Ανυπότακτο Αγρίνιο: Για μια λαϊκή, δημοκρατική, αυτοδιοικητική κίνηση

Προοίμιο

ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ, από την ίδρυση του, έως και τον «Καλλικράτη», αποτέλεσε κεντρικό μηχανισμό απόλυτης συγκέντρωσης και διαχείρισης του συνόλου της εκτελεστικής εξουσίας. Η παλιά Κοινότητα, ο παραδοσιακός λαϊκός θεσμός, κατάντησε σωστή σκιά.

Επί 190 χρόνια η διοικητική εξουσία ασκήθηκε συγκεντρωτικά, ενάντια στις ιδέες της αυτοδιοίκησης με αιρετά σώματα μεν, αλλά με διοικητικό και θεσμικό πλαίσιο, που εξελίχθηκε πάνω στην αρχή της τέλειας υποταγής του λαού στον κοτσαμπασισμό και την υποτέλεια σε κάθε εθνική ή ξένη οικονομική και πολιτική δυναστεία.

Μόνη εξαίρεση στον παραπάνω κανόνα αποτελούν οι οκτώ εντολές του Κώδικα «Ποσειδών» και η «Πράξη 55 της ΠΕΕΑ, Κώδικας Τοπικής Αυτοδιοίκησης», η οποία πήρε την πρώτη νομική διατύπωση της με τις «Διατάξεις για την Αυτοδιοίκηση και την Λαϊκή Δικαιοσύνη» που έβαλε σε ισχύ το Γενικό Στρατηγείο του ΕΛΑΣ με την 2929 διαταγή της 1/12/1943.

Α. Πολιτικό πλαίσιο και σημασία των τοπικών εκλογών

Η περίοδος από το 2010 έως σήμερα σηματοδοτείται από μια σειρά πολύ σημαντικών θεσμικών αλλαγών στο τοπικό κράτος, ξεκινώντας από την ψήφιση του «Καλλικράτη» και την μετεξέλιξη του στο σχέδιο «Κλεισθένης». Βασική επιδίωξη των αλλαγών αυτών σε συνδυασμό με τη συνολικότερη διαδικασία περιστολής του δημόσιου τομέα είναι:

1. Κατάργηση των κοινωνικών παροχών και η ενίσχυση του ντόπιου και ξένου κεφαλαίου

2. Η ιδιωτικοποίηση κερδοφόρων τομέων της εθνικής και τοπικής οικονομίας

3. Η εκποίηση της δημόσιας περιουσίας και του φυσικού πλούτου

4. Η αντιδραστικοποίηση του πολιτικού συστήματος.

5. Η μεγέθυνση του θεσμού της ανταποδοτικότητας σε μια σειρά δημοτικών υπηρεσίων και η ακόμα μεγαλύτερη αύξηση των φόρων.

Η «τοπική αυτοδιοίκηση» αποτελεί, αναπόσπαστο στοιχείο της πολιτικής, ιδεολογικής, και οικονομικής λειτουργίας του αστικού κράτους, που εξασφαλίζει την μακροπρόθεσμη αναπαραγωγή των καπιταλιστικών σχέσεων εξουσίας και εκμετάλλευσης. Οι λειτουργίες της σχετίζονται με σημαντικότατες πολιτικές και ιδεολογικές πλευρές, που επιτρέπουν την αποτελεσματικότερη οργάνωση του συνασπισμού εξουσίας σε τοπικό επίπεδο.

Β. Κατάργηση του «Καθεστωτικού Τοπικού Κράτους»

Ο Δήμος Αγρινίου, όπως και κάθε Δήμος αυτής της χώρας, ιδιαίτερα τα τελευταία 50 χρόνια, ήταν αναπόσπαστο και λειτουργικό μέρος του κρατικού μηχανισμού, που οργάνωσε σε τοπικό επίπεδο έναν συνασπισμό οικονομικών τοπικών συμφερόντων, μέσα από διάφορες οικονομικές και κοινωνικές διευκολύνσεις, εξαρτημένες σε απόλυτο βαθμό από τα συμφέροντα της τοπικής και εγχώριας αστικής τάξης, κυρίως με την κατανομή των πόρων των Δημοσίων Δαπανών και των Ευρωπαϊκών κονδυλιών, που εκταμιεύονταν για την περιοχή

Το σύνολο των ετών της δεκαετίας του 90, καθώς και τα χρόνια της δεκαετίας του 2000, ένας μικρός αριθμός εργολάβων της πόλης του Αγρινίου, με την συνέργεια των ηγετικών στελεχών της παράταξης, που κυβερνούσε τον Δήμο, εκμεταλλεύτηκαν τις καθαρά κερδοσκοπικές πολιτικές των εγχώριων πιστωτικών ιδρυμάτων, την φτηνή και ανασφάλιστη εργασία των οικονομικών μεταναστών, αλλά και τις στοχευμένες πολιτικές επιλογές ανάπτυξης του αστικού ιστού του Δήμου του Αγρινίου, που από κοινού αποφάσισαν και υλοποίησαν, για να αποκομίσουν για τις οικονομικές και πολιτικές τους οικογένειες, πλούτο και εξουσία αντίστοιχα, υποθηκεύοντας και καθιστώντας ανασφαλές το μέλλον των λαϊκών οικογενειών της περιοχής για τα επόμενα πενήντα και παραπάνω χρόνια.

Συνεπίκουρη και σύμμαχος σε αυτό τους το έργο και η διοίκηση της τοπικής εκκλησίας, καθώς και οι διαχρονικά αντιδραστικές οργανώσεις της, που ευλόγησαν και στήριξαν το έργο και την πολιτεία του τοπικού κράτους, απολαμβάνοντας ως αντάλλαγμα την ανεμπόδιστη ώσμωση του δογματικού τους σκοταδισμού, με τον εξουσιαστικό συντηρητισμό ενός τοπικού, καθεστωτικού και υποκριτικού πολιτικού δημογεροντισμού, μέσα από ένα πλέγμα αλληλεξάρτησης και παρασκηνιακής συμμετοχής της στην τοπική εξουσία.

Το τοπικό κράτος του Δήμου Αγρινίου, χρόνια τώρα

• Με εξαρτημένες και υποτακτικές σχέσεις διαπλοκής, ασέλγησε νομότυπα πάνω στις μικρές περιουσίες και τις ζωές του λαού της περιοχής, με τον σχεδιασμό και την εφαρμογή πολεοδομικών σχεδιασμών, οι οποίοι δεν είχαν καμία, μα καμία, λαϊκή ή κοινωνική συναίνεση.

