Καλημέρα σ’ όλους, φίλους και αντιπάλους!
Ξύπνησα αρκετά καλά. Εξάλλου μου σύστησε ο γιατρός, πως “η αθροιστική κεφαλαλγία”, που μου επισκέφτηκε κι αυτή τελευταία, “δε χρειάζεται νέες συσσωρεύσεις, έχεις φορτώσει πολλές δεκαετίες με τον “πόνο” των άλλων, περιορίσου τώρα μόνο στους δικούς σου”.
Όπως κάθε μέρα, έβαλα τον καφέ μου στο περβάζι του παραθύρου μου κι άφησα το βλέμμα μου να χαθεί στην καταπράσινη επιβλητική οροσειρά του Αι Λιά, μέχρι πέρα, στου Νταρά τις πέτρες.
Το ταλαιπωρημένο μου αριστερό μάτι, είχε ανάγκη από τις φυσικές καταπραϋντικές σταγόνες του πράσινου, ο νους μου ταξίδεψε στο δροσερό αεράκι που επικρατεί πάντα στο Πηγαδάκι, ακόμα και τις πιο ζεστές μέρες, όπως πρόκειται να είναι οι επόμενες σύμφωνα με τα λεγόμενα των μετεωρολόγων.
Έσκασαν οι πρώτες πρωινές σκέψεις και πως αλλιώς, η χτεσινή μέρα ήταν μια πολύ περίεργη μέρα.
Το ιστορικό σχολείο της κωμόπολης των περίπου 3000 ψηφοφόρων, με τις πάμπολλες σχολικές και εκλογικές παραστάσεις, αν είχε στόμα θα μπορούσε να μας πει πολλά και ίσως να μας βοηθούσε περισσότερο να δούμε τους δρόμους του άγνωστου μας μέλλοντος.
Οι χτεσινοί επισκέπτες του, με το ζόρι άγγιξαν τους 1000, έφταναν αραιά και που, λες κι είχαν κλείσει ραντεβού για κάποια ιατρική εξέταση της περιόδου του κορονοϊού.
Μόλις παρκάρισα κάτω από τα θεόρατα πεύκα των παιδικών μας αναμνήσεων, σκέφτηκα, μήπως εμφανίστηκε στο χωριό η περιβόητη αρκούδα κι όλος ο κόσμος έμεινε μέσα για να προστατευτεί. Πήρα τηλέφωνο τον φίλο μου τον “δάσκαλο”, μήπως έχει ακούσει κάτι.
“Στ’ άλλα τα χωριά άκουσα ότι πήγε”, ήταν η απάντηση του.
“Ώχ αλλοίμονο στους ανθρώπους, δε θα μπορέσουν να ψηφίσουν” είπα μέσα μου.
Προχώρησα στο εσωτερικό. Δεν υπήρχε ψυχή. Καμιά σχέση με το πολύβουο μποτιλιάρισμα του κάτω και πάνω διαδρόμου, όπου συνήθως υφίστασαι και τα ενοχλητικά τζαρτζαρίσματα των κλεφτοκοτάδων αντιπροσώπων των κομμάτων που διεκδικούσαν τα ιμάτια της κυβερνητικής εξουσίας.
Έπεσαν κι εδώ κεσάτια, μαζί με αυτά της αγοράς και της οικονομίας.
Στο δεύτερο εκλογικό, στο “Κ”, που έχει ρίζες και αντιστέκεται πάντα, υπήρχε μια γυναίκα δικαστικός. Η αίθουσα άδεια, σκέφτηκα τον Διαμαντή που ήταν εκεί ακόμα και στις εκλογές της βίας και της νοθείας, για να εμψυχώνει τους φοβισμένους. Κάποιοι απ’ αυτούς βέβαια, μπορεί και να πιστεύουν σήμερα ότι είναι επαναστάτες. Τρομάρα τους. Ασήμαντοι, εξάλλου τώρα δε χρειάζεται η βία, γίνεται η δουλειά του συστήματος και με τον Γιώργο Αυτιά. Δε συνάντησα ούτε έναν φίλο απ’ τα παλιά, για να πω μια καλημέρα. Λες κι ο καθένας έχει επιλέξει να πορευτεί σ’ αυτή τη ζωή μονάχος. Λες και έχει αποφασίσει να αποστασιοποιηθεί απ’ το ευρύτερο κοινωνικό γίγνεσθαι και πέταξε λευκή πετσέτα για την επόμενη μέρα.
“Μα που πήγανε όλοι αυτοί, ανεξάρτητα αν ψηφίζαμε το ίδιο πράγμα” αναρωτήθηκα.
Τώρα όμως είμαστε στην επόμενη μέρα. Θα είχα πιει ήδη τον μισό καφέ, όταν γύρισα και πάτησα το κοντρόλ της τηλεόρασης. Δεν είχα δει το τελικό αποτέλεσμα το βράδυ, δεν ήξερα αν η Ενωτική Πρωτοβουλία – ΜΕΡΑ 25, πέρασε τουλάχιστον το 2,5% των προηγούμενων εκλογών.
Το 2,54% και οι 102.000 ψήφοι ήταν μια κάποια παρηγοριά.
