Κεντρική Επιτροπή Αριστερού Ρεύματος
26/05/2023
Πολιτική Απόφαση
Για τα αποτελέσματα των εκλογών στις 21 Μάη
Για τις νέες εκλογές στις 25 Ιούνη
Εργαζόμαστε με όλες μας τις δυνάμεις για να είναι η φωνή του ΜΕΡΑ25 – ΣΥΜΜΑΧΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΡΗΞΗ στη Βουλή.
Α. Στις εκλογές στις 21 Μάη η Νέα Δημοκρατία πέτυχε μια ευρεία νίκη πρωτοφανή για τα δεδομένα, όχι μόνο των τελευταίων ετών, αλλά της Μεταπολίτευσης. Όχι μόνο δεν υπέστη φθορά ως συνέπεια των κυβερνητικών επιλογών και ευθυνών μιας τραγικής για τα ευρεία λαϊκά στρώματα τετραετίας, αλλά ούτε τη φθορά, που αναλογεί συνήθως σε μια απερχόμενη κυβερνητική θητεία. Ακόμα πιο πρωτοφανής για τα δεδομένα της μεταπολεμικής Ελλάδας είναι η σχεδόν διπλάσια διαφορά ανάμεσα στα δύο κόμματα εξουσίας. Διαμορφώνεται, πλέον, μια νέα κατάσταση, που μετασχηματίζει το πολιτικό – κομματικό σύστημα, αποτυπώνει κοινωνικές διεργασίες ετών και θεμελιώνει νέα δεδομένα για την ελληνική κοινωνία. Και αν για την «βάση» της, η επόμενη μέρα που προετοιμάζει η ΝΔ είναι προφανής, με την εμβάθυνση του ακραία αντιλαϊκού και νεοφιλελεύθερου προγράμματος της, απελευθερώνει δυναμικές που απειλούν ευθέως το «εποικοδόμημά» της.
Β. Η τετραετία της Νέας Δημοκρατίας χαρακτηρίστηκε από νέα αντεργατικά – αντισυνδικαλιστικά μέτρα, που απορύθμισαν περαιτέρω το καθεστώς απολύσεων, υπερωριακής εργασίας και λειτουργίας του ΣΕΠΕ και θωράκισαν την ατομική εργασιακή σχέση και την ελαστική και φθηνή εργασία χωρίς δικαιώματα. Από στήριξη της λεηλασίας του λαϊκού εισοδήματος εργαζόμενων, μικρομεσαίων επιχειρήσεων και αγροτών από τα καρτέλ ενέργειας, καυσίμων και αγαθών πρώτης ανάγκης. Από ακόμα μεγαλύτερο περιορισμό του δικαιώματος στη στέγη, μέσα από την ραγδαία αύξηση των πλειστηριασμών, εξώσεων και της εκχώρησης από τις τράπεζες δανείων υπερχρεωμένων νοικοκυριών και μικρομεσαίων επιχειρήσεων σε αρπακτικά funds. Από μια σειρά αντιδημοκρατικών εκτροπών, με αποκορύφωμα τις τηλεφωνικές υποκλοπές από την ελεγχόμενη από τον Κυριάκο Μητσοτάκη ΕΥΠ. Από εξανδραποδισμό της ελευθερίας του Τύπου στην Ελλάδα, μέσω της «λίστας Πέτσα», των μηχανισμών προπαγάνδας και του φυσικού εκφοβισμού δημοσιογράφων. Από υποβάθμιση της χώρας στο γεωπολιτικό – γεωστρατηγικό πεδίο, καθιστώντας την ακόμα περισσότερο δορυφόρο των ΗΠΑ και πρόθυμο εντολοδόχο των κυρώσεων και στρατιωτικού αρωγού στον πόλεμο που διεξάγει το ΝΑΤΟ και η ΕΕ στην Ουκρανία. Από αντιπροσφυγικές πολιτικές. Από την οικοδόμηση ενός νέου πελατειακού κράτους, με διασπάθιση δημόσιου χρήματος. Από αυταρχισμό απέναντι στους κοινωνικούς αγώνες, καταστολή και αντιδραστικό αναθεωρητισμό (βλ. εκπαίδευση). Από συνέχιση των ιδιωτικοποιήσεων, χωρίς κανένα σεβασμό στη ζωή των πολιτών και στο περιβάλλον. Τέλος, από τη διαχείριση της πανδημίας, που κατέληξε να εκτινάσσει τα κρούσματα και τους θανάτους από κορωνοϊό.
