Εισήγηση για την Πανελλαδική Συνέλευση της ΜΑΧΗΣ, 9 Δεκέμβρη 2023
Ένας χρόνος αγώνων αλλά και αντιδραστικών μεταρρυθμίσεων
Ένα χρόνο μετά την ιδρυτική συνέλευση της ΜΑΧΗΣ και οι προκλήσεις που έχουμε να αντιμετωπίσουμε οι εργαζόμενοι/ες παραμένουν μεγάλες. Οι συσχετισμοί είναι εις βάρος του κόσμου της εργασίας, η συνδικαλιστική πυκνότητα χαμηλή και οι όποιες θετικές αγωνιστικές προσπάθειες και διεργασίες δεν μπόρεσαν μέχρι τώρα να αναστρέψουν το κλίμα. Αποτελεί ακόμα μεγάλη ανάγκη να υπερβούμε τις παθογένειες του συνδικαλιστικού κινήματος που αναπαράγουν τη γραφειοκρατία και κυρίως κρατούν δέσμιο το εργατικό κίνημα στην γραμμή συναίνεσης και υποταγής στην εργοδοσία, το ΣΕΒ και τους επιχειρηματίες.
Η ΓΣΕΕ αποδεικνύει καθημερινά το ρόλο της ως ενορχηστρωτής της διάλυσης και της πλήρους υποταγής του συνδικαλιστικού κινήματος στα αστικά συμφέροντα. Η στάση της στο έγκλημα των Τεμπών και το νομοσχέδιο Γεωργιάδη, όπου συντάχθηκε με την κυβερνητική γραμμή είναι το απόλυτο παράδειγμα. Μέσα στη χρονιά που πέρασε είχαμε την εφαρμογή πλευρών του νόμου Χατζηδάκη, την εισβολή των ηλεκτρονικών διαδικασιών στα συνδικάτα ως εργαλείο αποπολιτικοποίησης της εσωτερικής ζωής και διάβρωσης των εργατικών διαδικασιών από τη γραμμή του αστικοποιημένου συνδικαλισμού ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ-ΣΥΡΙΖΑ, την παραπέρα προώθηση της αξιολόγησης στο Δημόσιο Τομέα, την προώθηση της ιδιωτικοποίησης του κοινωνικού αγαθού του νερού και μια σειρά ιδιωτικοποιήσεων και τέλος την ψήφιση του αντιδραστικού νόμου Γεωργιάδη.
Η αστική γραμμή της ιδιωτικοποίησης κοινωνικών αγαθών και υπηρεσιών (νερό, υγεία, παιδεία, μεταφορές), της κατάργησης του 8ωρου και της πλήρους ελαστικοποίησης του ωραρίου εργασίας, της ποινικοποίησης της απεργίας και της αγωνιστικής ανεξάρτητης συνδικαλιστικής δράσης προχωρά παράλληλα με τη νομιμοποίηση της απεργοσπασίας. Όλα αυτά σε ένα καθεστώς εκτίναξης της ακρίβειας, μεταφοράς πλούτου από τα εργαζόμενα τμήματα της κοινωνίας προς το μεγάλο κεφάλαιο, αλλά και καταστροφής της γεωργικής και κτηνοτροφικής παραγωγής και του περιβάλλοντος. Η διάλυση του Δημοσίου επηρεάζει κάθε πλευρά της κοινωνίας, της φύσης, της ζωής, η οποία έχει αφεθεί στην ατομική ευθύνη για τα πάντα.
Το έγκλημα στα Τέμπη χτύπησε σαν «καμπάνα» στην κοινωνία και τις/τους εργαζομένες-ους, έβγαλε τα συνδικάτα στο δρόμο, έβαλε ξανα στην δημόσια συζήτηση το αίτημα της κρατικοποίησης των μεταφορών ως αναγκαία προϋπόθεση για φθηνές και ασφαλείς μετακινήσεις για όλο το λαό. Ωστόσο αυτό δεν κατόρθωσε να γίνει πανεργατικό αίτημα που θα συσπείρωνε το εργατικό-συνδικαλιστικό κίνημα για την εφαρμογή του εδώ και τώρα. Ευθύνη γι’ αυτό έχει και το ΠΑΜΕ που αρνήθηκε τη διεκδίκηση αυτή. Παράλληλα φωτεινά παραδείγματα που επιδιώκουν να αντιστρέψουν το βέλος συνεχίζουν να αναπτύσσονται: στους εκπαιδευτικούς, τους υγειονομικούς, προσπάθειες στον ιδιωτικό τομέα να οργανωθεί η μάχη γύρω από τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας.
