Ανακοινώσεις φορέων και συνδικάτων για την αντιδημοκρατική απαγόρευση της πορείας του Πολυτεχνείου

Η ανακοίνωση της Ελληνικής Ένωσης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου

«Γενική απαγόρευση συναθροίσεων: Στις εξαιρετικές περιστάσεις είναι εξαιρετικά κρίσιμος ο πυρήνας των ελευθεριών»

Η κατάσταση ανάγκης που έχει δημιουργήσει η πανδημία δικαιολογεί προφανώς σειρά από μέτρα που περιορίζουν την άσκηση των ελευθεριών που εγγυάται στο πρόσωπο της καθεμιάς και καθενός η Ελληνική Δημοκρατία.

Για να είναι όμως τα μέτρα αυτά πράγματι δικαιολογημένα δεν αρκεί ούτε να είναι αποτελεσματικά ούτε να τα υποδεικνύει κάποια επιτροπή ειδικών. Γιατί τότε μόνον μπορούν να αξιώνουν την υπακοή μας εάν και εφόσον ανταποκρίνονται ευλαβικά στους όρους που θέτουν το Σύνταγμα και οι νόμοι της Δημοκρατίας μας.

Και ανάμεσα στους αδιαπραγμάτευτους αυτούς όρους πρώτος και καλύτερος είναι το να μας αντιμετωπίζουν οι δημόσιες αρχές όλες και όλους μας κατ’ αρχάς ως υπεύθυνους πολίτες και όχι ως εκ προοιμίου άτακτους ανήλικους που χρήζουν κηδεμόνα.

Η χθεσινή γενική αναστολή του δικαιώματος του δημοσίως συνέρχεσθαι επί 4 ημέρες σε ολόκληρη την ελληνική επικράτεια με απόφαση του Αρχηγού της Αστυνομίας εν όψει της επετείου του Πολυτεχνείου δεν τηρεί τις προδιαγραφές που θέτουν το Σύνταγμα και οι νόμοι: το άρθρο 11 § 2 Σ. επιτρέπει μόνο κατ’ εξαίρεση τέτοια απαγόρευση δημόσιας υπαίθριας συνάθροισης για δύο περιοριστικά απαριθμούμενους και στενά ερμηνευόμενους λόγους: α) το να υφίσταται σοβαρός κίνδυνος για τη δημόσια ασφάλεια ή β) να επαπειλείται σοβαρή διατάραξη της κοινωνικοοικονομικής ζωής. Εν προκειμένω, ακόμα και αν θεωρηθεί ότι στην έννοια της δημόσιας ασφάλειας εμπεριέχεται και η προστασία της δημόσιας υγείας, πάντως η καθολική απαγόρευση, χωρίς διάκριση, οιασδήποτε συνάθροισης, ακόμα και συμβολικής και ολιγομελούς, με μέριμνα τήρησης των γνωστών μέτρων προφύλαξης, ακόμα δε και εκείνων των φορέων, όπως ιδίως κομμάτων ή συνδικαλιστικών οργανώσεων, που γνωστοποίησαν την πρόθεσή τους να τιμήσουν την επέτειο του Πολυτεχνείου με διαφορετικό από το συνήθη τρόπο, παραβιάζει τη συνταγματικά κατοχυρωμένη αρχή της αναλογικότητας των μέτρων. Περαιτέρω, ακόμα και αν πράγματι η ερμηνευτική δήλωση του άρθρου 5 επιτρέπει περιορισμούς των ελευθεριών μας για λόγους δημόσιας υγείας, η σχετική διάταξη κάνει με το παραπάνω σαφές ότι οι περιορισμοί αυτοί μπορούν να αφορούν μόνον ατομικώς συγκεκριμένα πρόσωπα που συνιστούν κίνδυνο και σίγουρα όχι τον καθένα, όπως συμβαίνει με την επίμαχη απόφαση του Αρχηγού ΕΛΑΣ.

Η ΕλΕΔΑ έχει εκφράσει τη θέση ότι οι περιορισμοί των ελευθεριών μας κατά το πρώτο κύμα της πανδημίας ήταν συνταγματικά ανεκτοί στο βαθμό που αξίωναν από τη καθεμιά και τον καθένα να εκπληρώσουμε υπεύθυνα προς τους συμπολίτες μας το χρέος κοινωνικής αλληλεγγύης, που υπέχουμε απέναντί τους, ενόσω οι δημόσιες αρχές θα διασφάλιζαν την ισότιμη και αποτελεσματική στήριξη της υγειονομικής ασφάλειας και της οικονομικής επιβίωσης όλων. Καμία αξίωση κοινωνικής αλληλεγγύης δεν μπορεί να εκφραστεί με την γενική απαγόρευση δημοσίων συναρθροίσεων πολιτών που επιδιώκουν να διαδηλώσουν έτσι την κοινή πολιτική τους θέση, προεξοφλώντας ότι αυτοί αδυνατούν να αντιληφθούν την ανάγκη να τηρήσουν κατά τη δημόσια συνεύρεσή τους τις ενδεδειγμένες προδιαγραφές υγειονομικής ασφάλειας. Ο έκδηλος αυταρχικός πατερναλισμός της επίμαχης απόφασης σε συνδυασμό με σειρά άλλων συναφών περιστατικών των τελευταίων ημερών, κατ’ εξοχήν δε τις συλλήψεις και την άσκηση ποινικών διώξεων για διέγερση σε απείθεια σε βάρος προσώπων που ανακοίνωναν δημόσια την πρόθεσή τους να συμμετέχουν σε πορεία, ενόσω δεν είχε καν ακόμα δημοσιευθεί η απόφαση παρά μόνον η πρόθεση της Κυβέρνησης για απαγόρευση, δημιουργούν την εντύπωση της εγκαθίδρυσης στη χώρα μας μιας πολιτειακής νοοτροπίας των κυβερνώντων που αφίσταται κατά πολύ των αρχών του δημοκρατικού κράτους δικαίου. Σύμπτωμα δε αυτής της επικίνδυνης νοοτροπίας είναι ακριβώς και η ετοιμότητα της κυβέρνησης και των φίλα προσκειμένων σε αυτή ΜΜΕ να στιγματίσουν κάθε αντίρρηση στις πολιτικές επιλογές τους ως σκοταδιστικό ανορθολογισμό και λαϊκισμό. Το δημοκρατικό μας Σύνταγμα είναι εγνωσμένα εχθρικό απέναντι σε κάθε ιδέα γενικευμένου σιωπητηρίου και αναστολής της κριτικής έναντι οιασδήποτε εξουσίας, οσοδήποτε αγαθές και αν είναι οι προθέσεις και οι σκοποί μιας πολιτικής.

