Ζόφος, διαφθορά, αμετροέπεια, κυνισμός, βία, αυταρχισμός και η συστηματική και συστημική προσπάθεια να ξαναγραφτεί η Ιστορία. Τα ζούμε καθημερινά τα τελευταία χρόνια και έχουν πάρει απίστευτες διαστάσεις το τελευταίο διάστημα.
Το έχουμε πει και το έχουμε γράψει, και θα το λέμε και θα το ξαναγράφουμε και ας γινόμαστε για κάποιους κουραστικοί. Ζούμε την προσπάθεια συνολικής «επανίδρυσης» της κοινωνίας μας από την μεριά του κυρίαρχου συστημικού μπλοκ.
«Επανίδρυσης» , σε «νέες» βάσεις, αξίες και πρακτικές της ελληνικής δεξιάς. Να στηθεί μια «νέα» κοινωνία στα ιδεολογικά και πολιτικά της μέτρα. Σε αρχές , αξίες και πρακτικές που ήταν (και ακόμα είναι), «σημαίες» για αυτήν και την χαρακτηρίζουν.
Το αστικό μπλοκ και οι πολιτικοί του εκφραστές, προσπαθούν να πάρουν «την ιστορική ιδεολογική και πολιτιστική τους εκδίκηση» για την περίοδο 1940-1974. Στην διπλή τους αυτή προσπάθεια, «επανίδρυσης» της κοινωνίας και «εκδίκησης» η προσπάθεια να ξαναγραφτεί η Ιστορία παίζει κεντρικό ρόλο. Και ξαναγράφεται με λόγο και πρακτικές. Είτε εκφωνώντας ανιστόρητες, προκλητικές, χυδαίες, λαϊκίστικες η επιστημονικοφανής εκφράσεις και θεωρίες, με την αρωγή των ΜΜΕ, είτε με την βία τον αυταρχισμό και την εκτρωματική νομοθεσία.
Και εκεί που αγανακτισμένος, οργισμένος για όλα τα παραπάνω προσπαθείς να βάλεις σε τάξη, συναισθήματα και λογική, σου στέλνει τυχαία φιλικό ζευγάρι μια ιστορική φωτογραφία. Και ξάφνου η αγανάκτηση και η οργή γίνεται αισιοδοξία και πείσμα .Είναι η φωτογραφία ενός αντάρτη του ΕΛΑΣ από τον Βόλο. Ένα νέο παλικάρι, λεβέντης καβαλάρης. Είναι ο πατέρας τους ο «Καπετάν Θανάσης» . Έγραψε Ιστορία, όπως χιλιάδες άλλοι μαχητές, για την οποία πρέπει να νοιώθει περήφανη η οικογένεια του και τυχερή η χώρα..
Έγραψε Ιστορία, την δική του προσωπική μα και συμμέτοχος στην Ιστορία του συνόλου των μαχητών. Ιστορία, έγραψαν και οι δοσίλογοι, λαδέμποροι, μαυραγορίτες, οι συμβιβασμένοι, υποταγμένοι και οι απόντες. Και τότε και τώρα αυτό γίνεται. Καθένας έκανε και κάνει τις επιλογές του. Καθένας γράφει την Ιστορία του και μαζί με αυτήν συμμετέχει στο συνολικό της γράψιμο. Πραγματικά, η Ιστορία είναι μια. Είναι ζήτημα προσωπικών και συλλογικών αρχών, αξιών προτεραιοτήτων και κοινωνικών συμφερόντων τι Ιστορία θα γράψεις και πως την αξιολογείς την δική σου και συνολικά.
Αλλά όσο υπάρχουν μαρτυρίες, μνήμη, όσο υπάρχει ύλη, η Ιστορία όσο και να προσπαθούν, δεν μπορεί να γίνει συνολικά παρελθόν και ο αναθεωρητισμός της έχει όρια και τα όρια αυτής της προσπάθειας φαίνονται όταν και όσο οι κυρίαρχες δυνάμεις επιλέγουν τη βία και τον αυταρχισμό για να επιβληθούν. Είναι συγκοινωνούντα δοχεία.
Καθήκον από τη μεριά μας, κάθε φορά που δέρνουν και συλλαμβάνουν τα παιδιά μας, κάθε φορά που προσπαθούν να αναθεωρήσουν την Ιστορία, κάθε φορά που θέλουνε να την κάνουν παρελθόν, να θυμόμαστε, το παλικάρι, τον μαχητή «Καπετάν Θανάση» και όλους τους «Θανάσηδες» που όλα αυτά τα χρόνια γράψανε Ιστορία, φωνάζοντας : «Καπετάν Θανάσης…ΠΑΡΩΝ».
Νίκος Βρυώνης , μέλος της Κεντρικής Επιτροπής Αριστερού Ρεύματος (ΛΑΕ)
