Από τους “τεμπέληδες” Έλληνες εργαζόμενους στους “τεμπέληδες” Γερμανούς

Όταν οι εργαζόμενοι γίνονται αποδιοπομπαίοι τράγοι για την κρίση του συστήματος

Μια νέα καμπάνια λάσπης κατά των εργαζομένων βρίσκεται σε εξέλιξη στη Γερμανία. Αυτή τη φορά, στο στόχαστρο δεν είναι οι μεσογειακοί νότιοι, αλλά οι ίδιοι οι Γερμανοί εργαζόμενοι, που κατηγορούνται για «τεμπελιά» και «χαμηλή παραγωγικότητα». Το έργο όμως το έχουμε ξαναδεί – και το κοινό σενάριο δεν αφήνει περιθώρια παρερμηνείας: πρόκειται για προπαγάνδα, που στρώνει το έδαφος για νέα αντεργατικά μέτρα.

Στις 18 Μαΐου, κυκλοφόρησε σε πολλά γερμανικά ΜΜΕ μια είδηση-βόμβα: οι Γερμανοί, λέει, δουλεύουν από τους λιγότερους εργατοώρες ανάμεσα στις βιομηχανικές χώρες, καταλαμβάνοντας την τρίτη θέση… από το τέλος! Μάλιστα, η «είδηση» πρόσθετε ότι ακόμα και οι Έλληνες εργάζονται 135 ώρες περισσότερες τον χρόνο. Η αφήγηση έπιασε αμέσως: η εφημερίδα Bild μίλησε για «διεθνή πίνακα εργατικότητας» και άλλα ΜΜΕ πήραν τη σκυτάλη.

Μόνο που η «μελέτη» αυτή… δεν υπήρχε. Η πρωτοβουλία «Δράση ενάντια στην Εργασιακή Αδικία» αποκάλυψε ότι δεν υπήρχε καμία επιστημονική έρευνα από το Ινστιτούτο Γερμανικής Οικονομίας. Το μόνο που υπήρξε ήταν ένα σύντομο δελτίο τύπου, το οποίο μετατράπηκε αυθαίρετα σε «μεγάλη έρευνα» από τα μέσα ενημέρωσης.

Η «είδηση» βασίστηκε σε στατιστικά της ΟΟΣΑ που υπολογίζουν μέσο όρο ωρών εργασίας ανά εργαζόμενο, ανακατεύοντας όμως μερική απασχόληση, υπερωρίες και αδήλωτη εργασία. Έτσι, χώρες με υψηλό ποσοστό μερικής απασχόλησης – όπως η Γερμανία, όπου σχεδόν 4 στους 10 εργάζονται με μειωμένο ωράριο – φαίνονται τεχνητά ως «τεμπέληδες». Την ίδια στιγμή, το επίσημο Ινστιτούτο Εργασίας (IAB) αποκάλυψε ότι το 2023 έγιναν 1,3 δισεκατομμύρια υπερωρίες, εκ των οποίων 775 εκατομμύρια δεν πληρώθηκαν ποτέ.

Κι όμως, πολιτικοί όπως ο Φρίντριχ Μερτς και ο Καρστεν Λίνεμαν από το συντηρητικό CDU έσπευσαν να επιτεθούν στους νέους εργαζόμενους, λέγοντας πως οι νέοι δεν ενδιαφέρονται πια ούτε για μια ισορροπημένη σχέση ανάμεσα στη δουλειά και την προσωπική ζωή, αλλά απλώς «να ζουν χωρίς ευθύνες» — όπως υπονοούν με απαξίωση. Η ρητορική δεν είναι τυχαία: η γερμανική κυβέρνηση σχεδιάζει την ανατροπή του 8ωρου και την αντικατάστασή του με εβδομαδιαία ανώτατη διάρκεια εργασίας, υποτίθεται για να συνδυάζεται καλύτερα η εργασία με την οικογένεια. Στην πραγματικότητα όμως, στόχος είναι η μεγαλύτερη ευελιξία, δηλαδή η διάλυση του σταθερού ωραρίου και η πίεση για περισσότερη δουλειά με χαμηλότερους μισθούς.

Όμως η επιστήμη λέει το αντίθετο: μελέτες δείχνουν ότι οι μεγάλες εργάσιμες ώρες δεν σημαίνουν καλύτερη οικονομία, αλλά χαμηλή παραγωγικότητα και εξάντληση. Οι άνθρωποι είναι πραγματικά παραγωγικοί για 3,5 έως 4 ώρες σε μια τυπική εργάσιμη ημέρα. Επιπλέον, η κοινωνία στηρίζεται σε αμέτρητες ώρες απλήρωτης οικογενειακής και οικιακής φροντίδας: από τη φροντίδα παιδιών και ηλικιωμένων, μέχρι το μαγείρεμα και το καθάρισμα. Κι όμως, αντί για αναγνώριση, πολλοί εργαζόμενοι ακούν περιφρονητικά σχόλια από πολιτικούς που δεν έχουν δουλέψει ποτέ με τα χέρια τους ή φροντίσει έναν άρρωστο συγγενή.

Από τα μνημόνια στην Ευρώπη της φτωχοποίησης

Το μοτίβο δεν είναι καινούργιο. Την περίοδο των μνημονίων, οι Έλληνες εργαζόμενοι χαρακτηρίστηκαν από τις ευρωπαϊκές ελίτ – και ιδιαίτερα από τη Γερμανία – ως «τεμπέληδες», για να δικαιολογηθούν οι περικοπές, η λιτότητα και η κοινωνική κατεδάφιση. Τώρα, οι ίδιοι που τότε έδειχναν την Ελλάδα με το δάχτυλο, στρέφονται ενάντια στους δικούς τους εργαζόμενους. Όταν το σύστημα μπαίνει σε κρίση, ψάχνει και βρίσκει αποδιοπομπαίους τράγους και πάντα αυτοί είναι οι εργαζόμενοι – πρώτα στους Έλληνες, τώρα στους Γερμανούς. Αν τα πράγματα είναι έτσι, αύριο ποιος έχει σειρά;

με πληροφορίες από την junge Welt