Αναδημοσίευση από την ΕΠΟΧΗ
Δημήτρης Στρατούλης «8 μήνες που συντάραξαν την Ελλάδα – Ιανουάριος – Αύγουστος 2015», εκδόσεις Τόπος, 2022
Στο βιβλίο του με τίτλο «8 μήνες που συντάραξαν την Ελλάδα – Ιανουάριος – Αύγουστος 2015», ο γραμματέας της Λαΐκής Ενότητας – Ανυπότακτης Αριστεράς και πρώην βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Δημήτρης Στρατούλης αναφέρεται στα συγκλονιστικά ιστορικά γεγονότα, που διαδραματίστηκαν στην Ελλάδα το πρώτο 8μηνο του 2015, όπως αυτός τα βίωσε από θέσεις κορυφαίας πολιτικής και κυβερνητικής ευθύνης. Πώς και γιατί αυτά έγιναν, ποιες διεργασίες οδήγησαν την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ στη συνθηκολόγηση με τους δανειστές.
Αναφέρεται στην ιστορία αυτής της περιόδου, μέσα στο πλαίσιο των τότε οικονομικών, κοινωνικών και πολιτικών εξελίξεων στην Ελλάδα, στην Ευρώπη και παγκοσμίως για να μη σκεπάσει, όπως γράφει, η σκόνη της λήθης τους αγώνες, τις αγωνίες, τους στόχους και τις ελπίδες για ένα καλύτερο κόσμο όσων στήριξαν μέχρι τέλους το λαϊκό «όχι» στα μνημόνια της λιτότητας στο δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου 2015.
Καταγράφει αναλυτικά την έντονη πολιτική, ιδεολογική και προγραμματική διαπάλη στον ΣΥΡΙΖΑ, εκτιμώντας ότι οι εσωκομματικές διεργασίες και οι αποφάσεις της ηγετικής ομάδας του έπαιξαν καθοριστικό ρόλο, γιατί, θεωρεί ότι, εάν οι ασυμβίβαστες δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ πλειοψηφούσαν σε αυτόν, η πορεία των εξελίξεων θα ήταν διαφορετική.
Ο ίδιος ο συγγραφέας σε δήλωσή του στην Εποχή αναφέρει τα εξής:
«Με το βιβλίο δεν επιδιώκω να δημιουργήσω πολιτικό σκάνδαλο, για να προκαλέσει θόρυβο στα ΜΜΕ και να “πουλήσει”. Δεν το έγραψα για να πάρω εκδίκηση από κανέναν ούτε νιώθω ως σύζυγος που απατήθηκε. Γι’ αυτό, οι αναγνώστες του δεν θα βρουν σε αυτό απαξιωτικούς προσωπικούς χαρακτηρισμούς, ύβρεις, αναθέματα και κατάρες ούτε για τους πρωταγωνιστές εκείνης της περιόδου ούτε καν για τους πιο σκληρούς πολιτικούς και ιδεολογικούς αντιπάλους μου, παρά μόνον επιχειρήματα. Εκείνη την κρίσιμη περίοδο, κάθε στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ έκανε τις πολιτικές επιλογές του, και γι’ αυτές μας κρίνω, με βάση αποκλειστικά πολιτικά κριτήρια. Ούτε, βέβαια, το έγραψα για να παίξω τον ρόλο του “χρήσιμου ηλίθιου” αντίπαλων πολιτικών δυνάμεων και ιδεολογιών, εξυπηρετώντας πολιτικές σκοπιμότητές τους στο παρόν και το μέλλον.