Γ. Δεν θεωρούμε ότι το εκλογικό σώμα στάθηκε αδιάφορο σε αυτά, ή ότι γενικώς είναι «συντηρητικό». Είναι περίπου το ίδιο εκλογικό σώμα, που στο Δημοψήφισμα του 2015 έδωσε 150.000 λιγότερες ψήφους στο μαύρο μέτωπο κομμάτων, φορέων, ΜΜΕ και ξένων και εγχώριων ελίτ που στήριξαν το «ΝΑΙ» από όσους στη ΝΔ οκτώ χρόνια μετά.
Όμως απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος επεδίωξε – και κατάφερε – να μετατρέψει τις εκλογές σε δίλημμα «προεδρικών εκλογών» με στόχο «να φύγει ο Μητσοτάκης», η κυβέρνηση βομβάρδισε την κοινή γνώμη με αριθμούς και στοιχεία (ονομαστική αύξηση κατώτατου μισθού και συντάξεων, μείωση φόρων και ασφαλιστικών εισφορών, μείωση ανεργίας γενικής, στους νέους και στους μακροχρόνια ανέργους, επιδοματική πολιτική μέσω των διάφορων pass, αύξηση ΑΕΠ και κατά κεφαλή, κτλ.). Αυτά δεν συνιστούν κάποια κοινωνική ή φιλολαϊκή πολιτική. Αντιθέτως, μετά το πλούσιο «τάισμα» του κρατικοδίαιτου και παρασιτικού ελληνικού κεφαλαίου, η συντριπτική πλειονότητα του ελληνικού λαού τράφηκε με ότι απέμεινε από την επίτευξη πρωτογενούς πλεονάσματος μέσω της συνέχισης της λιτότητας στην περίοδο 2015-19, την συστημική ανάκαμψη της οικονομίας μετά από την δεκαετή και πλέον καταστροφή κεφαλαίου και την αξιοποίηση του Ταμείου Ανάκαμψης. Και, ενώ σε αυτή αντιστοιχούσαν ψίχουλα, η έκρηξη του δημόσιου και ιδιωτικού χρέους σε 750 δις, η αύξηση των επιτοκίων, η απουσία κρατικής παρέμβασης στην αισχροκέρδεια, η συνέχιση της μείωσης της αγοραστικής δύναμης μέσω του πληθωρισμού και η επιστροφή στην αυστηρή δημοσιονομική πειθαρχία στην ΕΕ από 1-1-2025, τα βάρη δυστυχώς θα είναι όλα δικά της. Οι πλούσιοι στην Ελλάδα έγιναν πολύ πιο πλούσιοι και οι υπόλοιποι επιβίωσαν οριακά και μόνο προς το παρόν.
