Η τοποθέτηση της Παλαιστινιακής Εκστρατείας για το Ακαδημαϊκό και Πολιτιστικό Μποϊκοτάζ του Ισραήλ (PACBI) για την ταινία “Καμιά άλλη γη”.
Palestinian Campaign for the Academic and Cultural Boycott of Israel (PACBI)
Η Παλαιστινιακή Εκστρατεία για το Ακαδημαϊκό και Πολιτιστικό Μποϊκοτάζ του Ισραήλ (PACBI), η οποία έχει επιφορτιστεί από την Παλαιστινιακή Εθνική Επιτροπή BDS που ηγείται του παγκόσμιου κινήματος BDS να αναπτύσσει τις κατευθυντήριες γραμμές του κινήματος κατά της κανονικοποίησης, και να επιβεβαιώνει την εφαρμογή τους, έχει λάβει πολλά αιτήματα προκειμένου να τοποθετηθεί σχετικά με την ταινία Καμιά άλλη γη, τόσο πριν όσο και μετά τη νίκη της ταινίας στα Όσκαρ. Υπήρχε μια υποβόσκουσα διαμάχη σχετικά με την ταινία, η οποία διευρύνθηκε περαιτέρω, από τη στιγμή που κέρδισε ένα Όσκαρ.
Η PACBI αναγνωρίζει τη σημασία της συμμετοχής σ’ αυτήν τη συζήτηση, αλλά υπάρχει ένα ισχυρό ηθικό καθήκον αυτό να γίνει με τρόπο που να επικεντρώνει στον αγώνα για τον τερματισμό της γενοκτονίας του Ισραήλ εναντίον 2,3 εκατομμυρίων Παλαιστινίων στη Γάζα και της μαζικής επιθετικότητας και εθνοκάθαρσης των προσφυγικών καταυλισμών στη Δυτική Όχθη και ιδιαίτερα στην Ιερουσαλήμ, τα οποία συμβαίνουν με τη συνδρομή της αποικιοκρατικής Δύσης, με επικεφαλής τις ΗΠΑ. Είναι επίσης ζωτικής σημασίας να εντάξουμε αυτή τη συζήτηση στο πλαίσιο του 76ετούς καθεστώτος εποικιστικής αποικιοκρατίας και απαρτχάιντ του Ισραήλ ενάντια σε ολόκληρο τον αυτόχθονα λαό της Παλαιστίνης.
Από τη στιγμή που η ταινία “Καμιά άλλη γη” άρχισε να προβάλλεται διεθνώς, το Ισραήλ, οι τεράστιες ομάδες των ισραηλινών λόμπι και οι εχθρικοί προς την Παλαιστινιακή υπόθεση ρατσιστές εταίροι του στα δυτικά πολιτιστικά ιδρύματα, στις ΗΠΑ, τη Γερμανία και αλλού, επιτέθηκαν στην ταινία και προσπάθησαν να την καταστείλουν, επειδή θεώρησαν ότι αποκαλύπτει μια σημαντική, αν και μερική, διάσταση του ισραηλινού συστήματος αποικιοκρατικής καταπίεσης, στο οποίο οι Παλαιστίνιοι υπόκεινται και αντιστέκονται με ποικίλους τρόπους. Θεωρούν ότι τέτοιες αποκαλύψεις των εγκλημάτων του Ισραήλ, όπως η εθνοκάθαρση του Μασάφερ Γιάτα, ενισχύουν το παγκόσμιο κίνημα αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη και επιταχύνουν το ήδη ταχέως αναπτυσσόμενο κίνημα BDS, το οποίο το Ισραήλ θεωρεί εδώ και περισσότερο από μια δεκαετία “στρατηγική απειλή” για ολόκληρο το καθεστώς καταπίεσης που εφαρμόζει.
