Συνέντευξη Κασσελάκη. Ας μιλήσουμε και λίγο πολιτικά
Είχαμε γράψει πριν από ένα και πλέον χρόνο πως και μόνο η υποψηφιότητα του κου Κασσελάκη για την προεδρεία του ΣΥΡΙΖΑ (πόσο μάλλον η εκλογή του) μπορεί να επιφέρει , να επιταχύνει, αλλαγές στο πολιτικό και κομματικό σύστημα. Ένα πολιτικό και κομματικό σύστημα που και μετά τις τελευταίες εθνικές (και ευρωπαϊκές) εκλογές δείχνει να βρίσκεται σε μετάβαση με απροσδιόριστη κατάληξη.
Δικαιωθήκαμε με το παραπάνω. Οι εξελίξεις καταιγιστικές. Εδώ θα περιοριστούμε για να προσεγγίσουμε το σήμερα με αφορμή τη συνέντευξη του κου Κασσελάκη μετά και τις εξελίξεις στον ΣΥΡΙΖΑ.
Τι είπε πολιτικά στην συνέντευξη του ο κος Κασσελάκης.
Ανήκουμε στο ΝΑΤΟ και στην ΕΕ , αλλά πρώτα η Ελλάδα μετά η ΕΕ και τελευταίο το ΝΑΤΟ. Με αυτήν την σειρά, τόνισε. Δεν ξεχνάμε τον ρόλο των ΗΠΑ στη Χούντα. Στην Ελλάδα κυβερνά η οικονομική ολιγαρχία. Έφερε ως παράδειγμα τον ρόλο των ΜΜΕ και το ιδιοκτησιακό καθεστώς και συμπληρωματικά το οικονομικό παιχνίδι που γίνεται με τις ΑΠΕ και συγκεκριμένα με την «μπιζνα» των Ανεμογεννητριών. Μίλησε για το πολιτικό χρήμα, ότι χρειάζεται ρύθμιση τόσο η χρηματοδότηση των κομμάτων όσο και των πολιτικών προσώπων, λέγοντας μάλιστα ότι το χρήμα πρέπει να βγει από την πολιτική. Είπε επίσης ότι η ελληνική δικαιοσύνη δυστυχώς δεν είναι το τελευταίο αποκούμπι του πολίτη, όπως θα έπρεπε να είναι και ότι το όραμα , σχέδιο του είναι, η τεχνολογική αναβάθμιση της οικονομίας, καλύτερες δουλειές και μισθοί, λιγότερος χρόνος εργασίας, παιδεία , υγεία για όλους.
Επιπλέον μίλησε για αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες στο πολιτικό σύστημα και ιδιαίτερα στην Τοπική Αυτοδιοίκηση. Είπε χαρακτηριστικά ότι , αφού εμπιστευόμαστε τους πολίτες κάθε 4 χρόνια στις εκλογές γιατί να μην τους εμπιστευτούμε περισσότερο ακόμα και με νομοθετικές πρωτοβουλίες. Υπονοώντας δημοψηφίσματα αλλά και ενεργή συμμετοχή στην λήψη των αποφάσεων ενδιάμεσα των εκλογών.
Στο ερώτημα αν είναι αριστερός απάντησε (δεν θα μπορούσε φυσικά να πει κάτι άλλο) καταφατικά, ορίζοντας την αριστερά ως μάχη και ενδιαφέρον για την καθημερινή ζωή των πολιτών σημειώνοντας ότι δεν μπορούμε να τα αφήνουμε όλα στους νόμους της αγοράς και στο νεοφιλελεύθερο δόγμα που δεν είναι και εφαρμόσιμο στην πραγματικότητα. Σε ότι αφορά τα εσωκομματικά , επέμενε στις καταστατικές αλλαγές , που έχουν , όπως ο ίδιος τις ονομάζει, αμεσοδημοκρατικό χαρακτήρα στην εκλογή όλων των οργάνων και υποψηφίων αιρετών και τόνισε το ασυμβίβαστο κάποιων ρόλων και θέσεων.
Με βάση τα παραπάνω , προκύπτουν τα ερωτήματα.
Είναι εκτός πλαισίου ΣΥΡΙΖΑ οι παραπάνω πολιτικές θέσεις; Υπάρχει κάποιος άλλος υποψήφιος που εκφράζει κάτι τελείως διαφορετικό εκτός αυτού του πλαισίου; Δικαιολογούνται οι εσωκομματικές αντιδράσεις που έχει προκαλέσει η σύντομη θητεία του και η μετέπειτα αντιμετώπιση του;. Και αν ναι γιατί;.