• Περιόρισε τις κοινωνικές παροχές μόνο προς τις εντελώς αδύναμες οικονομικά κατηγορίες μέσω των προγραμμάτων της Ε.Ε. (ευπαθείς ομάδες, rom κ.α.) και στο όνομα της κάλυψης των αναγκών, έγινε φορέας δοκιμής των μοντέλων της ελαστικής σχέσης εργασίας.

Ειδικός κρίκος στην πορεία αυτή αποτελεί η κοινοτική χρηματοδότηση (ΕΣΠΑ) μιας σειράς κοινωνικών παροχών με χαρακτηριστικά παραδείγματα, το πρόγραμμα «Βοήθεια στο σπίτι» και τα προγράμματα «στήριξης» των ανέργων.

Με αυτό τον τρόπο «το τοπικό κράτος του Αγρινίου», δημιούργησε και συντήρησε, για παραπάνω από 40 χρόνια, ένα βαθύ πλέγμα νομής της εξουσίας και διανομής των οικονομικών και κοινωνικών ευεργετημάτων, προς τις οικονομικές, κοινωνικές και πολιτικές οικογένειες αυτού του καθεστωτικού μηχανισμού, η κατάργηση του οποίου αποτελεί κυρίαρχο στόχο του αγώνα μας.

Το περιβάλλον αυτό εξακολούθησε να παραμένει αναλλοίωτο τα τελευταία πέντε χρόνια αφού και η τελευταία δημοτική αρχή του Παπαναστασίου σε τίποτα δεν διαφοροποιήθηκε από τις προηγούμενες πολιτικές της τοπικής διοίκησης. (Προστέθηκε το 2019)

Γ. Κατάργηση στην πράξη του «Κλεισθένη»

Η αναδιάρθρωση των μηχανισμών του «τοπικού κράτους» μέσω των σχεδίου «Καλλικράτης» και η συνέχεια του με το σχέδιο «Κλεισθένης» έχει οδηγήσει, σε μια βαθιά αντιδραστική και αντιδημοκρατική μεταρρύθμιση, η οποία υπηρετεί τις πολιτικές των μνημονίων. Με τον «Κλεισθένη», το κράτος, ακόμα περισσότερο, αποποιείται και τυπικά την ευθύνη να παρέχει ισότιμες υπηρεσίες σε όλους τους κατοίκους της χώρας. Το γεγονός αυτό έχει ως άμεση συνέπεια την επιδείνωση, μεταξύ άλλων, της εκπαίδευσης, της περίθαλψης, της δημόσιας υγιεινής και της καθαριότητας στους λαϊκούς Δήμους, όπως το Αγρίνιο.

Η κατάργηση στην πράξη (μέχρι την θεσμική κατάργηση) του «Κλεισθένη» αποτελεί κυρίαρχη στόχευσή μας.

Δ. Ανατροπή των συσχετισμών του Δημοτικού Συμβουλίου Αγρινίου

Το Δημοτικό Συμβούλιο Αγρινίου, όλα τα προηγούμενα πέντε χρόνια ως «Καλλικρατικό» θεσμικό όργανο, αποτέλεσε, εκ του αποτελέσματος, νομιμοποιητικό όργανο συγκεκριμένων πολιτικών επιλογών. Συναίνεσε και κατοχύρωσε αποτελεσματικά με την θεσμική και φυσική σιωπή της διαπαραταξιακής πλειοψηφίας του, τους αυθαίρετους και καταστροφικούς πολλές φορές σχεδιασμούς, της κεντρικής διοίκησης και των δανειστών της, αν εξαιρέσει κανείς κάποια ανέξοδα ψηφίσματα.

Απόφαση μας είναι να αγωνιστούμε με όλες μας τις δυνάμεις για την δημιουργία μιας νέας πλειοψηφίας, που θα μετατρέψει το Δημοτικό Συμβούλιο Αγρινίου, από όργανο νομιμοποίησης των αποφάσεων του Δημάρχου και εργαλείο υλοποίησης των μνημονιακών επιλογών, σε λαϊκό και μαχητικό όργανο αντίστασης και ανάσχεσης της οικονομικής και κοινωνικής εξαθλίωσης, ώστε αυτό να σταθεί δυναμικά και αποτελεσματικά αλληλέγγυο στην ανθρωπιστική κρίση – λαίλαπα, που μαστίζει την τοπική κοινωνία.

Για αυτό συμμετέχουμε, στηρίζουμε, αναβαθμίζουμε και αγωνιζόμαστε να συγκροτήσουμε νέες συλλογικότητες αγώνα και να συμβάλλουμε στον μεταξύ τους συντονισμό. Κάτω από αυτό το πρίσμα, είμαστε αντίθετοι στις σημερινές συγκεντρωτικές δομές του Δήμου Αγρινίου, καθώς και σε κάθε αντιδημοκρατική πλευρά της διοίκησης του τοπικού κράτους:

• Στην αντιδημοκρατική λειτουργία και τον κατασταλτικό, αστυνομευτικό ρόλο του.

• Στον αντιδημοκρατικό, συγκεντρωτικό και δημαρχοκεντρικό τρόπο λήψης των αποφάσεων.

• Στην άμεση εκλογή και τις υπερεξουσίες του δημάρχου, τον περιορισμό του ρόλου του δημοτικού συμβουλίου και τη μεταβίβαση αρμοδιοτήτων στην Εκτελεστική Επιτροπή.

• Στη χρήση του δήμου ως ρουσφετολογικού μηχανισμού, την κατάχρηση εξουσίας, τα φαινόμενα διαπλοκής με τα ιδιωτικά συμφέροντα και την αδιαφάνεια να χαρακτηρίζουν την λειτουργία του.

