Η ένταση και η έκταση της καταστολής απέναντι σε εργαζόμενους, κινήματα και τη νεολαία που αγωνίζεται σε συνδυασμό με τις δικαστικές διώξεις και καταδίκες αγωνιστών όχι μόνο έχουν πολλαπλασιαστεί αλλά είναι μια καθημερινή υπόθεση που αντιμετωπίζει το εργατικό και λαϊκό κίνημα.
Οι επιθέσεις απέναντι σε απεργούς, σε διαδηλώσεις στην νεολαία που αγωνίζεται και ταυτόχρονα η σωρεία δικαστικών διώξεων αγωνιστών με διάφορα προσχήματα, η απαγόρευση απεργιών και διαδηλώσεων με αποκορύφωση καταδίκες αγωνιστών με εξοντωτικές ποινές είναι μόνο ένα μέρος των αντιδημοκρατικών μέτρων που το σύστημα χρησιμοποιεί.
Σε αυτό πρέπει να προσθέσουμε την αυστηροποίηση της νομοθεσίας για τις κινητοποιήσεις τις διαδηλώσεις και τις απεργίες που στοχοποιεί τις δράσεις των κινημάτων. Ταυτόχρονα η αυστηροποίηση του νομοθετικού πλαισίου τα τελευταία χρόνια από όλες τις μνημονιακές κυβερνήσεις για τις δημοσιεύσεις στον τύπο και οι εξοντωτικές ποινές που επιβάλλονται από την αστική δικαιοσύνη έρχονται να ενισχύσουν τη άποψη ότι το σύστημα επιδιώκει να επιβληθεί άκρα του τάφου σιωπή και κάμψη των αντιστάσεων.
Τα μέλη οι φίλοι αλλά και στελέχη της Λαϊκής Ενότητας αλλά και άλλοι αγωνιστές έχουν υποστεί και συνεχίζουν να υφίστανται τις συνέπειες από αυτές τις αντιδημοκρατικές μεθοδεύσεις.
Η εφαρμογή των ακραίων νεοφιλελευθέρων πολιτικών και ο περιορισμός των εργατικών, κοινωνικών δικαιωμάτων δεν είναι δυνατόν να εφαρμοστούν χωρίς τον περιορισμό και την ποινικοποίηση των αγώνων τις διώξεις των αγωνιστών και των περιορισμό στοιχειωδών δημοκρατικών δικαιωμάτων.
Αυτή την ώρα η Αριστερά πρέπει να εγκαταλείψει τους μοναχικούς δρόμους και να συμβάλλει προκειμένου να διαμορφωθεί ένα μεγάλο λαϊκό κίνημα απόκρουσης των αντιδημοκρατικών μεθοδεύσεων, υπεράσπισης των δημοκρατικών δικαιωμάτων και στήριξης των αγώνων και των αγωνιστών που σήμερα βρίσκονται στο στόχαστρο του συστήματος και της εξουσίας.
