Το φάντασμα του Βιντέλα πλανάται πάνω από την Αργεντινή (του Κώστα Ήσυχου)

Στις 19 Νοέμβρη του 2023 θα πραγματοποιηθεί ο δεύτερος γύρος των προεδρικών εκλογών στην Αργεντινή μεταξύ του Σέργιο Μάσα και του Χαβιέρ Μιλέι (έλαβαν -αντίστοιχα- 36,7% και 30% στον πρώτο γύρο).

Διαψεύστηκαν οι προβλέψεις για την πρωτιά του ακροδεξιού και φιλοχουντικού Μιλέι. Η δε συμμετοχή στον πρώτο γύρο ξεπέρασε το 77% των εγγεγραμμένων στους εκλογικούς καταλόγους, ενώ διαφαίνεται ότι στον δεύτερο γύρο μπορεί να ξεπεράσει το 80 %.

Η άνοδος του Μιλέι και η κοινωνικοοικονομική ατζέντα του θυμίζουν το σκοτεινό χουντικό παρελθόν της Αργεντινής. Η απότομη πολιτική άνοδός του πραγματοποιήθηκε σε διάστημα λίγων ετών, καθώς εμφανίστηκε για πρώτη φορά στην τηλεόραση το 2016 υπό την αιγίδα του οικονομικού του χορηγού Νταβίντ Ερνεκιάν, ενός Αργεντινού – Αρμένιου ολιγάρχη, που κατέχει αρκετούς τηλεοπτικούς σταθμούς, εφημερίδες, αλυσίδες διατροφικών προϊόντων, καθώς και 52 αεροδρόμια. Από το 2013, ο Μιλέι είναι υπέρμαχος της Αυστριακής Σχολής Οικονομικών, ασπαζόμενος την οικονομική επιστήμη, τη γνωστή ως «ελευθεριακή σκέψη».

Η συμπυκνωμένη ατζέντα του «La Libertad Avanza» (κόμμα Μιλέι – «Η Ελευθερία προχωράει») είναι η μείωση του αριθμού των υπουργείων με την άμεση κατάργηση συνολικά 11: Περιβάλλοντος και Βιώσιμης Ανάπτυξης, Δημόσιας Υγείας, Επιστήμης, Τεχνολογίας και Καινοτομίας, Κοινωνικής Ανάπτυξης, Δημόσιας Παιδείας, και τέλος, Απασχόλησης και Κοινωνικής Ασφάλισης.

Επιπλέον, τα υπουργεία Γυναικών, Φύλων και Διαφορετικότητας, Τουρισμού και Αθλητισμού καθώς και το υπουργείο Δημοσίων Μεταφορών θα πάψουν να υφίστανται. Σε περίπτωση νίκης του Μιλέι στις εκλογές, με βάση την πρόταση των «ελευθεριακών», το Υγείας, Απασχόλησης και Παιδείας θα συγχωνευθούν στο προτεινόμενο νέο υπουργείο Ανθρώπινου Κεφαλαίου.

Συνολικά, ο Μιλέι επιθυμεί ουσιαστικά να καταργήσει τα συνδικάτα, περιορίζοντας με νομοθετήματα τις λειτουργίες τους, να νομιμοποιήσει την εργασία ανηλίκων, να ιδιωτικοποιήσει το σύνολο των πιο παραγωγικών τομέων της οικονομίας, συμπεριλαμβανομένων των δημοσίων εταιρειών ενέργειας και φυσικού αερίου, καθώς και των αποθεμάτων λιθίου (τα τέταρτα μεγαλύτερα του πλανήτη) και τελικά να δώσει χάρη σε καταδικασμένους εγκληματίες της Αργεντινής για τη δράση τους κατά την περίοδο της στρατιωτικής χούντας του Βιντέλα.

Η άνευ προηγουμένου υποστήριξή του για τη δημιουργία ηλεκτρονικής τράπεζας πώλησης ανθρώπινων οργάνων στο παγκόσμιο διαδίκτυο με διαδικασία πλειστηριασμού, το οποίο θα είναι ένα φρικτό δυστοπικό πείραμα που δεν είναι νόμιμο σε καμία χώρα αλλά λειτουργεί μόνο σε συνθήκες μαύρης αγοράς, αποτελεί μια εικόνα από ένα μέλλον όπου η αγορά ρυθμίζει τη ζωή των πολλών ως αναλώσιμα αντικείμενα.

Στην εξωτερική πολιτική, ο Μιλέι ζητεί την άμεση διακοπή τής έως τώρα πατροπαράδοτης αδελφικής σχέσης της χώρας του με τη Βραζιλία, δηλώνοντας ότι ο πρόεδρος Λούλα είναι ένας σκληρός κομμουνιστής! Ζητεί επίσης την απόλυτη ταύτιση στην εξωτερική πολιτική με τις ΗΠΑ και το Ισραήλ. Δηλώνει δε θαυμαστής της Θάτσερ, ενώ δεν θεωρεί προτεραιότητα την επιστροφή των Μαλβίνων νήσων (Φόκλαντς) στην αργεντίνικη επικράτεια.

