Δημήτρης Στρατούλης
Στέλεχος ΛΑΙΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ
π. Βουλευτής και Υπουργός
Ποια Αριστερά χρειαζόμαστε σήμερα
Οι δυνάμεις της εργασίας χρειάζονται ΣΗΜΕΡΑ μία σύγχρονη, μαχόμενη, αποτελεσματική, ριζοσπαστική, ανατρεπτική Αριστερά, που θα πείθει και θα εμπνέει με τον αγώνα, το ήθος και την εναλλακτική στο νεοφιλελευθερισμό πρότασή της με ορίζοντα το σοσιαλισμό της εποχής μας.
Μία Αριστερά, εργαστήρι ελεύθερης πολιτικής σκέψης και δράσης με δημιουργική σχέση με νεολαία, εργαζόμενους, λαϊκά στρώματα, διανόηση, ανθρώπους του πολιτισμού. Που συνδυάζει στις θέσεις της την ταξική, εθνική και διεθνιστική διάσταση, έχοντας σαφή όρια απέναντι στον ιμπεριαλισμό, εθνικισμό, αταξικό κοσμοπολιτισμό. Αγωνιζόμενη αφετηριακά στο εθνικό επίπεδο σε συνδυασμό με την παρέμβασή της σε ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο. Εκ νέου απειλητική για το σύστημα με ριζοσπαστική, ανατρεπτική, ταυτόχρονα πειστική, ρεαλιστική, εφαρμόσιμη, οικονομικά και κοινωνικά βιώσιμη, εναλλακτική πρόταση στη λιτότητα και τον ευρωμονόδρομο.
Μία Αριστερά, που κατανοεί εν μέσω υγειονομικής και οικονομικής κρίσης, τις πραγματικές ανάγκες του λαού, αγωνιζόμενη για την οικονομική ανακούφιση και επιβίωσή του, προβάλλοντας ταυτόχρονα εναλλακτική πρόταση θετικής διεξόδου. Που εμπνέει τη νεολαία να ξεφύγει από την αδιέξοδη εξατομίκευση, ν’ αγωνιστεί ενάντια στην ανεργία, επισφάλεια, φασισμό, ρατσισμό, κοινωνικές διακρίσεις, περιβαλλοντική καταστροφή.
Μία τέτοια Αριστερά είναι αναγκαία στη χώρα μας, ύστερα από την μετατόπιση του ΣΥΡΙΖΑ προς την κεντροαριστερά, για να καλύψει το υπαρκτό πλέον πολιτικό κενό μίας σύγχρονης, Ριζοσπαστικής, Κινηματικής, Οικολογικής, Ανατρεπτικής, Αριστεράς.
Επομένως, χρειάζεται η συγκρότηση ενός νέου ευρύτερου πολιτικού σχήματος – χώρου της αριστεράς από δυνάμεις που έφυγαν από τον ΣΥΡΙΖΑ, με κριτική του από τα αριστερά, άλλες δυνάμεις της ριζοσπαστικής αριστεράς με διαφορετικές διαδρομές κι ευαισθησίες, αγωνιστές από τα κινήματα, την τέχνη, πολιτισμό, διανόηση.
Ο χώρος ριζοσπαστικής αριστεράς, εφόσον ανασυγκροτηθεί, θα μπορεί να προωθεί πολιτικές και εκλογικές συμμαχίες με βάση κοινό πρόγραμμα και μ’ άλλες αριστερές (ΚΚΕ), αλλά και δημοκρατικές αντισυστημικές αντιμνημονιακές δυνάμεις.
Η δημιουργία χώρου διαλόγου και κοινής δράσης της ριζοσπαστικής Αριστεράς, ανοιχτές συζητήσεις κεντρικά και τοπικά μπορούν να συμβάλλουν προς αυτή την κατεύθυνση. Ο σχετικός διάλογος άνοιξε, θετικά βήματα έγιναν, όπως το πρόσφατο κοινό κείμενο 9 αριστερών πολιτικών οργανώσεών για την αντιμετώπιση της υγειονομικής και οικονομικής κρίσης και το συντονισμό δράσης τους.
Είμαστε, όμως, ακόμα πίσω από τις ανάγκες της συγκυρίας. Η νέα οικονομική κρίση και η επίθεση του νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού στον κόσμο της εργασίας θα προκαλέσει κοινωνικές εκρήξεις και αντιστάσεις, όπου η ριζοσπαστική Αριστερά πρέπει να είναι ενεργητικά παρούσα. Με αίσθημα ευθύνης απέναντι στον λαό, αλληλεγγύης προς τις άλλες Αριστερές δυνάμεις και ιστορικότητας των στιγμών, πρέπει να προχωρήσουμε πιο γρήγορα και αποφασιστικά στην ενωτική ανασυγκρότηση αυτού του χώρου.
Οι αριστερές δυνάμεις, που τους αφορά αυτό το πολιτικό σχέδιο, θα πρέπει να συμβάλλουν στην ανάπτυξη κοινωνικών αγώνων για τα πραγματικά λαϊκά προβλήματα. Από την άνθηση τους μπορεί να προκύψει νέα ριζοσπαστικοποίηση με αριστερό και προοδευτικό πρόσημο, νέες ευκαιρίες πολιτικής παρέμβασης και αναγέννησης της Αριστεράς.
Αυτό το πολιτικό σχέδιο δεν αφορά τον σημερινό ΣΥΡΙΖΑ. Η επιμονή της ηγεσίας του να τον μετατρέψει σε νέο ΠΑΣΟΚ ολοκληρώνει τη συστημική μετάλλαξή του. Οριστικοποιεί το διαζύγιό του με την Αριστερά, που έτσι κι αλλιώς είχε πάρει απ’ αυτή τον Αύγουστο του 2015, όταν ψήφισε το 3ο μνημόνιο, μετατρέποντας το περήφανο δημοψηφισματικό ΟΧΙ του λαού στα μνημόνια σε ταπεινωτικό ΝΑΙ.
