Υπάρχει εναλλακτική στην παραπληροφόρηση από τα συστημικά ΜΜΕ; (του Χρήστου Κόνιαρη)

Τα συστημικά μέσα ενημέρωσης βρίσκουν πάντα τον τρόπο είτε να αποκρύψουν είτε να παραποιήσουν τις ειδήσεις που δεν είναι βολικές για το σύστημα και τα αφεντικά τους. Οι καταγγελίες και οι αποκαλύψεις για τα ψέματα που διασπείρουν είναι καθημερινές, όμως όπως προκύπτει από «το βίο και την πολιτεία» τους δεν ιδρώνει το αφτί σε όσους τα διαχειρίζονται και τα διαφεντεύουν.

Αφορμή γι’ αυτό το σχόλιο είναι ο τρόπος που παρουσίασαν την είδηση ότι η ρωσική Gazprom εκτίμησε ότι λόγω των μειωμένων ποσοτήτων φυσικού αερίου που εισέρχονται στην Ευρώπη εξαιτίας των κυρώσεων αλλά και του πολέμου, η χρηματιστηριακή τιμή του μπορεί να αυξηθεί το φθινόπωρο κατά 60%.

Ο τίτλος σχεδόν σε όλες τις συστημικές ιστοσελίδες αλλά και στα μεγάλα ιδιωτικά και κρατικά τηλεοπτικά δίκτυα είναι η «GAZPROM Απειλεί με αύξηση 60% στις ευρωπαϊκές τιμές του φυσικού αερίου». Από το κείμενο που ακολουθεί τον τίτλο ο οποιοσδήποτε μπορεί να αντιληφθεί ότι δεν υπάρχει καμία απειλή από την GAZPROM  αλλά η εκτίμηση ότι η αιτία της χρηματιστηριακής αύξησης των τιμών του φυσικού αερίου το φθινόπωρο θα είναι η αυξημένη ζήτηση και η μειωμένη διάθεση λόγω του πολέμου και των κυρώσεων.

Ο πιο εύκολος τρόπος για να περάσουν την πολιτική τους είναι η παραποίηση της είδησης μέσω του τίτλου που επιλέγουν για να προβάλλουν ένα θέμα. Αν διαβάσεις τον τίτλο και στην συνέχεια επιλέξεις να ενημερωθείς και από το κείμενο που ακολουθεί, σε αρκετές περιπτώσεις θα αντιληφθείς ότι ο τίτλος δεν έχει καμία σχέση με την ουσία της είδησης. Γνωρίζουν καλά ότι ιδιαίτερα στο διαδίκτυο ένα μεγάλο μέρος των αναγνωστών δεν μπαίνει στον κόπο να διαβάσει την είδηση και μένει μόνο σε αυτό που «εκπέμπει» ο τίτλος. Το παράδειγμα είναι ενδεικτικό και είναι μόνο ένα ψήγμα από τα πολλά ψέματα που καθημερινά δημοσιεύονται ή προβάλλονται ως ειδήσεις.

Βεβαίως στις περισσότερες περιπτώσεις δεν αρκούνται σε αυτό αλλά επιδίδονται είτε σε απόκρυψη ειδήσεων που δεν είναι αρεστές στο σύστημα και την κυβερνητική εξουσία είτε σε παραποίησή τους ώστε να υπηρετηθούν οι επιδιωκόμενοι στόχοι.

Τέτοια παραπληροφόρηση είναι καθημερινή και συνεχής και την αντιλαμβάνεται κάθε καλόπιστος παρατηρητής ιδιαίτερα σε κρίσιμες περιόδους (μνημονιακή περίοδος, νατοϊκοί πόλεμοι, οικονομικές κρίσεις τους συστήματος κλπ) αλλά και σε θέματα που θίγουν τον πυρήνα του συστήματος όπως εργατικές διεκδικήσεις.

Το ερώτημα είναι αν απέναντι σε αυτή την μαζική παραπληροφόρηση, υποτίμηση και απόκρυψη όσων ειδήσεων δεν εξυπηρετούν το σύστημα από τα μεγάλα συστημικά μέσα ενημέρωσης θα υπάρξει κάποια εναλλακτική φωνή που θα δίνει έγκυρη και ολοκληρωμένη πληροφόρηση από την «απέναντι πλευρά».

Το ερώτημα δεν είναι αόριστο αλλά απευθύνεται κυρίως στην απέναντι πλευρά του συστήματος και πρώτα από όλα στην Ριζοσπαστική Αριστερά.

Όσο αποφεύγει αυτή να το απαντήσει και αρκείται στις περιορισμένες μικρές φιλότιμες προσπάθειες που έχουν ως στόχο την κομματική προβολή και περιχαράκωση τόσο τα συστημικά μέσα ενημέρωσης θα συνεχίσουν ανενόχλητα να κάνουν «πάρτι» παραπληροφόρησης.

Κόνιαρης Χρήστος