Δ. Η προηγούμενη κυβέρνηση χαρακτηρίστηκε «η χειρότερη της Μεταπολίτευσης». Όμως, απέναντι σε αυτή ο ΣΥΡΙΖΑ επί τέσσερα χρόνια «έσπειρε» μόνο την ανάγκη «να φύγει ο Μητσοτάκης», έκανε την πιο αδύναμη αντιπολίτευση όλων των εποχών και ζήτησε «λευκή επιταγή» από την Αριστερά. Αυτό που «θέρισε» ήταν η καταδίκη της προεκλογικής τακτικής, της αντιπολιτευτικής στρατηγικής και κυρίως της αναξιοπιστίας του Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος μετά το 2015 πρωταγωνίστησε, όχι μόνο στην μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ σε κακέκτυπο αστικού κόμματος και στον εκβιασμό μελών και ψηφοφόρων του, αλλά και στην λοιδορία, εκφοβισμό, ακόμα και δίωξη, αγωνιστών και αγωνιστριών που αντιστάθηκαν, εκφυλίζοντας κάθε έννοια της Αριστεράς. Η διαχείριση της εκλογικής συντριβής από την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ είναι θλιβερή, αφού επιδιώκει να την καταστήσει ήττα της Αριστεράς συνολικά και να επιρρίψει ευθύνες σε όλους τους υπόλοιπους που δεν προχωρούσε το δήθεν προοδευτικό μπλοκ, το οποίο σκόπευε να εργαλειοποιήσει για μεγαλύτερη άγρα ψήφων σε δεύτερες εκλογές. Ο ΣΥΡΙΖΑ με καθυστέρηση καταδικάστηκε από την ίδια κοινωνία, της οποίας κατέστρεψε τις ελπίδες για κοινωνική αλλαγή, στρώνοντας το έδαφος για την επιστροφή της Δεξιάς στη χειρότερη μορφή της.
Ε. Την ίδια στιγμή, διαφαίνεται πως στην ελληνική κοινωνία έχουν ριζώσει όψεις της οργανωμένης Ακροδεξιάς και παραφυάδες της Χρυσής Αυγής. Η Ελληνική Λύση, η Νίκη και άλλα μορφώματα μαζί με πρόσωπα και κόμματα που απαγόρευσε ο Άρειος Πάγος, αποτυπώνουν μια αξιοσημείωτη εκλογική καταγραφή, που προσεγγίζει τα καλύτερα αποτελέσματα της ναζιστικής οργάνωσης στο πρόσφατο παρελθόν. Ιδέες που αφορούν τα ελληνοτουρκικά, τον φράχτη στον Έβρο και τα συλλαλητήρια για την Συμφωνία των Πρεσπών, δηλαδή παραδοσιακές και αναμενόμενες πολιτικές «αιχμές», μαζί με αντιεμβολιαστικές θεωρίες συνομωσίας, με την ανοχή της ΝΔ και των συστημικών ΜΜΕ έχουν αναβαθμιστεί. Επαληθεύεται ότι σημαντική μερίδα της ελληνικής ολιγαρχίας τα χρησιμοποιεί με ευκολία για να δημιουργήσει χώρους συστημικών ελιγμών, να περιθωριοποιήσει και να εκφυλίσει ακόμα περισσότερο την έννοια της «αντίστασης» σε ψεύτικα ερωτήματα. Η έλλειψη κεντρικής συσπείρωσης, ηγεμονικού υποκειμένου και προσώπων στο χώρο της Ακροδεξιάς δεν πρέπει να εφησυχάζει τις δυνάμεις του κινήματος, αφού σε περίοδο οριζόντιας φτωχοποίησης, οι κοινωνικές δυνάμεις μπορεί να κατευθύνονται στην αναζήτηση απαντήσεων στη θρησκεία, στον περιορισμό δικαιωμάτων (αμβλώσεις, ιθαγένεια, σύμφωνο συμβίωσης) και στον μιλιταρισμό, αντί στην ανατροπή των υλικών όρων διαβίωσης.
