Να υπερασπιστούμε το δημόσιο πανεπιστήμιο απέναντι στη φρενίτιδα της κυβέρνησης
Μαριάνα Τσίχλη, Γραμματέας Λαϊκής Ενότητας – Ανυπότακτη Αριστερα
Τις τελευταίες εβδομάδες αντιμετωπίζουμε ένα νέο γύρο κυβερνητικής επιθετικότητας απέναντι στο δημόσιο πανεπιστήμιο. Κυβέρνηση και ΜΜΕ παράγουν ένα μπαράζ κατασκευασμένων «ειδήσεων», προκειμένου να εμφανίσουν τα πανεπιστήμια ως χώρους εγκληματικής δράσης. Η πραγματικότητα είναι εντελώς διαφορετική, όπως αποτυπώνεται σε σχετικές εκθέσεις και μελέτες, αλλά και όπως λένε με κάθε αφορμή οι διοικήσεις των ιδρυμάτων, οι φοιτητές και οι εργαζόμενοι σε αυτά.
Η συνταγή της κυβέρνησης είναι γνωστή. Με τη συνεργασία των μεγάλων ΜΜΕ επιδιώκεται να προκληθεί ηθικός πανικός και ένταση, ώστε να εμφανιστεί ως «ανάγκη» η λήψη μέτρων αυταρχισμού και καταστολής στα πανεπιστήμια. Η ΝΔ εξήγγειλε ιδιώνυμα αδικήματα με κριτήριο τη φοιτητική ιδιότητα, αυστηρότερο πλαίσιο ποινών και ακύρωση δικονομικών δικαιωμάτων, απαγόρευση εισόδου στα πανεπιστήμια στους «μη έχοντες εργασία» και γενικευμένη επιτήρηση και καταγραφή προσωπικών δεδομένων, αλλά και, το πρωτοφανές, διετή αναστολή φοιτητικής ιδιότητας σε όποιον φοιτητή ή φοιτήτρια κατηγορηθεί για τη διάπραξη αδικήματος σε πανεπιστήμιο.
Για να το πούμε απλά, ένας φοιτητής που θα συλληφθεί στο σωρό, όπως πολύ συχνά συμβαίνει, θα χάνει τη φοιτητική του ιδιότητα για δύο χρόνια, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να ολοκληρώσει τις σπουδές του, ενώ, αν καταδικαστεί για κάποιο αδίκημα, θα διαγράφεται, χάνοντας οριστικά το πτυχίο του. Προφανώς, «λεπτομέρειες» όπως το τεκμήριο αθωότητας ή το γεγονός ότι το δικαίωμα στην εκπαίδευση δεν έχει ποτέ τεθεί υπό αμφισβήτηση, ακόμα και για καταδικασμένους για τα πιο βαριά εγκλήματα, δεν απασχολούν την κυβέρνηση. Επομένως, αν κανείς είναι κρατούμενος βαρύ έγκλημα, θα έχει πρόσβαση στην εκπαίδευση, αφού – σωστά – η εκπαίδευση αναγνωρίζεται ως καθοριστικός τρόπος επανένταξης στην κοινωνία. Αν κανείς όμως είναι φοιτητής και καταδικαστεί για κάποιο απροσδιόριστο αδίκημα, τότε η προοπτική και το μέλλον του θα καταστραφούν οριστικά. Αντίστοιχα, ακόμα και αν είναι κατηγορούμενος – άρα αθώος μέχρι αποδείξεως του εναντίου, αφού δύο χρόνια καθυστέρησης των σπουδών, ιδιαίτερα στις σημερινές συνθήκες, μπορεί να έχουν μη αναστρέψιμες συνέπειες.
Και οι λοιπές εξαγγελίες, όμως, καταλήγουν σε πανεπιστήμια – στρατώνες. Όποιος θέλει να παρακολουθήσει τις πανεπιστημιακές διαλέξεις, πολιτικές ή πολιτιστικές εκδηλώσεις μέσα στα πανεπιστήμια, ή ακόμα και να χρησιμοποιήσει τις πανεπιστημιουπόλεις, που είναι από τους τελευταίους ελεύθερους χώρους που έχουν απομείνει, για άσκηση ή αναψυχή, δεν θα έχει αυτή τη δυνατότητα. Όσο για τους ίδιους τους φοιτητές, θα καταγράφεται η είσοδος, η έξοδος και η δραστηριότητά τους μέσα στις σχολές.
Πρόκειται για απόλυτο παραλογισμό, για μέτρα που δεν επιχείρησε να λάβει ούτε η δικτατορία και δεν υπάρχουν πουθενά στον κόσμο. Οι στόχοι της κυβέρνησης δεν κρύβονται. Από την αρχή της θητείας της, οι μόνοι που σταμάτησαν επανειλημμένα τον κυβερνητικό αυταρχισμό, είναι οι φοιτητές. Αν σήμερα μπορούμε ακόμα ελεύθερα να διαδηλώνουμε, να έχουμε πανεπιστήμια χωρίς μόνιμη παρουσία και βιαιότητες της αστυνομίας, το χρωστάμε στο φοιτητικό κίνημα. Αν μπορούν να αμφισβητηθούν οι συνταγματικές εκτροπές και τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, το οφείλουμε στους αγώνες των φοιτητών. Αυτό είναι το πρόβλημα της ΝΔ, που θέλει να εξαφανίσει τον μόνο σταθερό θύλακα αντίστασης στην πολιτική της.
Μαζί με την πανεπιστημιακή κοινότητα, έχουμε υποχρέωση να αντισταθούμε στην αγριότητα που επιχειρεί η κυβέρνηση για να τονώσει το ακροδεξιό, αυταρχικό της προφίλ και να ταΐσει το ακροατήριό της «νόμο και τάξη». Αλλά και να υπερασπιστούμε το δημόσιο, ελεύθερο πανεπιστήμιο που λοιδορείται, πλήττεται και απειλείται συνεχώς, την ίδια ώρα που τα ακαδημαϊκά και ερευνητικά του αποτελέσματα αναγνωρίζονται όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και διεθνώς.
