέσα σε μόλις 24 ώρες.
Παράλληλα, εκτιμάται ότι περίπου 83% των θυμάτων είναι άμαχοι, στοιχείο που προκύπτει ακόμη και από τα ίδια τα στρατιωτικά αρχεία του Ισραήλ (IDF).
Γιατί είναι όμως γενοκτονία;
Στις 27 Αυγούστου περισσότεροι από 500 υπάλληλοι του Γραφείου του Ύπατου Αρμοστή του ΟΗΕ για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα (Office of the High Commissioner for Human Rights – OHCHR) απηύθυναν επιστολή στον Ύπατο Αρμοστή, ζητώντας να κατονομάσει ξεκάθαρα τις ισραηλινές επιχειρήσεις ως γενοκτονία.
Λίγες ημέρες αργότερα, η Διεθνής Ένωση Μελετητών Γενοκτονιών (International Association of Genocide Scholars – IAGS), η μεγαλύτερη διεθνής επιστημονική ένωση για τη μελέτη των γενοκτονιών, με ψήφισμά της (31 Αυγούστου) αναγνώρισε ότι οι ενέργειες του Ισραήλ στη Γάζα συνιστούν γενοκτονία κατά το Διεθνές Δίκαιο.
Η απόφαση εγκρίθηκε με 86% υπέρ, γεγονός που προσδίδει τεράστια βαρύτητα, καθώς οι επιστήμονες αυτοί αποτελούν τους καθ’ ύλην αρμόδιους να ερμηνεύσουν το Δίκαιο της Γενοκτονίας.
Ταυτόχρονα, οι ανθρωπιστικοί δείκτες αποτυπώνουν το μέγεθος της καταστροφής. Σύμφωνα με την Ταξινόμηση Ενοποιημένης Επισιτιστικής Ασφάλειας (Integrated Food Security Phase Classification – IPC), τον Αύγουστο του 2025 το 100% του πληθυσμού της Γάζας βιώνει οξεία επισιτιστική ανασφάλεια, ενώ 32% βρίσκεται σε φάση 5, δηλαδή σε καταστροφικές συνθήκες πείνας.
Παράλληλα η επιβολή της πείνας είναι προϊόν στρατιωτικής πολιτικής που χρησιμοποιεί τον αποκλεισμό ως όπλο.
Επίσης ήδη από το 2024, είχε δημοσιευθεί μια εκτενής και ανεξάρτητη έκθεση από το Δίκτυο Πανεπιστημίων για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα (University Network for Human Rights – UNHR), με τη συμμετοχή νομικών και ερευνητικών κέντρων από τη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου της Βοστώνης κ.α
Στην έκθεση εξετάζεται με αυστηρή μεθοδολογική προσέγγιση αν οι ενέργειες του Ισραήλ στη Γάζα πληρούν τα στοιχεία του εγκλήματος της γενοκτονίας, όπως αυτό ορίζεται από τη Σύμβαση του 1948 για την Πρόληψη και Τιμωρία του Εγκλήματος της Γενοκτονίας.
Η δημοσίευση η οποία ορίζει πλέον και επίσημα την έννοια της γενοκτονίας, συνέπεσε με την επέτειο της Νάκμπα τον Μάιο του 2024, υπογραμμίζοντας τη σύνδεση με την ιστορική εκδίωξη των Παλαιστινίων το 1948.
Δεν πρέπει να μας διαφεύγει πως ακόμα πιο τρομακτικό από τους ίδιους τους βομβαρδισμούς, τις σφαγές αμάχων και την ισοπέδωση ολόκληρων γειτονιών στη Γάζα, είναι το γεγονός ότι το Ισραήλ δεν νιώθει από την πρώτη στιγμή ούτε καν την ανάγκη να καλύψει τα εγκλήματά του.
Αντίθετα, επιδίδεται με μια σχεδόν θεολογική βεβαιότητα σε μια βιομηχανία θανάτου, με την Δύση να συμμετέχει ενεργά, και να αναπαράγει τα αφηγήματα των μακελάρηδων .