Τα ταξικά αγωνιστικά ρεύματα που παρεμβαίνουν στο συνδικαλιστικό κίνημα, παρά τις θετικές τους συμβολές, παραμένουν περιχαρακωμένα στο δικό τους χώρο, με αποτέλεσμα να «βαλτώνει» η κοινή προσπάθεια που απαιτείται για να αναπτυχθεί η μαζική ενωτική δράση των εργαζομένων και να θέσει την ατζέντα των εργατικών διεκδικήσεων στο επίκεντρο. Για να βάλουμε φρένο στην αντιδραστική πολιτική κυβέρνησης και κεφαλαίου, για να επιβάλλουμε κατακτήσεις που θα σπάνε το συνεχές, θα ανεβάζουν την εργατική αυτοπεποίθηση, θα ανοίγουν δρόμους για μεγαλύτερες νίκες.
Για το εσωτερικό του συνδικαλιστικού κινήματος και τη δική μας παρέμβαση
Τον προηγούμενο χρόνο, πραγματοποιήθηκαν τα συνέδρια των ΑΔΕΔΥ – ΓΣΕΕ και του ΕΚΑ που είχε μια ιδιαίτερη σημασία για μας αφού στην Αθήνα συσπειρώνεται μεγάλο κομμάτι των δυνάμεών μας. Από την ιδρυτική μας συνέλευση είχαμε βάλει σαν στόχο οι δυνάμεις μας να αναδείξουν την αναγκαιότητα των κοινών ψηφοδελτίων της συνδικαλιστικής αριστεράς και των ταξικών αγωνιστικών ρευμάτων, με ένα σύγχρονο αγωνιστικό πλαίσιο πάλης.
Στο δημόσιο υπάρχει το πρόβλημα της διασποράς των δικών μας δυνάμεων σε διαφορετικές παρατάξεις λόγω ιστορικών καταβολών και αντίστοιχα προβληματική επικοινωνία σε κάποιους χώρους με τις δυνάμεις που έχουν αναφορά στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Είχαμε βάλει σαν στόχο την προσπάθεια για συμπόρευση και κοινή δράση των αγωνιστικών δυνάμεων σε πρωτοβάθμια ή/και ομοσπονδίες, ώστε να προχωράει η ενοποίηση δυνάμεων και όπου αυτό δεν ήταν εφικτο να υπάρχουν κοινά ψηφοδέλτια και καταγραφές . Αυτό προχώρησε σε κάποιους χώρους, αλλά ήταν πρόωρο για το συνέδριο της ΑΔΕΔΥ. Ωστόσο, καταφέραμε να έχουμε κοινό ψηφοδέλτιο στην Εκτελεστική Επιτροπή πρώτη φορά μετά από χρόνια, με συντρόφους που είναι στην ΜΑΧΗ να κάνουν την πρώτη θητεία στην εναλλαγή. Θεωρούμε ότι συμβάλαμε αποφασιστικά σε αυτή τη συνεργασία. Το στοιχημα είναι τώρα να μην μείνει σε επίπεδο κορυφής.
Αντιστοιχα στο συνέδριο του ΕΚΑ, με έγκαιρη προετοιμασία συσπειρώσαμε ένα δυναμικό που είχε αναφορά στο χώρο του Ρεσάλτου και έξω από αυτό, και μπορέσαμε να έχουμε κοινό ψηφοδέλτιο με τις δυνάμεις της ΑΤΕ ΕΚΑ και εκπροσώπηση στο διοικητικό συμβούλιο. Αν και η διαμόρφωση του κοινού πλαισίου δεν ήταν μια ανοιχτή διαδικασία, όπως την είχαμε προκρίνει εμείς, αλλά μια γραφειοκρατική διαδικασία της τελευταίας στιγμής, σημαντικό ήταν ότι για πρώτη φορά οργανώθηκε το κατέβασμά μας από τις δυνάμεις της ΜΑΧΗΣ και έδειξε και μία δυναμική που μπορεί να είναι η βάση για την παρέμβασή μας στον ιδιωτικό τομέα.
