ΠΗΓΗ: topontiki.gr
Χρειάζεται πραγματική αντιπολίτευση στην Ελλάδα και την Ευρώπη
του Κώστα Λαπαβίτσα*
Η ΕΕ έχει οδηγήσει την Ευρώπη σε διαδικασία αποβιομηχάνισης, φέρνοντας οπισθοχώρηση στα πεδία αιχμής της τεχνολογίας και της παραγωγής.
Αντί για σύγκλιση των χωρών-μελών, έχει δημιουργήσει ένα κέντρο γύρω από τη Γερμανία και, ταυτόχρονα, μια σειρά από περιφέρειες.
Τεράστιες διαφορές στο εισόδημα και στον πλούτο έχουν εμφανιστεί ανάμεσα στις χώρες-μέλη και μέσα σε αυτές.
Η γραφειοκρατία της ΕΕ βρίσκεται σε διαπλοκή με το μεγάλο ευρωπαϊκό κεφάλαιο. Η πρόεδρος της Κομισιόν κυρία Λάιεν, αντιμετωπίζει σοβαρότατες καταγγελίες διαφθοράς.
Η ΕΕ με την περιβόητη «πράσινη μετάβαση» χρηματοδοτεί δράσεις προς το συμφέρον επιλεγμένων επιχειρήσεων, μεταβιβάζοντας το κόστος στους εργαζόμενους και τους μικρούς παραγωγούς.
Η νέα Κοινή Αγροτική Πολιτική χτυπάει ευθέως τον αγροτικό κόσμο, έχει φέρει εντονότατη αντίδραση πανευρωπαϊκά.
Τα ίδια συμφέροντα στρέφουν στις χώρες-μέλη προς τον μιλιταρισμό, ορθώνουν το κίνδυνο γενικευμένου πολέμου.
Η ΕΕ καλλιέργησε τις προσδοκίες των ευρωπαϊκών λαών για έλεγχο της αγοράς και άνοδο του βιοτικού τους επιπέδου. Σήμερα έχει ιστορικά εξοκείλει και στρέφεται ολοένα προς τα δεξιά.
Έχουμε στόχο την εκλογή εκπροσώπου της Ενωτικής Πρωτοβουλίας ΜΕΡΑ25 ΑΝΑΤΡΕΠΤΙΚΗ ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ στο Ευρωκοινοβούλιο για να υπερασπιστεί τα συμφέροντα του λαού και της χώρας μας.
Μόνο όποιος φοράει παρωπίδες δεν βλέπει τη συνεχή αποσάθρωση της Ελλάδας οικονομικά και κοινωνικά.
Είμαστε στην περιφέρεια της ΕΕ, χωρίς καμία προοπτική να πετύχουμε την σύγκλιση με τις πλουσιότερες χώρες του κέντρου.
Μέσα στο σκληρό μνημονιακό πλαίσιο, η ελληνική οικονομία παραμένει μικρότερη από το 2008 και χωρίς πραγματική δομική αλλαγή. Βασίζεται στους χαμηλούς μισθούς, τη μόνη πηγή κέρδους για το μεγάλο κεφάλαιο.
Βρισκόμαστε σε μακροχρόνιο οικονομικό αδιέξοδο που δημιουργεί έντονη κοινωνική δυσανεξία. Αυτή είναι η βαθύτερη αιτία για τα φαινόμενα βίας και δυσλειτουργίας των θεσμών που πυκνώνουν.
Στο πρόσωπο του Μητσοτάκη καθρεφτίζεται το αστικό στρώμα που έχει αποδεχθεί το αδιέξοδο, αλλά κυριαρχεί πολιτικά και αναμορφώνει τη χώρα μας προς το χειρότερο.
Περηφανεύεται ότι ενισχύει τη γεωπολιτική ασφάλεια της χώρας, ενώ γίνεται πρωτοπαλίκαρο των ΗΠΑ και συμμαχεί με το Ισραήλ.
Διακηρύσσει την προσήλωσή του στην ελεύθερη αγορά, ενώ χρησιμοποιεί το κράτος για να εξυπηρετεί ιδιωτικά συμφέροντα.
Φλυαρεί για οικονομική ανάπτυξη, καθώς η χώρα σέρνεται χωρίς κατεύθυνση.
Η κυβέρνηση είναι βαθύτατα ταξική, χωρίς συναίσθηση της ιστορικής παρακμής που απειλεί την Ελλάδα.
Επείγει να υπάρξει μαχητική αντιπολίτευση που θα ανοίξει δρόμο για ριζικές πολιτικές αλλαγές. Οι πολιτικές δυνάμεις που συγκροτούν τον συνδυασμό μας, το ΜΕΡΑ25, η ΛΑΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ – ΑΝΥΠΟΤΑΚΤΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ, η ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΤΙΚΉ ΑΡΙΣΤΕΡΑ, ριζοσπάστες οικολόγοι και ανένταχτοι αγωνιστές της Αριστεράς και των κινημάτων με τη μέχρι τώρα αγωνιστική πορεία και πολιτική συνέπειά μας, εγγυόμαστε ότι μπορούμε να ασκήσουμε πραγματική αντιπολίτευση στην Ελλάδα και στην Ευρώπη απέναντι σε αντικοινωνικές πολιτικές.