Ε. Λαϊκός συμμετοχικός προϋπολογισμός

Το σημαντικότερο και ουσιαστικότερο μέτρο για την κατάργηση του τοπικού καθεστωτικού κράτους, το οποίο θα αγωνιστούμε να προπαγανδίσουμε, ως πάγιο και διαρκές αίτημα-δέσμευση, είναι η κατάρτιση στο Δήμου του Αγρινίου ενός λαϊκού συμμετοχικού προϋπολογισμού. Απαραίτητη προϋπόθεση για τον καταρτισμό του αποτελεί η δημιουργία σε όλο τον Δήμο κοινοτικών λαϊκών συνελεύσεων σε όλες τις τοπικές κοινότητες του Δήμου, καθώς επίσης και η συγκρότηση λαϊκών συνελεύσεων γειτονιάς στα μεγάλα αστικά κέντρα της πόλης του Αγρινίου και του Αγίου Κωνσταντίνου

Εκεί θα μπορεί κάθε πολίτης να καταθέτει προτάσεις σχετικά με τον προϋπολογισμό, να συζητά με τους υπολοίπους για την αξία, την χρησιμότητα και την ανάγκη κάθε πρότασης με την συνέλευση να αποφασίζει για τις προτάσεις που θα υποβληθούν στην Δημοτική Αρχή.

Οι τεχνικές υπηρεσίες του Δήμου είναι υποχρεωμένες να επεξεργάζονται και να κοστολογούν το σύνολο των προτάσεων, οι οποίες θα επιστρέφουν στις συνελεύσεις προς αξιολόγηση. Αυτές, και μόνο αυτές, έχουν και την τελική απόφαση για το ποιες προτάσεις θα υλοποιηθούν.

Το Δημοτικό Συμβούλιο, το οποίο έχει απ’ το νόμο την ευθύνη για την έγκριση του Προϋπολογισμού, εντάσσει δεσμευτικά γι’ αυτό στον προϋπολογισμό και χωρίς εξαιρέσεις, τις αποφάσεις των συνελεύσεων.

Κ.Α.Π. και Σ.Α.Τ.Α.

Στη όλη διάρκεια εφαρμογής του «Καλλικράτη» μειώθηκαν πάνω από 60% οι Κεντρικοί Αυτοτελείς Πόροι (Κ.Α.Π.) και εκμηδενίστηκε το Πρόγραμμα Δημόσιων Επενδύσεων (Π.Δ.Ε.). Ακόμη μεγαλύτερη υπήρξε η μείωση της ΣΑΤΑ (επιχορήγηση για επισκευές, συντηρήσεις και μικρές επενδύσεις).

Απαιτούμε και αγωνιζόμαστε:

• Για επαναφορά του ύψους της χρηματοδότησης των ΚΑΠ που έχουν περικοπεί

• Καμιά νέα αρμοδιότητα χωρίς τους αντίστοιχους πόρους των δήμων από το κράτος.

• Άμεση απόδοση από το κράτος στους ΟΤΑ των χρωστούμενων πόρων (φόροι που έχουν καταβάλει οι εργαζόμενοι)

• Να σταματήσει το μπαλάκι για το θέμα των εσόδων ανάμεσα σε κεντρικό κράτος και δήμο, για να μην υποβαθμίζονται και διαλύονται οι κοινωνικές παροχές.

• Οι δήμοι να σταματήσουν να παίρνουν δάνεια και να διοχετεύουν το χρήμα στα μεγάλα ιδιωτικά συμφέροντα, φορτώνοντας αυτά τα χρέη στους κατοίκους.

ΣΤ. Κοινωνικοποίηση όλων των Δημοτικών Επιχειρήσεων

Η δημιουργία και η λειτουργία των δημοτικών επιχειρήσεων κυρίως ήταν και είναι ο Δούρειος Ίππος της ελαστικοποίησης των σχέσεων εργασίας, των ρουσφετολογικών προσλήψεων, της διαπλοκής και της εξάρτησης του τοπικού κράτους με τα κυρίαρχα τοπικά πολιτικά και κοινωνικά συμφέροντα. Η ανάγνωση και μόνο των ονομάτων που απαρτίζουν τα διοικητικά τους συμβούλια, καθώς και η ανάγνωση και μόνο των διετών προγραμμάτων δράσης τους είναι η μεγαλύτερη απόδειξη του παραπάνω ισχυρισμού.

Με υπερφίαλες και υπερφλύαρες πολιτιστικές δράσεις, με αλαζονικούς και μονήρης τις περισσότερες φορές σχεδιασμούς, με πλασματική κοστολόγηση και αδιαφανή διαχείριση και με την μετατροπή των υποχρεώσεων της πολιτείας για κοινωνικές υπηρεσίες, σε ανταποδοτικό προϊόν μέσω των ευρωπαϊκών προγραμμάτων, επιχειρούν να μετατρέψουν τους Δημότες σε πελάτες υπηρεσιών πολιτισμού και από δικαιούχους υπηρεσιών πρόνοιας, σε επαίτες.

Ο μόνος τρόπος για να αλλάξει η παραπάνω αντίληψη και οι συγκεκριμένες απάνθρωπες και ταπεινωτικές πολιτικές είναι οι συγκεκριμένες επιχειρήσεις να περάσουν στα χέρια της τοπικής κοινωνίας, των εργαζομένων, των ανέργων και της νεολαίας.

Τα διοικητικά συμβούλια αυτών των επιχειρήσεων απαιτούμε σε πρώτο στάδιο να στελεχώνονται μέσα από αντίστοιχες αποφάσεις λαϊκών συνελεύσεων (κοινοτήτων και γειτονιάς), από πολίτες με δράση στα αντίστοιχα κινήματα του Δήμου, εκπροσώπους των πρωτοβάθμιων και δευτεροβάθμιων σωματείων, καθώς και από ανέργους της περιοχής.

Μόνο έτσι το «ακριβοπληρωμένο πανηγυράκι», θα γίνει πολιτισμός και η πρόνοια από φιλανθρωπία, αλληλεγγύη και αντίσταση.

Ζ. Λαϊκή συμμετοχική οργάνωση του πολύ-πολιτισμικού περιβάλλοντος

Ο πολιτισμός και ο αθλητισμός είναι κοινωνικά δικαιώματα και πρέπει να παρέχονται δωρεάν προς όλους τους κατοίκους, ενισχύοντας το πολύ-πολιτισμικό ψηφιδωτό του Δήμου με την συμμετοχή όλων των πολιτιστικών συλλόγων, καθώς επίσης και με το σύνολο των μεταναστών που κατοικούν στον Δήμο Αγρινίου.

Την μεγάλη ευθύνη για την σημερινή τραγική κατάσταση του πολιτισμικού πεδίου στο Δήμου Αγρινίου την φέρει αποκλειστικά και μόνο η Δημοτική Αρχή και οι αντίστοιχες δομές της.

Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς; Το βάψιμο των αγαλμάτων της πόλης; Το κατέβασμα μέσα σε μια νύκτα του «Κώδικα Ντα Βίντσι», ηχηρή απόδειξη της διαπλοκής του τοπικού κράτους, την ηγεσία της τοπικής εκκλησίας (το πιο σκοταδιστικό κομμάτι της τοπικής κοινωνίας); Τον ιλλουστρασιόν πολιτισμό του ατζέντη, τον οποίο όλα τα προηγούμενα χρόνια η Δημοτική Αρχή πρόβαλε και υπηρέτησε; Την μετατροπή του Δημοτικού Περιφερειακού Θεάτρου σε εργαλείο υλοποίησης της προσωπικής ματαιοδοξίας του κάθε καλλιτεχνικού διευθυντή, η πλειοψηφία των οποίων το χρησιμοποίησαν ως εργαλείο κατασκευής του βιογραφικού τους και μόνο; Την «έναντι αντιτίμου παροχή της καλλιτεχνικής παιδείας», που ισχύει σε όλα τα ερασιτεχνικά τμήματα της Κοινωφελούς Επιχείρησης Πολιτιστικής Ανάπτυξης (ΚΕΔΑ); Τις απαράδεκτες εργασιακές συνθήκες, με τις οποίες νέοι αγρινιώτες καλλιτέχνες και δημιουργοί διδάσκουν σ’ αυτά ή μήπως την ρουσφετολογική στελέχωση τους; Την υπερπαραγωγή του ακροβατικού τσάμικου και της πλουμιστής φουστανέλας, που βαφτίζεται παράδοση, για να βολέψει με αμοιβές πείνας τους χοροδιδασκάλους του; Τον ισοπεδωτικό και αναχρονιστικό ηγεμονισμό ή τον σφοδρό και έντονο ανταγωνισμό του Πνευματικού Κέντρου του Δήμου, που εμποτίζει με μισαλλοδοξία τις σχέσεις του με κάθε άλλη πολιτιστική συλλογικότητα, η οποία επιχειρεί να ορίσει τη δική της πολιτιστική παρουσία, παραγωγή και καλλιτεχνική αναζήτηση;

Ο πολιτισμός στον πρώην Καποδιστριακό και νυν Καλλικρατρικό Δήμο του Αγρινίου ήταν και είναι «ακριβός στα πίτουρα και φτηνός στ’ αλεύρι».

Σε έναν κόσμο που διαρκώς κινείται στο επίπεδο της πολιτισμικής και καλλιτεχνικής παραγωγής, το Αγρίνιο παραμένει σταθερά στάσιμο, βαλτωμένο μέσα σε πληθώρα παραγοντίστικων και πολιτικάντικων αυτοσχεδιασμών και ονειρώξεων μιας μικρής ομάδας παραγόντων, εραστών της πολιτικής τους «καρέκλας» και μόνο. Μια πλούσια υποδομή σε κτίρια, εξοπλισμό και ανθρώπινο πολιτιστικό κεφάλαιο που διαθέτει το σύγχρονο Αγρίνιο, και η οποία θα μπορούσε να δημιουργήσει μια τεράστια δυναμική, παραμένει αναξιοποίητη, ως υποχείριο του πολιτικάντικου δημογεροντισμού του τοπικού κράτους.

Για μας ο πολιτισμός και ο αθλητισμός είναι κοινωνικά δικαιώματα και ως τέτοια πρέπει να παρέχονται δωρεάν, με αξιοπρεπή και πλήρη ενίσχυση του ερασιτεχνικού και δημιουργικού χαρακτήρα τους.

Αγωνιζόμαστε και απαιτούμε:

1. Δημιουργία χώρων πολιτισμού σε κάθε κοινότητα του Δήμου Αγρινίου για υποδοχή εκθέσεων, συναυλιών, εκδηλώσεων και φιλοξενίας δραστηριοτήτων των μαζικών φορέων της περιοχής.

2. Εξασφάλιση χώρων για στέκια της νεολαίας.

3. Δωρεάν παροχή όλων των προγραμμάτων εκμάθησης μουσικής, ζωγραφικής, χορού και άλλων τεχνών.

4. Δημιουργία Μουσικών και Καλλιτεχνικών εργαστηρίων στις δημοτικές και τοπικές κοινότητες με δωρεάν συμμετοχή.

5. Προβολή και στήριξη της ερασιτεχνικής πολιτιστικής δημιουργίας.

6. Παροχή χώρων και υποδομών σε ερασιτεχνικά πολιτιστικά συγκροτήματα.

7. Υποστήριξη και υποδοχή των διαφορετικών πολιτισμών των μεταναστών.

8. Προστασία της ελεύθερης καλλιτεχνικής δημιουργίας με στήριξη πειραματικών χώρων έκφρασης σε κλειστούς και ανοιχτούς χώρους, ελεύθερα θέατρα, ζωγραφική, γκράφιτι και μουσική στο δρόμο.

9. Ελεύθερη είσοδο στις αθλητικές εγκαταστάσεις.

10. Δημιουργία αθλητικών εγκαταστάσεων όπου δεν υπάρχουν.

11. Λειτουργία προγραμμάτων και ομάδων για αθλήματα στους δήμους με δωρεάν συμμετοχή.

12. Κατάργηση της εισφοράς όπου υπάρχει.

13. Αξιοποίηση της αναπαλαιωμένης Δημοτικής Αγοράς της πόλης προς την κατεύθυνση της προώθησης της σύγχρονης πολιτιστικής και καλλιτεχνικής παραγωγής των δημιουργών της πόλης, με την διάθεση χώρων για παραγωγή έκθεση και πώληση του καλλιτεχνικού τους προϊόντος. Κατασκευή σύγχρονου και πλήρους οπτικοακουστικού κέντρου εγγραφής εικόνας και ήχου σ’ αυτή με δωρεάν πρόσβαση των τοπικών δημιουργών σ’ αυτό.

Η. Δωρεάν παροχή πόσιμου νερού και ενέργειας

Πλήρης προστασία της κατοικίας

Η στέγαση η ενέργεια και το νερό είναι θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα.

1. Κανένα σπίτι χωρίς νερό και ρεύμα

2. Δωρεάν παροχή πόσιμου νερού – ενέργειας σε όλα τα φτωχά και λαϊκά νοικοκυριά.