Άλλωστε η Ισραηλινή ηγεσία, από στρατηγούς μέχρι βουλευτές και υπουργούς, έχει υιοθετήσει μια ρητορική που δεν θα είχαν τίποτα να ζηλέψουν οι πρωτεργάτες της ναζιστικής Γερμανίας.
Όταν χαρακτηρίζουν οπως πχ ο Νετνανιάχιου τους Παλαιστίνιους της Γάζας ως «παιδιά του σκότους» ή ως «ανθρώπινα ζώα», αυτό ξεκαθαρίζει πλήρως την εικόνα.
Ας δούμε επίσης :
Μπεζαλέλ Σμότριτς (υπουργός Οικονομικών)
Σε ομιλία στο Παρίσι (Μάρτιος 2023), δήλωσε ότι «δεν υπάρχει παλαιστινιακός λαός», ούτε «παλαιστινιακή ιστορία ή γλώσσα».
Μπεν-Γκβιρ υπουργός ασφαλείας
«Το δικαίωμα της ελεύθερης μετακίνησης της συζύγου μου και των παιδιών μου σε Ιουδαία και Δυτική Οχθη είναι πιο σημαντικό από το δικαίωμα μετακίνησης των Αράβων»
Τον Νοέμβριο 2023, ο Υπουργός Γεωργίας του Ισραήλ, Άβι Ντίχτερ, δήλωσε δημόσια:
«Τώρα υλοποιούμε τη Νάκμπα της Γάζας 2023», αναφερόμενος στις μαζικές επιθέσεις και εκτοπίσεις.
Πάμε λίγο παλαιότερα.
Αγιέλετ Σακέντ το 2013, ανέλαβε και υπουργικά αξιώματα ως υπουργός Δικαιοσύνης. Σε αναρτηση της τότε είχε πει:
«Ο παλαιστινιακός λαός είναι εχθρός μας – πρέπει να τον εξοντώσουμε ολοσχερώς: ηλικιωμένους και νέους, γυναίκες και παιδιά, πόλεις και χωριά, περιουσία και υποδομές. Και οι μητέρες που γεννούν “μικρά φίδια” πρέπει κι αυτές να εξαλείφονται.»
Όλα τα παραπάνω μας δείχνουν ξεκάθαρα πως ο σιωνισμός είναι βαθιά ρατσιστικό πολιτικό ρεύμα, όπου με το ιδεολογικό υπόβαθρο συνεχίζει την γενοκτονία προετοιμάζει τη βαρβαρότητα, διαλύει την ιδέα της ανθρώπινης ύπαρξης και μετατρέπει το αφανισμό ως κανονικότητα.
Με απλά λόγια αυτό που συμβαίνει στην Παλαιστίνη είναι η αποκορύφωση της αποανθρωποποίησης.
Και όλα αυτά συμβαίνουν γιατί το Ισραήλ δεν είναι απλώς ως ένα «κανονικό» κράτος που ιδρύθηκε το 1948. Η συγκρότησή του ήταν αποτέλεσμα ενός αποικιοκρατικού σχεδίου με σαφή αναφορά στα ευρωπαϊκά μοντέλα αποικισμού.
Από τα τέλη του 19ου αιώνα, το σιωνιστικό κίνημα προσανατολίστηκε στον εκτοπισμό και την αντικατάσταση του γηγενούς πληθυσμού.
Οι εποικισμοί στη Δυτική Όχθη, η προσάρτηση εδαφών, οι ζώνες αποκλεισμού, οι στρατιωτικοί νόμοι που ισχύουν μόνο για τους Παλαιστίνιους, δείχνουν ότι η λογική του αποικισμού και συνεπώς η γενικευμένη γενοκτονία επιβεβαιώνουν τα όσα βλέπουμε σήμερα σε ζωντανή μετάδοση.
Βλέπουμε δηλαδή το Ισραήλ να επεκτείνεται συστηματικά,να απορροφά γη και πόρους, και να επιχειρεί να εξαλείψει πλήρως την παλαιστινιακή παρουσία, ενώ έχει παραβιάσει πλήρως το διεθνές δίκαιο χτυπώντας παράλληλα όποια χώρα θέλει.