Ο κύριος Μητσοτάκης, όμως, ισχυρίζεται ότι η κυβέρνησή του κατάφερε να φέρει την οικονομία της χώρας μας σε άνθηση.Αυτό δεν ισχύει! Δέκα χρόνια μετά τη μεγάλη κρίση, η ελληνική οικονομία δεν έχει πετύχει καμιά σημαντική αλλαγή. Κυριαρχείται από υπηρεσίες χαμηλής παραγωγικότητας, κυρίως τον υπερτροφικό τουρισμό, η βιομηχανία είναι μικρή και αδύναμη, ο αγροτικός τομέας πάσχει βαθιά.
Οι ωφελημένοι είναι οι οικονομικοί ολιγάρχες, καθώς και ένα λεπτό στρώμα της ανώτερης μεσαίας τάξης που αποσπά προσόδους από ακίνητα και κερδοσκοπία.
Για τους πολλούς υπάρχουν οι χαμηλοί μισθοί και η ακρίβεια, που φέρνουν τεράστια μεταβίβαση εισοδήματος από την εργασία στο κεφάλαιο, μείωση του διαθέσιμου εισοδήματος και εκτίναξη κερδών.
Απαιτείται η επαναφορά των συλλογικών συμβάσεων, ώστε να ανέβουν οι μισθοί. Απαιτείται επίσης κρατική παρέμβαση στις μεγάλες εταιρείες που ελέγχουν την αγορά: πλαφόν στις τιμές των βασικών αγαθών, φορολογία των κερδών, διαφάνεια στις τιμολογήσεις και πρόστιμα, περιορισμός του μεριδίου της αγοράς των μεγάλων εταιρειών.
Το κύριο ζητούμενο είναι όμως η δομική αλλαγή της οικονομίας για να βγούμε από το αδιέξοδο.
Χρειαζόμαστε εκτεταμένο πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων χρηματοδοτούμενο από υγιείς τράπεζες με δημόσια ιδιοκτησία και διοίκηση, που θα είναι προσανατολισμένο στην προστασία του περιβάλλοντος και θα δημιουργεί καλύτερες συνθήκες ζωής για όλους.
Οι οικονομικές μας προτάσεις για παραγωγική αναδιάρθρωση στηρίζουν την κοινωνική συμμαχία της μισθωτής εργασίας, των αγροτών και των μικρομεσαίων, που είναι η μόνη δύναμη ικανή να χτυπήσει την κυρίαρχο ολιγαρχικό κεφάλαιο και τους υποστηρικτές του.
Δύο πράγματα είναι αναγκαία. Πρώτο, η ανατροπή του μνημονιακού νομικού πλαισίου που μας επέβαλε η ΕΕ. Δεύτερο, η ανοιχτή συζήτηση με τα λαϊκά στρώματα και τους συλλογικούς φορείς τους που είναι πηγή γνώσης για την οικονομία.
Η δημοκρατία είναι το όπλο του φτωχού και του καταπιεσμένου απέναντι στο κεφάλαιο και την εξουσία. Ωστόσο, δημοκρατία δεν σημαίνει μόνο να ψηφίζουμε κάθε τέσσερα χρόνια.
Τα δημοκρατικά δικαιώματα ξεκινάνε από τον χώρο δουλειάς, περιλαμβάνουν τη γειτονιά, τον δήμο, την περιφέρεια, τη χώρα ολόκληρη. Αγκαλιάζουν όλους όσους καταπιέζονται για το φύλο, τη σεξουαλική προτίμηση, τον τρόπο ζωής. Πρέπει να έχουν νομική στήριξη και να παίρνουν θεσμική μορφή – τα συνδικάτα, τους συλλόγους, τις διάφορες συλλογικότητες.
Αυτό είναι το περιεχόμενο της λαϊκής κυριαρχίας, χωρίς την οποία δεν υπάρχει πραγματική δημοκρατία.
Απέναντι μας έχουμε ένα αυταρχικό κράτος που κυριαρχείται από τα μεγάλα συμφέροντα και συνεχώς υποσκάπτει τα δημοκρατικά δικαιώματα.
Φλυαρεί συνεχώς περί δημοκρατίας, ενώ στα ΜΜΕ υπάρχει εκτεταμένη λογοκρισία, στη δικαιοσύνη επικρατεί παράλυση, στις δυνάμεις ασφαλείας πληθαίνουν τα φαινόμενα βίας και ανικανότητας, στα συνδικάτα έχει εκλείψει η μαχητικότητα.
Απέναντι μας έχουμε και την ΕΕ που ήταν από καταβολής της αντιδημοκρατική και πλέον έχει μπει σε δρόμο χωρίς επιστροφή.
Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα παίρνει αποφάσεις με ισχύ νόμου, χωρίς να δίνει λογαριασμό σε κανένα. Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο παράγει νομοθεσία, χωρίς δημοκρατικό έλεγχο. Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο παριστάνει τη νομοθετική εξουσία, χωρίς πραγματικά να αντανακλά τη λαϊκή βούληση της Ευρώπης.
Χρειάζεται αγώνας για τα δημοκρατικά δικαιώματα απέναντι στους μηχανισμούς του κράτους και της ΕΕ.
Χρειάζεται ακόμη αγώνας απέναντι στην άκρα δεξιά που γίνεται ολοένα ισχυρότερη, μιλάει παραπλανητικά και αποτελεί βαθιά απειλή για τη δημοκρατία.
*O Κώστας Λαπαβίτσας, είναι καθηγητής οικονομικών πανεπιστημίου Λονδίνου, π. Βουλευτής, υποψήφιος ευρωβουλευτής της Ενωτικής Πρωτοβουλίας ΜΕΡΑ25 / ΑΝΑΤΡΕΠΤΙΚΗ ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ.