Και αν είναι αληθές ότι η απλή λογική επιβάλλει την αναγνώριση των εξαιρετικών περιστάσεων και συνεπώς της ανάγκης λήψης εξαιρετικών μέτρων, άλλο τόσο είναι βέβαιο ότι ιδίως σε περιόδους κρίσης είναι ακόμα πιο πολύτιμη η διαφύλαξη του σκληρού πυρήνα του δημοκρατικού κράτους δικαίου, στον οποίον αυτονόητα εντάσσονται οι ελευθερίες έκφρασης και συνάθροισης και οι θεμελιώδεις συνταγματικές εγγυήσεις τους.


Η ανακοίνωση της ΠΕΝΕΝ

ΠΕΝΕΝ: Φασιστικής έμπνευσης το κυβερνητικό απαγορευτικό 

Η Διοίκηση της ΠΕΝΕΝ «καταδικάζει την κυβερνητική απόφαση για την απαγόρευση όλων των δημόσιων συναθροίσεων για τις επόμενες 4 μέρες  με προφανή στόχο την παρεμπόδιση του λαού και της νεολαίας στις εκδηλώσεις και στην αντιιμπεριαλιστική πορεία για την 47η επέτειο του Πολυτεχνείου.

Πρόκειται για μια άθλια πολιτική πράξη ακραίου αυταρχισμού και μέσα από τα τερατώδη εξοντωτικά πρόστιμα, την αστυνομοκρατία και την καταστολή επιδιώκει να επιβάλει ένα γενικευμένο σιωπητήριο και με τον τρόπο αυτό να βάλει τους αγώνες σε γύψο….

Για τον σκοπό αυτό τις προηγούμενες μέρες είχε εγκαινιάσει μία επιχείρηση βίας και καταστολής με διαδοχικές επιθέσεις, με προσαγωγές και συλλήψεις στο Πολυτεχνείο, στην Πανεπιστημιούπολη, στην Θεσσαλονίκη, στην Καρδίτσα και αλλού.

Η κυβέρνηση προσπαθεί τις δικές της εγκληματικές ευθύνες και την παταγώδη αποτυχία της στην διαχείριση της υγειονομικής κρίσης να τις μετατοπίσει στις πλάτες του αγωνιστικού, λαϊκού και εργατικού κινήματος και να ενοχοποιήσει τους αγώνες για τον δήθεν κίνδυνο διασποράς της πανδημίας….

Ταυτόχρονα η αντιλαϊκή αυτή επιλογή της κυβέρνησης δείχνει τον δρόμο που θα αντιμετωπίσει την απεργία και τις πολύμορφες αγωνιστικές δράσεις των συνδικάτων στις 26 Νοέμβρη, που έχουν στο επίκεντρο την ουσία της αντιλαϊκής πολιτικής αυτής της περιόδου. Μια πολιτική που κλιμακώνει την επίθεση στα εργατικά και δημοκρατικά δικαιώματα και παρέχει γη και ύδωρ στο κεφάλαιο να ανταπεξέλθει αυτό με επιτυχία από την κρίση και για άλλη μια φορά τις συνέπειες να τις φορτώσουν στις πλάτες του λαού.

Οι αγώνες των εργαζόμενων όλο αυτό το διάστημα της υγειονομικής κρίσης, απέδειξαν με την ουσιαστική τήρηση των μέτρων προστασίας, ότι δεν αποτελούν κίνδυνο, αντίθετα επικίνδυνη ήταν και παραμένει η πολιτική της κυβέρνησης για την παραπέρα διασπορά του κορωνοϊού στην χώρα μας.

Το lockdown στις διεκδικήσεις και στους αγώνες του λαού και των εργαζομένων δεν θα περάσει!!!

Η Διοίκηση της ΠΕΝΕΝ


Ανακοίνωση ΟΙΥΕ: Πολυτεχνείο 2020, Ψωμί – Παιδεία – Υγεία – Ελευθερία.

Αθήνα, 16/11/2020

Το Πολυτεχνείο είναι ο φάρος των αγώνων του λαού μας για δημοκρατία, για ψωμί – παιδεία – ελευθερία.

Είναι ο φάρος των αγώνων για την προστασία των δικαιωμάτων μας, για την προστασία της δημόσιας υγείας, της εργασίας, της ανθρώπινης αξιοπρέπειας.

Η πολιτεία οφείλει να προστατεύσει τη δημόσια υγεία μέσα στις συνθήκες της πανδημίας, όπως οφείλει να προστατεύει το Σύνταγμα και τα δικαιώματα των πολιτών. Την αναστολή του άρθρου 11 του Συντάγματος δεν είναι αρμόδιος να τη διατάξει κανένας αρχηγός της Αστυνομίας ή εντολοδόχος του, παρά μόνο η Βουλή υπό τις προϋποθέσεις του άρθρου 48 του ίδιου του Συντάγματος.

Η κυβέρνηση για το σκοπό αυτό προωθεί μέτρα που βρίσκονται εκτός του συνταγματικού πλαισίου. Και όλα αυτά την ίδια ώρα που οι εργαζόμενοι απροστάτευτοι απέναντι στην πανδημία έρχονται αντιμέτωποι με μέτρα, όπως οι αναστολές των συμβάσεών τους, η τηλεργασία, το χαντάκωμα των μισθών τους, ενώ πολλοί αντιμετωπίζουν την απόλυση και την εκμηδένιση των εισοδημάτων τους.

Καλούμε όλα τα σωματεία μέλη μας να καταδικάσουν απερίφραστα τις αντιδημοκρατικές απαγορεύσεις της κυβέρνησης.

Υποχρέωσή μας είναι να αγωνιστούμε για την υπεράσπιση   της εργασίας, της δημόσιας παιδείας, υγείας και της ίδιας της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ.

