Όταν η πολιτική γίνεται όνειρο και το όνειρο πολιτική (του Τάσου Κανταρά)

………Δύσκολη η χθεσινή νύχτα. Ίσως επηρεασμένη και από την ειδησεογραφία.

Μα και η βάρβαρη κορτιζόνη των 48mg, κρατούσε το νευρικό μου σύστημα σε υπερένταση.

Κάπου γύρω στις 3 το πρωί βασίλεψα. Τι ύπνος όμως κι αυτός!

Έβλεπα τον Ζελένσκι να ετοιμάζει χιλιάδες drones, για να τα εκτοξεύσει προς την Κόκκινη Πλατεία, τη μέρα της Νίκης επί της ναζιστικής λαίλαπας, η οποία βύθισε τον κόσμο στο σκοτάδι με εκατομμύρια νεκρούς, περισσότερους Ρώσους, Έλληνες και Σέρβους, γιατί αυτοί κυρίως αντιστάθηκαν.

Σημειωτέον οι Δυτικοί δεν θα παραστούν, το ίδιο και η Ιαπωνία, η οποία δεν κάλεσε στη θλιβερή επέτειο της Χιροσίμα τη Ρωσία, αλλά τις ΗΠΑ που έριξαν τις βόμβες!

Τέλος πάντων, το εφιαλτικό όνειρο, λες και συμμάχησε με την κορτιζόνη, συνέχιζε τη δουλειά του.

Έβλεπα τα drones να σηκώνονται όπως τα γερμανικά στούκας πάνω απ’ το Λένινγκραντ, στην απροσπέλαστη πόλη, η οποία πολιορκήθηκε απ’ τους Γερμανούς 900 μέρες, που μόνο οι Οθωμανοί πολιορκούσαν τόσο την Κωνσταντινούπολη, σε άλλες βέβαια συνθήκες. Σκεφτόμουν τους ηγέτες των BRICS, τους Λατινοαμερικάνους, τους Αφρικανούς που θα ήταν εκεί και μου κόπηκε η ανάσα. Απ’ την άλλη καθησύχαζα τον εαυτό μου, πως ο ρώσικοι δορυφόροι θα έπιαναν σίγουρα τις κινήσεις του νεοναζιστή και θα έπαιρναν τα μέτρα τους. Πιθανά ο Βλαδίμηρος θα είχε ζεστάνει έναν πύραυλο “Oreshnik”, αόρατο και ασταμάτητο, ονομαζόμενο φουντουκιά ή ακόμα και μια τακτική πυρηνική κεφαλή με κατεύθυνση τη Δυτική Ουκρανία, η οποία κατοικούνταν ανέκαθεν από συμπαγή ναζιστικό πληθυσμό, του Αδόλφου Μπαντέρα και όχι προς την ΝΑ πλευρά, που κατοικούν κυρίως Ρώσοι. Κορόιδο μετά το Μινσκ, που στοίχισε χιλιάδες νεκρούς στο Ντομπάς, ο Βλαδίμηρος δεν πιάνεται.

Ποιος όμως θα προλάβει πρώτος. Αγωνία και ιδρώτας με κυρίευσε για την τύχη του κόσμου. Δεν εξαιρώ και τη δική μας.

Ντρίν, ντριν, κτύπησε το κινητό δίπλα στο κομοδίνο.

Σχεδόν με κλειστά μάτια διέκρινα πως η ώρα δεν είχε πάει καλά- καλά πέντε.

Τζίφος πάλι απόψε είπα. Καλύτερα το όνειρο κι ας ήταν και εφιάλτης.

Τρόμαξα, η κλήση ήταν από το Καζακστάν. Είπα θα είναι αυτές οι περίεργες εταιρείες που ενοχλούν οποιαδήποτε ώρα. Είναι κι ο φίλος μου ο Πασκάλ εκεί, που βάζει φωτοβολταϊκά. Περίμενα μερικά δευτερόλεπτα χωρίς να μιλάω. Μια απαλή φωνή ακούστηκε απ’ το βάθος της γραμμής.

“Ξέρω πως είμαστε δύο ώρες διαφορά και σε ξύπνησα, μα τώρα μπόρεσε ο Γεωργιανός κατάσκοπος μας στην Αλεξανδρούπολη να με συνδέσει μέσω δορυφορικής γραμμής” συνέχισε πιο δυνατά.

