Το «όχι» στο δημοψήφισμα, το τότε και το τώρα
του Δημήτρη Στρατούλη*
Στις 5 Ιούλη 2015 ο ελληνικός λαός, αντιμέτωπος με το εγχώριο και ευρωπαϊκό οικονομικό πολιτικό και μιντιακό κατεστημένο, και τα εκβιαστικά τελεσίγραφα και την πρωτοφανή κινδυνολογία του, απάντησε στο δημοψήφισμα με ένα ηρωικό ΟΧΙ στα μνημόνια.
Η πλειοψηφία του ΣΥΡΙΖΑ και ο Πρόεδρος του και Πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, με την ψήφο και της μνημονιακής αντιπολίτευσης, μετέτρεψαν το υπερήφανο ΟΧΙ σε ταπεινωτικό ΝΑΙ. Ισχυρίστηκαν ότι δεν μπορούσε να γίνει αλλιώς.
Καποιοι/ες δεν αποδεχτήκαμε ΠΟΤΕ αυτό το αφήγημα.
Η κυβέρνηση, διέθετε σημαντικά πολιτικά και οικονομικά εργαλεία αποτροπής της μνημονιακής συνθηκολόγησης και εναλλακτικής διεξόδου, που, με πολιτική επιλογή τους, δεν αξιοποίησε.
Η τότε ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΠΛΑΤΦΟΡΜΑ του ΣΥΡΙΖΑ είχε προτείνει πριν το δημοψήφισμα στα συλλογικά όργανά του ως άξονες μίας άλλης διαπραγμάτευσης, που η «προεδρική πλειοψηφία» του απέρριπτε, τα εξής:
– Η κυβέρνηση να έχει ως «σχέδιο Α» το προεκλογικό πρόγραμμά της και, εάν οι δανειστές εμπόδιζαν την εφαρμογή του, ένα «σχέδιο Β» (αναστολή αποπληρωμής του δημόσιου χρέους, σύγκρουση και ρήξη με την Ευρωζώνη κλπ). Η πλειοψηφία του ΣΥΡΙΖΑ δεν είχε ως πολιτική επιλογή την εφαρμογή «σχεδίου Β». Ούτε προετοίμασε γι’ αυτό το λαό. Αγκιστρώθηκε στο «σχέδιο A», που, τελικά, ούτε αυτό εφάρμοσε.
– Η κυβέρνηση να χρησιμοποιήσει έναντι των δανειστών διαπραγματευτικά εργαλεία, που θα αμφισβητούσαν θεμελιώδη συμφέροντά τους (διακοπή αποπληρωμής και διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του δημόσιου χρέους και ως σοβαρό ενδεχόμενο την έξοδο της Ελλάδας από την Ευρωζώνη).
– Πιστή Εφαρμογή προεκλογικού προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ.
– Έλεγχος μετακίνησης κεφαλαίων της οικονομικής ολιγαρχίας από τις τράπεζες στο εξωτερικό.
– Φορολόγηση κερδών μεγάλου κεφαλαίου και πλούτου, για εξεύρεση πόρων για κοινωνικές πολιτικές.
– Στήριξη της κυβέρνησης στις λαϊκές κινητοποιήσεις που γίνονταν σε Ελλάδα, Ευρώπη και σε όλο τον κόσμο.
– Διασφάλιση διεθνών στηριγμάτων από κυβερνήσεις χωρών, που κινούνταν έξω από τα όρια του ευρωατλαντισμού.
– Συλλογική λειτουργία του ΣΥΡΙΖΑ, κυρίως, των οργανώσεων – βάσης, ώστε να έχουν γνώμη και να ελέγχουν την κυβέρνηση.
Μετά το δημοψήφισμα η ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΠΛΑΤΦΟΡΜΑ και άλλες αντιμνημονιακές δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ, κατέθεσαν στα συλλογικά του όργανα εναλλακτικές προτάσεις, που απορρίφτηκαν από την «προεδρική πλειοψηφία», όπως:
α. Ρήξη με τους δανειστές – αμφισβήτηση και διαγραφή δημοσίου χρέους – θέσπιση εθνικού νομίσματος – προώθηση αντιμνημονιακού, ριζοσπαστικού φιλολαϊκού προγράμματος.
