ΚΑΤΑΡΓΗΣΑΝ ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ ΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΡΟΛΟ ΤΩΝ ΔΗΜΟΤΙΚΩΝ ΣΥΜΒΟΥΛΙΩΝ
του Λευτέρη Μαγιάκη
Τέλος δεν έχει ο αυταρχικός και αντιδημοκρατικός κατήφορος της Κυβέρνησης της ΝΔ. Με νόμο Βορίδη που ψηφίστηκε στις 7-7-2022 καταργείται το δημοκρατικό κεκτημένο των παρατάξεων της αντιπολίτευσης στα Δημοτικά και Περιφερειακά Συμβούλια , να θέτουν για συζήτηση, εκτός ημερησίας, επίκαιρα θέματα στις συνεδριάσεις αυτών των οργάνων.
Ήδη από τον Αύγουστο του 2019 ο προηγούμενος ΥΠΕΣ Τ. Θεοδωρικάκος φρόντισε στο όνομα δήθεν της «κυβερνησιμότητας», πριν ακόμα εγκατασταθούν οι καινούργιες δημοτικές αρχές, να μεταφέρει κύριες αρμοδιότητες του Δημοτικού Συμβουλίου στην Οικονομική και την Επιτροπή Ποιότητα Ζωής.
Να δώσει σε αυτές ενισχυμένη πλειοψηφία στην παράταξη του Δημάρχου ανεξάρτητα από το ποσοστό που πήρε την πρώτη Κυριακή των εκλογών και τον αριθμό των συμβούλων της παράταξης του στο Δημοτικό Συμβούλιο. Το ίδιο πρόβλεψε και για τις διοικήσεις των Νομικών Προσώπων.
Οι νόμοι αυτοί κρίθηκαν ήδη αντισυνταγματικοί από την Ολομέλεια του ΣτΕ αφού παραβιάζουν την εκπεφρασμένη λαϊκή βούληση, γεγονός που είχαμε επισημάνει από την πρώτη στιγμή. Απαξιώνοντας πλήρως το ΣτΕ η Κυβέρνηση δεν προχώρησε στην αλλαγή του θεσμικού πλαισίου αποδεικνύοντας πόσο υποκριτικά είναι τα περί «σεβασμού της Δικαιοσύνης».
Η τελευταία διάταξη που ψηφίστηκε είναι ένα ακόμα αντιδημοκρατικό βήμα που στοχεύει στην ακόμα μεγαλύτερη φίμωση των μειοψηφιών των Δημοτικών και Περιφερειακών Συμβουλίων.
Στοχεύει όπως και όλες οι προηγούμενες μεθοδεύσεις στον ασφυκτικό έλεγχο της αυτοδιοίκησης από το κράτος προκειμένου να εφαρμόζονται απαρέγκλιτα οι μνημονιακές πολιτικές.
Για το λόγο αυτό προσπαθεί να υποβαθμίσει εντελώς την πολιτική λειτουργία των δημοτικών συμβουλίων, δηλαδή να συζητούν και να αποφαίνονται για θέματα ευρύτερης πολιτικής. Στον αντίποδα ενισχύει το δημαρχοκεντρικό χαρακτήρα των Δήμων και μεταβιβάζει στο Δήμαρχο και τον Πρόεδρο του δημοτικού συμβουλίου απεριόριστες αποφασιστικού χαρακτήρα αρμοδιότητες.
Ύστερα από τις αντιδράσεις που διατυπώθηκαν από πολλές πλευρές κατά τη συζήτηση του νομοσχεδίου, ο ΥΠΕΣ κατέθεσε τροπολογία η οποία καθόλου όμως δεν αλλάζει την ουσία.
Παραπέμπει την τυχόν συζήτηση για ευρύτερης σημασίας θέματα σε μεταμεσονύκτιες ώρες ή στο επόμενο δημοτικό συμβούλιο, μετά από 15 ημέρες τουλάχιστον και πάλι μεταμεσονύκτια, όταν το θέμα θα έχει χάσει πλέον την επικαιρότητα του.
Όσο περισσότερο εντείνεται η οικονομική και κοινωνική κρίση τόσο περισσότερο η Κυβέρνηση περιορίζει τα δημοκρατικά δικαιώματα. Παίρνει από τώρα τα μέτρα της για τα νέα μνημόνια που έρχονται.
Εντείνει τα αυταρχικά μέτρα προς κάθε κατεύθυνση με πρώτη και καλύτερη τη νεολαία τους φοιτητές και τους συνδικαλιστές. Αυστηροποιεί την εργατική νομοθεσία ώστε να διευκολύνει αποφάσεις δικαστηρίων για την επιβολή εξοντωτικών ποινών σε συνδικαλιστές όπως πρόσφατα στην υπόθεση του Γ. Χαρίση.
Οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές που υπαγορεύονται και από την ΕΕ στοχεύουν στην εκλογή συντηρητικών δημοτικών αρχών για να τις εφαρμόζουν χωρίς αντιστάσεις.
Για αυτό το λόγο η Κυβέρνηση της ΝΔ ψήφισε ήδη πριν ένα χρόνο νέο εκλογικό νόμο για την Αυτοδιοίκηση υπερενισχυμένης αναλογικής που βάζει φραγμούς στις μικρές παρατάξεις εμποδίζοντας την ελεύθερη έκφραση των τοπικών κοινωνιών. Ο νόμος αυτός προβλέπει μάλιστα και εκλογή δημάρχου από την πρώτη Κυριακή ακόμα και αν η παράταξη του λάβει ποσοστό 43%.
Φαίνεται όμως ότι δεν θέλουν να περιμένουν μέχρι τότε και για το λόγο αυτό με την τροπολογία που κατέθεσαν προσπαθούν να προλάβουν δυσάρεστες για τους ίδιους καταστάσεις σε όσα δημοτικά-περιφερειακά συμβούλια δεν διαθέτουν την απαραίτητη πλειοψηφία.
Υπεύθυνοι για αυτή την αντιδημοκρατική κατηφόρα είναι και η προηγούμενη Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ που το 2018 (ΚΛΕΙΣΘΕΝΗΣ) δεν θεσμοθέτησε την πάγια πρόταση του Αριστερού Ρεύματος για έμμεση εκλογή δημάρχου από το δημοτικό συμβούλιο, όπως αυτό προκύπτει από την πρώτη και μοναδική Κυριακή των εκλογών με απλή αναλογική.
Το Αριστερό Ρεύμα καλεί όλες τις αριστερές δυνάμεις για τη διαμόρφωση μια κοινής πολιτικής για την Αυτοδιοίκηση πρώτου και δεύτερου βαθμού με πλήρη σεβασμό στη δημοκρατική έκφραση των τοπικών κοινωνιών, που θα κατοχυρώνει το δημόσιο και κοινωνικό χαρακτήρα της Αυτοδιοίκησης, με επαρκή χρηματοδότηση και ενίσχυση του προσωπικού της, κόντρα στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές των ιδιωτικοποιήσεων και του ξεπουλήματος της δημοτικής περιουσίας, μέσω των ΣΔΙΤ, που προωθούν τα κόμματα του μνημονιακού τόξου σε εφαρμογή των πολιτικών της ΕΕ.
