Για μια ειρηνευτική συμφωνία στην Ουκρανία
Όσον αφορά την ένοπλη σύγκρουση στην Ουκρανία, το PCdoB βρίσκεται και πάλι στο πλευρό της παγκόσμιας ειρήνης και κατά των πολέμων. Κατανοούμε ότι η επίλυση των συγκρούσεων μέσω διαπραγματεύσεων πρέπει να είναι η βασική αρχή των διεθνών σχέσεων. Όλες οι προσπάθειες αυτή τη στιγμή πρέπει να επικεντρωθούν στην εξεύρεση τρόπων για τον τερματισμό των εχθροπραξιών και την επίτευξη μιας ειρηνευτικής συμφωνίας που να ανταποκρίνεται στις νόμιμες ανησυχίες για την ασφάλεια όλων των εμπλεκόμενων μερών, η οποία απαιτεί τη διατήρηση της συνθήκης ουδετερότητας σε σχέση με τα στρατιωτικά μπλοκ. την ανακήρυξη της ανεξαρτησίας της.
Στην υπεράσπιση της ειρήνης, γνωρίζουμε ότι η οικοδόμηση ενός ειρηνικού παγκόσμιου περιβάλλοντος είναι ασύμβατη με έναν κόσμο που κυριαρχείται από την επιθετική και επεκτατική λογική του ιμπεριαλισμού και ότι μπορεί να ξεπεραστεί μόνο με μια νέα παγκόσμια ισορροπία δυνάμεων, στην οποία το μέλλον της ανθρωπότητας μπορεί να αντιμετωπιστεί ως πρόκληση που μοιράζονται όλα τα έθνη.
Η Ουκρανία έχει γίνει το σκηνικό μιας ένοπλης σύγκρουσης που εντείνει και επιταχύνει τη βαθιά μετάβαση που βρίσκεται σε εξέλιξη στην παγκόσμια τάξη. Εκτός από τις ιδιαιτερότητες της σύγκρουσης μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας, που διαρκεί από το 2014 και εισέρχεται πλέον στην πιο δραματική, στρατιωτική και ένοπλη φάση της, υπάρχουν και μια σειρά από άλλες εξελίξεις που καθορίζουν το περίγραμμα ενός ευρύτερου πολέμου. Γίνονται κυρίως σε οικονομικό και μιντιακό επίπεδο, ενώ οι διπλωματικές και πολιτικές διαπραγματεύσεις είναι, αυτή τη στιγμή, όμηρος της σημαντικότερης γεωπολιτικής σύγκρουσης από το τέλος του Ψυχρού Πολέμου.
Η πηγή αυτής της σύγκρουσης ήταν ο επεκτατισμός των ΗΠΑ μέσω του ΝΑΤΟ, το οποίο ασκεί μια πολιτική προοδευτικής πολιορκίας της Ρωσίας εδώ και δύο δεκαετίες, ξεκινώντας με την ενσωμάτωση των πρώην σοβιετικών δημοκρατιών σε αυτή τη στρατιωτική συνθήκη, η οποία απειλεί άμεσα τα σύνορα και την ασφάλεια. . Η ανακοίνωση ότι η Ουκρανία θα επανενεργοποιήσει το πυρηνικό της πρόγραμμα και η επικείμενη ένταξη της χώρας στο ΝΑΤΟ, που θα επέτρεπε στις ΗΠΑ να εγκαταστήσουν στρατιωτικές βάσεις και πυρηνικά όπλα στα ρωσικά σύνορα, έκανε τη βασική αλλαγή από διπλωματική σύγκρουση σε ένοπλη σύγκρουση.
Το έτος 2014 είναι ένα σημαντικό ορόσημο, καθώς τον Φεβρουάριο του τρέχοντος έτους ο Πρόεδρος της Ουκρανίας Βίκτορ Γιανουκόβιτς ανατράπηκε σε ένα πλαίσιο πίεσης για υπογραφή συμφωνίας για ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση και η αναστολή της οποίας οδήγησε στην Εξέγερση του Μαϊντάν. Η εξέγερση υποστηρίχθηκε ξεκάθαρα από τις ΗΠΑ, εκτός από τη σταδιακή κυριαρχία των ακροδεξιών και νεοναζιστικών παραστρατιωτικών ομάδων, που διέπραξαν φρικαλεότητες όπως κάψιμο συνδικάτων, δίωξη κομμουνιστών βουλευτών και δολοφονίες αμάχων που συνδέονται με την ουκρανική αριστερά.
