Ο “ΕΚΤΣΟΓΛΑΝΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ”
Τσογλάνι θεωρείται ο νέος με πολύ κακή συμπεριφορά. Σε τι συνίσταται αυτή η κακή συμπεριφορά σύμφωνα με τον λαό μας;
Τσογλάνι, είναι ο κακομαθημένος, κακότροπος, προκλητικός, θρασύδειλος, εριστικός, βίαιος άνθρωπος (συνήθως εκ του ασφαλούς, εκ της θέσεως ισχύος, η έχοντας «τις πλάτες» ισχυρών). Άρα μπορούμε να πούμε ότι ο νεολογισμός «εκτσογλανισμός της πολιτικής» είναι όλα τα παραπάνω χαρακτηριστικά εφαρμοσμένα στον Δημόσιο Βίο, είτε λεκτικά είτε και ως πολιτική πρακτική.
Αν ο ορισμός στέκει, ας δούμε ποιοι «εκτσογλάνισαν» και «εκτσογλανίζουν» συστηματικά τον Δημόσιο Βίο τούτης της χώρας. Ποιοι ήταν και είναι οι «πατέρες του εκτσογλανισμού». Δεν θα πάμε πολύ πίσω στην ιστορία και απλώς θα αναφέρουμε χαρακτηριστικά παραδείγματα.
«Εκτσογλανισμός» είναι το συγχωροχάρτι στους συνεργάτες των Γερμανών μετά την Κατοχή. Είναι να έχεις την μισή Ελλάδα «στον πάγο» για δεκαετίες. Είναι να συκοφαντείς και να βιαιοπραγείς κατά του πολιτικού σου αντιπάλου. Να ρίχνεις κυβερνήσεις, να απειλείς κυβερνήσεις και να τα κάνεις πλακάκια με ξένα συμφέροντα. Να θεωρείς ότι η χώρα και ο δημόσιος βίος σου ανήκουν από συστάσεως ελληνικού κράτους. Να ψεύδεσαι και να κινδυνολογείς προκειμένου να πετύχεις τον σκοπό σου. Και όλα αυτά προκειμένου «να περάσει το δικό σου».
«Εκτσογλανισμός της πολιτικής» ήταν οι μετεμφυλιακές κυβερνήσεις, «ο σύγχρονος Παρθενώνας της Μακρονήσου», τα Ιουλιανά και η Αποστασία, τα νταραβέρια και ο ρόλος του Τύπου τότε και τώρα. Τα κομπρεμί με τους Άγγλους, τους Αμερικάνους και προσφάτως με τους Γερμανοευρωπαίους. Και όλα αυτά προκειμένου «να περάσει το δικό σου».
«Εκτσογλανισμός του Δημοσίου Βίου», ήταν (και είναι) ο ρόλος των ΜΜΕ, των Δημοσιογράφων και δημοσιογραφούντων που θεωρούν ότι «εδώ και εκατό χρόνια η αριστερά ήταν εκεί που τις άξιζε, στην αντιπολίτευση, με παρένθεση «την ανωμαλία του 2105-2019» (σχόλιο Γ. Πρετεντέρη στα ΝΕΑ).
«Εκτσογλανισμός» είναι , να παραχαράσσεις την Ιστορία μέσα στη Βουλή και έξω από αυτήν. Να νταραβερίζεσαι με ιδιωτικά συμφέροντα και προκλητικά να κουνάς και το δάκτυλο στη κοινωνία. Είναι, θρασύδειλα, να προσπαθείς να φέρεις στα μέτρα σου την πολιτική , την οικονομία, όλη την κοινωνία. Να την κάνεις «σαν τα μούτρα σου» , που λέει και σοφά ο λαός μας.
«Εκτσογλανισμός» είναι τελικά ο ελληνικός αστισμός και όσοι «διαβάζουν» έστω και λίγο τον εαυτό τους στα παραπάνω ήταν και είναι τα «τσογλάνια» της πολιτικής.
Όλα τα παραπάνω δεν αποτελούν επιχείρηση υπεράσπισης των χυδαίων δηλώσεων και παραλληλισμών του κ. Βερναρδάκη. Κάθε άλλο. Στην συγκεκριμένη περίπτωση , ο κ. Βερναρδάκης δεν «εκτσογλάνισε την πολιτική», απλώς λειτούργησε ως «χρήσιμος ηλίθιος» όχι απλώς υπέρ της Δεξιάς αλλά υπέρ του αστισμού συνολικά.
Εξάλλου η όποια αντιπαράθεση του ΣΥΡΙΖΑ με την κυβέρνηση Μητσοτάκη με οξύς λεκτικούς χαρακτηρισμούς, εκτός όλων των άλλων, γίνεται εξαιτίας της απουσίας ριζικής εναλλακτικής πολιτικής πρότασης με αποτέλεσμα την αδυναμία εκλογικής και πολιτικής κεφαλαιοποίησης της φθοράς της Δεξιάς.
Συμβουλές σε άλλους πολιτικούς χώρους δεν είναι σωστό να δίνονται (και ούτε παίρνουμε), απλά δυο παρατηρήσεις-συμπεράσματα πολιτικού και ιστορικού ενδιαφέροντος.
Πρώτη πολιτική παρατήρηση. Αν κάποιος αποφασίσει να παίξει επικοινωνιακή πολιτική με τους όρους του αντιπάλου, έχει «χάσει από τα αποδυτήρια».
Δεύτερη ιστορική παρατήρηση. Αν αποφασίσει κάποιος να ασκήσει πολιτική με όρους «διαχειριστικούς» και «αποτελεσματικότητας», στρώνει το χαλί να έρθουν και να παραμείνουν στην εξουσία οι «πατέρες του εκτσογλανισμού».
Νίκος Βρυώνης
Μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του Αριστερού Ρεύματος (ΛΑΕ)
