6, 7 Σεπτέμβρη 1955 οι Έλληνες της Πόλης, (και Αρμένιοι) θα βιώσουν ένα διήμερο τρομοκρατίας, βίας, καταστροφής από φανατικούς εθνικοπατριώτες μουσουλμάνους καθοδηγούμενους, από οργανωμένα κέντρα και παράκεντρα του βαθέως Τουρκικού κράτους. (Είχαμε και εμείς βαθύ κράτος αλλά ασχολούνταν να κυνηγάει τον “εσωτερικό εχθρό “, τους αριστερούς).
Εκδίκηση για την δήθεν βεβήλωση του οίκου του Κεμάλ στη Θεσσαλονίκη.
Αφορμή, όχι αιτία. Αιτία η ένταση των σχέσεων για το Κυπριακό και η χρόνια καλλιέργεια μίσους φόβου καχυποψίας για τους αλλοεθνείς και αλλόθρησκους.
Σήμερα που ο Ερντογάν και οι εντεταλμένοι του, με τις προκλητικές τους δηλώσεις ρίχνουν λίπασμα στο μίσος, στο φόβο, στην επιθετικότητα, στην συντριβή του “Άλλου”, του Ξένου, καλό είναι να θυμόμαστε, ότι η απάντηση στον εθνικισμό, στην θρησκοληψία, στον κρυφό η φανερό, στον ευθέως ή λανθάνοντα εθνοπατριωτισμό, είναι η Δημοκρατία, τα Δικαιώματα, η ανοχή του “Άλλου”, ο ορθός λόγος. Αυτό είναι πατριωτισμός. Όπως οι χιλιάδες πολιτικοί κρατούμενοι στην Τουρκία που ζητάνε Δημοκρατία, Δικαιώματα, Ελευθερίες. Αυτοί είναι οι πραγματικοί πατριώτες. Με αυτούς τους πατριώτες είμαστε.
ΥΓ1 Όσοι έζησαν από κοντά τα Σεπτεμβριανά , ακόμα και τώρα μετά από πάνω από μισό αιώνα βλέπεις στο λόγο στην έκφραση τους όταν τα θυμούνται και τα περιγράφουν , τον φόβο, τον τρόμο , και την θλίψη . Και ένα “ευτυχώς” να βγαίνει σιγά από το στόμα τους. ‘”Ευτυχώς που υπήρχαν φίλοι Τούρκοι και μας έκρυψαν από τον όχλο” και γλυτώσαμε από την βία ακόμα και το θάνατο”.
ΥΓ.2 Το παραπάνω κείμενο είναι αφιερωμένο στη μνήμη μιας αξιόλογης γυναίκας που έζησε τα γεγονότα και όποτε την ρωτούσα καθόταν με υπομονή και μου τα εξιστορούσε.
Νίκος Βρυώνης
μέλος ΚΕ του Αριστερού Ρεύματος