Αντίθετα, η περίπτωση του κεντροδεξιού Μάσα, που κατάφερε να κυριαρχήσει έναντι άλλων Περονιστών της Κεντροαριστεράς και Αριστεράς στις προκριματικές εκλογές των Περονιστών, υπόσχεται μια κυβέρνηση «εθνικής ενότητας» ενάντια στον νέο φασιστικό κίνδυνο. Εκφράζει κατά βάση «μεταμοντέρνες» συντηρητικές πολιτικές του πολιτικού κέντρου.

Οι τελευταίες τηλεοπτικές εμφανίσεις και οι μονομαχίες με τον Μιλέι -σε ορισμένες περιπτώσεις να χαμογελά νευρικά, να εμφανίζει κάποια ανεξήγητα «τικ» και να παγώνει με ένα σαρδόνιο χαμόγελο στην οθόνη- έχουν προκαλέσει ακόμα και φόβο στους πιο διστακτικούς ψηφοφόρους του, ενώ οι πολιτικοί του αντίπαλοι έχουν ζητήσει την εξέτασή του από ψυχιάτρους για να διαπιστωθεί σε τι επίπεδο βρίσκεται η ψυχική του υγεία εάν αναλάβει πρόεδρος της χώρας.

Στις 19 Νοέμβρη 2023 θα κριθεί το αποτέλεσμα των προεδρικών εκλογών στην Αργεντινή, όπως διαφαίνεται με μικρή διαφορά των δυο υποψηφίων. Η κοινωνία της Αργεντινής ήδη βαδίζει προς μια πόλωση, ταξική, ιδεολογικοπολιτική, κοινωνική.

Από τη μια πλευρά, η διευρυνόμενη φτώχεια λόγω εφαρμοσμένων πολιτικών που αγκαλιάζει όλο και περισσότερες μάζες με κυρίαρχη την κοινωνικοοικονομική φιλοσοφία του ΔΝΤ, του αμερικανικού παράγοντα και της ντόπιας ολιγαρχίας.

Από την άλλη, η αντιφασιστική, αντιχουντική μνήμη ενός λαού που πλήρωσε ακριβά τους αγώνες του για ελευθερία, ανεξαρτησία και σοσιαλισμό. Οι μητέρες και οι γιαγιάδες της Πλατείας του Μάη, τα εκατοντάδες παιδιά που απήχθησαν ως βρέφη από τους χουντικούς αφού είχαν δολοφονηθεί οι γονείς τους και σήμερα αριθμούν εκατοντάδες που αγωνίζονται για να διατηρηθεί η μνήμη των ηρώων. Τα ισχυρά συνδικάτα, οι ιθαγενικοί πληθυσμοί στον Βορρά και στον Νότο που δίνουν σκληρό αγώνα να μην τους εξουσιάζουν οι πολυεθνικές του χρυσού, του ορυκτού πλούτου, του λιθίου που θέλουν να τους διώξουν από την πατρογονική του γη. Τα νέα κινήματα κατά της φτώχειας, της εκμετάλλευσης, οι αντικαπιταλιστικές οικολογικές ενώσεις. Οι αγώνες του μέλλοντος σίγουρα δεν τελειώνουν με την εκλογή ενός νέου προέδρου. Αυτό που κρίνεται στις 19 Νοέμβρη είναι εάν τα πιο σκοτεινά χρόνια μιας αιματοβαμμένης χούντας μπορούν να παραμεριστούν ή, ακόμα χειρότερα, να περάσουν στη λήθη.

ΥΓ. Το πιο τραγικό λάθος στις τηλεοπτικές συνεντεύξεις του Μιλέι συνέβη όταν δήλωσε λάτρης του βρετανικού ποδοσφαίρου. Ανεξάρτητα από τις πολιτικές τοποθετήσεις των ψηφοφόρων, αυτό το «εγκληματικό» λάθος του θα παραμείνει ασυγχώρητο από τη συντριπτική πλειοψηφία του λαού. Ταυτόχρονα, αποδεικνύει πόσο μακριά βρίσκεται από την ψυχή του λαού της Αργεντινής.

* Ο Κώστας Ήσυχος γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Κίλμες, Μπουένος Αϊρες της Αργεντινής. Διετέλεσε αναπλ. υπουργός Εθνικής Άμυνας και βουλευτής στην πρώτη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Σήμερα είναι μέλος τις Π.Γ. της ΛΑΕ-ΑΑ.