Τέτοιες ναζιστικές ομάδες εκμεταλλεύτηκαν μια κοινωνική εξέγερση που χτίστηκε από τη διαίρεση του άμαχου πληθυσμού για τις συνθήκες ένταξης της χώρας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, εκτός από τη δυσαρέσκεια για την κυβέρνηση και τα καταπιεσμένα κοινωνικά αιτήματα. Σε αυτό το περιβάλλον, ο υβριδικός πόλεμος πολλαπλών διαστάσεων μπήκε στο παιχνίδι και οι εντάσεις μεταξύ Ρωσίας και ΝΑΤΟ κατέληξαν στο επίκεντρο των διαδηλώσεων. Στον απόηχο αυτής της πόλωσης και της έντασης, το έδαφος της Κριμαίας ενσωματώθηκε εκ νέου στη Ρωσία, μετά τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος, το οποίο έδωσε ευρεία υποστήριξη στην επανένταξη και τη χρήση στρατιωτικής δύναμης για να αποτραπεί η πρόσβαση του ΝΑΤΟ στο σημαντικό λιμάνι της Σεβαστούπολης.
Σε αυτό το πλαίσιο των εξεγέρσεων του 2014, στην ανατολική Ουκρανία, που αποτελούνταν κυρίως από Ρωσόφωνους και Ρώσους απογόνους, ανακηρύχθηκαν οι Λαϊκή Δημοκρατία του Ντόνετσκ και του Λουγκάνσκ. Εκείνη την εποχή, η Ρωσία δεν αναγνώρισε τις δημοκρατίες και οι διαπραγματεύσεις μεταξύ Κιέβου, Ρωσίας, Γερμανίας και Γαλλίας ξεκίνησαν γύρω από τις συμφωνίες του Μινσκ. Η μη συμμόρφωση με αυτές τις συμφωνίες, χωρισμένες σε δύο μέρη (Μινσκ I και II), λόγω δολιοφθοράς από τη Δύση, είναι η βάση της τρέχουσας στρατιωτικής επιχείρησης που διεξάγει η Ρωσία στο ουκρανικό έδαφος. Το γεγονός αυτό προσθέτει στην πολιτική της Ρωσίας για προοδευτική πολιορκία από τις δυτικές δυνάμεις τις τελευταίες δύο δεκαετίες, ειδικά με την ενσωμάτωση πρώην σοβιετικών δημοκρατιών στο ΝΑΤΟ, υπονομεύοντας την περιοχή επιρροής της Ρωσίας και απειλώντας άμεσα τα σύνορα και την εθνική της ασφάλεια.
Από το 2014 έως το 2022, αυτό που φάνηκε ήταν μια επιδείνωση της έντασης στην περιοχή του Ντονμπάς, με τη γενοκτονία τουλάχιστον 14.000 ανθρώπων από ουκρανικές ένοπλες δυνάμεις ή νεοναζιστικές πολιτοφυλακές. Σε αυτήν την περίοδο, ακόμη και με τις μεταξύ τους διαφορές και κατηγορίες, τόσο η κυβέρνηση του Ουκρανού Προέδρου Ποροσένκο (2014-2019) όσο και αυτή του Προέδρου Ζελένσκι (2019 – σήμερα) ακολούθησαν έναν δρόμο προσέγγισης με τη Δύση, ιδιαίτερα με τις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ. και τους ηγέτες της ΕΕ. Εν τω μεταξύ, η Ρωσία επιβλήθηκε σκληρές οικονομικές κυρώσεις για την επανένταξη της Κριμαίας στο έδαφός της, αλλά κατάφερε να παρακάμψει τις προσπάθειες απομόνωσης και αποσταθεροποίησης μέσω κοινών έργων με την Ευρώπη, από τα οποία ξεχωρίζει ο αγωγός φυσικού αερίου Nord Stream 2 με τη Γερμανία.