Η κύρια πρόκληση που είχαμε την φετινή χρονιά σε επίπεδο γραμματείας ήταν να χτίσουμε κοινούς κώδικες επικοινωνίας και πολιτικής συμφωνίας σε συνδικαλιστικές αντιμετωπίσεις/προσεγγίσεις καθώς προερχόμαστε από ρεύματα με διαφορετική συγκρότηση και αναλύσεις σε καίρια ζητήματα που αφορούν το εργατικό κίνημα. Σε αυτό κάναμε αρκετά βήματα, με την κατάκτηση όχι μόνο της εμπιστοσύνης στο εσωτερικό μας αλλά και με την παραγωγή νέων συνθέσεων για ζητήματα που ήταν ανοιχτά και μετά την ιδρυτική μας συνέλευση. Σημαντική ήταν η διοργάνωση των εκδηλώσεων για τα κοινά αγαθά και τους αγώνες στην Γαλλία που άνοιξαν επίκαιρα θέματα βοηθώντας να προχωρήσει η συζήτηση στο εσωτερικό μας, μας εξόπλισαν με επιχειρήματα για παρέμβαση και μας κατέγραψαν στο συνδικαλιστικό/εργατικό χώρο, ως ένα συνδικαλιστικό σχήμα με “μεγάλα περιθώρια” σχέσεων και δυνατότητα διοργάνωσης μεγάλων και ευρύτερου ενδιαφέροντος γεγονότων. Οι εκδηλώσεις αυτές συνεισφέρουν προς την απόκτηση ταυτοτικών χαρακτηριστικών και συγκεκριμένου προφίλ της ΜΑΧΗς. Θα ήταν σημαντικό επομένως να δούμε και επόμενες αντίστοιχες εκδηλώσεις, που να μας συνδέεουν και με κομμάτια της εργατικής τάξης με τα οποία έχουμε μικρότερους δεσμούς, όπως οι μετανάστ(ρι)ες αλλά και μεγάλους χώρους εργασίας και βιομηχανίας.
Οι τρεις συσκέψεις στην Αθήνα πριν από τις απεργίες βοήθησαν να μεταφερθεί η συζήτηση του συντονιστικού και στα μέλη της κίνησης, αλλά πρέπει να δούμε τις διαδικασίες και εκτός κινηματικών γεγονότων. Να δημιουργούμε τη δική μας ατζέντα με πρωτοβουλίες και παρεμβάσεις να προσπαθούμε να μην αντιδράμε στην επικαιρότητα, αλλά όσο μπορούμε να την επηρεάζουμε. Στην επαρχία αν και δεν μπορέσαμε να κινηθούμε σε αυτή την κατευθυνση μέχρι τώρα, θεωρούμε ότι τέτοιες συσκέψεις θα λειτουργήσουν σαν πόλος συσπείρωσης του δυναμικού μας. Στη Θεσσαλονίκη έχουν γίνει οι πρώτες προσπάθειες επαφής και συνευρεσης του δυναμικού μας που πρέπει να αποκτήσουν μόνιμα χαρακτηριστικά.
Προκειμένου να δημιουργήσουμε “ταυτότητα” μέλους ΜΑΧΗΣ και να ξεπεραστεί η “ομοσπονδιακή” λειτουργία μεταξύ ρευμάτων και μάλιστα μόνο σε επίπεδο Γραμματείας, η δική μας ατζέντα, με τη μορφή καμπανιών για θέματα όπως η ενίσχυση του Δημοσίου ως κοινωνικό στήριγμα στις ανάγκες της εργαζόμενης κοινωνίας, η οργανωμένη εναντίωση στην ιδιωτικοποίηση των πάντων, οι εργασιακές συνθήκες, αλλά και ο εργατικός φεμινισμός, είναι τρόποι για να ενοποιείται σε κοινούς στόχους και προσπάθειες ο κόσμος μας.
