ΕΝΕΡΓΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ & στις ΕΥΡΩΚΑΛΠΕΣ ΚΑΤΑ της ΔΙΑΦΘΟΡΑΣ
οι 1,35 εκατομ. ΥΠΟΓΡΑΨΑΝΤΕΣ για τα ΤΕΜΠΗ
Πριν από 15 χρόνια παρουσιάζοντας τη μετάφραση βιβλίου για τη ‘‘Σύγχρονη Ελλάδα’’, ο Κωστής Παπαγιώργης έγραφε: ‘‘Διεφθαρμένοι πολιτικοί, εκφαυλισμένοι θεσμοί, πτωχευμένη παιδεία, αποπνικτικός ορίζοντας, όψιμη ανακάλυψη της πάση θυσία και με όλα τα μέσα «ευημερίας», απόλυτη στροφή του κόσμου προς την εξωτερικότητα και το εφήμερο, θεριεμένη εγκληματικότητα και απουσία του οιουδήποτε αυτοσεβασμού… Αυτό που κυριαρχεί και επιβάλλεται δίκην σαρωτικής επιδημίας είναι … τα δίκτυα, οι μαφίες, τα συγγενολόγια, οι πελατείες, οι κλίκες, οι σπείρες, οι φατρίες που θηρεύουν το άμεσο (: ου μην αλλά και την ψήφο) με «πειραγμένα» ζάρια’’. Κανείς δεν θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι σήμερα η πορεία των πραγμάτων αντιστράφηκε και η κατάσταση, έστω σε έναν τομέα, έχει βελτιωθεί. Η δ ι α φ θ ο ρ ά, η ευθεία και πλαγία συστηματική παράβαση των καθηκόντων και η ζημία των λαϊκών συμφερόντων, λόγω λήψεως ιδιοτελώς και παρανόμως, μεγάλων οικονομικών ανταλλαγμάτων, έχει διαποτίσει σε ευρύτατη κλίμακα το δημόσιο βίο. Σαν δύσοσμη αποπνικτική μυρωδιά, έντονη και παρατεταμένη, έχει ανενόχλητη επικαθίσει σε όλα τα επίπεδα στην κοινωνία. Η ψυχολογία εξηγεί, πώς μετά από κάποιο χρονικό διάστημα, εξοικειώνονται τα άτομα που την εισπνέουν και δεν ‘‘ενοχλεί’’ κι η πιο απαίσια μπόχα…Το ψέμα, η υποκρισία, η απόκρυψη-συγκάλυψη, η αναξιοκρατία, οι υπεξαιρέσεις ‘‘μίζες’’, η συναλλαγή, προπαγανδιστικά μετατρέπονται σε οικονομική ανάκαμψη, σταθερότητα, μεταρρυθμίσεις, αναβάθμιση της οικονομίας από ‘‘σπουδαίους’’ χρηματοπιστωτικούς οίκους, οι όποιες δε αντιδράσεις, υποβαθμίζονται κι ‘‘εξαφανίζονται’’. Η φιλοπόλεμη συστοίχιση με τα Δυτικά αφεντικά, που εγκυμονεί χειρότερους από ότι η Τουρκία κινδύνους, στην κρισιμότερη μετά τον Β΄ Παγκ. Πόλεμο περίοδο, αποκαλείται επιτυχής τοποθέτηση στη σωστή πλευρά της ιστορίας…
Όλοι θα το απεύχονταν, ακόμη κι οι ‘‘προστατευόμενοι’’ απ’ τη δίωξη ενεχόμενοι για το έγκλημα των κατά συρροή ανθρωποκτονιών στα Τέμπη, να συνέβαινε και το να βρίσκονταν όχι μόνο στη θέση των αθώων, ανυποψίαστων θυμάτων, αλλά και των περιλειπομένων δραματικών συγγενών τους. Όπως δεν χωρεί αμφιβολία για ό,τι έγινε απ’ τις πρώτες στιγμές, όσα νοσηροί νόες υπαγόρευσαν για ‘‘εξαφάνιση’’ ενοχοποιητικών στοιχείων. Κι αφού οι κυβερνώντες πέρασαν τον κάβο των εθνικών εκλογών, οι συγγενείς με όλο τον απαρηγόρητο πόνο τους, μη βλέποντας φως απ’ την εγχώρια δικαιοσύνη (μάλιστα ανώτατοι λειτουργοί της, τους παρέπεμπαν στην εκκλησία!) έγιναν, θέλοντας και μη, πολύ ενεργοί πολίτες. Όταν έκαναν τα τέλεια οικονομικά εγκλήματα οι άθικτοι διεφθαρμένοι άρχοντες, παρότρυναν τους πολίτες, να πάψουν να είναι ‘‘αδιάφοροι’’, να γίνουν ενεργοί! Όταν δεν υπήρχε πόλεμος σε Ευρώπη – Μέση Ανατολή, ο πιο ευήθης πρωθυπουργός, από συστάσεως ελληνικού κράτους, προπαγάνδιζε την (ολυμπιακή και παραπέρα) εκεχειρία. Όταν το έγκλημά τους άφησε πίσω δεκάδες εξαϋλωμένα σώματα νέων φοιτητών κ.ά. και παρά τον αγιάτρευτο πόνο τους, οι συγγενείς αντέδρασαν στον εμπαιγμό κι απευθύνθηκαν σε εξωχώριους (που ν’ αγγίζει λιγότερο η εγχώρια διαφθορά- συγκάλυψη) θεσμούς και στη συμπονούσα κοινωνία, συγκεντρώθηκαν μάνι-μάνι 1,35 εκατομμύρια υπογραφές! Οι άνθρωποι υπέγραψαν, όχι απλά για συμπαράσταση, αλλά συνειδητά ασκώντας πίεση για αποκάλυψη της αλήθειας, δικαιοσύνη και δικαίωση.
