Το πρώτιστο μέλημα της κυβέρνησης είναι η επικοινωνιακή διαχείριση της κατάστασης προκειμένου όχι μόνο να μην βγαίνουν στην επιφάνεια τα σοβαρά θέματα που αντιμετωπίζει η κοινωνία αλλά να προβάλλεται και μια ψευδής εικόνα.
Με αυτό τον τρόπο διαχειρίστηκε:
- τα μνημόνια διαρκείας που αντικατέστησαν την ενισχυμένη εποπτεία.
- την αύξηση στις τιμές της ενέργειας και των καυσίμων και την θεοποίηση των μικροεπιδομάτων.
- την ακρίβεια σε όλα τα είδη πρώτης ανάγκης.
- την αύξηση του κατώτατου μισθού που ήταν κατώτερος όχι μόνο από τις προσδοκίες αλλά και από τις ίδιες τις δικές της εξαγγελίες.
- την συνεχιζόμενη επί δεκαετία πάγωμα των συντάξεων που συνοδεύεται συχνά πυκνά από ειδήσεις στον τύπο για αυξήσεις και αναδρομικά στους συνταξιούχους.
- την ανεργία την ώρα που τα επίσημα στοιχεία δείχνουν ότι έχουμε περίπου 3.000.000 ανέργους.
Η κατάσταση αυτή πρέπει ν’ αλλάξει και απαιτούνται άμεσα:
- Αυξήσεις στους μισθούς και στις συντάξεις και επαναφορά των δώρων Χριστουγέννων – Πάσχα και επιδόματος άδειας.
- Επαναφορά στο προ μνημονίων πλαίσιο των συλλογικών συμβάσεων εργασίας και καθορισμός – αφετηρία του κατώτερο μισθού όχι από τα 713 € ή τα 751 € αλλά από ένα ύψος που θα παίρνει υπ’ όψη του τα 751 € του 2012, τον πληθωρισμό της δεκαετίας και την ακρίβεια της εποχής.
- Μέτρα για την αντιμετώπιση της ανεργίας, αύξηση του επιδόματος ανεργίας και επιμήκυνση του χρόνου χορήγησής του.
- Θέσπιση της Αυτόματης Τιμαριθμικής Αναπροσαρμογής.
- δραστική μείωση των έμμεσων φόρων, μηδενισμός ΦΠΑ στα είδη διατροφής και κάλυψης βασικών λαϊκών αναγκών.
- Μέτρα ελέγχου των τιμών και πάταξης της αισχροκέρδειας.
- θέσπιση ανώτατου πλαφόν στα καύσιμα και στην ενέργεια, πάγωμα της τιμής του ρεύματος για τα λαϊκά νοικοκυριά και εγκατάλειψη της αμερικανοκίνητης πολιτικής των κυρώσεων και της σύγκρουσης με την Ρωσία.
- Εθνικοποίηση βασικών τομέων της οικονομίας όπως, ενέργεια, διυλιστήρια, σιδηρόδρομοι, νερό, τηλεπικοινωνίες, τραπεζικό σύστημα.
Αυτά βέβαια απαιτούν άλλους συσχετισμούς δυνάμεων απ’ αυτούς που υπάρχουν σήμερα, απαιτούν μια ενωμένη κινηματική και διεκδικητική Αριστερά, απαιτούν ένα άλλο συνδικαλιστικό κίνημα που θα διοργανώνει και θα πραγματοποιεί μεγάλους, διεκδικητικούς και νικηφόρους αγώνες.
