Η παρακμή της Ευρωατλαντικής αυτοκρατορίας σε εξέλιξη …
Ενεργειακή φτώχεια, νομισματικοί ανταγωνισμοί, ταξικοί πόλεμοι εναντίον λαών
Η ανησυχία της ΕΕ για την πλήρη διακοπή φυσικού αερίου από το Nord stream 1 έχει «χτυπήσει κόκκινο». Υποκριτικά η ΕΕ, ως εξάρτημα της Ουάσιγκτον αγνοεί τις γενεσιουργές αιτίες τις παγκόσμιας νατοϊκής επέκτασης, την στρατιωτική εξάπλωση των ΗΠΑ ανά τον κόσμο (πάνω από 780 στρατιωτικές βάσεις) ως επιλογή αναχαίτισης με κάθε μέσο των ανταγωνιστικών δυνάμεων στην Ανατολή, στην Ασία, στην Λατινική Αμερική και στην Αφρική.
Η ανησυχία της αυτοκρατορίας αυξάνεται. Δύο κορυφαίοι σύμβουλοι του Πενταγώνου το έθεσαν ξεκάθαρα σε πρόσφατο άρθρο: Οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι σύμμαχοί τους βρίσκονται σε στρατηγικό τέλμα. Σε οικονομική και ενεργειακή αποδιάρθρωση. Η ΕΕ, όπου οι ηγεσίες της δρομολογούν την ολική καθυπόταξη των λαών της Ευρώπης, με μια άνευ προηγούμενου πολυεπίπεδη φτώχεια αφού οι εξελίξεις του πολυδιάστατου υβριδικού πολέμου με τους αντιπάλους έχουν φέρει την Ουάσιγκτον ως μια αναμφισβήτητη πρωταγωνιστική δύναμης στο Ευρωπαϊκό έδαφος. Το δολάριο χάνει συνεχώς έδαφος έναντι των αναδυόμενων οικονομιών θέτοντας σε κίνδυνο για την αμερικανική ολιγαρχία την μεταπολεμική οικονομική δομή της υφηλίου.
Η επέμβαση της Ρωσίας στην Ουκρανία αμφισβήτησε τη στρατιωτική τάξη πραγμάτων του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ. Ο πολυπολικός και ο πολυκεντρικός κόσμος δυναμιτίζει τα θεμέλια της Αμερικανικής παγκόσμιας ηγεμονίας. Η άνευ προηγουμένου άνοδος της Κίνας ως οικονομική, τεχνολογική και στρατιωτική αντίπαλος έχει επιφέρει μια τεκτονική αλλαγή στην παγκόσμια ισορροπία δυνάμεων. Η αναζωπύρωση της σινο-ρωσικής ευθυγράμμισης περιπλέκει περαιτέρω τη στρατηγική κατάσταση του Ευρωατλαντισμού.
Οι λαοί της Ευρώπης αντιμετωπίζουν μια δυναμική και χωρίς προσχήματα μιντιακή δικτατορία, μια υφεσιακή πραγματικότητα που διογκώνει την φτώχεια σε ευρύτερα κοινωνικά στρώματα. Η πολιτισμική και πολιτιστική υποβάθμιση είναι σε ευθυγράμμιση με την νέο-ναζιστική αυξανόμενη επιρροή μέσω του συστήματος με μια απροκάλυπτη και επιδιωκόμενη κοινωνική «αποδοχή».
Η αριστερά βρίσκεται οχυρωμένη σε γενικές γραμμές σε δυο στρατόπεδα, η «αριστερά» που αποδέχθηκε την νεοφιλελεύθερη καπιταλιστική οικονομική και κοινωνική κυριαρχία και που κυρίως αποδέχθηκε στο να λειτουργεί ως «νατοϊκή αριστερά», το άλλο της κομμάτι εάν δούμε τα παραδείγματα της Λατ. Αμερικής αλλά και πιο πρόσφατα της Γαλλίας επιλέγει τον δύσκολο αλλά στρατηγικά νικηφόρο δρόμο της προγραμματικής ενότητας, της κοινωνικής αλληλεγγύης, της αντιμπεριαλιστικής κατεύθυνσης που νικά τις παθογένειες του σεχταρισμού και του κατακερματισμού.
Η δίκη μας αριστερά βρίσκεται σε ένα ιστορικό σταυροδρόμι. Τώρα είναι η ώρα των κρίσιμων αποφάσεων. Στις δύσκολες ιστορικές μάχες ποτέ δεν εγκαταλείψαμε τα χαρακώματα, την προγραμματική μας αντεπίθεση και την ιδεολογική υπεροχή. Και πρέπει και μπορούμε.