Μονό σε λίγες ημέρες χτύπησε Συρία, Τυνησία, Λίβανο και χθες χτύπησε μέσα στο Καταρ την ώρα που εκεί ήταν σε εξέλιξη οι διαπραγματεύσεις για ειρήνη.
Και εδώ τίθεται ένα βασικό ερώτημα. Οι Ισραηλινοί κάτοικοι πως έχουν διαμορφωθεί μέσα σε αυτό το καθεστώς;
Πρόσφατες δημοσκοπήσεις αποτυπώνουν ότι η ισραηλινή κοινωνία στη μεγάλη της πλειοψηφία στηρίζει τη γενοκτονία στη Γάζα. Έρευνα του Accord Center (Αύγουστος 2025) έδειξε πως το 62% των Ισραηλινών, και το 76% των Εβραίων Ισραηλινών, θεωρούν ότι «δεν υπάρχουν αθώοι στη Γάζα».
Το 82% στηρίζει τον υποχρεωτικό εκπατρισμό των κατοίκων, ενώ το 47% συμφώνησε με την ιδέα εξόντωσης όλων, κατά το «παράδειγμα της Ιεριχούς».
Επιπλέον, το 79% δηλώνει πως δεν ανησυχεί από τις αναφορές για λιμό και ανθρωπιστική κρίση. Αυτά τα στοιχεία δείχνουν βαθιά εχθρότητα και μίσος απέναντι στον παλαιστινιακό λαό.
Πρέπει να είμαστε ειλικρινείς… Στο Ισραήλ δεν υπάρχει σαφής διάκριση ανάμεσα στον πολίτη και τον στρατιώτη. Η στρατιωτική ιδιότητα είναι μια μόνιμη ταυτότητα που διαμορφώνει τη ζωή από την εφηβεία μέχρι την ωριμότητα.
Αυτό που έχει σημασία είναι πως Η θητεία, είναι ένα ιδεολογικό εργοστάσιο του σιωνισμού όπου οι νέοι εκπαιδεύονται να θεωρούν αυτονόητη την αποικιακή πραγματικότητα της κατοχής και των εποικισμών.
Η καθημερινότητα των στρατευμένων όλα αυτά τα χρόνια είναι γεμάτη checkpoints, περιπολίες και επιχειρήσεις σε παλαιστινιακές πόλεις, μετατρέποντάς τους σε ζωντανά γρανάζια ενός μηχανισμού που δεν μπορεί να λειτουργήσει χωρίς μόνιμη στρατιωτική παρουσία.
Οπότε και η εικόνα του Ισραηλινού τουρίστα μετά τη θητεία είναι παραπλανητική.
Αυτοί που ταξιδεύουν έχουν μόλις επιστρέψει από επιχειρήσεις καταστολής, ή συμμετείχαν σε γενοκτονία και παραμένουν έφεδροι και είναι έτοιμοι κάθε νέα συμμετοχή στην σφαγή.
Αυτό επιβεβαιώνεται και από τα λεγόμενα «ταξίδια αποκατάστασης» που αποτελούν μια πάγια πρακτική του Ισραήλ για στρατιώτες του IDF.
Πρόκειται για οργανωμένα πακέτα αναψυχής σε χώρες όπως η Ελλάδα, η Κύπρος ή η Ταϊλάνδη, που παρουσιάζονται ως «δώρο ευγνωμοσύνης» και μέσο ψυχολογικής ανάκαμψης για όσους συμμετείχαν σε μάχες.
Ας δούμε λίγο τα στοιχεία:
Την επομένη της 7ης Οκτωβρίου, ο Νετανιάχου ενέκρινε την μεγαλύτερη κινητοποίηση εφέδρων στην ιστορία του Ισραήλ.
Το υπουργείο Άμυνας ανακοίνωσε επιστράτευση 300.000 εφέδρων μέσα σε λίγες ημέρες, ενώ από τον περασμένο μήνα έχει ξεκινήσει η κινητοποίηση εκατοντάδων χιλιάδων εφέδρων, με τον στρατό να οικοδομεί μεγάλη επιχειρησιακή δύναμη για τις επιθετικές επιχειρήσεις εντός της Πόλης της Γάζας.