Το βιβλίο μου απευθύνεται κυρίως στον κόσμο της Αριστεράς, αλλά και ευρύτερα σε προοδευτικούς πολίτες για γόνιμο προβληματισμό, για το πώς και εάν τα πράγματα θα μπορούσαν να πάνε αλλιώς και για το πώς πρέπει να αντιμετωπιστούν οι σύγχρονες προκλήσεις. Απευθύνεται, επίσης, στη νεολαία, ώστε να πάρει υπόψη όχι μόνο τους αγώνες μας, αλλά και τα λάθη μας, για να μην κάνει τα ίδια, όταν θα επιχειρήσει μια νέα προσπάθεια ανατροπής, αλλαγής και ελπίδας. Για να μπορεί να ερμηνεύσει το παρελθόν, να κατανοήσει το παρόν και να δράσει αποτελεσματικά για να αλλάξει το μέλλον.
Δεν γράφω μια ιστορία από τα πάνω, μόνο για τους πρωταγωνιστές εκείνης της περιόδου, αλλά από τα κάτω, για τις πραγματικές κινητήριες δυνάμεις της ιστορίας, δηλαδή για τον ρόλο τότε της λαϊκής παρέμβασης και των λαϊκών κινητοποιήσεων στην Ελλάδα, στην Ευρώπη και παγκοσμίως.
Καταγράφω την πορεία του ελληνικού λαού από την ελπίδα στην ήττα και την απογοήτευση. Αναδεικνύω ότι, κάτω από ορισμένες προϋποθέσεις, ένας άλλος δρόμος από αυτόν της μνημονιακής συνθηκολόγησης ήταν εφικτός. Θεωρώ ότι όσα έγιναν δεν μπορούν να ξεγίνουν, αλλά ότι το παρόν και το μέλλον μπορούν να αλλάξουν, γιατί η ιστορία διαμορφώνεται από τη συνειδητή συλλογική δράση των ανθρώπων».
Ακολουθούν αποσπάσματα από το βιβλίο.
«Η μεγάλη πολιτική τομή η οποία έγινε από το ΣΥΡΙΖΑ ‒και τον οδήγησε στον οκταπλασιασμό των δυνάμεων του στις Βουλευτικές Εκλογές της 17ης Ιουνίου 2012, στην πρώτη θέση στις Ευρωεκλογές του 2014 και στην κυβέρνηση στις Βουλευτικές Εκλογές του Ιανουαρίου του 2015‒ ήταν η πρότασή του για συγκρότηση αριστερής αντιμνημονιακής κυβέρνησης… Η προσπάθεια μιας αριστερής αντιμνημονιακής κυβέρνησης να εφαρμόσει το μεταβατικό πρόγραμμά της ήταν σίγουρο ότι δε θα ήταν ένας “όμορφος περίπατος σε ολάνθιστα περιβόλια”. Θα αντιμετώπιζε σοβαρές δυσκολίες λόγω της οικονομικής και κοινωνικής ερήμωσης που η μνημονιακή συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ-ΝΔ είχε αφήσει πίσω της. Επίσης, θα είχε να αντιμετωπίσει έντονες πολιτικές πιέσεις και εκβιασμούς από το εγχώριο και διεθνές οικονομικό, μιντιακό και πολιτικό κατεστημένο, που δε θα την άφηνε να αποτελέσει ένα θετικό παράδειγμα και για άλλους λαούς της Ευρώπης.
Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ θα έπρεπε πρωτίστως να είχε εξασφαλίσει την αλληλεγγύη –ή τουλάχιστον την ανοχή‒ όλων των αριστερών δυνάμεων, ακόμα και αυτών που με δική τους επιλογή δε συμμετείχαν ή δεν στήριζαν την κυβέρνησή του. Χρειαζόταν, επίσης, ένας νέος ενωτικός προσανατολισμός όλων των αριστερών δυνάμεων […] θα έπρεπε, επίσης, να είχε εξασφαλίσει τη στήριξη και την ενεργή συμμετοχή του λαου. Επιπλέον, θα έπρεπε να είχε αναζητήσει πιο επίμονα την ενεργητική διεθνιστική αλληλεγγύη και κινητοποίηση των εργατικών και κοινωνικών κινημάτων, των διανοουμένων και των προοδευτικών και αριστερών κομμάτων της Ευρώπης. Να έχει διασφαλίσει τα αναγκαία διεθνή στηρίγματα είτε μέσα στην ΕΕ (κυρίως με χώρες του ευρωπαϊκού Νότου) είτε έξω από αυτή (μεσογειακές χώρες, Ρωσία, Κίνα, Βραζιλία, Ινδία και άλλες), με προώθηση πολυμερών οικονομικών σχέσεων και πολυδιάστατης εξωτερικής πολιτικής…
Ο πιο αποτελεσματικός τρόπος, ώστε η κυβέρνηση που προέκυψε μετά τις εκλογές του Ιανουαρίου του 2015 να μην υποχωρήσει και να αντεπεξέλθει στις δυσκολίες, πιέσεις ή και στον ανοικτό οικονομικό και πολιτικό πόλεμο του εγχώριου και διεθνούς πολιτικού κατεστημένου και των αγορών, ήταν να επιμείνει χωρίς ταλαντεύσεις στους προγραμματικούς στόχους της.
Ταυτόχρονα, θα έπρεπε να προωθήσει το σχέδιό της για παραγωγική και οικολογική ανασυγκρότηση της χώρας με ταξική μονομέρεια, δηλαδή με ριζική αναδιανομή εισοδημάτων και δικαιωμάτων υπέρ της εργατικής τάξης και των υπόλοιπων λαϊκών στρωμάτων. Επίσης, θα έπρεπε να είχε προετοιμάσει πολύ πριν από τις εκλογές του Ιανουαρίου του 2015 ‒και η Αριστερή Πλατφόρμα πίεζε συνεχώς και επίμονα σε αυτή την κατεύθυνση, χωρίς όμως να εισακούεται από την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ‒ το εναλλακτικό πολιτικό σχέδιό του.
Άλλες δυνάμεις της Αριστεράς, που μέσα στην τότε συντελούμενη λαϊκή κοσμογονία περίμεναν στη γωνία “με το τουφέκι στο χέρι για να πυροβολήσουν” τον ΣΥΡΙΖΑ στην πρώτη υποχώρηση της κυβέρνησής του, θα έπρεπε να γνωρίζουν ότι σε περίπτωση συνθηκολόγησής του ούτε οι ίδιες θα γλίτωναν από την πολιτική απαξίωση, γιατί όχι μόνο αυτός, αλλά ολόκληρη η Αριστερά θα οδηγούνταν σε στρατηγική ήττα.
Εάν οι παραπάνω προϋποθέσεις εκπληρώνονταν, θα μπορούσαν, πιθανόν, να πάνε τα πράγματα αλλιώς και η μνημονιακή συνθηκολόγηση της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ να είχε αποφευχθεί. Επειδή, όμως, η Ιστορία δε γράφεται με τα “εάν”, αυτά τουλάχιστον τα συμπεράσματα ας τα πάρει υπόψη της η νέα γενιά αγωνιστών που θα αναλάβει μια νέα προσπάθεια για νικηφόρα –ελπίζουμε, αυτή τη φορά‒ πορεία της Αριστεράς».
Η παρουσίαση του βιβλίου θα γίνει την Τετάρτη 30 Νοεμβρίου, στις 7μμ, στο Σεράφειο Δήμου Αθηναίων (Εχελιδών 19 και Πειραιώς 144).
Ομιλητές: Νίκος Χουντής, πρώην ευρωβουλευτής και υπουργός, Σοφία Σακοράφα, βουλευτής, αντιπρόεδρος της Βουλής, Λεωνίδας Βατικιώτης, δημοσιογράφος, οικονομολόγος, Δημήτρης Σαραφιανός, δικηγόρος, μέλος του Δ.Σ. Δικηγορικού Συλλόγου Αθήνας. Συντονιστής: Πετρος Παπακωνσταντίνου, δημοσιογράφος.
Τη συζήτηση θα κλείσει με σύντομη παρέμβαση ο συγγραφέας του βιβλίου.