Το διεθνές δίκαιο ως άλλοθι στη Μετασοβιετική εποχή.
Στο μετασοβιετικό κόσμο, η έννοια του διεθνούς δικαίου, χρησιμοποιείται από το σύνολο των πολιτικών σχηματισμών της Δύσης, κάθε φορά που επιδιώκουν την ανατροπή ενός μη αρεστού καθεστώτος.
Τα πολιτικά κόμματα στην Ελλάδα, δεξιόστροφα και αριστερόστροφα, ομνύουν στο Διεθνές δίκαιο και ακολουθούν το δόγμα ότι όποιος δεν εμφορείται από τα δυτικά πολιτικά και πολιτισμικά πρότυπα είναι βάρβαρος που πρέπει να εξοντωθεί. Βεβαίως αν αυτός ο «δικτάτορας» κάνει βρώμικη δουλειά για τη δύση, τα «εγκλήματά» του παραβλέπονται ως αναπόδεικτα. Θα περίμενε κανείς τουλάχιστον όσοι έχουν αριστερή επιγραφή στο μέτωπο να μην ταυτίζονται με αυτήν πολιτική, να την καταγγέλλουν και να ωθούν τον λαό σε δυναμική κινητοποίηση κάθε φορά που εφαρμόζεται αυτή ή ψευτοανθρωπιστική πολιτική. Αντιθέτως, το ΝΑΤΟ δηλαδή οι ιμπεριαλιστικοί κύκλοι της Δύσης με τις μαριονέτες του καταγγέλλονται μόνο φραστικά την ίδια ώρα που οι πολιτικές που ασκούν ακολουθούνται ή γίνονται παθητικά αποδεκτές αφού ως γνωστόν ανήκουμε στο ΝΑΤΟ.
Η Κύπρος, η Γιουγκοσλαβία, οι εστίες πολέμου σε ολόκληρο τον κόσμο, η ανατροπή κυβερνήσεων και η διάλυση χωρών που δεν αρέσουν στους νατοϊκούς, όπως συνέβη με την Ουκρανία το 2014, δεν ενοχλούν τα φιλελεύθερα ανθρωπιστικά αισθήματα των αριστερών του καναπέ, ούτε η εντολή δολοφονίας ηγέτη μιας χώρας που δεν αρέσει στη Δύση.
Ο πόλεμος είναι κακό πράγμα αλλά οι φιλειρηνικοί διαδηλωτές στην Ευρώπη και στην Ελλάδα καταδικάζουν την εισβολή της Ρωσίας παραβλέποντας την αιτία της και τις ευθύνες του ΝΑΤΟ, που καταπάτησε όλες τις συμφωνίες μη επέκτασης ανατολικά και περικύκλωσε τη Ρωσία με τέτοιο τρόπο ώστε κανένας Ρώσος ηγέτης να μην έχει περιθώριο να μείνει απαθής. Στα ΜΜΕ, κατασκευασμένες ειδήσεις, χονδροειδή ψέματα και φίμωση κάθε αντίθετης φωνής δημιουργούν ένα κλίμα αντιρωσισμού όπου ο «κακός» Ρώσος αναμετριέται με την «καλή» Δύση. Ο καταπατητής της ελευθερίας των λαών, με τους επίδοξους ελευθερωτές του. Οι αγκυλωτοί σταυροί σε κυβερνητικά κτίρια της Ουκρανίας, οι βιασμοί, οι βασανισμοί πολιτών, η φόνοι των ρωσόφωνων από τους νεοναζί της Ουκρανίας, η εξόντωση των ομογενών μας για το φιλορωσικά τους αισθήματα, οι φρικαλεότητες των μισθοφόρων, είναι για τους αριστερούς αναλυτές ασήμαντες αιτίες εισβολής. Ας απαντήσουν οι ευαίσθητοι αριστεροί στον καλοπροαίρετο Έλληνα: Τι έπρεπε να κάνει η Ρωσία, να αφήσει το ΝΑΤΟ να την περικυκλώσει, βάζοντας πυρηνικά στην αυλή της και εξοντώνοντας τους ρωσόφωνους πληθυσμούς; Nα αφήσει τους Nαζί να αλωνίζουν ανενόχλητοι με τις ευλογίες της Δύσης; Ας μας απαντήσει η ηγεσία του ΚΚΕ τι στάση τα κρατούσε αν στη θέση του Πούτιν ήταν ένας ηγέτης της ΕΣΣΔ που περικυκλώνονταν με τον ίδιο τρόπο; Θα τον κατηγορούσαν για ιμπεριαλιστική εισβολή; Κάποιοι μετριοπαθείς κρατούν ίσες αποστάσεις υποστηρίζοντας ότι είναι καταδικαστέα η εισβολή αλλά καταδικαστέα και η πρόκληση. Λαμπρά ! Η λύση όμως ποια είναι; Η εξόντωση και η ταπείνωση της Ρωσίας και η επιβολή της δυτικής παντοκρατορίας;
Ο πόλεμος είναι συνυφασμένος με την ανθρώπινη τραγωδία και είναι λογικό κάθε άνθρωπος να αγωνίζεται για την Ειρήνη.
Όταν όμως διακυβεύεται η ύπαρξη ενός λαού δεν του μένει άλλος δρόμος από την Ένοπλη σύγκρουση. Αν λοιπόν τα αριστερά κόμματα ενδιαφέρονται για την Ειρήνη να διαχωρίσουν τώρα τη θέση τους από τις νατοϊκές επιλογές.
Καμία συμμετοχή σε ενέργειες κατά της Ρωσίας. Καταγγελία του βρώμικου ρόλου της Δύσης στην Ουκρανία. Κλείσιμο των νατοϊκών βάσεων που μας καθιστούν στόχο επίθεσης. Αντίσταση σε κάθε προσπάθεια φίμωσης ΜΜΕ που αποκαλύπτουν όσα η δύση θέλει να κρύψει από την κοινή γνώμη. Ανάληψη πρωτοβουλιών ειρηνικής διευθέτησης με βάση τις συμφωνίες μη επέκτασης του ΝΑΤΟ και προϋπόθεση την αποναζιστικοποίηση της Ουκρανίας. Οι λαοί της Ευρώπης και πρώτος ο Ουκρανικός, δεν πρέπει να γίνουν θύματα του δυτικού ιμπεριαλισμού, που αφού έφερε τον κόσμο στο χείλος μιας πυρηνικής καταστροφής ρίχνει κροκοδείλια Δάκρυα για τους κατατρεγμένους πρόσφυγες και τα μικρά παιδιά.
Κ. Γεωργιάδης Ικαρία
