Για άλλη μια χρονιά η αντιπυρική περίοδος ξεκίνησε επίσημα την 1η Μάη και έχοντας νωπές τις μνήμες με τους 102 νεκρούς από τη φονική πυρκαγιά στο Μάτι, την τεράστια οικολογική καταστροφή από τις πυρκαγιές των τελευταίων ετών, όπως της περυσινής που έκαψε τη μισή Ελλάδα, τις χιονοπτώσεις των δύο τελευταίων ετών με τις οποίες παρέλυσε ο κρατικός μηχανισμός και οι βασικές λειτουργίες του κράτους και τις καταστροφικές πλημμύρες, το αυτονόητο θα ήταν ότι η κυβέρνηση θα είχε προετοιμάσει στοιχειωδώς το μηχανισμό Πολιτικής Προστασίας για την πρόληψη, αντιμετώπιση και τη μείωση των επιπτώσεων των πυρκαγιών για το φετινό καλοκαίρι.
Η αστική πυρκαγιά όμως στη Γλυφάδα – Βούλα, στην καρδιά της πρωτεύουσας, απέδειξε το αντίθετο.
Η κυβέρνηση αρκέστηκε σε δημοσιογραφικές διαπιστώσεις περί ισχυρών ανέμων και ακραίων καιρικών φαινομένων (;) λόγω της κλιματικής αλλαγής, στην οποία όμως συμβάλλει με τις νεοφιλελεύθερες επιλογές της. Ο ρόλος όμως του κράτους και των κυβερνήσεων δεν είναι να κάνουν τις ίδιες διαπιστώσεις για πολλά χρόνια.
Ο ρόλος τους είναι να μελετούν, να σχεδιάζουν, να οργανώνουν και να συντονίζουν τη δράση των εμπλεκόμενων φορέων για την πρόληψη και αντιμετώπιση των φυσικών, τεχνολογικών καταστροφών ή καταστάσεων έκτακτης ανάγκης, τη μείωση της επικινδυνότητάς τους και των επιπτώσεων, καθώς και την ενημέρωση του κοινού για τα θέματα αυτά.
Εκτός από την ενεργοποίηση της υπηρεσίας του 112 με υπερδεκαετή καθυστέρηση και την αύξηση της ενοικίασης πτητικών μέσων από εταιρείες, οι παρεμβάσεις της σημερινής κυβέρνησης στα ζητήματα Πολιτικής Προστασίας, είναι στην κατεύθυνση απαξίωσης των εμπλεκόμενων φορέων, του πρόχειρου και αποσπασματικού σχεδιασμού και διαχείρισης και ρίχνει το βάρος της στην επικοινωνία, επιχειρώντας να εμφανίσει ως επιτυχία τα καταστροφικά αποτελέσματα της διαχείρισής της.
Δεν υπήρξε αναβάθμιση της δασικής πολιτικής ούτε ενίσχυση του ρόλου των δασικών υπηρεσιών με χρηματοδότηση και προσλήψεις προσωπικού. Η σημερινή κυβέρνηση ονόμασε αναβάθμιση τη μεταφορά των δασικών υπηρεσιών από τις Αποκεντρωμένες Διοικήσεις στο Υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας, συνεχίζοντας την απαξίωσή τους που ξεκίνησε το 1998, όταν τους αφαιρέθηκε το έργο της δασοπυρόσβεσης. Το συνολικό ποσό που διατέθηκε φέτος στις δασικές υπηρεσίες για έργα και εργασίες αντιπυρικής προστασίας των δημόσιων δασών και δασικών εκτάσεων, είναι μόλις 1,7 εκ. €. Η πρόβλεψη σύμφωνα με τα υπάρχοντα στοιχεία είναι να καθαριστεί μόλις το 1% της έκτασης των δασών, να συντηρηθεί το 10% των δασικών δρόμων, να συντηρηθεί μόλις το 15% των αντιπυρικών ζωνών, χωρίς να γίνουν νέες. Αυτά, ενώ θα έπρεπε να έχουν ολοκληρωθεί πριν την 1η Μάη, δεν έχουν ξεκινήσει ακόμα.
Το Πυροσβεστικό Σώμα μετράει 4.000 κενές οργανικές θέσεις, με 1.700 από τους υπηρετούντες να είναι εκτός σχεδιασμού, αφού έχουν παραχωρηθεί στα ιδιωτικά αεροδρόμια και ιδιωτικούς οδικούς άξονες. Το προσωπικό είναι τριών ταχυτήτων με διαφορετικές σχέσεις εργασίας που δεν μπορεί να αξιοποιηθεί πλήρως επιχειρησιακά, με ανορθόδοξη κατανομή που το καταπονεί με διαρκείς μετακινήσεις και υπερεργασία. Ο μέσος όρος ηλικίας είναι τα 48 έτη, δεν έχουν γίνει οι προσλήψεις που απαιτούνται, με προοπτική μαζικής εξόδου λόγω συνταξιοδότησης την επόμενη τριετία. Τα επίγεια μέσα δεν είναι κατάλληλα και επαρκή, αφού μόλις το 10% του στόλου είναι τελευταίας δεκαετίας και τα υπόλοιπα πεπαλαιωμένα.
Στην τοπική αυτοδιοίκηση, ενώ υπάρχει πετσόκομμα της κρατικής χρηματοδότησης χωρίς δυνατότητα πρόσληψης μόνιμου προσωπικού και ενίσχυσης με μέσα, το ποσό που δίνεται για προληπτικές δράσεις πυροπροστασίας είναι μόλις 16 εκ. €. Και ενώ είναι το μισό από αυτό που δινόταν πριν το 2010, πρέπει να καλυφθεί και η πρόσληψη του εποχικού προσωπικού της αντιπυρικής περιόδου.
Παρά τις πολιτικές αντιπαραθέσεις για το θέμα αυτό και την επικοινωνιακή διαχείριση, οι κυβερνήσεις μέχρι σήμερα, αντί να ενισχύσουν τους εμπλεκόμενους φορείς, τους απαξίωσαν, για να δικαιολογήσουν την εμπλοκή επιχειρηματιών στις δράσεις Πολιτικής Προστασίας, με μεγάλο κόστος και χωρίς αποτελεσματικότητα.
Η Πολιτική Προστασία είναι η ουσιαστική ασφάλεια του πολίτη, η προστασία της ζωής, του περιβάλλοντος και της περιουσίας.
Απέναντι στη νεοφιλελεύθερη λογική που αξιοποιεί την καταστροφή για επέκταση της επιχειρηματικής δράσης και αύξηση της κερδοφορίας, η απαίτηση πρέπει να είναι η άμεση ενίσχυση όλων των εμπλεκόμενων φορέων στην πρόληψη και αντιμετώπιση των φυσικών, τεχνολογικών καταστροφών ή καταστάσεων έκτακτης ανάγκης, με την απαραίτητη σταθερή χρηματοδότηση, προσλήψεις του μόνιμου προσωπικού που απαιτείται και ενίσχυσής τους με τα απαραίτητα επιχειρησιακά μέσα και υλικοτεχνική υποδομή.