Για την ΟΙΥΕ


Κείμενο Υπογραφών Δικηγόρων για την απαγόρευση συναθροίσεων την 17 Νοέμβρη

Η ενάσκηση συνταγματικού δικαιώματος ως απείθεια κατά των νόμων;
Σύμφωνα με πρόσφατα δημοσιεύματα, η Εισαγγελία Πλημμελειοδικών Θεσσαλονίκης παρήγγειλε τη διενέργεια προκαταρκτικής εξέτασης, προκειμένου να διαπιστωθεί αν η τυχόν πρόσκληση της Ένωσης Νοσοκομειακών Ιατρών Θεσσαλονίκης (ΕΝΙΘ), για συμμετοχή σε δημόσια υπαίθρια συνάθροιση την 17η Νοεμβρίου 2020, στοιχειοθετεί το αδίκημα της διέγερσης σε ανυπακοή, που προβλέπεται στο άρθρο 183 του Ποινικού Κώδικα.

Η συγκεκριμένη πρόσκληση της ΕΝΙΘ έλαβε χώρα σε μια κρίσιμη στιγμή για τα νοσοκομεία της πόλης και το προσωπικό που απασχολείται σε αυτά, το οποίο έχει δικαίωμα να διαμαρτυρηθεί για τις συνθήκες εργασίας του, τα μέτρα που λαμβάνονται ή παραλείπονται, αυτά που έπρεπε να γίνουν και δεν έγιναν. Άλλωστε το δικαίωμα του συνέρχεσθαι αποτελεί δομικό στοιχείο της δημοκρατικής αρχής, αφού συνιστά μορφή άμεσης δημοκρατίας, τρόπο προβολής των θέσεων των μη κυρίαρχων ομάδων στο κοινωνικό σύνολο, και έκφρασης κριτικής και διαμαρτυρίας και σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να συγκριθεί με κρατικά οργανωμένες εορταστικές παρελάσεις, στρατιωτικές ή μαθητικές. Η δε διαφύλαξη του αποκτά πρωταρχική σημασία ιδίως σε περιόδους κρίσεων, όπως αυτή που διανύουμε, οι οποίες είναι συνυφασμένες με σοβαρούς περιορισμούς των ατομικών ελευθεριών.

Για τη δυνατότητα ή μη κατάφασης ποινικής ευθύνης για την ως άνω συμπεριφορά, θα πρέπει αρχικά να εξεταστούν τα στοιχεία του αδικήματος της διέγερσης σε ανυπακοή αλλά και οι νόμιμοι περιορισμοί του δικαιώματος της συνάθροισης. Κατά τη διάταξη του άρθρου 183 ΠΚ, «όποιος δημόσια με οποιονδήποτε τρόπο ή μέσω του διαδικτύου προκαλεί ή διεγείρει σε απείθεια κατά των νόμων ή των διαταγμάτων ή εναντίον άλλων νόμιμων διαταγών της αρχής, τιμωρείται με φυλάκιση έως ένα έτος ή με χρηματική ποινή».

Στην προκείμενη περίπτωση, ως «νόμος, διάταγμα ή άλλη νόμιμη διαταγή της αρχής», προφανώς νοούνται οι νομοθετικές εκείνες πράξεις που σχετίζονται με την απαγόρευση μιας δημόσιας υπαίθριας συνάθροισης, δηλαδή (α) οι διατάξεις του άρθρου 11 του Συντάγματος που κατοχυρώνουν το δικαίωμα του συνέρχεσθαι και ορίζουν τις δύο μοναδικές περιπτώσεις απαγόρευσης δημοσίων υπαίθριων συναθροίσεων, (β) οι διατάξεις του εκτελεστικού του Συντάγματος άρθρου 7 παρ. 1 ν. 4703/2020 (Α’ 131), και μόνον στο μέτρο που επαναλαμβάνουν τις συνταγματικές προβλέψεις, καθώς ο νόμος παρουσιάζει στο σύνολο του ευρύτερα ζητήματα αντισυνταγματικότητας, (γ) η από 06.11.2020 ΚΥΑ (Β’ 4899) με την οποία επιβλήθηκαν «Έκτακτα μέτρα προστασίας της δημόσιας υγείας από τον κίνδυνο περαιτέρω διασποράς του κορωνοϊού COVID-19 στο σύνολο της Επικράτειας για το διάστημα από το Σάββατο 7 Νοεμβρίου 2020 έως και τη Δευτέρα 30 Νοεμβρίου 2020», μεταξύ των οποίων η απαγόρευση συναθροίσεων που όμως, κατά ρητή επιταγή της ιδίας ΚΥΑ, τελεί υπό «την επιφύλαξη των δημοσίων υπαίθριων συναθροίσεων του άρθρου 11 του Συντάγματος και του ν. 4703/2020 (Α’ 131)» (άρθρο 1 παρ. 1 σημείο 1), και (δ) τυχόν απόφαση απαγόρευσης δημόσιας υπαίθριας συνάθροισης, εκδοθείσα κατ’ άρθρο εξηκοστό όγδοο παρ. 2 της από 20.03.2020 ΠΝΠ (Α’ 68) που κυρώθηκε με το ν. 4683/2020 (Α’ 83) και προβλέπει ότι «Για επιτακτικούς λόγους αντιμετώπισης σοβαρού κινδύνου δημόσιας υγείας που συνίστανται στη μείωση του κινδύνου διασποράς του κορωνοϊού COVID–19, είναι δυνατόν, με απόφαση του Αρχηγού της Ελληνικής Αστυνομίας μετά από γνώμη της Εθνικής Επιτροπής προστασίας της Δημόσιας Υγείας έναντι του κορωνοϊού COVID–19, να επιβάλλεται, για το απολύτως αναγκαίο χρονικό διάστημα, σε όλη την Επικράτεια ή σε ορισμένη μόνο περιοχή, απαγόρευση δημόσιων υπαίθριων συναθροίσεων, στις οποίες συμμετέχει ένας ελάχιστος αριθμός ατόμων. Με την ίδια απόφαση μπορούν να προβλέπονται διοικητικά πρόστιμα σε περίπτωση παραβίασης της διάταξης του προηγούμενου εδαφίου, υπό την επιφύλαξη της εφαρμογής άλλων κυρώσεων που προκύπτουν από την κείμενη νομοθεσία».

