Σντερότ Cinema
της Βάνας Χατζηαντωνίου*
Σντερότ είναι η πόλη που δέχθηκε την επίθεση της Χαμάς στις 7 Οκτώβρη. Η Σντερότ είχε χτιστεί πάνω στα ερείπια της Παλαιστινιακής πόλης Νατζντ, της οποίας οι κάτοικοι εκτοπίστηκαν από το Ισραήλ με τη βία.
Πριν δέκα περίπου χρόνια, κατά τη διάρκεια εκτεταμένων βομβαρδισμών στην πολύπαθη Γάζα, σε ένα λόφο, λίγο έξω από την πόλη αυτή, που ονομάστηκε «λόφος της ντροπής», είχε στηθεί θερινό «σινεμά». Ισραηλινοί πολίτες, έφηβοι κυρίως, αλλά και μητέρες με παιδιά, έρχονταν με καθίσματα, μπύρες και έκαναν πικ-νικ. Την ίδια ώρα, με υψηλής ευκρίνειας διόπτρες, παρακολουθούσαν και ζητωκραύγαζαν, κάθε φορά που κάποιο βλήμα προσγειωνόταν στις πυκνοκατοικημένες συνοικίες της Γάζας. Οι πρώτες θέσεις θα ήταν μάλλον ανάρπαστες, γιατί, εκτός από θέαμα, θα πρόσφεραν και την οσμή της καμένης σάρκας από τα πυρομαχικά λευκού φωσφόρου που χρησιμοποιούνταν.
Από τις 7 Οκτώβρη, το Ισραήλ, επικαλούμενο το δικαίωμα της αυτοάμυνας, έχει εξαπολύσει μια άνευ προηγουμένου επίθεση στη λωρίδα της Γάζας, η οποία, εκτός από ατελείωτους βομβαρδισμούς, περιλαμβάνει στέρηση τροφής, νερού, φαρμάκων. Χτυπάει νοσοκομεία, εκκλησίες, τζαμιά, αποστολές του ΟΗΕ. Πάνω από 30 άτομα των Η.Ε. έχουν ήδη σκοτωθεί. Πάνω από 7.000 Παλαιστίνιοι, τα περισσότερα παιδιά, έχουν χάσει τη ζωή τους. Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα καταγγέλλουν ότι είναι αναγκασμένοι να ακρωτηριάζουν τα πόδια παιδιών, χρησιμοποιώντας ελαφριά αναισθησία, επειδή τους λείπουν τα απαραίτητα ιατρικά υλικά.
Όμως το δικαίωμα στην αυτοάμυνα, που πραγματικά θεσμοθετήθηκε από το Διεθνές Δίκαιο, αφορά προστασία εδαφών που είναι δικά σου και όχι εδάφη που τα κατέκτησες παράνομα και ενάντια στις αποφάσεις του ΟΗΕ.
Όταν ο ΟΗΕ έδωσε το δικαίωμα σύστασης κράτους στο Ισραήλ, αυτό συμπεριελάμβανε το 52% των Παλαιστινιακών εδαφών, ενώ το 48% ορίστηκε για το κράτος της Παλαιστίνης, το οποίο μάλιστα θα είχε πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ. Τίποτε από αυτά δεν τηρήθηκε. Σήμερα πλέον, το 85% της Παλαιστίνης ανήκει στο Ισραήλ και μόνον ένα 10%-15% στον Παλαιστινιακό λαό, το οποίο, με τους εποικισμούς που κάνουν οι Ισραηλινοί, συνεχώς συρρικνώνεται.
Ο αγώνας για ανεξάρτητο Παλαιστινιακό κράτος νομιμοποιείται από το Διεθνές Δίκαιο. Οι Παλαιστίνιοι δε θα πάψουν να ονειρεύονται και να ελπίζουν σε μια ζωή ειρηνική, σε μια ζωή χωρίς καταυλισμούς, που δε θα τρέχουν σαν αγρίμια στα συντρίμμια των σπιτιών τους, ούτε θα θάβουν κάθε μέρα τα παιδιά τους.
Τις τελευταίες μέρες, οι Παλαιστίνιες μάνες γράφουν με μελάνι το όνομα των παιδιών τους στα χεράκια και στο κορμάκι τους, ώστε αν ζουν οι ίδιες και τα βρουν, να τα αναγνωρίσουν, να τα γλυκοφιλήσουν και αφού τα μοιρολογήσουν, να τους χαρίσουν ένα μνήμα με όνομα σε ένα κομματάκι Παλαιστινιακής γης, «κατάδικό τους» αυτή τη φορά, αφού οι ισχυροί της διεθνούς σκηνής τους στέρησαν τη δική τους πατρίδα, αδιαφόρησαν τόσο για τη μαρτυρική ζωή τους, όσο και για το μαρτυρικό θάνατό τους…
Απέραντη αλληλεγγύη στον Παλαιστινιακό λαό. Ας τον φιλέψουμε την υπογραφή μας, όπως μας παροτρύνει ο Ναζίμ Χικμέτ, στο ποίημά του για τη Χιροσίμα.
Εγώ χτυπώ την πόρτα σας.
Δε μπορείτε να με δείτε,
Δε φαίνονται τα νεκρά παιδιά,
Δε μεγαλώνουν.
Όλη – όλη μια φουχτίτσα στάχτη απόμεινα.
Φιλέψτε με μονάχα την υπογραφή σας,
Έτσι που τα παιδάκια πια να μη σκοτώνονται
Και να μπορούν να τρώνε καραμέλες.
*Βάνα Χατζηαντωνίου
συνταξιούχος εκπαιδευτικός – Θεσσαλονίκη