Αυτή ήταν πρόταση της Αριστερής Πλατφόρμας από τη συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ το 2012.
Τρόφιμα, φάρμακα, καύσιμα, μισθοί συντάξεις ήταν διασφαλισμένα για την περίοδο μετάβασης στο εθνικό νόμισμα.
Υπήρχαν 22 δις ευρώ στην Τράπεζα της Ελλάδας, που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν.
Θα μπορούσαν να διασφαλιστούν δάνεια από funds, που διατίθονταν για δικούς τους λόγους να δανείσουν τη χώρα μας.
Υπήρχε δυνατότητα εσωτερικού δανεισμού με έκδοση ειδικών ομολόγων του δημοσίου αλλά και εξωτερικού δανεισμού από εκτός τρόικας πηγές (Αναπτυξιακή Τράπεζα των BRIKS κλπ).
β. Παραίτηση της κυβέρνησης και προκήρυξη βουλευτικών εκλογών. Λέγοντας όλη την αλήθεια στο λαό, ότι, εάν δεν θέλει μνημόνια, χρειάζεται ρήξη με το ευρώ. Ήταν η τελευταία χρονικά πρόταση που κατέθεσε η Αριστερή Πλατφόρμα αρχές Ιούνη 2015 και μέρος των 53 (Λάσκος, Παππαδάτος κλπ).
Εάν ο ΣΥΡΙΖΑ κέρδιζε τις εκλογές, θα είχε καθαρή λαϊκή εξουσιοδότηση για ρήξη.
Εάν τις έχανε, θα έμενε ενωμένος, θα έκανε σκληρή πολιτική και κινηματική αντιπολίτευση, θα έμενε ζωντανή η ελπίδα για μία άλλη πολιτική.
Οι συνέπειες της μνημονιακής συνθηκολόγησης ήταν καταστροφικές για το λαό, με συνέχιση μνημονιακών πολιτικών λιτότητας μέχρι το 2060, και για την Αριστερά, όπως μαρτυρά η σημερινή αρνητική εικόνα της και η απώλεια της πολιτικής αξιοπιστίας της.
Σε συνθήκες εφαρμογής από την κυβέρνηση Μητσοτάκη ακραίων νεοφιλελεύθερων αντικοινωνικών και αυταρχικών πολιτικών, επέλασης της ακροδεξιάς, αυξανόμενων κινδύνων για την ειρήνη και το περιβάλλον η διέξοδος για την υπεράσπιση των λαϊκών συμφερόντων είναι η συνεργασία των δυνάμεων της μαχόμενης Ριζοσπαστικής Αριστεράς.
Με βάση εναλλακτικό πρόγραμμα αντιμετώπισης των λαϊκών προβλημάτων, που, όμως, θα είναι σε ρήξη με τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές και τις μνημονιακές δεσμεύσεις της χώρας, με την ολιγαρχία που αυτές εξυπηρετούν και με το καθεστώς εξάρτησης από τον ευρωατλαντισμό. Ένα μεταβατικό πρόγραμμα, που θα ανοίγει το δρόμο για βαθύτερες ριζικές αλλαγές με ορίζοντα τον σοσιαλισμό.
Για να υπάρξει ένας ισχυρός ενωτικός αριστερός πόλος πραγματικής αντιπολίτευσης στις αντικοινωνικές κυβερνητικές πολιτικές, στήριξης των κοινωνικών και αντιπολεμικών αγώνων και αναγέννησης της ελπίδας ότι υπάρχει εναλλακτική διέξοδος απέναντι στη σημερινή νεοφιλελεύθερη και πολεμοκάπηλη βαρβαρότητα!
ΠΗΓΗ ΕΦΣΥΝ
