Η μάχη για να μην περάσει το αντεργατικό νομοσχέδιο άρχισε
Όλοι, συνδικάτα και πολιτικές δυνάμεις θα κριθούν από τη στάση τους
Της Δέσποινας Σπανού*
Το νομοσχέδιο Χατζηδάκη είναι πράγματι σταθμός στην εργατική νομοθεσία. Δεν καταργεί μόνο δικαιώματα των εργαζομένων, αλλά βάζει τις προϋποθέσεις ώστε να μην μπορούν να τα ασκήσουν και στο μέλλον. Η ουσιαστική κατάργηση του οκταώρου, η αύξηση των ωρών εργασίας σε μια συγκεκριμένη περίοδο, που μπορεί να φτάσει ακόμα και τις δώδεκα και δεκατρείς ώρες, με αντιστάθμισμα τη χορήγηση αδειών μιαν άλλη περίοδο, οι απλήρωτες υπερωρίες, ο περιορισμός των συλλογικών συμβάσεων και η προώθηση των ατομικών, η υποβάθμιση των συνδικάτων ως συλλογική εκπροσώπηση των εργαζομένων και η αντικατάστασή τους από τις ενώσεις προσώπων, η διάλυση του ΣΕΠΕ και ο περιορισμός ακόμα και των συνταγματικά κατοχυρωμένων ένδικων μέσων εκ μέρους των εργαζομένων είναι ρυθμίσεις, που έχουν στόχο να διαμορφώσουν το προφίλ του νέου εργαζόμενου, που θα είναι πιο φτηνός, πιο ανασφαλής και πιο αδύναμος μπροστά στις αυθαιρεσίες της εργοδοσίας.
Η κυβέρνηση βέβαια με τη στήριξη των φιλικών προς αυτή ΜΜΕ προσπαθεί να πείσει τον ελληνικό λαό ότι όλα γίνονται για το καλό του!
Η κυβερνητική εκπρόσωπος μάλιστα, Πελώνη, με απίστευτο θράσος, έφτασε στο σημείο να πει ότι το νομοσχέδιο δίνει δύναμη στους εργαζόμενους και ενισχύει τα δικαιώματά τους! Μόνο το ναζιστικό «η εργασία απελευθερώνει» δεν είπε! Η αλήθεια όμως είναι ότι οδηγεί σε μια σύγχρονη σκλαβιά, πράγμα που φαίνεται από όλα τα άρθρα του νομοσχεδίου.
Υπερβαίνει ακόμα και τους μνημονιακούς νόμους που ψηφίστηκαν όλα τα προηγούμενα χρόνια, οι οποίοι έφεραν μεγάλες ανατροπές στις εργασιακές σχέσεις.
Το επιχείρημα ότι η διευθέτηση του χρόνου εργασίας υπήρχε και με προηγούμενες ρυθμίσεις είναι αλήθεια, αλλά υπήρχε η ασφαλιστική δικλείδα των συλλογικών συμβάσεων και της συμφωνίας των συνδικάτων, που απέτρεψε την εφαρμογή τέτοιων μέτρων, χωρίς βέβαια να δικαιολογούμε τις πολιτικές δυνάμεις, δηλαδή τα μνημονιακά κόμματα, που ψήφισαν αυτούς τους νόμους 4024/2011, 4336/2015 γ΄ μνημόνιο, 4472/2017, 4475/2017.
Τώρα όμως γίνεται μια γενικότερη επίθεση που συμπεριλαμβάνει όλους τους τομείς, τις αποδοχές των εργαζομένων, το ωράριο εργασίας, τα συνδικάτα, τις δημοκρατικές διαδικασίες μέσα στα συνδικάτα και την κατάργηση των ελεγκτικών μηχανισμών για την εφαρμογή της εργατικής νομοθεσίας.
Ακόμη και το δικαίωμα του εργαζόμενου να διεκδικεί δικαστική προστασία με ένδικα μέσα περιορίζει, αφού κρίνει ότι οι δικαστικές αποφάσεις δεν υποχρεώνουν τον εργοδότη να τις εφαρμόζει. Πράγμα εντελώς αντισυνταγματικό. Δηλαδή και σε περίπτωση που κριθεί μια απόλυση παράνομη, ο εργοδότης δεν υποχρεούται στην επαναπρόσληψη του εργαζόμενου. Ο μη σεβασμός όμως στις δικαστικές αποφάσεις είναι ρύθμιση τελείως αντισυνταγματική.
Τεράστια σημασία έχει η μετατροπή του Σώματος Επιθεωρητών Εργασίας σε Ανεξάρτητη Αρχή. Πάντα οι συνδικαλιστικοί φορείς διεκδικούσαν την ενίσχυση του ΣΕΠΕ, ώστε να εντείνονται οι έλεγχοι για την τήρηση της εργατικής νομοθεσίας. Η προπαγάνδα της κυβέρνησης ότι η αλλαγή είναι προς το καλύτερο είναι εντελώς ψευδής και απαράδεκτη, διότι με αυτή τη ρύθμιση το Υπουργείο Εργασίας απεκδύεται της πολιτικής ευθύνης ελέγχου των εργοδοτικών παραβάσεων, δηλαδή των παραβάσεων της ισχύουσας νομοθεσίας. Το ΣΕΠΕ μετατρέπεται σε συνήγορο της αγοράς εργασίας και δεν υπόκειται σε οποιονδήποτε κοινοβουλευτικό έλεγχο.
Η κυβέρνηση προβάλλει κάποιες θετικές ρυθμίσεις «επικύρωση της 190 ΔΣΕ ως προς την παροχή έννομης προστασίας προς τα θύματα βίας και παρενόχλησης ή την ηλεκτρονική κάρτα, και με βάση αυτά ζητά την υπερψήφιση του νομοσχεδίου, ισχυριζόμενη ότι τις διατάξεις αυτές θα υπερψηφίσει και η αξιωματική αντιπολίτευση. Στη μάχη αυτή κρίνονται όλοι, και τα συνδικάτα και τα πολιτικά κόμματα.
Ουδεμία θετική διάταξη μπορεί να εφαρμοστεί αν δεν υπάρχουν συνδικάτα, συλλογικές συμβάσεις και ελεγκτικοί μηχανισμοί.
Ποιος θα ελέγξει αν εφαρμόζεται η 190 Διεθνής Σύμβαση Εργασίας αν δεν υπάρχει επιθεώρηση εργασίας σε περίπτωση παραβίασής της;
Πού θα απευθυνθεί ο εργαζόμενος που παραβιάζεται το ωράριό του και αναγκάζεται από τον εργοδότη άλλες ώρες να εργάζεται και άλλες να δηλώνει στην ηλεκτρονική κάρτα;
Το νομοσχέδιο είναι απαράδεκτο στο σύνολό του και πρέπει να απορριφθεί συνολικά.
Δεν πρέπει να δοθεί το οποιοδήποτε άλλοθι στην κυβέρνηση με ρυθμίσεις τάχα θετικές, που όμως είναι εντελώς ανεφάρμοστες. Οποιαδήποτε άλλη τακτική προσφέρει χέρι βοηθείας στην κυβέρνηση.
Η μάχη ενάντια στο εργασιακό έκτρωμα είναι μπροστά και δεν τελειώνει με τη ψήφισή του. Θα συνεχιστεί μέχρι την κατάργησή του
*Η Δέσποινα Σπανού είναι πρώην αντιπρόεδρος της ΑΔΕΔΥ
Στέλεχος της Λαϊκής Ενότητας.