3. Άρνηση πληρωμής από το Δήμο Αγρινίου της κατανάλωσης ηλεκτροφωτισμού των δημόσιων και κοινόχρηστων χώρων του Δήμου, ως ανταπόδοση της ιδιωτικής ΔΕΗ για την υπερεκμετάλευση του φυσικού πόρου του Αχελώου και μετακύλιση του οικονομικού οφέλους, που θα προκύψει εξ αυτού, στους κατοίκους του Δήμου, με αντίστοιχη μείωση των δημοτικών τελών.

4. Μέριμνα για τη στέγαση όλων των αστέγων με απαλλοτρίωση αχρησιμοποίητων κατοικιών και δημόσιων κτιρίων

5. Ξενώνες για όλους τους φοιτητές, τους αστέγους, πρόσφυγες και τους μετανάστες.

6. Καμία κατάσχεση κατοικίας από Τράπεζα ή το Δημόσιο στο Δήμο Αγρινίου.

Θ. Προστασία του Περιβάλλοντος, του φυσικού και αστικού χώρου, από την υποβάθμιση, την κατάρρευση και την ιδιωτικοποίηση.

Θ.1. ΦΥΣΙΚΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ

Μας προκαλούν αηδία και αποτροπιασμό όλες αυτές οι επαναλαμβανόμενες εξαγγελίες στα θολά και γενικόλογα αυτοδιοικητικά προγράμματα όσων επιχειρούν εργολαβικά να αναλάβουν τη σωτηρία μας, ιδιαίτερα σε αυτά τα χρόνια της μεγάλης εξαθλίωσης, περί «αειφόρου ανάπτυξης», «συγκριτικών πλεονεκτημάτων του νομού» και ένα σωρό άλλες παρόμοιες διαλεκτικές των τεχνικών της εξουσίας, που κάθε άλλο παρά αντίκρισμα και περιεχόμενο είχαν και έχουν στην καθημερινή πολιτική και επιχειρησιακή δράση όλων αυτών μέχρι σήμερα.

Έχουμε βαρεθεί να τους ακούμε να αναμασούν όλες αυτές τις «πράσινες ρητορείες» τους, υποσχόμενοι το «μεγάλο», την ώρα που δεν έχουν ούτε καν την πρόθεση, να υλοποιήσουν «το μικρό».

Η εισηγμένη στο χρηματιστήριο σήμερα ΔΕΗ, ελέγχει με απόλυτο και αποικιοκρατικό τρόπο τον κάτω ρου του Αχελώου, με τέσσερα τεράστια υδροηλεκτρικά εργοστάσια μέσα στο Δήμο του Αγρινίου (Κρεμαστά, Καστράκι, Στράτος 1 και Στράτος 2) και τρία μεγάλα φράγματα. Ο τεράστιος αυτός φυσικός πόρος του Δήμου, ο Αχελώος, έχει μετατραπεί σε μια «βρύση» κερδοφορίας για το ιδιωτικό κεφάλαιο, η οποία κλείνει και ανοίγει σύμφωνα με τα συμφέροντα του, χωρίς ποτέ κανείς από όλους αυτούς, που κατά καιρούς έχουν υπηρετήσει το τοπικό και εθνικό κράτος, να ζητήσουν και να πάρουν σοβαρά αντισταθμιστικά οφέλη για την περιοχή και το λαό της.

Αυτή η καταλήστευση του μεγαλύτερου φυσικού υδάτινου πόρου, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την τοπική οικονομία, καθώς και η απαξίωση και η υποβάθμιση των υπόλοιπων υδάτινων συστημάτων (λίμνες, μικρότερα ποτάμια, χείμαροι και πηγές) δεν μπορεί να συνεχιστεί.

Αγωνιζόμαστε και απαιτούμε:

• Να σταματήσει η στοχευμένη υποβάθμση των οικοσυστημάτων της περιοχής, για να γίνουν προϊόν εξαγοράς από τις πολυεθνικές.

• Παλεύουμε ενάντια στην fast track υποταγή του χώρου και των πόλεων στους «επενδυτές», την ιδιωτικοποίηση της διαχείρισης των σκουπιδιών και την επιβολή της ρυπογόνας καύσης, τη ρύπανση θαλασσών – λιμνών – ποταμών – δασών από την καπιταλιστική κερδοσκοπία.

• Αγωνιζόμαστε για ενεργειακή αυτάρκεια με σεβασμό στο περιβάλλον και ορθολογική αξιοποίηση των εναλλακτικών πηγών ενέργειας, με σεβασμό στα οικοσύστημα ενάντια στον «πράσινο καπιταλισμό».

• Λέμε όχι στα μεταλλαγμένα και στα μαϊμού βιολογικά προϊόντα και τρόφιμα.

• Αγωνιζόμαστε κατά της εκτροπής του Αχελώου στη Θεσσαλία.

Θ.2. ΑΣΤΙΚΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ

Τις τελευταίες δεκαετίες ο πληθυσμός της πόλης του Αγρινίου αυξήθηκε με γεωμετρική πρόοδο. Η εξαγορά από το κράτος στις δεκαετίες του 50 και του 60 των περιουσιών του αγροτικού πληθυσμού της γύρω από αυτό περιοχής, για την κατασκευή των φραγμάτων, η συρρίκνωση του αγροτικού πληθυσμού, που επέβαλλαν οι ΚΑΠ 1, 2 και 3, το «εύκολο» πιστωτικό χρήμα και οι αδηφάγες ορέξεις των εργολάβων, οι κερδοσκοπικές γραφειοκρατικές πολιτικές επιλογές της Ένωσης Αγροτικών Συναιτερισμών Αγρινίου («Όλα τα λεφτά, όλα τα κιλά», φωτοβολταϊκά κ.α.) μέσα σε πολύ μικρό διάστημα μετέτρεψαν τις λιάστρες σε ακάλυπτους κακόγουστων πολυκατοικιών και την γη υψηλής παραγωγικότητας του νομού σε έωλη και προβληματική περιοχή υπερχρεωμένων επενδυτών.

Ανεξέλεγκτα, αυθαίρετα και με μόνο γνώμονα το εργολαβικό συμφέρον επιλέχθηκαν συντελεστές δόμησης, που μετέτρεψαν την πόλη του Αγρινίου σε οικιστικό τέρας. Δημιουργήθηκαν ελεύθεροι χώροι στην περιφέρεια της πόλης, οι οποίοι εγκαταλείφθηκαν στην τύχη τους, αφού το μόνο ενδιαφέρον της δημοτικής αρχής αποτέλεσε η κεντρική πλατεία, η οποία μέσα στα τελευταία τριάντα χρόνια ανακατασκευάστηκε τέσσερις φορές.