Καθοριστικό στοιχείο μιας αγωνιστικής ταξικής κίνησης είναι η παρουσία της στους αγώνες των εργαζομένων. Σε αυτή την κατεύθυνση, αν και σαν πολιτική θέση ιεραρχουμε σαν πρώτη την κινητοποίησή μας μέσω των σωματείων και των δράσεων αυτών, θεωρούμε ότι βοήθησε στην συσπείρωση ενός δυναμικού χωρίς συνδικαλιστική ή παραταξιακή κάλυψη, η παρουσία μας στον δρόμο σαν κίνηση. Το επόμενο διάστημα πρέπει να καταβάλουμε μεγαλύτερες προσπάθειες, χρησιμοποιώντας και το δυναμικό της κίνησης που δεν είναι στη γραμματεία, να συμμετέχουμε και να οργανώνουμε ενεργητικά τους αγώνες που θα ξεσπάσουν. Αυτό περιλαμβάνει μια σειρά πρακτικών, που χρειάζεται να γίνονται και με κόσμο “εκτός σωματείων”: από την συμμετοχή σε μια συνέλευση και ένα συντονισμό μέχρι την οργάνωση της αλληλεγγύης σε αγωνιζόμενους κλάδους/σωματεία, την περιφρούρηση απεργιών και την οικονομική αλληλεγγύη σε αυτές όπου χρειάζεται.
Σημαντικό στοιχείο μιας σύγχρονης απεύθυνσης σήμερα είναι η συστηματοποίηση των ανακοινώσεων μας καθώς η επικαιρότητα τρέχει με άλλους ρυθμούς σε σχέση με το παρελθόν και η εμβάθυνση των αναλύσεων μας για τις αναδιαρθρώσεις του σύγχρονου καπιταλισμού στη χώρα μας και διεθνώς. Αυτό προσπαθήσαμε να το διεκπεραιώσουμε με τις δυνάμεις της γραμματείας αλλά δεν ήταν όσο αποτελεσματικό θα θέλαμε. Θεωρούμε ότι για να ξεπεράσουμε την λειτουργία του “συντονισμού ρευμάτων’’ και να περάσουμε στην “κίνηση μελών” πρέπει να συζητήσουμε και μεταξύ μας τι σημαίνει να είσαι μέλος της ΜΑΧΗΣ και πώς αυτό ξεπερνά την ενασχόληση με τον συνδικαλισμό σε πρωτοβάθμιο επίπεδο. Αυτό συνδέεται άμεσα με αναβάθμιση μιας σειράς λειτουργιών μας, από την συστηματική καταβολή των συνδρομών, την καλύτερη διαδικτυακή παρουσία, την εξωστρεφή κίνησή μας σε χώρους, την αξιοποίηση του πρωτογενούς υλικού που ήδη υπάρχει από σχήματα και παρατάξεις στην εσωτερική μας συζήτηση, αλλά πάνω από όλα με μεγαλύτερη συμμετοχή του δυναμικού της κίνησης.
Το μεγαλύτερο αρνητικό της λειτουργίας μας τον προηγούμενο χρόνο παραμένει η μη ενιαία παρουσία μας σε κάποιους κλάδους. Αυτό προϋποθέτει απο εμάς κοινές διαδικασίες σε αυτούς τους χώρους που φέτος δεν πραγματοποιήθηκαν. Η προβληματική αυτή απαντάται κυρίως στους χώρους του δημοσίου που όπως αναφέραμε υπάρχει μια ιστορικότητα που δεν επιτρέπει ευκολες υπερβάσεις. Η αλήθεια είναι ότι δεν αρκεί η συζήτηση στις παρατάξεις των μεγάλων (συν)ομοσπονδιών. Πρέπει να προηγηθούν διαδικασίες κοινών κατεβασμάτων και στα πρωτοβάθμια. Δεν γίνεται να μη συλλειτουργεί η βάση και να αρκούμαστε σε κοινές εκλογικές καθόδους σε ΕΚΑ και ΑΔΕΔΥ. Η συγκροτημένη συνδικαλιστική παρουσία του χώρου των Παρεμβάσεων και του πρώην ΜΕΤΑ (ΕΑΣ-ΑΔΕΔΥ) εξυπηρετεί την αδράνεια και τα επιμέρους κομμάτια να μπορούν να συνεχίζουν να λειτουργούν αυτόνομα. Σημαντική παρακαταθήκη είναι ότι στα ανώτερα συνδικαλιστικά όργανα υπάρχει σταθερή συνεργασία και συμπνοια των δύο χώρων. Πρέπει άμεσα, με συγκεκριμένη χρέωση δυναμικού και από τις δύο παρατάξεις να συστηματοποιήσουμε τις κοινές διαδικασίες αρχικά και με έμφαση στο εσωτερικό μας και σε δεύτερο στάδιο, σε επίπεδο συνδικαλιστικών παρατάξεων.