Συνεπώς, ενδεχόμενη συνάθροιση πολιτών με αφορμή την επέτειο του Πολυτεχνείου, προκειμένου να αποτίσουν φόρο τιμής στα θύματα της εξέγερσης και να εκφράσουν τις θέσεις τους επί μείζονος και επίκαιρου κοινωνικού ζητήματος, δεν μπορεί να απαγορευθεί παρά μόνον για τους λόγους που προβλέπονται στο άρθρο 11 παρ. 2 εδ. β’ του Συντάγματος και επαναλαμβάνονται στο άρθρο 7 παρ. 1 εδ. α’ και β’ του ν. 4703/2020, ήτοι μόνον για την αποτροπή σοβαρού κινδύνου για τη δημόσια ασφάλεια ή σοβαρής διατάραξης της κοινωνικοοικονομικής ζωής σε ορισμένη περιοχή. Ως εκ τούτου, η προαναγγελθείσα συνάθροιση των υγειονομικών και κάθε άλλης ομάδας πολιτών απολαμβάνει συνταγματικής προστασίας και δεν εμπίπτει στις εξαιρετικές περιπτώσεις όπου είναι δυνατή σχετική απαγόρευση, γεγονός που αναγνωρίζεται ρητά και από τη διάταξη του άρθρου 1 παρ. 1 σημείο 1 της ΚΥΑ περί επιβολής των έκτακτων μέτρων. Για τους ίδιους ακριβώς λόγους, η διάταξη της παρ. 2 του άρθρου εξηκοστού ογδόου της από 20.03.2020 ΠΝΠ που κυρώθηκε με το ν. 4683/2020 και προβλέπει τη δυνατότητα απαγόρευσης δημόσιων υπαίθριων συναθροίσεων για υγειονομικούς λόγους, είναι ανίσχυρη ως αντισυνταγματική, και ως εκ τούτου, οποιαδήποτε απόφαση της διοίκησης περί απαγόρευσης δημόσιας συνάθροισης δυνάμει της διάταξης αυτής, είναι επίσης μη νόμιμη, ως ερειδόμενη σε αντισυνταγματική διάταξη.

Κατ’ ακολουθία των ανωτέρω, πρόσκληση συμμετοχής σε τέτοια δημόσια υπαίθρια συνάθροιση, στο βαθμό που δεν εμπεριέχει και πρό(σ)κληση για την παραβίαση των υγειονομικών μέτρων περιορισμού της διασποράς του κορωνοΐου (όπως π.χ. προτροπές για μη χρήση μασκών, μη τήρηση αποστάσεων κ.ο.κ.), συνιστά πρόσκληση σε νόμιμη ενέργεια, και όχι σε απείθεια κατά των νόμων, διαταγμάτων ή νόμιμων διαταγών της αρχής. Τούτο διότι δεν υπάρχει σύμφωνος με το Σύνταγμα νόμος, διάταγμα, ή διαταγή της αρχής που να απαγορεύει τη συμμετοχή σε δημόσια υπαίθρια συνάθροιση για λόγους υγειονομικούς, μη προβλεπόμενους στο άρθρο 11 παρ. 2 εδ. β’ του Συντάγματος. Σε κάθε δε περίπτωση, πρέπει να σημειωθεί ότι κατά τη στιγμή που γίνονταν οι επίμαχες δηλώσεις της Προέδρου της ΕΝΙΘ, δεν υπήρχε στο νομικό κόσμο ούτε η —κατά τα ανωτέρω αντισυνταγματική— απόφαση του Αρχηγού της ΕΛΑΣ περί απαγόρευσης συναθροίσεων για τον εορτασμό της επετείου της 17ης Νοεμβρίου. Ο τυχόν αξιόποινος χαρακτήρας μιας πράξης όμως καθορίζεται από τους κανόνες δικαίου, και όχι από τις δηλώσεις (αν)αρμοδίων Υπουργών.

Η περίοδος που διανύουμε είναι αναμφίβολα πρωτόγνωρη, με σημαντικούς κινδύνους για τη δημόσια υγεία και με ορατό το ενδεχόμενο της κατάρρευσης του υποστελεχωμένου, υποεξοπλισμένου και διαρκώς υποχρηματοδοτούμενου συστήματος δημόσιας υγείας της χώρας. Στο πλαίσιο αυτά ο καθένας δύναται να συμφωνεί σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό ή να διαφωνεί με τα μέτρα που λαμβάνονται, ενώ είναι κατανοητός ο φόβος και η διάχυτη ανησυχία. Παρά ταύτα, η απαγόρευση άσκησης κριτικής στην πολιτειακή εξουσία και η προσπάθεια πλήρους και απόλυτης κατάλυσης συνταγματικά κατοχυρωμένων δικαιωμάτων, θεμελιωδών για τη λειτουργία του δημοκρατικού πολιτεύματος, δεν θα πρέπει να γίνεται ανεκτή από κανέναν πολίτη. Τα ίδια έχουν ήδη κριθεί από το Διοικητικό Πρωτοδικείο του Αμβούργου (VG Hamburg 16.04.2020 – 17 E 1648/2020), το οποίο κηρύσσοντας την αντισυνταγματικότητα της απόλυτης απαγόρευσης των δημόσιων συναθροίσεων προς περιορισμό της διασποράς του κορωνοϊού, τόνισε ότι η ελευθερία του συνέρχεσθαι συνιστά βασική έκφανση της δημοκρατικής αρχής, και ότι κανονιστική πράξη που καταλύει την ελευθερία αυτή αντίκειται και στην αρχή της αναλογικότητας, διότι αντί της απαγόρευσης θα μπορούσε να εξασφαλίσει την άσκηση αυτής της θεμελιώδους ελευθερίας προβλέποντας ηπιότερους περιορισμούς, όπως λ.χ. η τήρηση αποστάσεων.

