Θετικό είναι το γεγονός ότι και η ΑΔΕΔΥ και η ΠΟΕ-ΟΤΑ θέτουν, ως πρώτη προτεραιότητα στις διεκδικήσεις τους, το θέμα των αυξήσεων των μισθών και των συντάξεων, αρκεί αυτό να μην είναι απλά μια διακήρυξη, αλλά να υπάρξει σχεδιασμός και συνέχεια. Να μην επαναληφθεί πχ αυτό που έγινε για το 2022, όπου υπογράφηκε η ΣΣΕ, χωρίς να υπάρξει ενημέρωση, προετοιμασία και αγωνιστική διεκδίκηση των αιτημάτων από την κυβέρνηση.
Η ΣΣΕ εργασίας δεν αποτελεί ένα απλό κείμενο, δεν πρέπει να προσαρμόζεται στις μνημονιακές και νεοφιλελεύθερες επιλογές της κυβέρνησης και στην εφαρμογή της σκληρής πολιτικής της λιτότητας.
Πολύ περισσότερο που στους εργαζόμενους, σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, εφαρμόστηκαν οι μνημονιακές περικοπές σε μισθούς, δώρα και επιδόματα, το πάγωμα της μισθολογικής εξέλιξης για τα έτη 2017-2918, η κατάργηση των ΣΣΕ και σήμερα βιώνουν την εξαΰλωση των εισοδημάτων τους από τον υψηλό πληθωρισμό και την ακρίβεια σ’ όλα τα είδη βασικής κατανάλωσης, τα καύσιμα και την ενέργεια.
Άμεσα πρέπει να υπάρξει αύξηση του βασικού μισθού στους ΟΤΑ, από τα 780 ευρώ στα 900, με αντίστοιχη αύξηση σε όλες της κατηγορίες, του ανθυγιεινού από τα 150 ευρώ στα 250 και επέκτασή του και σε άλλες κατηγορίες, του αφορολόγητου στα 12.000 ευρώ, το ξεπάγωμα της διετίας 2017-2018 και την επαναφορά του 13ου και 14ου μισθού.
Το πλαίσιο αυτό, μαζί με τη δραστική μείωση του ωραρίου, άμεσα στις 35 και 30 ώρες στα ΒΑΕ, την εβδομάδα και τις προσλήψεις σε προσωπικό, ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις, τις προσλήψεις συμβασιούχων και την εντατικοποίηση της εργασίας, θα πρέπει να υπάρξει ενημέρωση και προετοιμασία του κλάδου για την ανάπτυξη αγωνιστικών κινητοποιήσεων από το Σεπτέμβρη.