Ωστόσο, είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι οι επιθέσεις του Ισραήλ σε κάθε έργο που τυχαίνει να παραβιάζει τις παλαιστινιακές κατευθυντήριες γραμμές κατά της κανονικοποίησης, δεν παίζει σημαντικό ρόλο στην απόφαση για το αν το κίνημα BDS θα ξεκινήσει εκστρατεία μποϊκοτάζ κατά του συγκεκριμένου έργου ή όχι. Τηρώντας τις αρχές και το πνεύμα των κατευθυντήριων γραμμών του κινήματος, η κύρια προτεραιότητά μας είναι πάντα η υπεράσπιση των βασικών δικαιωμάτων του παλαιστινιακού λαού μέσω της διάλυσης του αποικιοκρατικού και απαρτχάιντ καθεστώτος των εποίκων του Ισραήλ. Ως εκ τούτου, δεδομένων των περιορισμένων πόρων του κινήματος BDS, πρέπει να επιλέγει τους στόχους του πολύ προσεκτικά, με βάση κριτήρια των οποίων η αποτελεσματικότητα έχει αποδειχθεί τις τελευταίες δύο δεκαετίες.
Ένας σημαντικός παράγοντας είναι επίσης ότι Παλαιστίνιοι, πολλοί Άραβες, καθώς και πολλοί άνθρωποι του κινήματος αλληλεγγύης παγκοσμίως, έχουν επικρίνει την ταινία ως μια περίπτωση κανονικοποίησης, με ορισμένες/ους να ζητούν αντίστοιχα μποϊκοτάζ της ταινίας.
Ποια είναι, λοιπόν, η θέση του κινήματος BDS;
Πρώτον, η Παλαιστινιακή Εκστρατεία για το Ακαδημαϊκό και Πολιτιστικό Μποϊκοτάζ του Ισραήλ (PACBI) κατέληξε εξαρχής στο συμπέρασμα ότι η ταινία αυτή παραβιάζει πράγματι τις κατευθυντήριες γραμμές του κινήματος BDS κατά της κανονικοποίησης με διάφορους τρόπους. Το κίνημα BDS ανέκαθεν μαχόταν ενάντια στην κανονικοποίηση ως ένα ισχυρό όπλο που χρησιμοποιούν οι καταπιεστές για να ξεπλύνουν τα εγκλήματά τους, να αποικίσουν τα μυαλά των καταπιεσμένων και να υπονομεύσουν την παγκόσμια αλληλεγγύη υπέρ του αγώνα για τον τερματισμό της καταπίεσης.
Ανεξάρτητα από τις προθέσεις, και σύμφωνα με τις κατευθυντήριες γραμμές κατά της κανονικοποίησης που συμφωνήθηκαν από τη συντριπτική πλειοψηφία της παλαιστινιακής κοινωνίας των πολιτών, κανονικοποίηση συνιστά η συμμετοχή σε οποιοδήποτε έργο, πρωτοβουλία ή δραστηριότητα, τοπική ή διεθνή, που φέρνει κοντά (στην ίδια “πλατφόρμα”) Παλαιστίνιους (ή/και Άραβες) και Ισραηλινούς (άτομα ή ιδρύματα) και δεν πληροί τις ακόλουθες δύο προϋποθέσεις:
1. Η ισραηλινή πλευρά πρέπει να αναγνωρίσει δημόσια τα επιβεβαιωμένα από τον ΟΗΕ αναφαίρετα δικαιώματα του Παλαιστινιακού λαού (τουλάχιστον τον τερματισμό της κατοχής, τον τερματισμό του απαρτχάιντ και το δικαίωμα επιστροφής των Παλαιστινίων προσφύγων) και
2. Η κοινή δραστηριότητα πρέπει να αποτελεί μια μορφή συν-αντίστασης ενάντια στο ισραηλινό καθεστώς κατοχής, εποικιστικής αποικιοκρατίας και απαρτχάιντ.
Η παραγωγή του No Other Land έγινε με τη βοήθεια της Close-Up, μιας οργάνωσης που εστιάζει στην κανονικοποίηση και γι’ αυτό μποϊκοτάρεται από πολλούς κινηματογραφιστές και το PACBI. Επιπλέον, ορισμένα από τα ισραηλινά μέλη της ομάδας δεν έχουν καθόλου αναφορές ως υποστηρικτές των συνολικών δικαιωμάτων του παλαιστινιακού λαού. Δεν έχουν καταφέρει να αναγνωρίσουν ότι το Ισραήλ διαπράττει μια γενοκτονία ή έχουν κάνει ακόμη και εξαιρετικά επιβλαβείς, ανήθικες δηλώσεις που αντανακλούν μια ψευδή ισοδυναμία μεταξύ του αποικιοκράτη και του αποικιοκρατούμενου, η οποία μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να εκλογικεύσει τη γενοκτονία του Ισραήλ. Κατά συνέπεια, η ταινία παραβιάζει το δίχως άλλο τις κατευθυντήριες γραμμές του κινήματος BDS κατά της κανονικοποίησης.