Εθισμένος με τον πηχτό καϊμακλίδικο, που εκτός σπιτιού μόνο στον Τζαντέ ευχαριστιέμαι, όταν μάλιστα περνάς και το ψυχολογικό όριο, ήπια τον υπόλοιπο μονορούφι.
Δημοσιογράφοι και πολιτικοί συζητούσαν τα συμπεράσματα των εκλογών. Ξαφνιάστηκα. Όλοι κέρδισαν, κανένας χαμένος!
Μήπως όμως δεν είναι έτσι;
Βλέποντας κι εγώ τα στοιχεία προσπαθούσα να καταλάβω.
62% αποχή! Ο πρώτος χαμένος λοιπόν, ο κόσμος. Που δεν πήγε χτες στο σχολείο και σ’ όλα τα σχολεία της χώρας, επιλέγοντας μέσα στην απελπισία του αυτόν τον ανορθόδοξο τρόπο αντίδρασης. Μα κι οι συμμετέχοντες στις ευρωεκλογές, δεν έπιασαν τα μεγέθη των προηγούμενων εκλογών. Αν εξαιρέσουμε, τη Λατινοπούλου, φαντάζομαι κατόπιν νέας εντολής του Κασιδιάρη απ’ τη φυλακή, όπως και τον εκπρόσωπο του Ιησού επί γης, που εισέπραξε την “κοντινή” δυσαρέσκεια – μετακίνηση ψηφοφόρων του κυβερνητικού κόμματος, ίσως γιατί πίστεψαν πως με μια τόσο ανώδυνη επιλογή, όπως και αυτή της αποχής, θα επαναφέρουν τον Μητσοτάκη σε πιο ηπιότερες πολιτικές. Αφελώς βέβαια. Δεν έχουν καταλάβει τίποτα από την κρίση που σοβεί κι από τα δεινά που θα φέρουν οι γεωπολιτικές εμπλοκές της χώρας. Τα υπόλοιπα κόμματα, πάνω κάτω στα ίδια. Ιδιαίτερα στον αριθμό των ψηφοδελτίων τα ταμείο είναι μείον.
Ίσως να λένε ορισμένοι “δε βαριέσαι”. Μπορεί.
Και τι να τους νοιάζει άραγε αν πάρουν και μας και κυρίως τα παιδιά μας στον όλεθρο;
Απογοήτευση; Όχι! Γνωρίζουμε πως στους επαναστάτες που αγωνίστηκαν για να αλλάξουν τον κόσμο, το αίσθημα της απογοήτευσης δεν υπήρχε στο DNA τους, όσο κι αν ανθρώπινο ήταν κι αυτό.
Εμείς, στα παιδιά που αγωνίζονται, όσα είναι αυτά, που τα όνειρα τους δε μπορούν να βρούνε δικαίωση στο σκληρό νεοφιλελεύθερο τοπίο που βιώνουν, που δε δέχονται τον ασφυκτικό κορσέ μιας προβλέψιμης, αποδεκτής στο σύστημα, εσώκλειστης Αριστεράς, καταθέτουμε τη ψυχή μας.
Με όση δύναμη έχουμε, τους λέμε, πως οι μεγάλες μάχες και τα θετικά πρόσημα για την κοινωνία είναι μπροστά τους.
Γιατί δεν τέλειωσε τίποτα με τη χτεσινή μέρα.
Γιατί στην πολιτική και τη ζωή δε μετράνε μόνο οι αριθμοί!
Υστερόγραφο 1: Μπράβο στη Λίτσα Αμμανατίδου Πασχαλίδου που έδωσε αυτή τη μάχη για όλους μας με το καλύτερο τρόπο!
Υστερόγραφο 2: αφιερωμένο στους τρυποκάρυδους του Μπίλι.
Θα μπορούσα κάλλιστα να φανταστώ τη συνεδρίαση του Πολιτικού Γραφείου, όπου ο Μήτσος θα εκφωνήσει τα νέα συμπεράσματα. Προφανώς θα μιλήσει για μεγάλη νίκη, για τη μόνη δύναμη που παλεύει για τον λαό, για, για, για. Στο τέλος είμαι σίγουρος, πως θα κάνει ιδιαίτερη μνεία, στο γεγονός πως η επαγρύπνηση τους εναντίον του οπορτουνισμού δεν ήταν ικανοποιητική. Ίσως να αναφερθεί και στον Μπίλι. Γιατί παρά τα όσα, όσα, 102.000 χιλιάδες “οπορτουνιστές”, φιγουράρουν στους πίνακες των αποτελεσμάτων. Θα τους ζητήσει σίγουρα να ενταθούν οι προσπάθειες της αντεπίθεσης. Εξάλλου, του το ευχήθηκε κι ο Ελπιδοφόρος της Αμερικής, όταν ο Μήτσος τάχθηκε με τη σωστή πλευρά της νέας παγκόσμιας αντιπαράθεσης!
Συνεχίζουμε λοιπόν! Έτσι κι αλλιώς τίποτα δεν άλλαξε!
“Κάτσε να ακούσεις μια πενιά κι αν θες ζεϊμπέκικο καλό, περίμενε λιγάκι”. Με τη διαφορετική εκτέλεση της Νένας Βενετσάνου! Περιμένουμε!!
