Γάμος των ομοφύλων: Υποκρισία και σκοπιμότητες απέναντι στην πραγματικότητα
Της Δέσποινας Σπανού*
Τους τελευταίους μήνες ο γάμος των ομοφύλων κυριαρχεί στην επικαιρότητα, καλύπτοντας όλα τα άλλα προβλήματα, όπως ακρίβεια, διάλυση των νοσοκομείων, ιδιωτικά πανεπιστήμια, πλειστηριασμοί, που φυσικά ενδιαφέρουν πολύ περισσότερο την κοινωνία. Αυτό φυσικά εξυπηρετεί κυρίως την κυβέρνηση, διότι αποκρύπτονται προβλήματα που είναι απολύτως δική της ευθύνη. Το χειρότερο όμως είναι ότι η συζήτηση εξαντλείται σε πολιτικό κουτσομπολιό και όχι στην ουσία του ζητήματος.
Κατ’ αρχήν να ξεκαθαρίσουμε το αυτονόητο. Οι νόμοι και οι θεσμοί δεν δημιουργούν την κοινωνική πραγματικότητα, ψηφίζονται και εφαρμόζονται για να επιλύσουν προβλήματα, που ανακύπτουν από την κοινωνική πραγματικότητα. Η ζωή προχωρά πιο γρήγορα από τους θεσμούς, οι θεσμοί απλώς επικυρώνουν.
Όταν ψηφίστηκε το λεγόμενο αυτόματο διαζύγιο, επί πρώτης 4ετίας Α. Παπανδρέου οι αντιδράσεις Εκκλησίας και ΝΔ ήταν έντονες με την δικαιολογία ότι διαλύεται ο γάμος. Την εποχή εκείνη όμως υπήρχαν χιλιάδες άνθρωποι που είχαν χωρίσει ουσιαστικά, πολλοί είχαν δημιουργήσει και νέες οικογένειες που δεν μπορούσαν να νομιμοποιήσουν, διότι ήταν εγκλωβισμένοι σε προηγούμενο γάμο και ο νόμος απλώς έδωσε την δυνατότητα για λύση. Δεν διέλυσε αυτούς τους γάμους, ήταν διαλυμένοι και διαλύθηκαν και τυπικά.
Το ίδιο συμβαίνει και τώρα. Έχει αλλάξει η κοινωνία, έχουν υποχωρήσει τα παραδοσιακά κοινωνικά πρότυπα, οι άνθρωποι εκφράζουν πιο ελεύθερα την επιλογή τους να ζήσουν με όποιον θέλουν, (ανεξαρτήτως φύλου), να μεγαλώσουν και παιδιά μαζί του και συνεπώς θέματα που ανακύπτουν από αυτήν την σχέση (προσωπικά, περιουσιακά, κληρονομικά, ασφαλιστικά) πρέπει να επιλυθούν και νομοθετικά. Από αυτήν την πλευρά η νομοθέτηση γάμου και για τα ομόφυλα ζευγάρια, που αποτελούν ένα μέρος της κοινωνίας, είναι αναγκαιότητα.
Και εδώ να επισημάνουμε τις σκοπιμότητες και την υποκρισία.
- Ο Μητσοτάκης φέρνει το νομοσχέδιο προκειμένου να αναδείξει το δικαιωματικό του προφίλ, προσπαθώντας παράλληλα να αμβλύνει τις αντιδράσεις των ακροδεξιών και της Εκκλησίας, αποκλείοντας όμως την τεκνοθεσία μέσω παρένθετης μητρότητας.
- Οι βουλευτές (κυρίως ακροδεξιοί) διαφωνούν για να μην αποκοπούν από το συντηρητικό ακροατήριό τους και να μην έλθουν σε σύγκρουση με την Εκκλησία.
- Η υποκρισία της κυβέρνησης φαίνεται από το γεγονός ότι προτρέπει ουσιαστικά τους διαφωνούντες βουλευτές να απόσχουν από την ψηφοφορία και απαγορεύει την τεκνοθεσία μέσω παρένθετης μητρότητας, γνωρίζοντας όμως, ότι εφ’ όσον ισχύει για τα ετερόφυλα ζευγάρια, η εξαίρεση αποτελεί ανισότητα και σε περίπτωση προσφυγής κάποιων στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο θα υπάρξει δικαίωσή τους!