Ένα άλλο πρόβλημα που αντιμετωπίσαμε ήταν ότι δεν προχώρησε η προσπάθεια μας να έχουμε κλαδική οργάνωση στον ιδιωτικό τομέα και κυρίως σε χώρους όπου υπάρχει παράταξη ή σχήμα που παρεμβαίνει. Θεωρούμε ότι αυτό είναι περιττό στην παρούσα συγκυρία καθώς οι δυνάμεις μας συνυπάρχουν σχεδόν σε όλα τα συνδικαλιστικά σχήματα. Είναι κρίσιμο όμως για τον ιδιωτικό τομέα, να βάλουμε μπροστά την κλαδική συγκρότηση όπου έχουμε διάσπαρτο δυναμικό χωρίς συνδικαλιστική πρακτική/ένταξη (πχ ιδιωτικοί υπάλληλοι) κάτι που θα μας επιτρέψει στο μέλλον να φτιάξουμε συνδικαλιστικές συσπειρώσεις ή να παρέμβουμε συντεταγμένα στις ήδη υπάρχουσες. Επίσης πρέπει υπάρξει τακτική επαφή όπου δεν υπάρχουν ενιαία κλαδικά σωματεία και άρα ο κόσμος μας στους κλάδους δεν βρίσκεται στη συνδικαλιστική δουλειά (πχ μελέτη – κατασκευή).
Τέλος βασικό μέλημα μας αποτελεί η παρέμβαση μας σε χώρους εργασίας όπου δεν έχουμε ακόμα επαφή και συγκεντρώνεται μεγάλο κομμάτι της εργατικής τάξης. Ώστε η ΜΑΧΗ να αποκτήσει δεσμούς παρέμβασης, να οργανώσει νέο δυναμικό, να παίξει ρόλο στην ανάπτυξη των αγωνιστικών διεκδικήσεων στη νέα περίοδο.
Νέα καθήκοντα σε νέες συνθήκες
Ξεκινήσαμε με τη διακήρυξη ότι: «Τίποτα από όσα απασχολούν τους εργαζόμενους και τις εργαζόμενες δεν είναι ξένο για τα συνδικάτα, την ζωή τους και τον αγώνα τους» και ως νέα πανελλαδική εργατική συλλογικότητα περίπου 15 μήνες μετά την ιδρυτική συνδιάσκεψη ερχόμαστε μέσα στη συγκυρία που αναλύσαμε πριν να βάλουμε το σχεδιασμό για δράση με διευρυμένο πλαίσιο διεκδικήσεων . Αυτές οι διεκδικήσεις -όσες δεν είναι ευρύτερες κοινωνικοπολιτικές- πρέπει να φροντίζουμε να αποτελούν κομμάτι της διεκδίκησης και των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας, η κατάκτηση των οποίων αποτελεί κεντρικό καθήκον για το συνδικαλιστικό κίνημα, και για εμάς το επόμενο διάστημα. Το πάγωμα των συλλογικών διαπραγματεύσεων έχει στην πράξη ακυρώσει τη δυνατότητα των περισσότερων συνδικάτων να επιβάλλουν μισθούς και όρους εργασίας, ακυρώνοντας τη βασική χρησιμότητα που έβλεπε σε αυτά ο περισσότερος κόσμος. Τώρα που βρισκόμαστε και σε μια φάση σχετικής ανάπτυξης σε μια σειρά από κλάδους, και ο κόσμος της δουλειάς καταλαβαίνει ότι τα κέρδη αυξάνονται ενώ οι απολαβές του όχι, η συγκυρία είναι πιο ευνοϊκή για να μπουν ξανά μπροστά.