ΣΤ. Το ΚΚΕ αύξησε τις δυνάμεις του, καρπούμενο σε μεγάλο βαθμό το ρεύμα καταδίκης της αντικοινωνικής πολιτικής Μητσοτάκη, που ταυτόχρονα επιθυμούσε να διαφοροποιηθεί από τον ΣΥΡΙΖΑ. Το αποτέλεσμα του ΚΚΕ είναι προϊόν συνεπούς δράσης στους κοινωνικούς χώρους που ενεργοποιείται, στα οργανωτικά προτερήματα του, σε απόπειρες ευρύτερης ατομικής απεύθυνσης, αλλά και στην επικοινωνιακή λείανση της γραμμής του. Ωστόσο, η εκλογική ενίσχυσή του συντελείται σε μια πολυετή διαδικασία αποστράτευσης, απογοήτευσης ή και ιδιώτευσης αγωνιστών και αγωνιστριών, την οποία αυτό τροφοδότησε, άλλοτε αποδοκιμάζοντας τα σημαντικότερα κινήματα των τελευταίων δεκαετιών και άλλοτε αντιμετωπίζοντας τους σε ατομική βάση ως «μετανοημένους», συντάσσοντας τους μάλιστα ισότιμα στο πλάι στελεχών και προσωπικοτήτων των κυβερνήσεων των μνημονίων. Στην πραγματικότητα, η γραμμή του ΚΚΕ δεν έχει δικαιωθεί, αφού σε κρίσιμες μάχες της τελευταίας τετραετίας δεν ήταν καθοριστικός ή πρωταγωνιστικός παράγοντας (απεργία e-food, κίνημα ενάντια στην πανεπιστημιακή αστυνομία, συλλαλητήρια για τις δημοκρατικές ελευθερίες, απεργία καλλιτεχνών, κ.ά.). Οι αναλύσεις του διολισθαίνουν σε θέσεις μακριά από τις παραδόσεις του κομμουνιστικού κινήματος στην Ελλάδα (βλ. πόλεμος στην Ουκρανία). Ο σεχταρισμός και η καλλιέργεια της ματαιότητας, που μετατρέπουν αριστερούς και αριστερές σε παθητικούς «ενισχυτές» της φωνής του ΚΚΕ στις κάλπες, είναι παντελώς αναντίστοιχος με τις αντιδραστικές κοινωνικοπολιτικές αλλαγές που συντελούνται και υπερβαίνουν κατά πολύ τις οργανωτικές δυνατότητες, τις εκτιμήσεις για το κίνημα και το πολιτικό σχέδιο του. Η ανάγκη για συσπείρωση σε κάθε πεδίο σύσσωμης της ριζοσπαστικής, κομμουνιστικής, ανατρεπτικής Αριστεράς είναι πιο έντονη από ποτέ.
Τα ίδια ερωτήματα πρέπει να απασχολήσουν και τις υπόλοιπες δυνάμεις της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς, που για άλλη μια φορά μετά το 2015 στέρησαν πολύτιμη ενέργεια και ανθρώπους από μια πολιτική μάχη, η οποία στην πραγματικότητα δεν αφορούσε ποτέ απλώς σε κάποια στείρα «εκλογιμότητα», αλλά στα προβλήματα μιας ολόκληρης μαστιζόμενης κοινωνίας και στις αναγκαίες απαντήσεις. Τα δε ζητήματα περί κοινοβουλευτισμού και αυταπατών, όπως διατυπώνονται σα να «έρχονται από παλιά», τα έχει απαντήσει ο Φρίντριχ Ένγκελς, όταν, αξιολογώντας τις επαναστάσεις του 19ου αιώνα, διαπίστωσε την αξία εκπροσώπησης της εργατικής τάξης και των καταπιεσμένων ακόμα και σε αστικούς θεσμούς.