60.000 καλούνται σταδιακά, ενώ άλλοι 20.000 ήδη υπηρετούν και παρατείνουν τη θητεία τους.
Αν προσθέσουμε και τους εποίκους στα Παλαιστινιακά εδάφη στη Δυτική όχθη, και στο σύνολο των εδαφών, τότε καταλαβαίνουμε ποιο είναι το μέγεθος της κοινωνικής συμμετοχής σε αυτή την σφαγή.
Από την άλλη, οι αρνητές στράτευσης στο Ισραήλ παραμένουν εξαιρετικά λίγοι, με μόλις λίγες δεκάδες νέους να δηλώνουν δημόσια ότι αρνούνται να υπηρετήσουν για λόγους συνείδησης.
Αν και δεν υπάρχουν δημόσια στοιχεία, Κατά μέσο όρο, θα σας πω μόνο ότι Το 2023, το κίνημα “Youth Against Dictatorship” συγκέντρωσε μόλις 230 υπογραφές νέων που αρνήθηκαν να καταταγούν.
Γιατί όμως μπορεί το Ισραήλ να λειτουργεί με τόση ωμότητα ως ένα αποικιοκρατικό κράτος;
Ο προστάτης ΗΠΑ
Αυτή η αποικιοκρατική φύση λοιπόν του Ισραήλ δεν θα μπορούσε να σταθεί χωρίς το κράτος αυτό να έχει τον προστάτη του.
Από την ίδρυσή του, η ύπαρξή του είναι δεμένη με την υποστήριξη μιας αυτοκρατορικής δύναμης που το θωρακίζει στρατιωτικά, το χρηματοδοτεί απλόχερα και το καλύπτει πολιτικά.
Τάσο η Μεγάλη Βρετανία, αρχικά και μετέπειτα οι ΗΠΑ αποτελούν τον βασικό αιμοδότη του προκεχωρημένου φυλακίου Ισραήλ στη Μέση Ανατολή, ώστε να διασφαλίζονται τα συμφέροντα τους στη Μέση Ανατολή.
Ο ρόλος σήμερα των Ηνωμένων Πολιτειών είναι καθοριστικός για να κατανοηθεί γιατί η γενοκτονία στη Γάζα συνεχίζεται χωρίς να ανακόπτεται…
Από την ίδρυση του κράτους του Ισραήλ το 1948, η Ουάσιγκτον έχει επενδύσει πάνω από 310 δισεκατομμύρια δολάρια για τη διατήρηση της στρατιωτικής και πολιτικής κυριαρχίας του Ισραήλ στην περιοχή.
Η αρχή του Ποιοτικού Στρατιωτικού Πλεονεκτήματος (QME) που έχει κατοχυρωθεί στη νομοθεσία των ΗΠΑ από το 2008 διασφαλίζει, αυτόν τον ρόλο του Ισραήλ, ώστε να παραμένει στρατιωτικά υπεράνω όλων των άλλων χωρών της περιοχής.
Επίσης η στήριξη συμπληρώνεται από τον πανίσχυρο μηχανισμό του ισραηλινού λόμπι στις Ηνωμένες Πολιτείες, που εδώ και δεκαετίες επηρεάζει καθοριστικά την αμερικανική πολιτική σκηνή.
Οργανώσεις όπως η AIPAC (American Israel Public Affairs Committee), δίκτυα δωρητών και think tanks φροντίζουν ώστε κάθε υποψήφιος για το Κογκρέσο ή τον Λευκό Οίκο να δηλώνει έμπρακτα την αφοσίωσή του στο Ισραήλ.
Για αυτό και κάθε σοβαρή ανάλυση που μιλά για Δικαιοσύνη στην Παλαιστίνη οφείλει να στοχεύει καταρχήν διπλά: στο αποικιακό κράτος του Ισραήλ που υλοποιεί τον αφανισμό και στον αμερικανικό ιμπεριαλισμό.
Παράλληλα μαζί τους, η Ευρωπαϊκή Ένωση, η Βρετανία, ο Καναδάς και οι υπόλοιπες μεγάλες δυνάμεις της Δύσης προσφέρουν πολιτική και οικονομική κάλυψη, συμμετέχοντας ενεργά στη στήριξη της γενοκτονίας.
