Ο χορός των κινήτρων αποχώρησης (εθελούσιες) ξεκίνησε πριν από 25 χρόνια από τον ΟΤΕ. Όσο πιο πίσω πάμε, τόσο πιο ελκτικά ήταν τα κίνητρα για τους εργαζόμενους και χιλιάδες είναι οι εργαζόμενοι που έκαναν χρήση.
25 χρόνια μετά τα αποτελέσματα φαίνονται στο χάρτη των εργασιακών σχέσεων όπου έχουμε εργαζόμενους με διαφορετικές ταχύτητες σε μισθούς και εργασιακές σχέσεις, στις θέσεις εργασίας που έχουν μειωθεί πάνω από 50%, στο σπάσιμο του ΟΤΕ σε μικρότερες εταιρείες με μεταφερόμενους εργαζόμενους χωρίς αντίστοιχη μεταφορά των εργασιακών δικαιωμάτων που είχαν στη μητρική, σε εκχώρηση έργου σε εργολάβους, στην καθημερινή και συνεχώς αυξανόμενη πίεση και εντατικοποίηση της εργασίας, στη θεαματική μείωση του εργατικού κόστους για την εργοδοσία και τέλος τα σημερινά προγράμματα εθελούσιας, που μόνο εθελούσια δεν είναι αφού πρόκειται για στοχευμένες πλέον απολύσεις, με εκβιασμούς του τύπου αφού θα φύγεις πάρε και κάτι παραπάνω αποζημίωση και φύγε «οικειοθελώς» γιατί διαφορετικά θα φύγεις μόνο με τη νόμιμη αποζημίωση.
Τη δόξα και το know how του ΟΤΕ ζήλεψαν πολλοί εργοδότες με πρώτους απ’ όλους τις τράπεζες των οποίων βέβαια τα προγράμματα είναι χειρότερα ακόμα και από τα πρόσφατα εκβιαστικά προγράμματα του ΟΤΕ.
Τις μέρες αυτές ένα τέτοιο πρόγραμμα φαίνεται να κυοφορεί στην τράπεζα Πειραιώς η οποία φέρεται να προσφέρει «κίνητρα» αποχώρησης που σχετίζονται με το χρόνο υπηρεσίας στην εταιρεία και την ηλικία.
Η επιλογή της τράπεζας για «κίνητρα» κατά βάση έχει να κάνει με το ότι από τη μια μεριά θέλει να προβεί σε μείωση του προσωπικού και σε αλλαγή μισθολογικών και εργασιακών δικαιωμάτων από την άλλη όμως δεν θέλει την κοινωνική αναταραχή γιατί αυτό θα βλάψει την εικόνα της και δεν το θέλει.
Επίσης οι υποτιθέμενες «εθελούσιες έξοδοι», ζημιώνουν και τα ασφαλιστικά ταμεία, τα οποία χάνουν εισφορές.
Εμείς θεωρούμε ότι τα συνδικάτα δεν θα πρέπει να μείνουν αδιάφορα ούτε να κάνουν τον τροχονόμο στις «εθελούσιες». Αυτά που έγιναν στον ΟΤΕ σε 15 χρόνια, εκεί θα γίνουν πολύ πιο γρήγορα.
Τα συνδικάτα θα πρέπει να αντιμετωπίσουν τα προγράμματα ως ομαδικές απολύσεις γιατί τέτοιες είναι. Να τα αντιμετωπίσουν ως μια νέα προσπάθεια της διοίκησης για αλλαγή των εργασιακών και μισθολογικών τους δικαιωμάτων για περισσότερη εντατικοποίηση όσων παραμείνουν καθώς και των νέων που θα προσληφθούν στην τράπεζα.