Ζ. Το Αριστερό Ρεύμα και η ΛΑΕ ΑΑ απηύθυναν, μέσα από μαζικές και συντριπτικά πλειοψηφικές (αν όχι ομόφωνες) διαδικασίες οργάνων και πανελλαδικής συνδιάσκεψης, κάλεσμα σε κοινή εκλογική συμπόρευση ολόκληρης της αντιμνημονιακής εξωκοινοβουλευτικής και κοινοβουλευτικής Αριστεράς, χωρίς αποκλεισμούς και με δικαιώματα διαφοροποίησης πάνω σε ένα κοινά συμφωνημένο πλαίσιο ανατροπής και διεκδίκησης, με ορίζοντα την συγκρότηση πολιτικού ή έστω εκλογικού «τρίτου πόλου», ικανού να αντέξει την προβλεπόμενη πόλωση ΝΔ – ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και να αποτελέσει μια απολύτως ανταγωνιστική πρόταση απέναντι τους. Το συγκεκριμένο κάλεσμα αποτελεί συνέχεια των πρωτοβουλιών που λάβαμε και υπηρετήσαμε την τελευταία τριετία, μαζί με άλλες δυνάμεις, στην «Πρωτοβουλία Διαλόγου και Κοινής Δράσης της Αριστεράς» και την οποία συνεχίζουμε να στηρίζουμε, αφού η συμπόρευση της ριζοσπαστικής Αριστεράς αποτελεί για μας στρατηγικό επίδικο. Δεν μπορούν, ωστόσο, πολιτικές ή εκλογικές πρωτοβουλίες να έχουν φυσικά όρια σαν οροσειρές, που ναρκοθετούν τα αναγκαία βήματα τους, αναπαράγουν ταυτότητες και όχι υπερβάσεις και κυρίως, αντιμετωπίζουν το βασικό πρόβλημα: την απουσία πολιτικού υποκειμένου της ριζοσπαστικής Αριστεράς, που θα δίνει τις μάχες σε όλα τα επίπεδα και σε όλους τους χώρους.
Με αυτή την έννοια, μόνο το ΜέΡΑ25, ορισμένες αριστερές δικτυώσεις και ανένταχτοι αγωνιστές ανταποκρίθηκαν στην πρόκληση για ένα αποτελεσματικό ενωτικό εκλογικό κατέβασμα. Ανεξαρτήτως αποτελέσματος, αυτή ήταν μια ορθή επιλογή, που βασίστηκε στην συνέπεια που επέδειξαν τα κεντρικά στελέχη του ΜΕΡΑ25 το καλοκαίρι του 2015, μέσα στο Κοινοβούλιο και στον δρόμο την προηγούμενη τετραετία, καθώς και στην ριζοσπαστικοποίηση των θέσεων του.
Η. To εκλογικό αποτέλεσμα της 21ης Μαΐου δεν διασφάλισε την κοινοβουλευτική εκπροσώπηση του «ΜέΡΑ25 – Συμμαχία για τη Ρήξη». Παρότι οι δυνάμεις της ΛΑΕ-ΑΑ και του ΑΡ ανταποκρίθηκαν πολύ θετικά στη μάχη, παρότι παρατηρήθηκε σημαντική συσπείρωση αποστρατευμένων συντρόφων και συντροφισσών και παρότι οι δυνάμεις της ΛΑΕ-ΑΑ συμμετείχαν σχεδόν κατά 40% στα ψηφοδέλτια του σχήματος, δεν επιτεύχθηκε ο βασικός εκλογικός στόχος μας.