Πρέπει, επιπλέον, να σημειωθεί ότι σε μια περίοδο που η πολιτειακή εξουσία επικαλείται διαρκώς τον επιστημονικό λόγο για να πείσει για την αναγκαιότητα των περιοριστικών μέτρων και την ορθότητα των επιλογών της, η αντίθεσή της στην έκφραση επιστημονικού λόγου από τους κατ’ εξοχήν αρμόδιους ιατρούς και λοιπούς υγειονομικούς, αποτελεί τουλάχιστον παράδοξο. Η προσπάθεια στοχοποίησης και συκοφάντησης της Προέδρου της Ένωσης Νοσοκομειακών Ιατρών Θεσσαλονίκης και ως εκ τούτου τρομοκράτησης και φίμωσης των νοσοκομειακών ιατρών που βγάζουν κραυγή αγωνίας και διαμαρτυρίας για τις συνθήκες που αντιμετωπίζουν στα νοσοκομεία, την απουσία οποιασδήποτε στήριξης του ΕΣΥ κατά τους τελευταίους οκτώ μήνες και την παντελή έλλειψη στοιχειώδους σχεδιασμού —παρότι αναμενόταν το δεύτερο κύμα πανδημίας που ήταν γνωστό πως θα είναι ισχυρότερο από το πρώτο— καταδεικνύει τουλάχιστον την έλλειψη ψυχραιμίας στην κυβέρνηση. Καλώς ή κακώς, ο τρόπος αντιμετώπισης και διαχείρισης της πανδημίας αποτελεί κυβερνητική πολιτική που δεν είναι δυνατόν να παραμείνει άμοιρη κριτικής και διαμαρτυρίας.

Είναι περισσότερο σημαντικό από ποτέ, όλος ο νομικός κόσμος της χώρας να βρίσκεται σε επιφυλακή για τη διασφάλιση των συνταγματικών κεκτημένων αλλά και την αποφυγή εργαλειοποίησης της πανδημίας και τροπής της σε όχημα καθιέρωσης ενός διαρκούς καθεστώτος εξαίρεσης.

14 Νοεμβρίου 2020

Το παρόν συνυπογράφουν:

  1. Ακριτίδου Όλγα, Δικηγόρος

  2. Ανδρεάδης-Παπαδημητρίου Παύλος, Δικηγόρος, ΜΔΕ Ποινικών και Εγκληματολογικών Επιστημών ΑΠΘ, Υπ. Διδάκτωρ Νομικής Σχολής ΑΠΘ

  3. Αντωνίου Παναγιώτης, Ασκούμενος Δικηγόρος

  4. Βαφείδου Αναστασία, Δικηγόρος, ΜΔΕ Εμπορικού Δικαίου ΑΠΘ

  5. Βεργής Φώτης, Λέκτορας Νομικής, University of Manchester, ΜΔΕ Αστικού, Αστικού Δικονομικού και Εργατικού Δικαίου ΑΠΘ, L.LM. & PhD University of Cambridge

  6. Βλάχος Γιάννης, Δικηγόρος, ΜΔΕ Ποινικών και Εγκληματολογικών Επιστημών ΑΠΘ

  7. Γεωργόπουλος Αβραάμ, Δικηγόρος, ΜΔΕ Αστικού και Εργατικού Δικαίου ΑΠΘ, Υπ. Διδάκτωρ Εργατικού Δικαίου ΑΠΘ
  8. Γιαννακοπούλου Λυδία, Δικηγόρος
  9. Δημοπούλου Μαρίνα, Δικηγόρος, ΜΔΕ Σύγχρονες Ιατρικές Πράξεις: Δικαιϊκή Ρύθμιση και Βιοηθική Διάσταση ΑΠΘ

  10. Διάδος Κωνσταντίνος, Δικηγόρος, Υπ. Διδάκτωρ Ιστορίας και Αρχαιολογίας ΑΠΘ
  11. Καβαλλιεράτου Μαρία, ΜΔΕ Ποινικών και Εγκληματολογικών Επιστημών ΑΠΘ, ΜΔΕ Σύγχρονες Ιατρικές Πράξεις: Δικαιϊκή Ρύθμιση και Βιοηθική Διάσταση ΑΠΘ

  12. Καλιάνης Στέφανος, Δικηγόρος, ΜΔΕ Δικαίου Ε.Ε. ΑΠΘ

  13. Καλογρίδη Αθηνά, Δικηγόρος, ΜΔΕ Δημοσίου Δικαίου και Πολιτικής Επιστήμης ΑΠΘ

  14. Καμπαγιάννης Θανάσης, Δικηγόρος, ΜΔΕ Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας Παντείου Πανεπιστημίου

  15. Κανελλοπούλου Αφροδίτη, Δικηγόρος

  16. Καραζαρίφης Θοδωρής, Δικηγόρος

  17. Καρδασιάδης Αλέξανδρος, Δικηγόρος

  18. Κατσιμένη Άννα-Μαρία, Δικηγόρος, ΜΔΕ Πολιτικής Θεωρίας και Φιλοσοφίας ΑΠΘ

  19. Κομπατσιάρη Ελίζα, Δικηγόρος, ΜΔΕ Ποινικών και Εγκληματολογικών Επιστημών ΑΠΘ, Υπ. Διδάκτωρ Νομικής Σχολής ΑΠΘ

  20. Κόρος Δημήτρης, Δικηγόρος, Διδάκτωρ Σωφρονιστικής Πολιτικής Νομικής Σχολής ΔΠΘ

  21. Κουρουνδής Χαράλαμπος, Δικηγόρος, Διδάκτωρ Νομικής ΑΠΘ
  22. Κουρτζής Κωνσταντίνος, Δικηγόρος
  23. Κοψίδη Ευγενία, Δικηγόρος, Διδάκτωρ Νομικής Université dAix Marseille

  24. Λαμπάκης Χρήστος, ΜΔΕ Ποινικών και Εγκληματολογικών Επιστημών ΑΠΘ, Υπ. Διδάκτωρ Νομικής Σχολής ΑΠΘ

  25. Λίμα Δάφνη, Δικηγόρος, ΜΔΕ Ποινικών και Εγκληματολογικών Επιστημών ΑΠΘ, LL.M. University of Cambridge, Υπ. Διδάκτωρ Νομικής Σχολής ΑΠΘ

  26. Λιναρδάκη Δήμητρα, Δικηγόρος
  27. Λογοθέτης Γιώργος, ΜΔΕ Ιστορίας, Φιλοσοφίας και Κοινωνιολογίας του Δικαίου ΑΠΘ

  28. Λυκίδης Στέφανος, Ασκούμενος Δικηγόρος

  29. Μανωλίδης Δημήτρης, ΜΔΕ Δημοσίου Δικαίου και Πολιτικής Επιστήμης ΑΠΘ

  30. Μαυρούλης Αθανάσιος, Δικηγόρος, ΜΔΕ Δημοσίου Διεθνούς Δικαίου ΔΠΘ

  31. Μέλλιου Έλλη, Δικηγόρος, MA in Art, Law & Economy (Δι.Πα.Ε.)