Στον ίδιο μηχανισμό εντάσσονται και οι εξαρτημένες χώρες, όπως η Ελλάδα, που μετατρέπεται σε στρατιωτικό ορμητήριο
Έτσι,είναι εμφανές ότι η συνέχιση της γενοκτονίας στη Γάζα δεν είναι μόνο έργο του Τελ Αβίβ. Είναι προϊόν μιας ολόκληρης ιμπεριαλιστικής συμμαχίας, όπου τα ισχυρά κράτη της Δύσης και οι εξαρτημένοι δορυφόροι τους όπως και η Ελλάδα, νομιμοποιούν, στηρίζουν και χρηματοδοτούν τον αφανισμό ενός λαού.
Και εδώ πάμε στο δια ταύτα: τι κάνει το κίνημα αλληλεγγύης απέναντι σε μια γενοκτονία;
H απάντηση σίγουρα δεν μπορεί να είναι η σιωπή ούτε η παθητική παρακολούθηση.
Το διεθνές κίνημα αλληλεγγύης, αλλά και στη χώρα μας οφείλει να συνεχίσει και να δυναμώσει σε όλα τα επίπεδα: στους δρόμους με διαδηλώσεις, στα λιμάνια με μπλοκαρίσματα εμπορευμάτων και πλοίων που τροφοδοτούν το Ισραήλ, στα πανεπιστήμια με καμπάνιες και ψηφίσματα, στους χώρους δουλειάς και συνδικαλιστική πίεση.
Με απλά λόγια πρέπει να υπάρξει έμπρακτο μπλοκάρισμα της πολιτικής στρατιωτικής, πολιτιστικής και οικονομικής συνεργασίας της Ελλάδας με το Ισραήλ.
Τα παραδείγματα των λιμενεργατών σε διάφορες χώρες, αλλά και στην Ελλάδα, που σταμάτησαν φορτία για το Ισραήλ, οι κινητοποιήσεις απέναντι στα κρουαζιερόπλοια με στόχο τον τουριστικό μποϊκοτάζ, όπως και το μπλοκάρισμα κάθε είδους συμφωνίας – από τα πανεπιστημιακά ιδρύματα μέχρι την ενέργεια και τα επιχειρηματικά deals – αποτελούν αναγκαίες προϋποθέσεις για να ασκηθεί η απαραίτητη πίεση προς την ελληνική κυβέρνηση.
Στην Ελλάδα, λοιπόν το κίνημα οφείλει να συνεχίσει να στοχοποιεί ευθέως τις συμφωνίες συνεργασίας με το Ισραήλ, να καταγγέλλει τις κοινές στρατιωτικές ασκήσεις και να μπλοκάρει τις πολιτικές που καθιστούν τη χώρα μας συνένοχη στη γενοκτονία, στέλνοντας το ξεκάθαρο μήνυμα ότι οι γενοκτόνοι είναι ανεπιθύμητοι εδώ.
Γιατί κάθε λιμάνι που μπλοκάρει, κάθε πανεπιστήμιο που αποσύρεται από συνεργασίες, κάθε δρόμος που γεμίζει με διαδηλωτές, είναι μια χαραμάδα ελπίδας.
Αυτό που μας αναλογεί λοιπόν, έχουμε υποχρεώση να το πράξουμε. Αυτό που μπορούμε να κάνουμε, έχουμε ευθύνη να το κάνουμε.
Γιατί αυτό που ζούμε σήμερα στην Παλαιστίνη είναι η μεγαλύτερη γενοκτονία του 21ου αιώνα σε ζωντανή μετάδοση και κανείς δεν θα μπορεί να πει ότι δεν ήξερε.
Το άρθρο βασίστηκε σε ομιλία που έγινε κατα την διάρκεια πολιτικής εκδήλωσης που διοργανώθηκε στη Κατερίνη από το BDS στις 10 Σεπτεμβρίου μαζί με τον Νικόλα Κοσματόπουλο, την Λαμπρινή Θωμά και τον Σωτήρη Λαπιέρη
