Μετά από μακρά περίοδο υποβάθμισης και ακινησίας, παρακολουθούμε μια κινητικότητα για τα Ναυπηγεία Ελευσίνας με εξελίξεις που βεβαίως δεν ήρθαν «σαν κεραυνός εν αιθρία».
Αρκετές εβδομάδες πριν την ψήφιση του νομοσχεδίου στην Βουλή, ζητήθηκαν από τα ναυπηγεία Ελευσίνας, οικονομικές προσφορές από υποκατασκευαστές / υπεργολάβους για εργασίες κατασκευής τμημάτων έργου για τις Ιταλικές κορβέτες που θα κατασκευαστούν στα ναυπηγεία της.
Για τους ειδήμονες του κλάδου, αυτό ήταν σαφής ένδειξη πως προ πολλού είχαν επιλεγεί οι Ιταλικές κορβέτες για το Ελληνικό ναυτικό με την συμμετοχή της FINCANTIERI, αν και ακόμη μετά την ψήφιση του νομοσχεδίου δεν ανακοινώθηκε επίσημα αλλά αφηνόταν να κυκλοφορούν παραπλανητικές ειδήσεις για συνέχιση δήθεν της εξέτασης των προτάσεων μεταξύ Γαλλικών, Ιταλικών και Ολλανδικών κορβετών
Η τελική απόφαση από ότι διαφαίνεται δείχνει πως υπήρχε προειλημμένη απόφαση για συνεργασία του ναυπηγείου της Ελευσίνας με τα Ιταλικά ναυπηγεία της FINCANTIERI στο έργο των κορβετών..
Σχετικά λοιπόν με το επιχειρηματικό σκέλος, έχουμε όχι μόνο την διατήρηση και ενίσχυση του υφιστάμενου ιδιωτικού ελέγχου των ναυπηγείων αλλά και την παράδοση τους στο ξένο κεφάλαιο. Με βάση και τις προβλέψεις του νόμου, τα ναυπηγεία θα λειτουργήσουν ως 2 ξεχωριστές επιχειρήσεις στον ίδιο χώρο. Μια επιχείρηση για τα πολεμικά πλοία με ΟΝΕΧ και την Ιταλική FINCANTIERI και η άλλη με την ONEX αμερικανικών συμφερόντων, με δραστηριότητα στα εμπορικά πλοία.
Σημειωτέον, ότι, η FINCANTIERI είναι μία από τις μεγαλύτερες ναυπηγικές εταιρείες στην Ευρώπη και η τέταρτη μεγαλύτερη στον κόσμο. Η εταιρεία κατασκευάζει εμπορικά και πολεμικά σκάφη.
Η δεύτερη πτυχή είναι το εργασιακό ζήτημα, για το οποίο έχει δοθεί υπόσχεση για 600 μόνιμες θέσεις εργασίας και την δημιουργία διπλάσιων θέσεων εντός διετίας διασφάλιση της αποπληρωμής δεδουλευμένων και αποζημιώσεων, και προσθήκη αναφοράς στη συμφωνία των εργαζομένων με τον επενδυτή με τη δέσμευση υπογραφής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας.
Συνολικά η απόκτηση του ελέγχου από Ιταλικά και Αμερικανικά συμφέροντα, αποτελεί αρνητική εξέλιξη αφού ενισχύεται ο ιδιωτικός έλεγχος του ναυπηγικού κλάδου και προωθείται ταυτόχρονα ο αφελληνισμός της οικονομίας και του παραγωγικού τομέα της χώρας.
Όσον αφορά τα εργασιακά, αν και φαίνεται ότι υπάρχει ρύθμιση, παραμένει εύλογη η ανησυχία των εργαζομένων αν τηρηθούν οι δεσμεύσεις λόγω και της αρνητικής εμπειρίας για τους εργαζόμενους στα ναυπηγεία Σύρου.
Οι περισσότεροι εργαζόμενοι της Ελευσίνας συγκρίνουν τη ληφθείσα απόφαση γι αυτούς, με τις τρέχουσες εργασιακές συνθήκες στο «Νεώριο», που ελέγχει επίσης η ONEX και γι αυτό δικαιολογημένα ανησυχούν.
Εκεί, με βάση όσα έχουν γίνει γνωστά, οι δήθεν μόνιμοι εργαζόμενοι πληρώνονται από γνωστό εργολάβο, και όχι από την εταιρεία. Οι συμβάσεις είναι ατομικές, βραχυχρόνιες, συνήθως ολιγοήμερες. Οι εργαζόμενοι δεν λαμβάνουν ενημέρωση σύμβασης, με τη δικαιολογία κωλύματος λόγω πανδημίας. Τα κρούσματα κουκουλώνονται με την ίδια ευκολία που και τα εργατικά ατυχήματα βαφτίζονται οικιακά ή τροχαία.
Οι εργαζόμενοι της Ελευσίνας εύλογα διερωτώνται αν για τις θέσεις εργασίας εννοούνται θέσεις μέσω υπεργολάβου ή αν εννοούνται θέσεις των εργαζομένων σε υποκατασκευαστικές εταιρείες.
Οι Ιταλοί όπως και στο φυσικό αέριο με τον έλεγχο της ΔΕΠΑ Υποδομών βλέπουμε να «παίζουν δυνατά και στα Ναυπηγεία Ελευσίνας. Για τις εξελίξεις έχει ασκηθεί έντονη κριτική τόσο απ’ το συνδικαλιστικό κίνημα (η ΠΕΝΕΝ χαρακτηρίζει το νομοσχέδιο για τα Ναυπηγεία Ελευσίνας έκτρωμα) ενώ κριτική ασκείται και από πολιτικά Κόμματα.
Δεν γίνεται όμως να μην επισημανθεί πως και με αυτή την εξέλιξη, δεν διασφαλίζονται τα εργασιακά δικαιώματα και έχουμε παραπέρα αφελληνισμό της οικονομίας και του παραγωγικού τομέα.
Επισημαίνεται επίσης πως συνέπεια της παράδοσης των ναυπηγείων στους ξένους είναι και η παράδοση επίσης της γνώσης και εμπειρίας μας στον ναυπηγικό τομέα.
Στηρίζουμε τον δίκαιο αγώνα των εργαζομένων και δηλώνουμε την αμέριστη αλληλεγγύη μας σε αυτούς!
Οι ευθύνες κυβερνήσεων και ιδιωτών για την κατηφορική πορεία του Ναυπηγείου Ελευσίνας είναι τεράστιες.
Εμείς υπερασπιζόμαστε τα εργασιακά δικαιώματα και στηρίζουμε και τη λειτουργία των Ναυπηγείων Ελευσίνας επισημαίνοντας όμως σαν κρίσιμο θέμα τον στοιχειώδη δημόσιο ελέγχου του Ναυπηγικού κλάδου.
Επειδή μάλιστα είναι αναγκαίος ο δημόσιος έλεγχος στον κρίσιμο, αυτό στρατηγικής σημασίας ναυπηγικό κλάδο, είναι απαραίτητη η δημιουργία και λειτουργία δημόσιας επιχείρησης, πυλώνα, που θα καλύψει και το κενό που άφησε η παράδοση των Ναυπηγείων Σκαραμαγκά στον ιδιώτη επίσης Αμερικανικής επιρροής.