Αναγνωρίζουμε ότι η ομάδα της ταινίας δημοσίευσε πρόσφατα μια δήλωση που αναφέρει ρητά τη Νάκμπα, την εθνοκάθαρση, την αποικιοκρατία των εποίκων και το απαρτχάιντ. Περιλαμβάνοντας μια έκκληση για δικαιοσύνη προς τους Παλαιστίνιους πρόσφυγες, προχωρά σε μεγάλο βαθμό στην αντιμετώπιση των προαναφερθέντων σοβαρών ελαττωμάτων. Ωστόσο, η δήλωση εξακολουθεί να μην αναγνωρίζει το Ισραήλ ως τον δράστη όλων αυτών των εγκλημάτων.
Δεύτερον, ανεξάρτητα από τα παραπάνω και πέρα από τις κατευθυντήριες γραμμές του BDS, είναι σημαντικό να αναγνωρίσουμε ότι οι Παλαιστίνιοι δεν χρειάζονται επικύρωση, νομιμοποίηση ή άδεια από τους Ισραηλινούς για να αφηγηθούν την ιστορία μας, το παρόν μας, τις εμπειρίες μας, τα όνειρά μας και την αντίστασή μας, συμπεριλαμβανομένης της καλλιτεχνικής αντίστασης, στο αποικιοκρατικό σύστημα καταπίεσης που μας στερεί την ελευθερία και τα αναφαίρετα δικαιώματά μας. Επομένως, είναι επιτακτική ανάγκη να αμφισβητήσουμε τις ρατσιστικές συνθήκες, είτε κρυφές είτε φανερές, που επιβάλλονται από την αποικιοκρατική Δύση και τους ηγεμονικούς θεσμούς της, οι οποίοι δεν προβάλλουν σε πλατφόρμες τους Παλαιστίνιους παρά μόνο με την άδεια ή την επικύρωση των Ισραηλινών.
Γιατί όμως το PACBI αποφασίζει τώρα να εκφράσει δημόσια αυτή τη θέση;
Το PACBI δεν έχει δημοσιεύσει τη θέση του, αλλά την έχει μοιραστεί με πολλούς κινηματογραφιστές και διοργανωτές φεστιβάλ που έθεταν σχετικά ερωτήματα τον τελευταίο χρόνο.
Ενώ το PACBI αντιλαμβάνεται τη συζήτηση γύρω από την ταινία ως ένδειξη της ανάπτυξης της λαϊκής αντίστασης στην κανονικοποίηση, την οποία εκτιμούμε, προσπαθεί να εφαρμόσει “στρατηγικό ριζοσπαστισμό”, δίνοντας προτεραιότητα στους πλέον συμμαχικούς στόχους όπου μπορούμε να επιτύχουμε τον μεγαλύτερο αντίκτυπο, με γνώμονα τις αρχές μας και τον γενικότερο στόχο μας να τερματίσουμε τη διεθνή συνενοχή στην καταπίεση του Ισραήλ και να προωθήσουμε τον αγώνα για την απελευθέρωση των Παλαιστινίων. Συνεπώς, το PACBI δεν δημοσιεύει, και με ρεαλιστικούς όρους δεν έχει τη δυνατότητα να δημοσιεύει δηλώσεις για κάθε περίπτωση κανονικοποίησης.