Έτσι έφθασε με την πρόταση μομφής, το θέμα στη Βουλή, όπου βγήκαν κι ακούστηκαν στοιχεία τα οποία εξέθεταν τους εμπνευστές των κάθε λογής ‘‘μπαζωμάτων’’. Απ’ την ενεργοποίηση των πολιτών συγγενών των θυμάτων, ξεσηκώθηκαν και εφησυχασμένοι και δυσπιστούντες, ότι κάτι μπορεί ν’ αλλάξει κι όχι να «ταράττεται η ψυχή μας/ παραλύει … ζητώντας να γλυτώσουμε με ύπνο κι αποχή», παραλλάσσοντας τους συφοριασμένους Τρώες του Καβάφη, στην επικαλύπτουσα τα πάντα διαφθορά. Οι απ’ αυτήν καλοπερνώντες και μακροημερεύοντες είδαν – βλέπουν, στις εσωτερικές μυστικές δικές τους έρευνες και δημοσκοπική (μικρή μεγάλη;) μεταστροφή των έως τη βόλτα στις εθνικής εκλογές (ή αποχή) παρητημένων πολιτών κι εξαπολύουν με τα αστείρευτα διαθέσιμα μέσα τους, τσουνάμι παραπληροφόρησης, μετάθεση του ενδιαφέροντος των ανθρώπων. Κι ας κάνει θραύση η ακρίβεια των κερδοσκόπων της αισχροκέρδειας κι ας μας σπρώχνουν όλο και πιο κοντά κάθε μέρα, σε έναν εξυπηρετικό άλλων κι ολοκληρωτικά καταστροφικό για τη χώρα πόλεμο…
Στην εθνική επέτειο, οι μαθητές ενός σχολείου της Αθήνας, συνέθεσαν ένα τραγούδι για τα αθώα θύματα των Τεμπών. Η διευθύντρια του σχολείου απαγόρευσε το τραγούδι και τιμώρησε τους μαθητές. Στο συγκινητικό έπαινο που απηύθυνε στα παιδιά, η Πρόεδρος του Συλλόγου Θυμάτων των Τεμπών, ας μας συγχωρήσει να διαφωνήσομε στο σημείο που γράφει‧ « Έτσι δυστυχώς λειτουργεί μια διεφθαρμένη κοινωνία». Κριτική θέλοντας ν’ ασκούμε κι όχι να κολακεύομε αποβλακώνομε, έχομε την πεποίθηση ότι ένα κομμάτι μόνο της κοινωνίας είναι διεφθαρμένο. Αυτό που προσκολλάται παρασιτικά στην διεφθαρμένη ελίτ για οφέλη – οικονομικές απολαβές, χωρίς αναστολές, ίχνος συνείδησης (: π.χ. μια αναξιοκρατικά βουτηγμένη θέση διευθυντή σχολείου…) και στους προαγωγούς τους να εξασφαλίζουν τους αναγκαίους συνεργούς για τη διατήρηση της κατάστασης και προώθηση περαιτέρω των άνομων σχεδίων τους, ιδιωτικοποιήσεων κ.λπ. Το 1,35 εκατομ. πολιτών που υπέγραψαν, ΔΕΝ είναι διεφθαρμένοι, ούτε με τους διεφθαρμένους.
Οι καθ’ ων οι 1,35 εκατομ. υπογραφές, ένα φοβούνται και με τίποτα δεν θέλουν να δουν στις ευρωκάλπες: 1,35 εκατομ. ψήφους κι άλλες ακόμη, στην πορεία αφυπνιζομένων και προστιθεμένων ενεργών πολιτών, να ξετινάζουν τη διαφθορά τους. Ο δρόμος δεν είναι μακρύς ώς τις 9 Ιουνίου. Και με όλες τις αντιξοότητες, τους θεούς και δαίμονες που θα εξαπολύουν κάθε στιγμή οι καλοβολεμένοι της διαφθοράς, είναι η ώρα αυτών που πρέπει να στήσουν στερεά τους οδοδείκτες, για να κατευθυνθούν στις κάλπες, όχι μόνο το 1,35 εκατομμύρια αλλά πολλαπλάσιοί τους ενεργοί πολίτες!
Χ. ΜΠΑΣΚΑΡΗΣ