Ταυτόχρονα τίποτα από την κοινωνική μνήμη και την ταυτότητα της πόλης δεν παρέμεινε όρθιο (Γήπεδο μπάσκετ της ΓΕΑ, κτίριο του Μουσικού συλλόγου «Ορφέας», μαγαζιά της στοάς Παπαγιάννη, καπναποθήκες Παναγοπούλου), αφού ο Δήμος Α-γρινίου και οι πολιτικές επιλογές της ηγεσίας του όχι μόνο δεν έκαναν το ελάχιστο για την προστασία τους και την ανάδειξη τους, αλλά το ακριβώς αντίθετο: Διευκόλυναν εξόφθαλμα και προκλητικά την καταστροφή τους.

Με έργα βιτρίνας (ατέλειωτα μέτρα αυθαίρετων και καταχρηστικών πεζοδρομήσεων στο κέντρο), κατασκευή δρόμων και οδικές διευκολύνσεις για τα μεγάλα πολυκαταστήματα, που άρχισαν να εμφανίζονται στην περιφέρεια της πόλης, στοχευμένη υποβάθμιση περιοχών και σταδιακή ανάδειξη τους αμέσως μετά την εξαγορά τους από το εργολαβικό κατεστημένο της πόλης, δημιούργησαν μια πόλη κομμένη στα δύο (Αγρίνιο πάνω από την πλατεία και Αγρίνιο κάτω από αυτή) παραδομένη στην κερδοφορία μόνο, όσων είχαν τα μέσα και τον τρόπο να συνδιαμορφώνουν και να συναποφασίζουν αυτές τις κατευθύνσεις.

Ένα χαρακτηριστικό πρόσφατα παράδειγμα καταστροφής, το οποίο αυτή τη στιγμή βρίσκεται σε εξέλιξη είναι η καταστροφή, που πραγματοποιείται από τη δημοτική αρχή στο Δημοτικό Πάρκο της πόλης, για να παραδοθεί «πανταχόθεν ελεύθερο» στο ιδιωτικό κεφάλαιο.

Είμαστε αποφασισμένοι αυτό να μην το επιτρέψουμε,

Απαιτούμε και αγωνιζόμαστε για οριστικό και τελεσίδικο ΣΤΑΜΑΤΗΜΑ της υλοποίησης της καταστροφικής μελέτης που εκπόνησε και υλοποιεί η Δημοτική Αρχή του Αγρινίου στο Πάρκο του Αγρινίου, πλήρη αποκατάσταση των ζημιών, αναζωογόνηση και συντήρηση του με εξειδικευμένο προσωπικό της υπηρεσίας πρασίνου.

Ι. Ο Δήμος Αγρινίου και η Κοινωνική Πρόνοια

Σε μια κοινωνία που υποφέρει και συνθλίβεται κάτω από το δυσβάστακτο βάρος της υπερφορολόγησης, της καταλήστευσης των μισθών, της ολοένα καλπάζουσας ανεργίας, το ζήτημα της Κοινωνικής Πρόνοιας, όπως αυτή υλοποιείται από την κυβέρνηση, την εκκλησία και τον δήμο Αγρινίου, φαντάζει τουλάχιστον εμπαιγμός.

Από τη μία οι ακολουθούμενες πολιτικές εξαθλιώνουν τους εργαζόμενους και τους άνεργους και από την άλλη τους πετούνε ψίχουλα κοινωνικής πολιτικής προσπαθώντας στην πράξη να αποσοβήσουν τις αντιδράσεις. Είναι όμως μόνο αυτός ο στόχος;

Ο βραχνάς της κοινωνικής πολιτικής, ή αλλιώς η προσπάθεια κουκουλώματος της εξαθλίωσης μεταφέρεται πλέον από τις πλάτες της κεντρικής εξουσίας στο μακρύ της χέρι, τους δήμους και τις περιφέρειες. Η κατρακύλα δεν σταματά όμως εδώ: Οι δήμοι αναλαμβάνουν να φέρουν σε πέρας αυτή την υποχρέωση δημιουργώντας εταιρικά σχήματα με ΜΚΟ και ΑΜΚΕ σε ένα πανηγύρι που στήνεται με χρήματα των προγραμμάτων ΕΣΠΑ.

Οι δήμοι σε συνεργασία με ΜΚΟ και ΑΜΚΕ, προσλαμβάνουν όχι πια εργαζόμενους, αλλά «έμμεσα ωφελούμενους» για να στελεχώσουν τις δομές τους. Ανθρώπους δηλαδή, που απασχολούνται με τις χειρότερες ελαστικές σχέσεις, με μισθούς πείνας, σε άσχημες συχνά συνθήκες, πλήρως απογυμνωμένοι από κάθε δικαίωμα που (κάποτε) απέρρεε από την εργασία, και οι οποίοι είναι και οι ίδιοι τα πιο ευνοημένα θύματα της αυτής κοινωνικής πολιτικής.

Οι «φτωχοί» – που σημειωτέων, δεν γεννήθηκαν με αυτό το χαρακτηριστικό, αλλά δημιουργήθηκαν από τις ακολουθούμενες πολιτικές – βιώνουν στο πετσί τους την απαξίωση της ανθρώπινης υπόστασης τους και το γκρέμισμα της αξιοπρέπειάς τους, καθώς συνωστίζονται στα συσσίτια, στα Κοινωνικά Παντοπωλεία και φαρμακεία. Εκεί, η βοήθεια που δέχονται είναι σχεδόν εξευτελιστική καθώς τα προϊόντα και τα φάρμακα δεν επαρκούν για την κάλυψη των αναγκών τους. Στο Δήμο Αγρινίου οι πιο «φτωχοί» από τους «φτωχούς» παίρνουν τρόφιμα από το Κοινωνικό Παντοπωλείο μία φορά το μήνα ή πιο αραιά, αισθάνονται ευγνώμονες για αυτό, ενώ ταυτόχρονα γίνονται ο βασικός πυλώνας της διαφημιστικής καμπάνιας του δήμου για την κοινωνική πολιτική.