Ο κος Κασσελάκης δεν είπε ποτέ ότι είναι μαρξιστής η κομμουνιστής , οπότε δεν περιμέναμε ποτέ από αυτόν μια τέτοια προσέγγιση της πολιτικής και της οικονομίας και ούτε των εσωκομματικών λειτουργιών και δομών. Οι παραπάνω πολιτικές θέσεις είναι μέσα στο θεωρητικό και ιδεολογικό πλαίσιο της σύγχρονης (και παραδοσιακής) σοσιαλδημοκρατίας και ως τέτοιες πρέπει κριτικά να αντιμετωπιστούν.
Ιδού πεδίο δόξης λαμπρό για αυστηρή τεκμηριωμένη πολιτική κριτική εξ αριστερών. Μπορεί να γίνει; Φυσικά και μπορεί και πρέπει να γίνει. Αντιπαρερχόμαστε τις θεωρίες συνομωσίας γιατί δεν βγάζουν πουθενά. Ανήκουν σε άλλο επιστημονικό πεδίο πέραν της πολιτικής και ας σταθούμε στο πολιτικό.
Τόσο για την Ευρώπη και το ΝΑΤΟ και την θέση της χώρας μας, όσο και για τα ζητήματα του περιορισμού της κριτικής του ελληνικού καπιταλισμού στο ζήτημα του ρόλου και μόνο της οικονομικής ολιγαρχίας. Στον ίδιο τον ορισμό της Αριστεράς που περισσότερο ταιριάζει σε ΜΚΟ πάρα σε πολιτικό κόμμα εκφραστεί συγκριμένων κοινωνικών συμφερόντων και τάξεων. Για το ζήτημα της εργασίας, που μάλλον δείχνει να μην γνωρίζει καλά την εργασιακή ζούγκλα που επικρατεί και κάνει τα λογικά άλματα καλών προθέσεων . Αλλά δεν είναι αυτό το αντικείμενο του συγκεκριμένου άρθρου (έχουμε γράψει παλαιότερα για αυτά τα θέματα)
Όμως, οι παραπάνω πολιτικές θέσεις του κου Κασσελάκη , ήταν και είναι κυβερνητικές πολιτικές και κομματικές θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ . Τόσο η θέση της χώρας γεωπολιτικά, όσο και η λεκτική επίθεση σε ολιγάρχες, η κριτική στην λειτουργία της δικαιοσύνης κλπ. Τι μένει; Οι καταστατικές αλλαγές και ο τρόπος λειτουργίας του κόμματος.
Είναι οι προτάσεις του , εκτός πλαισίου ΣΥΡΙΖΑ;; Η απάντηση είναι εύκολη και δεν καλύπτεται με κινδυνολογίες και υστερίες. Φυσικά και όχι. Αν αποδέχεσαι την εκλογή του προέδρου «αδιαμεσολάβητα» από την βάση (μέλη και φίλοι) μπορείς να δεχτείς και τις προτάσεις του κου Κασσελάκη για την εκλογή των οργάνων «αδιαμεσολάβητα» όπως και το ασυμβίβαστο θέσεων και ρόλων. Δεν είναι εκτός πλαισίου. Μια πολιτική αντιπαράθεση και επιχειρηματολογία που θα οδηγούσε σε ένα καταστατικό συνέδριο που θα αποφάσιζε θα ήταν το πιο ορθολογικό.
Αντί αυτού , επι των πολίτικών θέσεων (με εξαίρεση τον κο Πολάκη) υπάρχει αφωνία των υπολοίπων υποψηφίων και παρακολουθούμε μια αντιπαράθεση που πλέον έχει ξεφύγει από τα όρια της πολιτικής αντιπαλότητας και έχει πάει στο πεδίο των «εχθροπραξιών» και της «ανθρωποφαγίας» εκατέρωθεν. Και όταν συμβαίνει αυτό, όπως διδάσκει και η πολιτική ψυχολογία, τον «εχθρό» θες να τον αφανίσεις, καταστρέψεις, τον «αντίπαλο» απλώς να τον νικήσεις ξέροντας ότι θα ζεις με αυτόν αιώνια.
Στο λογικό ερώτημα γιατί συμβαίνει όλο αυτό οι απαντήσεις είναι , μπορεί να είναι, πολλαπλές και συμπληρωματικές.
Σε ότι αφορά την βάση (μέλη και φίλους) του κόμματος , η ψυχοπαθολογία του πολιτικού μπορεί αν δώσει απαντήσεις , οι μεν «ντοπαρισμένοι» από την ηγεσία (βαρόνους) στη λογική ότι κινδυνεύει το βασίλειο (το κόμμα) από τον ξένο ηγεμόνα ( ξένο σώμα) και οι δε «ντοπαρισμένοι» στη λογική ότι οι τοπικοί βαρόνοι δεν αφήνουν το νέο Ηγεμόνα να ηγηθεί και να μεγαλώσει το Βασίλειο-Ηγεμονία(κόμμα)προκειμένου να μην χάσουν τα προνόμια τους. Όσο πιο πάνω πας στην ιεραρχία, Βαρόνους- φεουδάρχες, έμμισθους υποτακτικούς και συμβουλάτορες στο Βασίλειο-Ηγεμονία, την απάντηση μπορεί να την δώσει ο Μακιαβέλλι στον ΗΓΕΜΟΝΑ του.