Δεν πίστευα στα αυτιά μου. “Ιρίνα” ψέλλισα. Ήταν η χαρακτηριστική φωνή της Ιρίνα Αλεξανδρόβα. “Για σένα ξυπνάω οποιαδήποτε ώρα, μόνο για να ακούω τη γλυκιά φωνή σου”.

“Πάντα με γοήτευε το ευγενικό σου φλερτ, αλλά τώρα σε πήρα να μάθω αν κατάφερες να βγάλεις βίζα και να σε περιμένω στη Σταυρούπολη για να πετάξουμε μαζί προς την Κόκκινη Πλατεία”.

“Προσπάθησα να πάρω, αλλά στάθηκε αδύνατον. Ο Κυριάκος έχει τακιμιάσει με τον νέο Γερμανό καγκελάριο, που ο πατέρας του γνωριζόταν με τον δικό του από τη γερμανική κατοχή. Ο ένας ήταν στα SS κι ο άλλος στην αντίσταση με τον Μαντουβά! Με το ΕΑΜ είχαν πρόβλημα. Του έχει δώσει εντολή ο Γερμανός, ρουθούνι με δυτική ταυτότητα να μην πάει στη Μόσχα. Αναγκάστηκα να απευθυνθώ στον παλιόφιλό μου τον Πατούλη, γνωρίζοντας τι περνά κι αυτός τις νύχτες με το μωρό και τα μπιμπερό, αλλά δυστυχώς, μου είπε ότι ούτε καλημέρα δεν ανταλλάσσουν με τον Κυριάκο. Σκέφτηκα να μασκαρευτώ, όπως οι κλεπτομουλαράδες πρόγονοί μου, που έκλεψαν πίσω τη Μανιώ απ’ τους Τούρκους, αλλά ο Ήσυχος που επικοινώνησα και το predator μας διέκοπτε συνεχώς τη συνομιλία μας, μου είπε μην το κάνεις θα γίνουμε ως Λαϊκή Ενότητα ρεζίλι. Απελπίστηκα. Ο γιατρός με ανέβασε στα ύψη τη δόση της κορτιζόνης. Έβλεπα κι ένα εφιαλτικό όνειρο πριν από λίγο και δεν κατάλαβα ποιος θα προλάβει να ρίξει πρώτος”.

Το τηλέφωνο έκανε ένα παρατεταμένο βράσιμο, μάλλον θα ήταν ο άλλος συνεργάτης του Γεωργιανού απ’ τη Λιθουανία που μας έβαζε σε άλλη γραμμή. Ξανακούστηκε η φωνή της.

“Κατάλαβα τι εννοείς. Αλλά δεν πρόκειται να γίνει τίποτα. Το σχέδιο μας προχωρά αργά και σταθερά”.

“Το έπιασα”.

“Τον πήρε κι ο Τράμπ, αφού ήδη είχε κλείσει το deal για τα ορυκτά και του είπε μην κάνεις ανοησίες ρε μ@@@@α, θα καούμε όλοι και τα λεφτά που ρίξαμε δε θα τα πάρουμε ποτέ. Το επιχειρηματικό πνεύμα αυτού, υπερισχύει και της τύχης του πλανήτη”.

“Μα γιατί παίρνεις από το Καζακστάν;”.

“Μα γι αυτούς ο Κουτσιούμπας λέει, πως παίζουν στο παιχνίδι του ενδοϊμπεριαλιστικού ανταγωνισμού;”.

“Άστον αυτόν. Σίγουρα θα του έδινε βίζα ο Κυριάκος, αλλά δύσκολα η Ρωσία. Αφού δεν θα έρθεις, θα σε δω το καλοκαίρι στη Χαλκιδική. Πες στα παιδιά της ΛΑΕ, πως ο ρωσικός λαός τους ευγνωμονεί για τη μεγάλη πρωτοβουλία τους. Καλή επιτυχία. Σε φιλώ γλυκά”.

“Κι εγώ παρομοίως. Γλυκιά αντάμωση”.

Ήταν καθησυχαστική. Ποιος θέλει να γίνει παρανάλωμα η Ευρώπη για χάρη των παρανοϊκών νεοναζιστών. Υποχώρησε και η ένταση της κορτιζόνης, με πήρε ένας γλυκός ωραίος ύπνος ………. Καλό ξημέρωμα!