Ολική επαναφορά υπερδύναμης (του Τάσου Κανταρά)

Ολική επαναφορά υπερδύναμης

του Τάσου Κανταρά
Όταν ξεκίνησε η ειδική στρατιωτική επιχείρηση της Ρωσίας, πολλοί έτρεξαν να καταδικάσουν.
Βλέποντας μάλιστα, ότι απέναντί της υψώνονταν όλο το Νατοϊκό σύμπλεγμα, ανέβαζαν τα ντεσιμπέλ της αποδοκιμασίας σίγουροι για την ήττα της Ρωσίας. Συγκεντρώσεις υποστήριξης με την παρότρυνση συστημικών ΜΜΕ, καλοπληρωμένοι δημοσιογράφοι και ανταποκριτές που αναποδογύριζαν την αλήθεια, ισαποστάκιδες παρήλαυναν μεταξύ αμερικανικής και ρωσικής πρεσβείας, η δυτικόφιλη ελληνική Βουλή υποδέχονταν μετά Βαΐων και λαμπάδων τα τάγματα των Αζόφ, τα οποία θα κατατρόπωναν τους Ρώσους και ο πρωθυπουργός μας θα αναλάβαινε την ανοικοδόμηση της Μαριούπολης και της Οδησσού παίρνοντας κι αυτός ένα κοκαλάκι από τη μεταπολεμική λεία. Όλα κυλούσαν ωραία. Το χαμόγελο του πρωθυπουργού στα Φόρουμ των προθύμων, αν και σταθερά στη θέση του μαϊντανού, διάπλατο. Αλλά και απλοί άνθρωποι απογοητευμένοι από τις πολλαπλές διαψεύσεις (κατάρρευση υπαρκτού, γέννηση προτεκτοράτων της Ανατολικής Ευρώπης και κάθοδος των απελπισμένων, ιστορική προσχώρηση Τσίπρα στο στρατόπεδο του αντιπάλου κ.α), αν και ενδόμυχα ήταν με την πλευρά της Ρωσίας, δε μπορούσαν να φανταστούν την εξέλιξη των πραγμάτων. “Δεν αλλάζει τίποτα, οι Αμερικανοί είναι κυρίαρχοι, ανεβοκατεβάζουν κυβερνήσεις, μαύρο σκοτάδι θα τον φάει τον Βλαδίμηρο”, ήταν μερικές απ’ τις λογικές αντιδράσεις των ανθρώπων.
Ώσπου στρώθηκε το κόκκινο χαλί στο αεροδρόμιο της Αλάσκας και ο επικεφαλής της μοναδικής υπερδύναμης, με το συμβολικό χειροκρότημα του, αναγνώρισε ότι δεν είναι πια ο μοναδικός πλανητάρχης. Ολική επαναφορά υπερδύναμης! Έτσι λέγεται.
“ΕΣΣΔ” έγραφε το μπλουζάκι του Λαβρόφ. Αναστάτωση και πολλές οι ερμηνείες. Σκεφτείτε τη ζαλάδα του Βελόπουλου και των λεγόμενων εθνικιστών! Των εκσυγχρονιστών ευρωλάγνων που πίστεψαν στην “Ευρώπη των λαών”. Τρομάρα τους. Τον Περισσό, που μυαλό δεν έβαλε μετά τον εξευτελισμό του με τους Ισραηλινούς στρατιώτες της εργατικής τάξης του Ισραήλ που έπεσαν μαχόμενοι σκοτώνοντας νήπια στη Γάζα και τώρα μιλάει για μοίρασμα του κόσμου απ’ τους ιμπεριαλιστές.
“Όσοι πανηγυρίζετε τη νίκη του Πούτιν, πιστεύετε πως οι κατέχοντες την εξουσία στη Ρωσία μετάνιωσαν για το 89 – 90 και νοστάλγησαν το παρελθόν”, ωρύονται νεοφιλόσοφοι του διαδικτύου. “Ταυτίζετε την ΕΣΣΔ με τη Ρωσία. Νομίζετε πως ακόμα στη Ρωσία έχει σοσιαλισμό”. Παραφέρονται τόσο οι άνθρωποι; Μάλλον. Τη χολή τους για την ΕΣΣΔ τη βγάζουν τώρα στη Ρωσία. Αυτοί πράγματι έχουν μπερδέψει τα αυγά με τα καλάθια.
Μα εμείς αγαπητοί, ούτε πριν πιστεύαμε ότι είχε σοσιαλισμό, γιατί να πιστεύουμε τώρα. Αν είχε, δεν θα κατέρρεε έτσι όπως κατέρρευσε. Με τον Λένιν είμαστε σίγουρα, με τους μπολσεβίκους είμαστε, με τις θετικές πλευρές της περιόδου του λεγόμενου υπαρκτού και με τη στήριξη των απελευθερωτικών κινημάτων. Η Ρωσία (ΕΣΣΔ) χτες και σήμερα, απέδειξε πως ήταν πάντα εκεί και η ολική επαναφορά υπερδύναμης σ’ αυτό μπορεί να βοηθήσει. Ένα βήμα έγινε, αιματηρό δυστυχώς, για έναν περισσότερο πολυπολικό κόσμο, προφανώς με στοιχεία συνεργασίας και ανταγωνισμού, όμως μακριά από τον μοναδικό επικυρίαρχο. Θα πει κάποιος, πως για να γίνει αυτό έπρεπε να σκοτωθούν εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι; Δυστυχώς, μέχρι σήμερα στην ιστορία της ανθρωπότητας την τάξη πραγμάτων καθορίζουν τα όπλα. Αυτό έγινε στη μάχη της Ουκρανίας, που δεν τέλειωσε, απλώς ο Ουκρανός Πάουλους έχει να επιλέξει σήμερα ανάμεσα στη λογική παράδοση και την αυτοκτονία.
Κι άν δεν βρισκόταν ο Πούτιν, ο Λαβρόφ και μερικοί άλλοι, να φυλάξουν τους κωδικούς του σοβιετικού οπλοστασίου, οι Νατοϊκοί θα έκαναν σκί στη Σιβηρία. Θα είχαν έναν Γέλτσιν στο Κρεμλίνο να πίνει και να χορεύει όπως η αρκούδα παλιά στα χωριά μας. Η Ιστορία είναι αμείλικτη, αλλά κάποιους δεν τους διδάσκει. Στα πανεπιστήμια που σπούδασε ο πρωθυπουργός μας, το πάθημα του Ναπολέντα και του Χίτλερ φαίνεται πως δεν διδάσκονταν. Προς τιμήν του Κ. Καραμανλή, διάβαζε εξωσχολικά και αποστασιοποιήθηκε από την αντιρωσική υστερία. Η συντριπτική πλειοψηφία του αστικού κατεστημένου είναι εκτεθειμένη. Δυστυχώς το ίδιο και η συστημική ευρωπαϊκή Αριστερά και η Μονή Περισσού!
Υ.Γ. Περισσότερα, όταν η Ιρίνα Αλεξανδρόβα επικοινωνήσει μαζί μου από την Αλάσκα!