Στο πνεύμα της ιδρυτικής μας διακήρυξης και με την εμπειρία του πρόσφατου πυκνού πολιτικά και συνδικαλιστικά χρόνου να βάλουμε στην αγωνιστική ημερήσια διάταξη αιτήματα συνεκτικά σε ένα αφήγημα όχι με τη μορφή καταλόγου/λίστας.
- Σταμάτημα της σφαγής στην Παλαιστίνη και της κάθε είδους στρατιωτικής εμπλοκής της Ελλάδας με την πλευρά του σιωνισμού. Μείωση των δαπανών για εξοπλισμούς και διάθεση των πόρων αυτών για τους εργαζόμενους και τις κοινωνικές ανάγκες της ειρήνης.
- Θεσμοθέτηση και εφαρμογή μέτρων υγιεινής και ασφάλειας στους χώρους δουλειάς, έχοντας την πικρή πείρα των καθημερινών εργατικών δυστυχημάτων με νεκρούς και τραυματίες. Αυτό είναι αλληλένδετο με την ενίσχυση του δημόσιου χαρακτήρα υπηρεσιών και κυρίως τις αρμοδιότητες, τους πόρους και τη λογοδοσία του ΣΕΠΕ, καθώς και την ενδυνάμωση του Εθνικού Συστήματος Υγείας (για την αντιμετώπιση θεμάτων όπως επαγγελματικές ασθένειες, αποκατάσταση και μετανοσοκομειακή φροντίδα).
- Δημόσια και όχι εταιρική επικοινωνιακή πολιτική για την πρόληψη και την αντιμετώπιση κάθε είδους διακρίσεων, παρενόχλησης και βίας σε βάρος εργαζόμενων στον κόσμο της δουλειάς. Οι έμφυλες διακρίσεις και ο θεσμικός σεξισμός, που τελευταία παρουσιάζει όξυνση, γυρνώντας τις γυναίκες πολλά χρόνια πίσω, για την εξασφάλιση της δωρεάν αναπαραγωγής της εργατικής τάξης (δημιουργία Υπουργείου Οικογένειας, κατάργηση του βασικού ρόλου της Γραμματείας Ισότητας των Φύλων κ.ά.), μεγαλώνει την ανάγκη της ενασχόλησης των σωματείων με τα θέματα της ισότητας των γυναικών και της προβολής και διεκδίκησης συγκεκριμένων αιτημάτων για να καλυφθούν και να προληφθούν τα προβλήματα κάθε μορφής και επιπέδου σεξισμού. Οι ΣΣΕ αποτελούν ένα μέσο σε αυτήν την κατεύθυνση. Οι μετανάστριες-ες αντιμετωπίζονται ως μέσον “λύσης” της κάλυψης εργασιακών κενών, λόγω των άθλιων συνθηκών και δικαιωμάτων που προσφέρουν οι εργοδότες και απαιτείται αντιμετώπιση από τις συνδικαλιστικές οργανώσεις και τα σωματεία, των νέων φαινομένων “εισαγωγής” ανθρώπων με αδιευκρίνιστους και θολούς όρους εργασίας.
- Αύξηση μισθών και συντάξεων για να έχουμε πραγματική αγοραστική δύναμη σε συνάρτηση με το κόστος ζωής κι όχι μετά βίας επιβίωση. Δεν δεχόμαστε να ζούμε με pass κι επιδόματα φτώχειας, με ατομική ευθύνη του νοικοκυριού. Έλεγχος της αγοράς και φορολογία των πλούσιων, με παράλληλη κατάργηση των άδικων έμμεσων φόρων και της δυσανάλογης φορολόγησης των εργαζομένων.