- Η Εκκλησία, δια της Ιεράς Συνόδου, απέδειξε για άλλη μια φορά ότι αρνείται να δει την κοινωνική πραγματικότητα αλλά ταυτόχρονα κάνει επίδειξη πολιτικής δύναμης και προσπαθεί να επιβάλει τις απόψεις της στην Πολιτεία με επιθετική ρητορική. Ο ίδιος ο αρχιεπίσκοπος μάλιστα κάνει και προτάσεις συνδικαλιστικού χαρακτήρα! Να γίνει δημοψήφισμα. Δηλαδή να κληθεί ο λαός να αποφασίσει, αν ένας αριθμός πολιτών θα έχει τα ίδια δικαιώματα με τους υπόλοιπους. Αν είναι δυνατόν!!!
- Το θέμα όμως που έχει απασχολήσει περισσότερο γύρω από τον γάμο των ομοφύλων είναι η δυνατότητα παρένθετης μητρότητας, την οποία εξαιρεί ο πρωθυπουργός επικαλούμενος την ανάγκη προστασίας του παραδοσιακού προτύπου, όπως επίσης και τα άλλα ακροδεξιά κόμματα, που καταψηφίζουν το νομοσχέδιο, αλλά και το ΚΚΕ (επικαλείται τον κίνδυνο διαμόρφωσης από το παιδί παραποιημένης αντίληψης της βιολογικής σχέσης πατέρα-μητέρας) και κυρίως τον κίνδυνο εμπορευματοποίησης της μητρότητας.
Η πραγματικότητα όμως είναι ότι η κοινωνία αλλάζει, τα πρότυπα δεν επιβάλλονται, οι ίδιοι οι άνθρωποι τα διαμορφώνουν και οι κίνδυνοι εμπορευματοποίησης της μητρότητας δεν ανέκυψαν με τα ομόφυλα ζευγάρια, ισχύουν σαφώς και για τα ετερόφυλα. Ο νόμος 3089/2002 για την παρένθετη μητρότητα είχε ψηφιστεί από όλα τα κόμματα της τότε Βουλής, (μόνο το ΚΚΕ είχε δηλώσει παρών αλλά με γενικές επισημάνσεις, χωρίς να θίγεται ο κίνδυνος εμπορευματοποίησης), ο οποίος όμως ήταν ορατός από την αρχή. Πόσες γυναίκες αλήθεια θα μπορούσαν να μπουν σε αυτή τη δύσκολη διαδικασία ανιδιοτελώς; Η εμπορευματοποίηση λοιπόν και η δημιουργία κυκλωμάτων για εκμετάλλευση της γυναίκας είναι νομοτελειακή κατάληξη της παρένθετης μητρότητας και αφορά σαφώς και τα ετερόφυλα ζευγάρια. Μην παρουσιάζονται λοιπόν κάποιοι ότι ανακάλυψαν τώρα την Αμερική!
- Συνολικά η θεσμοθέτηση του γάμου και για τα ομόφυλα ζευγάρια επιβάλλεται από τις κοινωνικές συνθήκες. Τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι αυτονόητα και δεν τίθενται υπό αμφισβήτηση. Ο θεσμός της παρένθετης μητρότητας πρέπει να επανεξεταστεί για όλους, η απαγόρευση μόνο για μια κατηγορία πολιτών αποτελεί διάκριση και θα ανατραπεί.
- Απαιτείται επίσης η επανεξέταση και τροποποίηση του νόμου για την τεκνοθεσία, ο οποίος έχει πολλές αγκυλώσεις με αποτέλεσμα χιλιάδες ζευγάρια να επιδιώκουν να τεκνοθετήσουν και να μην μπορούν και χιλιάδες παιδιά, που έχουν ανάγκη αγάπης και φροντίδας, να εξακολουθούν να ζουν σε ιδρύματα ή σε άθλιες συνθήκες.
*Η Δέσποινα Σπανού είναι πρώην αντιπρόεδρος της ΑΔΕΔΥ, στέλεχος της ΛΑΕ-ΑΑ
Από την KONTRANEWS