Επιπλέον, βασικές δομές όπως το πρόγραμμα Βοήθεια στο Σπίτι, οι υπηρεσίες καθαρισμού, περνάνε και αυτά στα χέρια ιδιωτικών εταιριών που εκμεταλλεύονται εργαζόμενους και δεν προσφέρουν ούτε καν τα στοιχειώδη. Με αυτό τον τρόπο οι άνθρωποι που ανήκουν σε Ευάλωτες Κοινωνικές Ομάδες γίνονται αντικείμενο εκμετάλλευσης ακόμη μία φορά από το δήμο που τους χρησιμοποιεί για να αποδείξει το κοινωνικό του πρόσωπο.

Καμία υποστήριξη λοιπόν στην κρατική δήθεν «αλληλεγγύη» της κυβέρνησης, της εκκλησίας, του δήμου Αγρινίου, της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του κεφαλαίου, η οποία λειτουργεί σαν εργαλείο μοιράσματος της φτώχειας, ελαστικοποίησης των εργασιακών σχέσεων, περιορισμού του δικαιώματος κοινωνικών υπηρεσιών, διαφήμισης του κεφαλαίου και απόκρυψης των ευθυνών του για την κατάστασή μας.

ΙΑ. Συγκρότηση λαϊκής Συνέλευσης

Για τον συντονισμό του αγώνα και την υπεράσπιση όλων των παραπάνω προσταγμάτων, συγκροτούμε στο Δήμο Αγρινίου Λαϊκή Συνέλευση-Αυτοδιοικητική Κίνηση με τον χαρακτηριστικό τίτλο «Ανυπότακτο Αγρίνιο», ορίζοντας σαν μοναδικό και κυρίαρχο όργανο της την τακτική και έκτακτη σύγκλιση των μελών της.

Η λαϊκή συνέλευση ορίζει Προσωρινή Συντονιστική Γραμματεία, η οποία παραμένει καθ’ όλη τη θητεία της προσωρινή, αφού το σύνολο των μελών της είναι άμεσα ανακλητό από την ίδια, ανά πάσα στιγμή.

ΙΒ.1. Η Λειτουργία της συνέλευσης ΑΝΥΠΟΤΑΚΤΟ ΑΓΡΙΝΙΟ

Καθοριστική σημασία στην ανάπτυξη του κινήματος των κατοίκων του Αγρινίου, που θα παλέψουν για όλους τους παραπάνω στόχους, θα έχει η όσο το δυνατόν μεγαλύτερη δραστηριοποίηση της συνέλευσης της Κίνησης.

Η Συνέλευση θα συνεχίσει να δραστηριοποιείται και μετά από τις εκλογές.

Στόχος της είναι να διευρύνει τη δράση της, δεδομένου ότι, ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα των εκλογών, είναι βέβαιο πως ακόμα και μετά από αυτές τα προβλήματα του λαού θα οξυνθούν.

Το ΑΝΥΠΟΤΑΚΤΟ ΑΓΡΙΝΙΟ λειτουργεί αυτόνομα και αμεσοδημοκρατικά. Όλα τα μέλη της κίνησης, ανεξάρτητα από την πολιτική ή κομματική τους ένταξη, είναι ισότιμα. Όλες οι αποφάσεις λαμβάνονται στη γενική συνέλευση, που καλείται σε τακτά χρονικά διαστήματα, μία φορά το μήνα ή έκτακτα (ανάλογα με τα προβλήματα).

Δεν αποδεχόμαστε τους ιεραρχικούς και αντιδημοκρατικούς περιορισμούς που θέτει η νομοθεσία και ειδικά ο Καλλικράτης, αλλά και ο γραφειοκρατικός δημοκρατικός συγκεντρωτισμός των κομμάτων.

Είμαστε ανεξάρτητοι από κάθε οικονομικό συμφέρον και διαπλοκή, τα έσοδα μας προέρχονται αποκλειστικά από τις εισφορές των μελών της συνέλευσης, που είναι εργαζόμενοι, νεολαίοι, άνεργοι, συνταξιούχοι.

Η συμμετοχή της συνέλευσης στις αυτοδιοικητικές εκλογές, εάν αυτή αποφασισθεί και η παρέμβασή της στα τοπικά πράγματα δεν αποσκοπεί μόνο στην ανάδειξη των δυνάμεων που ήδη εκφράζονται σε αυτή, αλλά και στην προώθηση της κοινής δράσης με άλλες ριζοσπαστικές δυνάμεις που συμφωνούν με το γενικό πλαίσιο στόχων μας.

Το ΑΝΥΠΟΤΑΚΤΟ ΑΓΡΙΝΙΟ είναι αντίθετο με τη διαχειριστική λογική και τη θεσμολαγνεία, στάση που χαρακτηρίζει την πρακτική τόσο των συντηρητικών, όσο και προοδευτικών δυνάμεων που δρουν στο δήμο. Αντίθετα, η κινηματική μας συνέλευση θεμελιώνεται πάνω στην βεβαιότητα ότι τα προβλήματα των κατοίκων δε λύνονται ούτε με εξασφάλιση επιδοτήσεων απ’ το κράτος, ούτε με τον δήθεν εξορθολογισμό (δηλαδή την μείωση) των κοινωνικών δαπανών, ούτε ασφαλώς με την αύξηση των δημοτικών τελών.

Στο πλαίσιο της αντιδιαχειριστικής μας πολιτικής, σε περίπτωση που εκλεγούν σύμβουλοί μας, θα χρησιμοποιούν τη θέση τους για να στηρίζουν το λαϊκό κίνημα και όχι για να υπηρετούν την αύξηση της κομματικής ή και προσωπικής τους επιρροής.

Επικεντρώνουμε τη δράση μας στην αυτενέργεια του λαού και στους αγώνες του ενάντια στο σύστημα και τους τοπικούς κρίκους, του και φιλοδοξούμε να συμβάλουμε στην ανάπτυξη αυτών των αγώνων.

Υποστηρίζουμε με όλες τις δυνάμεις μας τους αγώνες του λαού στις ποικίλες μορφές τους, παλιές ή και νέες, που μπορεί να γεννήσει το λαϊκό κίνημα, όπως λαϊκές συνελεύσεις στις γειτονιές, τοπικές πρωτοβουλίες ή ευρύτεροι συντονισμοί για διάφορα προβλήματα.

Θα παλέψουμε για αυτό με συγκεντρώσεις και διαδηλώσεις και θα στηρίξουμε την αυτοοργάνωση αλληλεγγύης ανάμεσα στους εργαζόμενους σε συνθήκες άγριας κρίσης. Αυτές οι μορφές δράσης και οργάνωσης του λαϊκού κινήματος θα οδηγήσουν σε νικηφόρες μάχες κατά του συστήματος, αλλά θα αποτελέσουν και το φύτρα μιας διαφορετικής μελλοντικής κοινωνίας.