Ανάμεσα στους λόγους που συνέβη αυτό, ξεχωρίζουμε κριτικά και αυτοκριτικά:
– Την αδυναμία μας να προβάλουμε κατά προτεραιότητα την πολιτική αξία της παρουσίας μας στη Βουλή, ρίχνοντας υπερβολικό βάρος στους λόγους που το – δυστυχώς αρκετά μακρινό πλέον – 2015 το σχέδιο ελπίδας και ανατροπής έμεινε ημιτελές
– Την ανάλωση σε προγραμματικές προτάσεις, σοβαρά μελετημένες, που όμως δεν αντιστοιχούν σε σχηματισμό που διεκδικεί είσοδο στη Βουλή και εντέλει, περισσότερο εξαντλούσαν το διάλογο στην αρτιότητα τους πάρα στους λόγους που καθίστανται αυτές ή άλλες αντίστοιχες αναγκαίες
– Τις οργανωτικές και επικοινωνιακές αδυναμίες που παρατηρήθηκαν και παρότι δεν ήταν αποτρεπτικές ως προς τη δημόσια παρουσία μας πανελλαδικά, την περιόρισαν σημαντικά, με σημαντικές καθυστερήσεις στο προεκλογικό υλικό και στο να φτάσουν έγκαιρα παντού τα ψηφοδέλτιά μας
– Τα ασφυκτικά χρονικά πλαίσια, αφού το συμμαχικό μας σχήμα έγινε γνωστό ως προς τη φυσιογνωμία και τη σύνθεση του κυριολεκτικά λίγες εβδομάδες πριν από τις εκλογές, μειώνοντας τις πολλαπλασιαστικές του δυνατότητες
– Την λυσσαλέα επίθεση των συστημικών ΜΜΕ, τα οποία, κάτω από τις κατευθύνσεις των ολιγαρχών ιδιοκτητών τους, απέκλεισαν τους εκπροσώπους του «ΜέΡΑ25 – Συμμαχία για τη Ρήξη» από την παρουσία τους στα κανάλια, δυσφήμησαν τις θέσεις της και εκφόβισαν τους πολίτες.
Θ. Η φωνή της ριζοσπαστικής και ανατρεπτικής Αριστεράς πρέπει και μπορεί να ακουστεί!
Παρά το κακό αποτέλεσμα και τις αντικειμενικές δυσκολίες που ανοίγονται, ο χρόνος που μας απομένει μέχρι τις εκλογές της 25ης Ιούνη πρέπει να αξιοποιηθεί όσο πιο ποιοτικά γίνεται. Το εκλογικό αποτέλεσμα πρέπει να μας δώσει πείσμα και οι προσπάθειες μας τις τελευταίες εβδομάδες δεν πρέπει να μείνουν στη μέση. Η επερχόμενη κυβέρνηση Μητσοτάκη έθεσε προεκλογικά ως προτεραιότητα της νέας περιόδου την αντιδραστική συνταγματική αναθεώρηση και ειδικότερα του άρθρου 16 για την Παιδεία, του αποκλειστικά δημόσιου χαρακτήρα του ΕΣΥ, των διατάξεων περί αξιολόγησης στο σύνολο του Δημοσίου μέχρι και απολύσεων, κτλ.
Το Αριστερό Ρεύμα, ήδη από τα χρόνια της ύπαρξης του ως συνιστώσα στον ΣΥΝ, πρωτοστάτησε σε όλες τις μεγάλες ενωτικές προσπάθειες στην Αριστερά και την κοινωνία, που κλόνισαν ακόμα και τα θεμέλια του συστήματος. Η ΛΑΕ ΑΑ αποτελεί την επίμονη προσπάθεια μας για την οργανωμένη ανασύνταξη του αγωνιστικού δυναμικού που άντεξε τη συντριβή του 2015. Και το «ΜέΡΑ25 – Συμμαχία για τη Ρήξη» αποτελεί μια αγωνιστική εκλογική συνεργασία που μπορεί να εκπροσωπήσει πολιτικά τις αγωνίες τμημάτων της κοινωνίας, που προς το παρόν μένουν βουβές και αδρανείς και δεν έχουν σχέση με το ζοφερό μετεκλογικό πολιτικό τοπίο.