  32. Μήττας Μιχάλης, Δικηγόρος, Υπ. Διδάκτωρ Νομικής Σχολής ΑΠΘ

  33. Μοσχωρίτου Όλγα, Δικηγόρος
  34. Μπαλωμενάκης Νίκος, Δικηγόρος

  35. Νικολέας Νικόλας, Δικηγόρος, ΜΔΕ Εργατικού Δικαίου ΕΚΠΑ
  36. Νταφόπουλος Δημήτρης, Δικηγόρος, ΜΔΕ Ποινικών και Εγκληματολογικών Επιστημών ΑΠΘ, Υπ. Διδάκτωρ Νομικής Σχολής ΑΠΘ

  37. Ξένος Τάσος, Δικηγόρος, ΜΔΕ Δημοσίου Δικαίου ΕΚΠΑ

  38. Ορφανίδης Μιχάλης, Δικηγόρος

  39. Πανταζή Θεοδώρα, Δικηγόρος, ΜΔΕ Ποινικών και Εγκληματολογικών Επιστημών ΑΠΘ

  40. Παπαδάκης Κώστας, Δικηγόρος

  41. Παπαδόπουλος Αθανάσιος, Ασκούμενος Δικηγόρος

  42. Παραφέλας Άκης, Δικηγόρος, ΜΔΕ Ποινικών και Εγκληματολογικών Επιστημών ΑΠΘ

  43. Πλιακογιάννης Δημήτρης, ΜΔΕ Αστικού, Αστικού Δικονομικού και Εργατικού Δικαίου ΑΠΘ

  44. Σβαρνά Χριστίνα, Δικηγόρος

  45. Σεραφείμ Αγγελική, Δικηγόρος
  46. Σκουνάκη Αρετή, Δικηγόρος, ΜΔΕ Ποινικών και Εγκληματολογικών Επιστημών ΑΠΘ

  47. Σούρλα Θεοδώρα, Δικηγόρος

  48. Στεφανίδης Ευστάθιος, Δικηγόρος

  49. Σώχαλης Νίκος, Δικηγόρος

  50. Τόδη Νεκταρία-Μαρία, Ασκούμενη Δικηγόρος, ΜΔΕ Δημοσίου Δικαίου και Πολιτικής Επιστήμης ΑΠΘ
  51. Τσαλουχίδη Ειρήνη, Ασκούμενη Δικηγόρος, ΜΔΕ Δημοσίου Δικαίου και Πολιτικής Επιστήμης ΑΠΘ
  52. Τσιλιμίγκρα Ελένη, Ασκούμενη Δικηγόρος
  53. Τσιρίδου Ινώ Αναστασία, Δικηγόρος, ΜΔΕ Διεθνούς και Ευρωπαϊκού Δικαίου ΑΠΘ

  54. Τσούπης Ηλίας, Δικηγόρος
  55. Φουτούλη Γιώτα, Ασκούμενη Δικηγόρος
  56. Φουτούλη Μπέτυ, Δικηγόρος, ΜΔΕ Ιατρικού Δικαίου και Βιοηθικής ΑΠΘ
  57. Φράγκος Στέφανος, Ασκούμενος Δικηγόρος
  58. Φώτη Αικατερίνη, Δικηγόρος

Κατόπιν δημόσιας ανάρτησης του κειμένου συνυπογράφουν επίσης οι:

  1. Αγγελής Bασίλειος, Δικηγόρος
  2. Αγγελίδης Θεοχάρης, Δικηγόρος
  3. Αγραφιώτη-Χατζηγιάννη Άλκηστις, MA in Criminology, ΜΔΕ Δημοσίου Διεθνούς Δικαίου
  4. Αδαμάκη Μαρία, Δικηγόρος
  5. Αδαμίδης Σωτήρης, Δικηγόρος
  6. Αθανασοπούλου Ελπινίκη, Δικηγόρος, ΜΔΕ Αστικού, Αστικού Δικονομικού και Εργατικού Δικαίου ΑΠΘ
  7. Αλεξανδρή Μαρία, Δικηγόρος
  8. Αλτουρκ Αμαλία, Δικηγόρος
  9. Ανδριοπούλου Σοφία, Δικηγόρος
  10. Αριστείδης Κυβέλλος, Δικηγόρος
  11. Αρκούδης Δημήτρης, Δικηγόρος
  12. Ασπρούλιας Παναγιώτης, Δικηγόρος
  13. Αφαλωνάτης Νίκος, Δικηγόρος
  14. Βαριτακη Γεωργία, Δικηγόρος
  15. Βατμανίδου Μαρία, Ασκούμενη Δικηγόρος
  16. Βελλίκη Κυριακή, Δικηγόρος
  17. Βελλίκης Φιντίας, Δικηγόρος
  18. Βενετσάνη Ήλια, Δικηγόρος
  19. Βεργούλης Γιώργος, Δικηγόρος, ΜΔΕ Ποινικών και Εγκληματολογικών Επιστημών ΑΠΘ
  20. Βεργούλης Μάριος, Δικηγόρος
  21. Βεργούλης Χαρίδημος, Δικηγόρος
  22. Βλάχου Γεωργία, Δικηγόρος
  23. Βουτυράκος Νικόλαος, Δικηγόρος, Λέκτορας Ιδιωτικού διεθνούς δικαίου Jindal Global Law School, LL.M University of Cambridge, ΜΔΕ Ιδιωτικού Διεθνούς Δικαίου και Δικαίου Διεθνών Συναλλαγών ΕΚΠΑ.
  24. Βραχασωτάκης Ιωάννης, Δικηγόρος, ΜΔΕ Αστικού Δικαίου ΕΚΠΑ
  25. Γαβριελάτος Γεράσιμος, Δικηγόρος
  26. Γαζέπη Εύα, Δικηγόρος
  27. Γεωργιτσοπούλου Μαρία, Δικηγόρος
  28. Γιαννακαρίου Αικατερίνη, Δικηγόρος
  29. Γιαννοπούλου Αθανασία, Δικηγόρος
  30. Γκανέτσου Μαρία-Ανδριάνα, Δικηγόρος
  31. Γκίκας Γιώργος, Δικηγόρος
  32. Γκρεκίδης Κωνσταντίνος, ΜΔΕ Ποινικών και Εγκληματολογικών Επιστημών Α.Π.Θ.
  33. Δασκάλου Αποστολία, Δικηγόρος
  34. Δήμητρα Κεραμυδά, Δικηγόρος
  35. Δημήτρης Αλεξίου, Δικηγόρος
  36. Δημήτριος Αλβανος, Δικηγόρος
  37. Διαμαντοπούλου Ιωάννα, Δικηγόρος
  38. Δουμάνη Σοφία, Δικηγόρος
  39. Δραμυτινού Δήμητρα, Δικηγόρος
  40. Δραπέτη-Λυσικάτου Ειρήνη, Δικηγόρος
  41. Ευαγγελινού Αναστασία, Δικηγόρος
  42. Ζήσης Γεώργιος, Δικηγόρος, δημοσιογράφος, κοινωνιολόγος
  43. Θάνου Μαργαρίτα, Δικηγόρος
  44. Θεοδώρου Αικατερίνη, Δικηγόρος
  45. Καΐλη Μαρία-Άννα, Δικηγόρος
  46. Καλογερίας Σπύρος, Δικηγόρος
  47. Καλομοίρη Αικατερίνη, Δικηγόρος
  48. Καλτσάς Γεώργιος, Δικηγόρος
  49. Κανελλής Θεόδωρος, Δικηγόρος
  50. Κανόγλου Ιωάννα, Δικηγόρος, ΜΔΕ Ποινικών και Εγκληματολογικών Επιστημών ΑΠΘ
  51. Καπετάνου Ροζα Μαρία, Δικηγόρος
  52. Καπλάνογλου Ελισάβετ, Δικηγόρος
  53. Καπράνη Αγγελική, Δικηγόρος
  54. Καραγκούνη Κωνσταντίνα, Ασκούμενη Δικηγόρος
  55. Καραμπέρη Όλγα, Δικηγόρος
  56. Κάρκας Ευθύμιος, Δικηγόρος
  57. Καρτάνου Παρασκευή, Δικηγόρος
  58. Κατσάρου Ελένη, Δικηγόρος
  59. Κιουρτσίδου Αύρα, Δικηγόρος
  60. Κλάγκου Σταματία, Δικηγόρος
  61. Κοκκοράκη Δήμητρα, Δικηγόρος
  62. Κουκουλιάτρα Αικατερίνη, Δικηγόρος
  63. Κουρδής Δημήτριος, Δικηγόρος
  64. Κοφινά Σοφία, Δικηγόρος
  65. Κριθινίδη Ιωάννα, Δικηγόρος
  66. Κριωνά-Σαράντη Έλλη, δικηγόρος, LLM Δημοσίου Διεθνούς Δικαίου
  67. Κύρκου Χριστίνα, Δικηγόρος-Εγκληματολόγος
  68. Κωνής Δημήτρης, Δικηγόρος
  69. Κωνσταντίνα Χρονοπούλου, Δικηγόρος
  70. Κωνσταντινίδης Μιχάλης, Δικηγόρος
  71. Κωνσταντινίδου Άσπα, Δικηγόρος
  72. Κωνσταντίνου Αναστασία, Δικηγόρος
  73. Κώνστας Αναστάσιος, Δικηγόρος
  74. Κωστίκος Θάνος, Δικηγόρος, ΜΔΕ Φιλοσοφίας και Μεθοδολογίας του Δικαίου ΑΠΘ
  75. Κωστούλα Πάτουχα, Δικηγόρος
  76. Λαΐνα Ευσταθία, Δικηγόρος
  77. Λαμπροπούλου Βικτώρια, Δικηγόρος
  78. Λαμπρούτσου Κατερίνα, Δικηγόρος
  79. Λάππας Παναγιώτης, Δικηγόρος
  80. Λάτσιου Αλεξάνδρα, Δικηγόρος
  81. Λεϊμονή Αναστασία, Δικηγόρος
  82. Λεωνίδης Κωνσταντίνος, Δικηγόρος
  83. Λιακωνη Ευαγγελια, Δικηγόρος
  84. Λιόλιου Χριστίνα, Δικηγόρος, ΜΔΕ Δημοσίου δικαίου ΕΚΠΑ
  85. Λογοθέτης Γιώργος, Δικηγόρος
  86. Λόραμ Έρρικα, Δικηγόρος
  87. Λουκά Ανδρομάχη, Δικηγόρος
  88. Μακρής Γεώργιος, Δικηγόρος, ΜΔΕ Ποινικού Δικαίου και Ποινικών Επιστημών ΕΚΠΑ
  89. Μανούσου Αθηνά, Δικηγόρος