Και αν η ψυχοπαθολογία του πολιτικού και ο Μακιαβέλλι δίνουν κάποιες εξηγήσεις και ερμηνείες του τι συμβαίνει στον ΣΥΡΙΖΑ , οι βαθύτερες κοινωνικές και πολιτικές αιτίες που μπορούν να ερμηνεύσουν υποκειμενικές και συλλογικές συμπεριφορές που ξεφεύγουν πολλές φορές από την πολίτική αντιπαράθεση ιδεών και προτάσεων , έχουν να κάνουν με την εσωκομματική δομή του ΣΥΡΙΖΑ από το 2015 και μετά και με την κυβερνητική του πολιτική αλλά και την πολιτική του ως αξιωματική αντιπολίτευση.
Και τα δύο , τόσο η εσωκομματική δομή και λειτουργία όσο και οι ασκούμενες πολιτικές δεν μπορούν να ιδωθούν ξεχωριστά. Αποτελούν συγκοινωνούντα δοχεία. Το ένα έθρεψε και θρέφει το άλλο. Η απεμπόληση ιδεών και θέσεων στο όνομα της κυβερνησιμότητας πάση θυσία, προϋπόθετε και οδήγησε στην μετάλλαξη της εσωκομματικής δομής και από την άλλη η μετάλλαξη του κόμματος αποκλειστικά σε Ηγεμονία (και Βαρονίες) οδηγεί εκ των πραγμάτων σε σύγκρουση μηχανισμών και όχι αντιπαράθεση ιδεών και θέσεων.
Αν λείπει επι της ουσίας η πολιτική προγραμματική ιδεολογική αντιπαράθεση, αυτό που μένει είναι η νομή της εξουσίας. Στο εύλογο ερώτημα η κριτική στα παραπάνω, αν και σε άλλα κόμματα υπάρχουν μηχανισμοί και βαρονίες , θα περιοριστούμε στην πρόσφατη ιστορία του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΎ (πρόδρομος του ΣΥΡΙΖΑ) όπου το 1993 με την αποτυχία εισόδου στην Βουλή και την παραίτηση της κας Δαμανάκη στο Συνέδριο που ακολούθησε , υπήρξαν οι υποψηφιότητες των κου Κωνσταντοπουλου, Αλαβάνου, Κουβέλη, Παπαγιαννάκη.
Υπήρξαν συγκρούσεις μηχανισμών;. Βεβαίως, αλλά όλες οι υποψηφιότητες είχαν διακριτό προγραμματικό και ιδεολογικό υπόβαθρο, ήταν κυρίως σύγκρουση ιδεών και πολιτικών με κοινή αποδοχή όλων από όλους και συναίνεση του κοινού χώρου , όπου ο αντίπαλος δεν «αναβαθμιζόταν» σε εχθρό με σκοπό τον αφανισμό του. Γιατί; Απλώς επειδή υπήρξε σύγκρουση ιδεών και όχι σύγκρουση νομής της εξουσίας κενού ιδεολογικού πολιτικού περιεχομένου.
Αν και στο βαθμό που ισχύουν τα παραπάνω , αλλά κυρίως με βάση τις διαθέσεις και την πραγματικότητα που έχει δημιουργηθεί στο κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ, όπου η μετωπική σύγκρουση μεταξύ του πετυχημένου επικοινωνιακού marketing και των αδιαμεσολάβητων μελών και φίλων (με ολίγη από μηχανισμό) εναντίον του σκληρού κομματικού μηχανισμού(και βαρονιών) δεν μπορεί να οδηγήσει σε ομαλό συμβιβασμό και συναίνεση.
Το ποια θα είναι η κατάληξη θα το δούμε άμεσα στο μέλλον. Το μόνο σίγουρο είναι ότι σε συνδυασμό με τις διεργασίες που γίνονται στα υπόλοιπα κόμματα και πολιτικούς χώρους βρισκόμαστε στο μεταβατικό στάδιο του πολιτικού και κομματικού συστήματος που αδυνατεί προς το παρόν να εκφράσει πολιτικά το σύνολο των κοινωνικών τάξεων και στρωμάτων και να δώσει λύσεις η προοπτική λύσεων στα κοινωνικά και οικονομικά προβλήματα. Ας ευχηθούμε αλλά κυρίως ας προσπαθήσουμε το σύνολο της Αριστεράς να κάνει όλες εκείνες τις προσπάθειες που οφείλει και μπορεί ώστε να αποφύγουμε την εποχή των τεράτων.
Νίκος Βρυώνης ΠΣ ΛΑΕ ΑΑ