Στις ερχόμενες εκλογές, θα επιχειρήσουμε να ολοκληρώσουμε μια μεγάλη υπέρβαση, που χρειάζεται η Αριστερά στο σύνολο της, μια νίκη που θα σπάσει το “TINA” και την μονοτονία της απογοήτευσης. Γι’ αυτό προτείνουμε:
– Την ανάδειξη κεντρικών προταγμάτων, όπως: γιατί είναι αναγκαία η φωνή της ριζοσπαστικής Αριστεράς, που θα είναι και η φωνή των αγώνων και των κινημάτων, στο κοινοβούλιο, η ανάγκη να αποτραπεί η παντοκρατορία της ΝΔ και να ξεκινήσει από αυτή τη Βουλή η αντιδραστική συνταγματική αναθεώρηση, ο κίνδυνος να μετατραπεί η Ελλάδα σε ορμητήριο του ΝΑΤΟ, το εκ νέου κάλεσμα άλλων δυνάμεων της αγωνιστικής Αριστεράς για ενεργητική στήριξη του εκλογικού μας συνδυασμού ή ακόμα και συμμετοχή σε αυτόν κλπ.
– Την άμεση σύγκληση τοπικά των εκλογικών επιτροπών, ώστε να σχεδιάσουν ένα συγκροτημένο καθημερινό πλάνο δράσης και παρέμβασης
– Την έμφαση στη δουλειά άνθρωπο τον άνθρωπο στις γειτονιές, στους χώρους εργασίας και σπουδών για όσους/ες ήδη μας τίμησαν και όσους/ες αμφιταλαντεύτηκαν – καμία ψήφος χαμένη!
– Την απεύθυνση σε όλους τους ανθρώπους αλλά και οργανώσεις της Αριστεράς και των κινημάτων πάνω στα διακυβεύματα αυτών των εκλογών, για να πείσουμε ότι η ψήφος στο «ΜέΡΑ25 – Συμμαχία για τη Ρήξη» είναι πραγματικά χρήσιμη! Αλλά και γιατί σε ένα έρημο πολιτικό τοπίο καμία προσπάθεια για αναγέννηση, ενότητα και επαναναθεμελίωση της Αριστεράς δεν μπορεί να ευοδωθεί.
– Την γενικότερη αναδιάταξη δυνάμεων σε κρίσιμες εκλογικά περιοχές, με ευθύνη της Ε.Γ. του ΑΡ, της Π.Γ. της ΛΑΕ ΑΑ, αλλά και της Κεντρικής Εκλογικής Επιτροπής του ΜΕΡΑ25 – ΣΥΜΜΑΧΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΡΗΞΗ.
Οι επόμενες εβδομάδες ενέχουν μεγάλες δυσκολίες, αλλά και μεγάλες προκλήσεις. Ο ήδη δυσμενής σε βάρος των καταπιεζομένων στρωμάτων συσχετισμός δύναμης, επιδιώκεται από την εγχώρια ολιγαρχία να αποτυπωθεί ακόμα πιο αρνητικός, για να σβήσει τους πρόσφατους αγώνες και τη λαϊκή αγανάκτηση. Ο λαός κινδυνεύει σύντομα να δει τη ζωή του να στραγγαλίζεται, τόσο από τα μέτρα αναδιανομής του πλούτου και λεηλασίας του λαϊκού εισοδήματος προς όφελος των ντόπιων ολιγαρχών, όσο και από έναν κοινωνικό ζόφο χωρίς τέλος.
Δεν μπορούμε να το επιτρέψουμε! Η αριστερή απάντηση για την επόμενη μέρα χρειάζεται το ΜΕΡΑ25 – ΣΥΜΜΑΧΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΡΗΞΗ για να ακούγεται ισχυρή φωνή ανυπακοής μέσα στη Βουλή, για ενίσχυση της ενωτικής δράσης και ισχυρό κίνημα στο δρόμο. Ήρθε η ώρα, τολμηρά και αποφασιστικά, να πείσουμε ότι αξίζει να αγωνίζεσαι και να δίνεις τη μάχη με την ανυπότακτη Αριστερά.
Στηρίζουμε, δυναμώνουμε, ψηφίζουμε «ΜέΡΑ25-Συμμαχία για τη Ρήξη»!
Όλοι και όλες στη μάχη!
