Να κάνουμε το 2025 μια χρονιά αγώνα για δικαιοσύνη, ειρήνη, αξιοπρέπεια.
Μαριάνα Τσίχλη
Γραμματέας Λαϊκής Ενότητας – Ανυπότακτη Αριστερά
Σε λίγο κλείνει μια χρονιά που αφήνει πολλά ανοιχτά μέτωπα για την κοινωνία. Μια χρονιά που η κυβέρνηση της ΝΔ συνέχισε μία βαθιά ανάλγητη πολιτική σε όλα τα επίπεδα, εξαντλώντας την αντοχή μίας κοινωνίας που χτυπιέται από την ακρίβεια, τη στεγαστική κρίση, τη διάλυση του συστήματος υγείας, την υποβάθμιση της δημόσιας παιδείας. Τον τόνο έδωσε, σε μια αξιοσημείωτη αντιστροφή της πραγματικότητας, ο ίδιος ο πρωθυπουργός, με τη δημοσίευση της περιβόητης «κάρτας», στην οποία αναφέρει ως άξονες της πολιτικής της κυβέρνησης τις λέξεις «υγεία, εργασία, παιδεία, οικονομία, νέοι, δικαιοσύνη, στήριξη».
Οι κυβερνητικές επιδόσεις σε όλα αυτά τα μέτωπα όντως χρήζουν αναφοράς. Ας δούμε ενδεικτικά κάποιες.
Ως προς την υγεία, στη χώρα μας το ποσοστό δαπανών υγείας που καλύπτεται από το δημόσιο είναι 62,1%, σε αντίθεση με το μέσο όρο της ΕΕ (81,1%), ενώ οι ιδιωτικές πληρωμές για δαπάνες υγείας φτάνουν το 33% των συνολικών δαπανών (με μέσο όρο της ΕΕ 15%), δηλαδή το δεύτερο υψηλότερο ποσοστό μετά τη Βουλγαρία.
Στην παιδεία, το 2024 σημαδεύτηκε από την ευθεία παραβίαση του Συντάγματος με την νομοθέτηση των ιδιωτικών πανεπιστημίων, παρά τις αντιδράσεις της πανεπιστημιακής κοινότητας και της κοινωνίας, αλλά και την περαιτέρω υποβάθμιση και την ενίσχυση του αυταρχισμού στα σχολεία.
Ως προς την εργασία, ο πραγματικός μισθός έχει απώλειες της τάξης του 35% σε σχέση με το 2008 και εξακολουθεί να μειώνεται λόγω της αύξησης του πληθωρισμού.
Ως προς την οικονομία, οι πολυδιαφημισμένοι ρυθμοί ανάπτυξης επιβραδύνθηκαν, ενώ, ακόμα και οι ξένες επενδύσεις που γίνονται είναι μη παραγωγικές και αφορούν στην αγορά ακινήτων, στη διαχείριση χαρτοφυλακίων (π.χ. εξαγορά κόκκινων δανείων από funds) και στην εξαγορά υφιστάμενων επιχειρήσεων, πυροδοτώντας, μεταξύ άλλων και τη στεγαστική κρίση.
Όσο δε αφορά στη στήριξη, αν ο πρωθυπουργός αναφερόταν στη στήριξη των μεγάλων επιχειρήσεων, θα είχε δίκιο, αφού τα ποσοστά κέρδους αυξάνονται σε όλους τους τομείς, φτάνοντας στα υψηλότερα επίπεδα των δύο τελευταίων δεκαετιών.
Την ίδια στιγμή, η χώρα μας βρίσκεται στην πρώτη γραμμή της στήριξης των κάθε είδους πολεμικών επεμβάσεων και είναι «το καλύτερο παιδί» της νατοϊκής γραμμής.
Οι πολιτικές αυτές δεν περνούν απαρατήρητες και έχουν οδηγήσει σε κυβερνητική φθορά. Το 41% του 2023 εξανεμίστηκε γρήγορα, ωστόσο οι διαρκείς επιθέσεις και η ανυπαρξία πραγματικής αντιπολίτευσης δημιουργούν απογοήτευση και δεν επιτρέπουν να αναχαιτιστεί η κυβερνητική πολιτική.
Για το 2025, δεν μπορούμε να έχουμε μόνο ευχές. Μπορούμε και πρέπει να έχουμε στόχους αγώνα, στόχους αντιπαράθεσης με την πολιτική της κυβέρνησης, για να επιβληθούν πολιτικές ανακούφισης της μεγάλης πλειοψηφίας της κοινωνίας στα μεγάλα και κρίσιμα μέτωπα. Αλλά και στόχους ενότητας των δυνάμεων της αριστεράς, γύρω από τις ριζοσπαστικές τομές που σήμερα έχει ανάγκη η κοινωνία.
Ας ευχηθούμε, λοιπόν, αλλά και ας το κάνουμε πράξη, το 2025, δέκα χρόνια μετά από το τέλος μιας μεγάλης περιόδου κοινωνικών και πολιτικών αγώνων, να είναι μια χρονιά με περισσότερη αποφασιστικότητα, μια χρονιά που θα σηματοδοτήσει έναν νέο κύκλο αγώνα, για ζωή με αξιοπρέπεια και δικαιώματα, για ειρήνη, για δικαιοσύνη.