Όλα αυτά τα γεγονότα έλαβαν χώρα σε μια περίοδο επιταχυνόμενων αλλαγών στην παγκόσμια τάξη πραγμάτων. Η απότομη πτώση της ηγεμονίας των ΗΠΑ έχει δώσει σημαντικά σημάδια αυτής της συνεχιζόμενης μετάβασης, με έντονες τάσεις πολυπόλωσης, που υποστηρίζονται από μια οικονομική και υλική επανάσταση στην περιοχή της Ασίας, με έμφαση στη λαμπρή άνοδο της σοσιαλιστικής Κίνας. Η νέα δημοκρατική κυβέρνηση, με επικεφαλής τον Τζο Μπάιντεν, τον πρώτο χρόνο της θητείας της, κατέστησε ακόμη πιο εμφανείς τις πρωτοβουλίες των ΗΠΑ για υποταγή της Ευρώπης και την ενίσχυση του ΝΑΤΟ, όταν δεν υπάρχει πλέον η παραμικρή δικαιολογία για την ύπαρξή της, καθώς και προσπάθεια εξουδετέρωσης της εταιρικής σχέσης Ρωσίας-Κίνας, για την οποία ο τρέχων πόλεμος σε εξέλιξη παίζει σημαντικό ρόλο.
Οι ΗΠΑ είναι αναμφισβήτητα ένα θεμελιώδες μέρος του συνεχιζόμενου πολέμου. Εδραιώνοντας τους εαυτούς τους ως αποφασιστικούς παράγοντες στη δολιοφθορά της εφαρμογής των συμφωνιών του Μινσκ· στην ενθάρρυνση και εκτέλεση μιας σαφούς επέκτασης του ΝΑΤΟ προς τα ρωσικά σύνορα· στην εργαλειοποίηση των ουκρανικών κυβερνήσεων για να περικυκλώσουν τη Ρωσία· στις δυσκολίες που δημιουργούνται για άλλους παράγοντες, όπως οι ευρωπαίοι ηγέτες, να δράσουν στη μεσολάβηση της σύγκρουσης· δημιουργία του μεγαλύτερου οικονομικού αποκλεισμού στην ιστορία, συμπεριλαμβανομένου του αποκλεισμού των κρατικών αποθεματικών στο εξωτερικό, κατά της Ρωσίας· τόνωση της ρωσοφοβίας, που ήδη υπάρχει στην Ευρώπη· εκτός από την προώθηση της συκοφαντίας της Ρωσίας και της κυβέρνησης Πούτιν μέσω των μέσων ενημέρωσης. Είναι μια απέλπιδα προσπάθεια του ιμπεριαλισμού να διατηρήσει την παγκόσμια ισχύ του, να τροφοδοτήσει τη βιομηχανία όπλων του,
Ο κόσμος βρίσκεται ξανά αντιμέτωπος με ένα σενάριο πολέμου στην Ευρώπη, το οποίο κινητοποιεί καρδιές και μυαλά με εντυπωσιακό τρόπο, καθώς ζούμε με τη μεσολάβηση ενός παγκόσμιου ΜΜΕ με κέντρο τις ΗΠΑ και την Ευρώπη. Η ίδια συνειδητοποίηση απέχει πολύ από το να συμβεί σε σχέση με περισσότερες από 20 ένοπλες συγκρούσεις που βρίσκονται σε εξέλιξη στον πλανήτη, από τις οποίες ξεχωρίζει η κατάσταση στην Υεμένη, τη Σομαλία, τη Νιγηρία, τη Συρία, τη Μιανμάρ και την κατεχόμενη Παλαιστίνη. Είναι σημαντικό να λάβουμε θέση για διπλωματικές και διαπραγματευτικές λύσεις σε όλες αυτές τις συγκρούσεις και το PCdoB επιβεβαιώνει την υπεράσπιση της ειρήνης, της μη επέμβασης, της αυτοδιάθεσης των λαών και της αρχής της εδαφικής ακεραιότητας όλων αυτών των κρατών.
Μπραζίλια, 24 Μαρτίου 2022.
Εθνική Πολιτική Επιτροπή
Κομμουνιστικό Κόμμα Βραζιλίας
