Ο μελαγχολικός επίλογος της Ευρώπης κι ο Νέος πρόλογος/ του Γιώργου Παληγεώργου

Γράφει ο Γιώργος Παληγεώργος

Είναι πολλοί που σκέφτονται (και νιώθουν;) πως βρισκόμαστε στο μελαγχολικό επίλογο της Ευρώπης, στη διάρκεια της πολύχρονης οικονομικής κρίσης, ιδιαίτερα όμως μετά τις δραματικές συνέπειες της πολεμικής εμπλοκής στην Ουκρανία.

Οι πολλοί θέλουν να ξεχνούν την Ευρώπη των δύο Παγκόσμιων πολέμων και καθαγιάζουν την Ευρωπαϊκή πορεία απ’ την 1η συνθήκη της Ευρωπαϊκής Κοινότητας Άνθρακα και Χάλυβα(1951) και πολύ περισσότερο την πορεία της συνεχώς διευρυνόμενης Ευρωπαϊκής Ένωσης(Ε.Ε.), μετά το γκρέμισμα του τοίχους του Βερολίνου και τη λήξη του ψυχρού πολέμου(1989), τη συνθήκη του Μάαστριχτ(1992), την Ευρωζώνη(2002) και τη συνθήκη της Λισσαβόνας(2007) και μέχρι τώρα, ως να πρόκειται για Ευρωπαϊκή παρθενογένεση.

Όμως η βασική χώρα της δημιουργίας της Ένωσης υπήρξε η Γερμανία με βάση το εξελιγμένο ναζιστικό σχέδιο του 1942, έχοντας ως απώτερη βλέψη τον έλεγχο της Δυτικής τουλάχιστον Ευρώπης, μέσου του άνθρακα και του χάλυβα, υλών απαραίτητων στην πολεμική βιομηχανία, με πρόθυμους συμμάχους τις πολιτικοοικονομικές ηγεσίες (ποιος μίλησε για ολιγάρχες) της Γαλλίας και της Ιταλίας και τις απόλυτες επιρροές τους, τις χώρες Benelux(Βέλγιο, Ολλανδία και Λουξεμβούργο).

Στην εξέλιξή της η Γερμανική πρωτοβουλία(Ευρωπαϊκή Κοινότητα Άνθρακα και Χάλυβα), έφτασε στη σημερινή Ε.Ε., περνώντας από μια περίοδο και με τη συμμετοχή του Ηνωμένου Βασίλειου, μετά την πτώση των φασιστικών δικτατοριών στην Ιβηρική και στην Ελλάδα ως τη λήξη του Ψυχρού Πολέμου, ως τραμπάλα ισορροπίας ανάμεσα στις ΗΠΑ απ’ τη μια κι απ’ την άλλη τη Σοβιετική Ένωση και τις χώρες του λεγόμενου υπαρκτού σοσιαλισμού, παρουσιάζοντας τις κατακτήσεις, που προέκυψαν από αγωνιστικές διεκδικήσεις των κοινωνιών στις χώρες της Δυτικής Ευρώπης, ως Ευρωπαϊκό (Γερμανικό) καπιταλισμό(Ιμπεριαλισμό) με ανθρώπινο πρόσωπο.

Όμως, μετά τη λήξη του Ψυχρού Πολέμου, το φως της ζωής άπλετο φανέρωσε την αλήθεια, αποκαλύπτοντας ταυτόχρονα και τα ΨΕΜΑΤΑ. Η πολύχρονη οικονομική κρίση κι η ακόρεστη δίψα των κεντρικών καπιταλιστών για πλούτο και για αίμα(Γιουγκοσλαβία) έδειξαν το τέρας ως πραγματικό πρόσωπο του Ευρωπαϊκού καπιταλισμού(Ιμπεριαλισμού). Ώσπου φτάσαμε στην Αμερικανικής έμπνευσης αιματηρή εισβολή του Πούτιν στην Ουκρανία, όπου η Ευρώπη παραπαίει ως απλό παρακολούθημα των ΗΠΑ, που ακολουθεί τυφλά τα κελεύσματα και τις εντολές τους.

Και φτάσαμε στο σημείο  οι πολλοί (κυβερνήσεις κι αντιπολιτεύσεις), σαν Αντουανέτες που δε θέλουν να ομολογήσουν φωναχτά το μελαγχολικό επίλογο της Ευρώπης,   να μας λένε, αφού λόγω του πολέμου και λόγω εισαγόμενου πληθωρισμού δεν έχουμε ψωμί, να φάμε παντεσπάνι.

Η Ευρώπη βρίσκεται στο μελαγχολικό επίλογό της γιατί οι λαοί και η διανόηση των ανθρωπιστικών ιδεών  βρέθηκαν στη γωνία, γιατί οι δημοκρατίες δε λειτουργούν, γιατί τα πάντα(οικονομία, πολιτική, Μ.Μ.Ε. και όπλα) ελέγχονται απ’ τους Ευρωπαίους ολιγάρχες(μακριά χέρα των ΗΠΑ, ΝΑΤΟ), στην αποθέωση του παγκοσμοποιημένου οικονομικού νεοφιλελευθερισμού.

Ο Νέος πρόλογος των χωρών της Ευρώπης, για αλληλέγγυες χώρες και δίκαιες κοινωνίες στο διηνεκές,  θα γραφεί, αν αλλάξουμε σελίδα.

Αντιπολεμικά κινήματα, κινήματα αλληλεγγύης, νεολαίες, διανοούμενοι, ακτιβιστές κι  απεγκλωβισμένες απ’ το σύστημα προοδευτικές δυνάμεις ας δημιουργήσουν ένα σύγχρονο και μεγάλο, πνευματικό και πολιτικό δίκτυο για το Νέο πρόλογο της Ευρώπης, στο νέο τετράδιο του κόσμου.

Αναδημοσίευση από RedLine

ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΗