Ο φασισμός και ο σιωνισμός ως εργαλεία πολέμου σε Ουκρανία και Μ. Ανατολή

Η πρόσφατη κλιμάκωση των συγκρούσεων στη Γάζα – Μέση Ανατολή και την Ουκρανία φέρνει στο προσκήνιο τον καταλυτικό ρόλο που διαδραματίζουν ο φασισμός και ο σιωνισμός στην επιβολή κυριαρχικών πολιτικών από τον ιμπεριαλιστικό άξονα, δηλαδή τις ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ.

Οι ιδεολογίες αυτές συνδέονται στενά με την ιμπεριαλιστική εξάπλωση λόγω της δομικής κρίσης του ιμπεριαλισμού που διανύουμε, δημιουργώντας την εμπροσθοφυλακή της πολεμικής μηχανής στα μέτωπα. Στόχος η επιβολή των συμφερόντων των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων και των ηγεμόνων ΗΠΑ, σε περιοχές στρατηγικής σημασίας.

Η υποστήριξη φασιστικών ομάδων στην Ουκρανία, η στήριξη του φασιστικού καθεστώτος Ζελέσκι στον πόλεμο απέναντι στην Ρωσία και η ενίσχυση σιωνιστικών πολιτικών από το κράτος του Ισραήλ στην Μέση Ανατολή, δεν είναι ασύνδετα περιστατικά, αλλά εκφράσεις της ίδιας ιμπεριαλιστικής πολιτικής των ΗΠΑ – ΕΕ.

Από την μια πλευρά ο φασισμός ως εργαλείο του ιμπεριαλισμού, αναπτύσσει ένα πλέγμα ελέγχου που αξιοποιεί συστηματικά, μεταξύ άλλων, τον ρατσισμό τον αντικομμουνισμό την φασιστική βια, για να ενισχύσει την πολιτική και ιδεολογική του κυριαρχία. Στον Δυτικό κόσμο, αυτές οι φασιστικές τακτικές λειτουργούν μέσω θεσμικών και πολιτικών μηχανισμών, προσφέροντας υποστήριξη και στην πολεμική επιχειρησιακή διάσταση μέσω του ΝΑΤΟ.

Ο μηχανισμός προπαγάνδας του ιμπεριαλισμού, προτάσσει τόσο την ανοιχτή όσο και την κεκαλυμμένη φασιστική – ναζιστική ιδεολογία και πρακτική και τον αντικομμουνισμό, για την “προστασία της ελευθερίας”, καλλιεργώντας ένα κλίμα φόβου και πόλωσης. Η προπαγάνδα αυτή επιχειρεί να παρουσιάσει τις ΗΠΑ και την ΕΕ ως «υπερασπιστές» των «Δυτικών αξιών και του δυτικού πολιτισμού», συνδέοντας αυτές τις ιδέες με στρατιωτικές και πολιτικές πρωτοβουλίες του ΝΑΤΟ. Σε αυτή την κατεύθυνση εντοπίζεται δυστυχώς και η εξάπλωση του φασιστικού -ναζιστικού τέρατος στην Ευρώπη, με τάση ανόδου στην κεντρική πολιτική αλλά και η ενίσχυση του φασιστικού παρακράτους σε πληθώρα χωρών, πατώντας πάνω στην βαθιά οικονομική καπιταλιστική κρίση στην Ε.Ε.

Στην περίπτωση της Ουκρανίας, με την ανοιχτή υποστήριξη του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ, είχε εδώ και χρόνια διαμορφωθεί ένας εξτρεμιστικός εθνικιστικός και αντικομουνιστικός πυρήνας εντός της χωράς, ενισχύοντας τον αντιΡωσισμό, και τον αντισοβιετισμό, επιδιώκοντας να στρέψει την κοινωνία της Ουκρανίας στην «αγκαλιά», της Δύσης. Στόχος ήταν η συγκρότηση ενός μπλοκ εντός, που όπως αποδείχθηκε εξυπηρετεί την πολεμική επεκτατική πολιτική των ιμπεριαλιστών των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ προς την Ανατολή.

Ο σιωνισμός, από την άλλη, ως πολιτική ιδεολογία που συνδέεται με την επιδίωξη του ελέγχου των παλαιστινιακών εδαφών και την επιβολή της κυριαρχίας του Ισραήλ στην περιοχή της Μέσης Ανατολής, αποτελεί ένα ακόμη εργαλείο του ιμπεριαλισμού. Ο σιωνισμός διαμορφώνει μια εθνικιστική, ρατσιστική και στρατιωτικοποιημένη κουλτούρα στο Ισραήλ, η οποία είναι απαραίτητη για την επιβίωση του κράτους, και εξυπηρετεί κυρίως την παραμονή της σιωνιστικής ηγεσίας στην εξουσία.

Ο σιωνισμός συχνά παρουσιάζεται ως ένας «αγώνας του πολιτισμού» κατά της «βαρβαρότητας», ενοχοποιώντας τα κινήματα αντίστασης και τους λαούς της περιοχής ως απειλή. Αυτό το αφήγημα συνδέεται με την ιδεολογία του ιμπεριαλισμού, ο οποίος παρουσιάζει τη δυτική κυριαρχία ως αναγκαία και «πολιτιστικά ανώτερη».

Αυτή η ρητορική ενισχύεται από το γεγονός ότι όσοι αντιστέκονται στη πολιτική του Ισραήλ και των ΗΠΑ παρουσιάζονται ως τρομοκράτες και βάρβαροι, υποβαθμίζοντας τη νομιμότητα της αντίστασής τους και ενισχύοντας την αποδοχή του ιμπεριαλισμού στην παγκόσμια κοινή γνώμη.

Το κράτος του Ισραήλ, ως πολεμικός μηχανισμός των ΗΠΑ στη περιοχή, εξασφαλίζει μέσω της σιωνιστικής του πολιτικής την επέκταση των συμφερόντων Δύσης. Με την υποστήριξη των ΗΠΑ, και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, το Ισραήλ ασκεί την κυριαρχία του στη Γάζα και στην υπόλοιπη Παλαιστίνη, καταπατώντας τα δικαιώματα του παλαιστινιακού λαού, δημιουργεί συνθήκες γενοκτονίας, αλλά και πολεμική ανάφλεξη με ανεξέλεγκτες διαστάσεις.

Οι παλαιστινιακοί πληθυσμοί υφίστανται αδιάκοπες επιθέσεις, την καταστροφή υποδομών και κοινωνική απομόνωση, με σκοπό την αποδυνάμωση και τον εκτοπισμό τους. Οι Παλαιστίνιοι υφίστανται αποικιακή καταπίεση, χειρότερη και από εκείνη που γνώρισαν παλαιότερα οι λαοί υπό αποικιοκρατικά καθεστώτα.

Μετά όμως την δίκαιη και ποιοτικά αναβαθμισμένη έναρξη της ένοπλης Παλαιστινιακής αντίστασης στις 7 Οκτωβρίου 2023, από όλο το μέτωπο της αντίστασης, απέναντι στο κράτος τρομοκράτη Ισραήλ, αποκαλύφθηκε πλήρως πως οι λαοί της Μέσης Ανατολής, αντιλαμβάνονται ότι για να έρθει η απελευθέρωση τους από τα ιμπεριαλιστικά δεσμά, είναι αναγκαία η ανοιχτή ένοπλη σύγκρουση απέναντι στην αποικιοκρατία τον σιωνισμό και τον ιμπεριαλισμό. Σε αυτό τον άξονα αντίστασης στην Μέση Ανατολή αλλά και στην Ανατολική Ευρώπη, οι λαοί συντάσσονται δίκαια απέναντι στην πολεμική εμπροσθοφυλακή του ιμπεριαλισμού.

Είναι ξεκάθαρο πλέον πως ο φασισμός και ο σιωνισμός λειτουργούν ως ιδεολογικές βάσεις που υποστηρίζουν και εξυπηρετούν τον ιμπεριαλισμό στην Ανατολική Ευρώπη, την Λατινική Αμερική, και την Μέση Ανατολή.

Η συνύπαρξη αυτών των ιδεολογιών στον ίδιο ιμπεριαλιστικό άξονα ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ αποκαλύπτει την ευρύτερη στρατηγική του ιμπεριαλισμού να χρησιμοποιεί ακραίες πολιτικές και κοινωνικές αντιλήψεις, με σκοπό την εξυπηρέτηση των οικονομικών και γεωπολιτικών της συμφερόντων. Αυτός ο συνδυασμός φασιστικών και σιωνιστικών τακτικών οδηγεί στη δημιουργία ενός παγκόσμιου περιβάλλοντος αδιάκοπης σύγκρουσης και ανθρώπινου πόνου, οδηγώντας την ανθρωπότητα στα πρόθυρα Γ’ Παγκοσμίου πολέμου.

Αντίστοιχα και στην περιοχή της Λατινικής Αμερικής και συγκεκριμένα στην Βενεζουέλα, ο ιμπεριαλισμός ενισχύει ακόμη πιο έντονα της φασιστικές – φιλοαμερικάνικες δυνάμεις στην εσωτερική αντιπολίτευση, προσφεύγει σε βίαιες τακτικές και σχέδια πραξικοπήματος, με στόχο την αποσταθεροποίηση και την ανατροπή της αντιιμπεριαλιστικής κυβέρνησης Μαδούρο.

Η παγκόσμια κοινότητα οφείλει να απορρίψει κάθε μορφή φασισμού και σιωνιστικής καταπίεσης που προωθεί ο άξονας ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ, αναγνωρίζοντας πως αυτές οι ιδεολογίες δεν εξυπηρετούν τους λαούς, αλλά την ιμπεριαλιστική κυριαρχία και τα οικονομικά συμφέροντα των ιμπεριαλιστών.

Η νίκη της αντίστασης από την Μέση Ανατολή, μέχρι την Ουκρανία και η ήττα του ΝΑΤΟ στα πεδία των μαχών, σε συνδυασμό με την νίκη των αντιιμπεριαλιστικών δυνάμεων στην Λατινική Αμερική και την Αφρική, μπορούν να ανοίξουν δρόμους ελπίδας στους λαούς με προοπτική την ανεξαρτησία από τα ιμπεριαλιστικά δεσμά.

* δημοσιογράφος – αρθρογράφος