- Δημόσια, δωρεάν, ποιοτικά, με καθολική πρόσβαση αγαθά, που με την ευρύτερη έννοια περιλαμβάνουν την υγεία, την παιδεία, την πρόνοια, τη στέγη, το ρεύμα, το νερό, τις συγκοινωνίες και τα τρόφιμα. Αλλά και τις υποδομές (πόλεις, δρόμους, γέφυρες), που με την επικράτηση του νεοφιλευθερισμού (μνημόνια, λιτότητα διαρκείας, περικοπές, ιδιωτικοποιήσεις), καταρρέουν ασυντήρητες με κόστος τις ανθρώπινες ζωές και τις περιβαλλοντικές καταστροφές. Η δημιουργία ισχυρών, με τους αναγκαίους πόρους και επαρκές στελεχιακό δυναμικό, δημόσιων υπηρεσιών πολιτικής προστασίας γίνεται απαίτηση κυριολεκτικά ζωτικής σημασίας για την εργατική τάξη και θέτει σε επείγουσα βάση τις διεκδικήσεις πχ για έργα αντιπλημμυρικής και αντιπυρικής προστασίας, παράλληλα με έναν κεντρικό σχεδιασμό διαχείρισης της φύσης και του περιβάλλοντος με σεβασμό στις λειτουργίες τους και τη διατήρησή τους, προστατεύοντας τα, προς όφελος της κοινωνικής πλειοψηφίας και όχι των ιδιωτικών κερδών που τα εξοντώνει, επηρεάζοντας ανθρώπους και ζώα. Ειδικότερα η στεγαστική κρίση και η ενεργειακή φτώχεια αναδεικνύουν την άμεση κοινωνική ανάγκη για δημόσια πολιτική στέγης, καθώς εξαντλήθηκαν τα περιθώρια λύσεων του παρελθόντος (αντιπαροχή, αυθαίρετη εκτός σχεδίου δόμηση, στεγαστικά δάνεια).Δημόσιες δωρεάν δομές στελεχωμένες με το κατάλληλο προσωπικό (σταθμούς κέντρα δημιουργικής απασχόλησης, ενισχυτικής διδασκαλίας) για βρέφη, παιδιά, ΑμεΑ, ηλικιωμένους/ες, ώστε η φροντίδα να μην μετακυλίεται στους εργαζόμενους και κυρίως στις γυναίκες ή/και μετανάστριες, που τους φορτώνεται κάθε ανθρώπινη φροντίδα, καταναγκάζοντάς τες σε δωρεάν παροχή υπηρεσιών.
- Μείωση του χρόνου εργασίας που είναι απόλυτα ρεαλιστική λόγω τεχνολογικής εξέλιξης και απαντά στη βαθιά αντεργατική διευθέτηση εργάσιμου χρόνου που προβλέπει το όλο και χειρότερο για τα ταξικά μας συμφέροντα νομικό πλαίσιο.
- Έχει σημασία σε αυτή τη φάση να αναπτύξουμε και πρωτοβουλίες ενάντια στην ακρίβεια. Δεν χρειάζεται μόνο να ανέβουν οι μισθοί, πρέπει να μειωθούν και οι τιμές, δηλαδή να μπει φραγμός στα υπερκέρδη των μεγάλων επιχειρήσεων, ειδικά όσον αφορά τα βασικά αγαθά.
Ως συνδικαλιστική κίνηση αντιλαμβανόμαστε ότι είναι κρίσιμο στοιχείο για την αποτελεσματικότητα των εργατικών αγώνων να αυξηθεί η συμμετοχή στα σωματεία και με τα παραπάνω θέλουμε να συμβάλλουμε εισηγητικά στο να αναγνωρίσουν οι εργαζόμενες-οι στην πρόταση διεκδικήσεων της κίνησής μας, της ΜΑΧΗΣ, τόσο τις ανάγκες τους, όσο και την ανάγκη οργανωμένης συνδικαλιστικής πάλης με το συγκεκριμένο πλαίσιο, που πιστεύουμε ότι συνδέει τις ανάγκες των εργαζομένων με αυτές της μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας.
Παρεμβαίνουμε με στόχο να μεγαλώσουν τα συνδικάτα, να αποκτήσουν εσωτερική ζωή και δημοκρατία, να αναπτύξουν την ταξική δράση τους έξω από πλαίσιο της συναίνεσης και της υποταγής, να αναπτυχθούν οι εργατικοί αγώνες που θα καταφέρνουν να βάζουν στοπ στην αντεργατική πολιτική και να επιβάλλουν νίκες για τους εργαζομένους/ες.
Γραμματεία ΜΑΧΗΣ
Νοέμβρης 2023