Τους τελευταίους 17 μήνες της αμερικανοϊσραηλινής γενοκτονίας στη Γάζα, ολόκληρο το κίνημα BDS, συμπεριλαμβανομένης της PACBI και όλων των εταίρων και των δικτύων του, ηγείται εντατικά, σχεδιάζει και υποστηρίζει πολλές στρατηγικές εκστρατείες για να κόψει τις αλυσίδες της διεθνούς συνενοχής με τη γενοκτονία του Ισραήλ και το υποκείμενο καθεστώς του εποίκων-αποικιοκρατικού απαρτχάιντ. Ένα κρίσιμο μέρος αυτού του έργου ήταν πάντα η καταπολέμηση των απάνθρωπων αποικιοκρατικών αφηγήσεων και στερεοτύπων που προπαγανδίζουν το Ισραήλ και οι εχθρικοί προς τους Παλαιστίνιους ρατσιστές εταίροι του.
Δεδομένων των επείγουσας σημασίας πολυάριθμων έργων πολιτιστικού μποϊκοτάζ σε όλο τον κόσμο, των οποίων το PACBI έπρεπε να ηγηθεί ή να υποστηρίξει κατά τη διάρκεια αυτής της συνεχιζόμενης γενοκτονίας, το “Καμιά άλλη γη” δεν αποτελούσε προτεραιότητα πριν από την απονομή των Όσκαρ. Τώρα, δεδομένης της αυξανόμενης προβολής του και ιδίως μετά τη νίκη του στα Όσκαρ, θεωρούμε σημαντικό να εξηγήσουμε πώς η ταινία παραβιάζει τις κατευθυντήριες γραμμές του BDS, ώστε οι άνθρωποι να ενισχύσουν τη συλλογική κατανόηση της κανονικοποίησης και των κινδύνων της και να προστατεύσουμε τον αγώνα μας από τον αυξημένο κίνδυνο να χρησιμοποιηθεί η κανονικοποίηση για να ξεπλύνει τη γενοκτονία. Ο σκοπός δεν δικαιολογεί ποτέ τα ανήθικα μέσα.
Το Χόλιγουντ εδώ και δεκαετίες απανθρωποποιεί τους Παλαιστίνιους, τους Άραβες, τους μουσουλμάνους, τους αυτόχθονες, καθώς και τις μαύρες και άλλες εθνικές ή εθνοτικές κοινότητες. Δεκάδες Παλαιστίνιοι κινηματογραφιστές δήλωσαν πρόσφατα σε ανοιχτή επιστολή ότι είναι «εξοργισμένοι με την απανθρωπιά και τον ρατσισμό που επιδεικνύουν ορισμένοι στη δυτική βιομηχανία του θεάματος απέναντι στον λαό μας, ακόμη και σε αυτήν την πιο δύσκολη εποχή». Αυτή η απανθρωποποίηση είναι ένας από τους παράγοντες που επιτρέπουν τη γενοκτονία του Ισραήλ. Επομένως, δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι όσο προβληματική και αν είναι αυτή η ταινία, πολλοί έχουν παραβλέψει το πρόβλημα της κανονικοποίησής της και την έχουν πανηγυρίσει επειδή συνέβαλε στην αμφισβήτηση αυτής της απανθρωποποίησης.
Τέλος, ο σταδιακός αγώνας μας για την απελευθέρωση μέσω των αρχών μας θα εξαρτηθεί από χιλιάδες συλλογικές, με αρχές, και επιπλέον στρατηγικές προσπάθειες που θα ενωθούν σε πολλά μέτωπα. Σε αυτόν τον αγώνα, το να είμαστε ηθικοί και να έχουμε αρχές, σημαίνει ότι δεν πρέπει ποτέ να συμβιβαστούμε όσον αφορά τα δικαιώματα του λαού μας. Το να είσαι στρατηγικός συνεπάγεται την ιεράρχηση των στόχων μας ώστε να μεγιστοποιήσουμε το όφελος του αγώνα μας για την επίτευξη αυτών των δικαιωμάτων. Οι αυτόχθονες Παλαιστίνιοι δεν έχουν άλλη γη από την Παλαιστίνη. Αλλά είναι βέβαιο πως επιβάλλεται να έχουμε έναν άλλο δρόμο στον αγώνα μας για απελευθέρωση και αυτοδιάθεση που να είναι απαλλαγμένος από τις λιγότερο ορατές αλυσίδες της κανονικοποίησης.
https://www.bdsmovement.net/no-other-land
