ΘΑΥΜΑΣΤΟΣ (;) ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟΣ ΚΟΣΜΟΣ
Μαριάνα Τσίχλη, Γραμματέας Λαϊκής Ενότητας – Ανυπότακτη Αριστερά
Η εξέλιξη του πολέμου στην Ουκρανία, αλλά και η ένταση της επιθετικότητας της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής σε όλα τα μέτωπα είναι δείκτης των σημαντικών αλλαγών που συντελούνται ή κυοφορούνται. Η στρατιωτική ήττα στην Ουκρανία αποτελεί αποτυχία της βασικής στόχευσης των ΗΠΑ και των συμμάχων τους να αποσταθεροποιηθεί η Ρωσική Ομοσπονδία, ενώ η περικύκλωσή της από τις νατοϊκές δυνάμεις με αιχμή την Ουκρανία δεν μπορεί να ολοκληρωθεί, τουλάχιστον μεσοπρόθεσμα. Αποτυχία που είναι μεν σχετική, γιατί εν μέρει κατόρθωσαν να διασπάσουν δύο αδελφούς λαούς με μακραίωνη κοινή ιστορία, να διευρύνουν το ΝΑΤΟ με ουδέτερες χώρες και να υπονομεύσουν τις οικονομικές και πολιτικές σχέσεις κρατών της ΕΕ (κυρίως της Γερμανίας) με την Ρωσική Ομοσπονδία, ωστόσο, αντανακλάται στην μεταβολή της αμερικάνικης εξωτερικής πολιτικής υπό τον Τραμπ.
Από την άλλη πλευρά, η επιθετικότητα εντείνεται σε όλα τα υπόλοιπα μέτωπα, με αποκορύφωμα την Παλαιστίνη. Η επιδίωξη για συνολικό εκτοπισμό των Παλαιστινίων από τη Γάζα και τη Δυτική Όχθη αποτελεί τεράστια κλιμάκωση στην πολιτική της εθνοκάθαρσης και της γενοκτονίας που διαπράττει το Ισραήλ με την στήριξη των ΗΠΑ και της ΕΕ. Στόχος είναι μια συνολική αναδιάταξη στην περιοχή, η μακροπρόθεσμη σταθεροποίηση των συμφερόντων των ΗΠΑ και του Ισραήλ, η σοβαρή αποδυνάμωση των αραβικών κρατών. Και φυσικά, νομιμοποιεί ακόμα περισσότερο τη φασιστική πολιτική Νετανιάχου, της γενοκτονίας και των εγκλημάτων πολέμου, αλλά και την ατιμωρησία του κράτους του Ισραήλ.
Η EE μοιάζει, σε πρώτη φάση, αμήχανη απέναντι στις εξελίξεις. Υποστήριξε με αυτοκαταστροφικό μένος την νατοϊκή γραμμή για την Ουκρανία, μπήκε στην προμετωπίδα της υπεράσπισης του κράτους του Ισραήλ, επέλεξε την απόλυτη ταύτιση με την αμερικανική πολιτική. Δεν είναι απλώς δείγμα υποτακτικότητας. Είναι η στρατηγική που αποτέλεσε θεμέλιο για την συγκρότηση και την αρχιτεκτονική της και εξασφάλισε τεράστια οικονομική, κοινωνική και πολιτική ισχύ για τις αστικές τάξεις των κρατών του πυρήνα της. Το μόνο που επιφυλάσσει αυτή η πολιτική για τους λαούς της Ευρώπης είναι ακόμα πιο εξαντλητικές εξοπλιστικές δαπάνες, μεγαλύτερη φτώχεια και περιθωριοποίηση. Στην πρώτη γραμμή αυτής της κατεύθυνσης κινείται η πολιτική της κυβέρνησης της ΝΔ, με τη συναίνεση σχεδόν όλης της κοινοβουλευτικής αντιπολίτευσης, δημιουργώντας μεγάλους κινδύνους για τον λαό και τη χώρα μας.
Ταυτόχρονα, η ακροδεξιά, αλλά ακόμα και ανοιχτές νεοφασιστικές και νεοναζιστικές δυνάμεις σηκώνουν κεφάλι σχεδόν σε όλες τις χώρες της δύσης – μεταξύ αυτών και στη δική μας. Από την ρητορική του Τραμπ και των βασικότερων προσώπων του επιτελείου του, μέχρι τις εκλογές στη Γερμανία, η ακροδεξιά μπαίνει στο κέντρο του πολιτικού σκηνικού ως ανερχόμενη δύναμη και αποτελεί την εναλλακτική του συστήματος, το οποίο σχεδιάζει μακροπρόθεσμα, εκτιμώντας την πιθανή ανάγκη για πιο αυταρχικές λύσεις σε μια εποχή όξυνσης των συγκρούσεων.
Μπροστά στις μεγάλες αλλαγές που, θεμέλιό τους είναι η προοπτική αμφισβήτησης, για πρώτη φορά, της μονοκρατορίας των ΗΠΑ, πρωτίστως από την οικονομική και πολιτικοστρατιωτική άνοδο της Κίνας, δεν μπορούμε να μένουμε αμέτοχοι θεατές. Η αριστερά, αλλά και κάθε προοδευτικός και δημοκρατικός πολίτης, έχουμε χρέος να αντισταθούμε στα σχέδια των ΗΠΑ και των συμμάχων τους, που γίνονται όλο και πιο επικίνδυνα για την ειρήνη, όλο και πιο απειλητικά για την ανθρωπότητα. Η εναντίωση στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και στις κυρώσεις, η αλληλεγγύη στους αγώνες των λαών και στα κινήματα αντίστασης πρέπει να είναι αδιαπραγμάτευτη. Αντίστοιχα, αδιαπραγμάτευτη είναι και η ανάγκη για ενιαίο μέτωπο αγώνα για την ελευθερία και την ειρήνη, αλλά και ενάντια στον φασισμό και την ακροδεξιά.