  90. Μαντελένη Δέσποινα, Δικηγόρος
  91. Μανωλκίδης Σωτήριος, Δικηγόρος
  92. Μαουσίδης Ζηργάνος Κωνσταντινος, Δικηγόρος, LL.M GeorgAugustUniversität Göttingen
  93. Μαργαρίτινη Ειρήνη, Δικηγόρος
  94. Μαρδακιούπη Κατερίνα, Δικηγόρος Αθηνών
  95. Μαρινάκος Μάριος-Σάββας, Δικηγόρος
  96. Μασουρίδου Γιώτα, Δικηγόρος
  97. Μενεγάκη Σίλια, Δικγόρος
  98. Μιχαλακέα Αθηνά, Δικηγόρος, Υπ. Διδάκτωρ Πανεπιστημίου του Λονδίνου
  99. Μιχαλάκη Ευαγγελία, Δικηγόρος
  100. Μιχαλάκης Μιχαήλ, Δικηγόρος
  101. Μουγκαράκη Έφη, Δικηγόρος
  102. Μουχλιανίτης Κωνσταντίνος, Δικηγόρος
  103. Μπαρδή Ουρανία, Δικηγόρος
  104. Μπατά Αρετή, Δικηγόρος
  105. Μπεζιργιάννη Ειρήνη, Δικηγόρος
  106. Μπιτέρνας Στέργιος, Δικηγόρος, ΜΔΕ Αστικού, Αστικού Δικονομικού και Εργατικού Δικαίου ΑΠΘ
  107. Μυλωνάκη Σοφία, Δικηγόρος
  108. Μυρίδου Κυριακή, Δικηγόρος
  109. Νικόλαος Σπανός, Δικηγόρος
  110. ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ, Ασκούμενη Δικηγόρος
  111. Νικολαρέα Έλενα, Δικηγόρος, ΜΔΕ Αστικού Δικαίου ΕΚΠΑ
  112. Ντάλλη Θεοδώρα, Δικηγόρος
  113. Ντίτα Ζαχαρούλα, Δικηγόρος
  114. Ντούφλιου Ιωάννα, Ασκούμενη Δικηγόρος
  115. Ξενίδης Φώτιος, Ασκούμενος Δικηγόρος
  116. Παναγιώτης Μήτσου, Ασκούμενος Δικηγόρος
  117. Παπαδημητρίου Αθανασία Δικηγόρος, DEA Δικαίου Περιβάλλοντος Paris I PanthéonSorbonne
  118. Παπαδημητρίου Άννα -Μαρία, Ασκούμενη Δικηγόρος ΔΣΘ
  119. Παπαδημητρίου Δημήτρης, Δικηγόρος
  120. Παπαδόπουλος Ιωάννης Μωυσής, Δικηγόρος
  121. Παπαδόπουλος Πέτρος, Δικηγόρος, ΜΔΕ Δικαίου των επιχειρήσεων και Εργατικού Δικαίου ΔΠΘ
  122. Παπαϊωάννου Ευθυμία, Δικηγόρος
  123. Παπαμητροπούλου Μαργαρίτα, Δικηγόρος
  124. Παπαμήτσου Μαρία, Δικηγόρος
  125. Παπασάββα Σπυριδούλα, Δικηγόρος
  126. Πασχαλίδου Παρασκευή, ΜΔΕ Ποινικών και Εγκληματολογικών Επιστημών ΑΠΘ
  127. Πεγιάδης Λεωνίδας, Δικηγόρος
  128. Πειραντάκου Σεβαστή, Δικηγόρος
  129. Περιβολάρης Παναγιώτης, Δικηγόρος
  130. Περσιμιτζής Φώτιος, Δικηγόρος, LL.M in Maritime Law
  131. Πετρόπουλος Δημήτρης, Δικηγόρος
  132. Πήττας Βασίλης, Δικηγόρος
  133. Πλατή Βικτώρια, Δικηγόρος
  134. Πλεύρη Άννα, Δικηγόρος, Επίκουρη Καθηγήτρια Νομικής Σχολής Πανεπιστημίου Λευκωσίας
  135. Πολύζου Δήμητρα, Ασκούμενη Δικηγόρος
  136. Πολυχρόνη Αλεξάνδρα, Δικηγόρος
  137. Πρωτονοταρίου Παναγιώτα, Δικηγόρος
  138. Ρανταβέλλας Άγγελος, Δικηγόρος
  139. Ραφαηλίδου Σοφία, Δικηγόρος
  140. Ρώση Ιουλία, Ασκούμενη Δικηγόρος
  141. Σαραντόπουλος Ταξιάρχης, Δικηγόρος
  142. Σιμοπούλου Παρασκευή-Ματίνα, Δικηγόρος
  143. Σκουντιανέλλης Στρατής, Δικηγόρος
  144. Σκρίβα Λίλια, Δικηγόρος
  145. Σολάκη Ευαγγελία, Δικηγόρος
  146. Σπορίτης Αντώνης, Ασκούμενος Δικηγόρος
  147. Σπυράκη Μαρία, Δικηγόρος
  148. Σπυρόπουλος Παναγιώτης (Πανάγος), Δικηγόρος
  149. Στάθη Αγγελική, Δικηγόρος, MBA Πανεπιστημίου Πειραιώς
  150. Στέφου Μαρία, Δικηγόρος
  151. Συντυχάκη Πηνελόπη, Δικηγόρος
  152. Τάκης Ανδρέας, Επίκουρος Καθηγητής Νομικής ΑΠΘ
  153. Τάνη Δανάη, Δικηγόρος
  154. Ταξίδου Άννα, Δικηγόρος
  155. Τζαβάρας Χρήστος, Δικηγόρος, ΜΔΕ Διεθνών Σχέσεων
  156. Τζανακάκη Αναστασία, Δικηγόρος
  157. Τζελέπη Σοφία, Δικηγόρος
  158. Τριμανδήλης Νικόλαος, Δικηγόρος
  159. Τριμπόνιας Ευάγγελος, Δικηγόρος
  160. Τρυφωνίδου Χρύσα, Δικηγόρος
  161. Τσαγκαρίδης Αριστείδης, Δικηγόρος
  162. Τσαντήλα Θεοδώρα, Δικηγόρος
  163. Τσίπρα Στεφανία, Δικηγόρος
  164. Τσιφτσής Θεόδωρος, Δικηγόρος
  165. Τσούρου Γεωργία, Δικηγόρος
  166. Φιλιπποπούλου Ασημίνα, Δικηγόρος
  167. Φώσκολος Μάρκος, Δικηγόρος, ΜΔΕ Αστικού Δικαίου ΕΚΠΑ
  168. Χατζηπαναγιώτου Ευλαμπία, Δικηγόρος
  169. Χατζησάββα Παρασκευή, Δικηγόρος
  170. Χατζογλίδου Σοφία, Δικηγόρος
  171. Χουβαρδά Σοφία, Δικηγόρος
  172. Χριστοδουλόπουλος Λυσίας, Δικηγόρος

  173. Ψήμμας Θωμάς, Διδάκτωρ Φιλοσοφίας Δικαίου Νομικής Σχολής ΑΠΘ

Διευκρινίζεται ότι το παρόν κείμενο παραμένει ανοιχτό για προσυπογραφή.