ΙΒ.2. Κανονιστικές αρχές λειτουργίας

Η λειτουργία της «Λαϊκής Συνέλευσης – Ανυπότακτο Αγρίνιο» στηρίζεται στις αρχές της Άμεσης δημοκρατίας (Ελευθερία, Ισότητα, Αλληλεγγύη, Αυτονομία), κάτι που αποτελεί και έναν από τους βασικούς πυλώνες της αυτοδιοικητικής μας πρότασης για τον Δήμο Αγρινίου.

Στηρίζεται στη διαφάνεια, στην αποκέντρωση των λειτουργιών και των αρμοδιοτήτων, στην ανανέωση των προσώπων, στην εκπροσώπηση και όχι στην αντιπροσώπευση, στην εναλλαγή των εκπροσώπων και την συλλογική διαχείριση της δημόσιας έκφρασης.

• Απόλυτα κυρίαρχο και μοναδικό όργανο της κινηματικής ένωσης προσώπων «Λαϊκή Συνέλευση – Ανυπότακτο Αγρίνιο» είναι η «Ολομέλεια» των μελών του και για λόγους συντομίας «ΟΛΟΜΕΛΕΙΑ».

• Ο χώρος της «ΟΛΟΜΕΛΕΙΑΣ» είναι ένας δημόσιος και ανοιχτός χώρος στη συμμετοχή όλων. Ανήκει σε όλους και προστατεύεται από όλους.

• Η ισότιμη συμμετοχή όλων στη διαμόρφωση, λήψη και εφαρμογή των αποφάσεων, καθώς και του ελέγχου της εφαρμογής τους, είναι θεμελιώδεις προϋποθέσεις και αποτελούν δικαίωμα και υποχρέωση ταυτόχρονα του καθενός μέλους ξεχωριστά και της «ΟΛΟΜΕΛΕΙΑΣ» συλλογικά.

• Όλα τα μέλη της «ΣΥΝΕΛΕΥΣΗΣ» αποδέχονται εκ των προτέρων, ως απαράβατους κανόνες λειτουργίας της, την ανακλητότητα και την εναλλαγή από οποιαδήποτε θέση ευθύνης κατέχουν (στην Προσωρινή Συντονιστική γραμματεία, στις επιτροπές της «ΟΛΟΜΕΛΕΙΑΣ», στο Γραφείου Τύπου, καθώς και σε όλες τις θεσμικές θέσεις που κατέχουν τα μέλη της).

• Με βάση την αρχή της ανακλητότητας τα μέλη της «ΣΥΝΕΛΕΥΣΗΣ» μπορούν ανά πάσα στιγμή να ανακαλέσουν οποιοδήποτε μέλος των οργάνων ή και ολόκληρο το όργανο, αν αυτό παραβεί, είτε τις συλλογικές αποφάσεις είτε τον Εσωτερικό Κανονισμό Λειτουργίας της «ΣΥΝΕΛΕΥΣΗΣ».

• Με την εναλλαγή στις θέσεις καθήκοντος και ευθύνης σε όλα τα συντονιστικά όργανα η «ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ» διασφαλίζει ότι δεν θα χρησιμοποιηθεί από άτομα ή οργανωμένες και ξένες προς την Κίνηση πολιτικές ή κομματικές γραμμές για την αποκόμιση ατομικών ή παραταξιακών πλεονεκτημάτων.

• Όλες οι παραπάνω ιδιότητες ή οι θεσμικές θέσεις νοούνται ως καθήκοντα και όχι ως αξιώματα και τα μέλη που τα επωμίζονται κατά τη διάρκεια της άσκησης των καθηκόντων τους λογοδοτούν και κρίνονται διαρκώς.

• Ειδικότερα, σε περίπτωση εκλογής δημάρχου, ανώτατη θητεία για την θέση ευθύνης του είναι η μισή δημαρχιακή θητεία.

• Η θητεία των δυόμιση ετών ισχύει και για κάθε μέλος της «ΣΥΝΕΛΕΥΣΗΣ», που κατέχει θέση Αντιδημάρχου, Προέδρου του Δημοτικού Συμβουλίου, καθώς και του προέδρου ή της αντιπροέδρου κάθε Δημοτικής Επιχείρησης ή οποιασδήποτε άλλης κοινωνικής ή προνοιακής δομής του Δήμου Αγρινίου

• Όλοι ελέγχουν και ελέγχονται για αυτοβελτίωση και βελτίωση των λειτουργιών της «ΟΛΟΜΕΛΕΙΑΣ», των θεσμών και της κοινωνίας.

• Οι αναγκαίες και απαραίτητες εκπροσωπήσεις έχουν χαρακτήρα συντονιστικό ή εκτελεστικό και όχι διαμεσολαβητικό, αντιπροσωπευτικό ή αποφασιστικό.

• Όλοι οι εκπρόσωποι προέρχονται απευθείας από τη «ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ».

• Η ύπαρξη πολλών τοπικών συνελεύσεων (γειτονιάς, τοπικής ή δημοτικής κοινότητας, εργασιακών χώρων, χώρων σπουδών, κτλ) που επικοινωνούν μεταξύ τους είναι ο θεμέλιος λίθος της άμεσης δημοκρατίας.

• Η συμμετοχή σε αυτές δεν είναι ευκαιριακή αλλά υπεύθυνη και τακτική.

• Η επικοινωνία μεταξύ των τοπικών συνελεύσεων δημιουργεί ένα οριζόντιο (μη ιεραρχικό) δίκτυο, που έχει σαν σκοπό τον συντονισμό των θέσεων και των δράσεων που απαιτούνται.

• Η ενότητα μέσα από την διαφορετικότητα αποτελεί κεντρικό άξονα στη λειτουργία της «Λαϊκής Συνέλευσης – Ανυπότακτο Αγρίνιο», γι’ αυτό βασική αρχή στη λήψη των αποφάσεων είναι η αρχή της ομοφωνίας.

• Πριν η «ΟΛΟΜΕΛΕΙΑ» κληθεί να αποφασίσει, για κάθε ζήτημα που την απασχολεί, κατά πλειοψηφία, καταβάλλεται από όλα τα μέλη προσπάθεια σύνθεσης των απόψεων με την επίτευξη της μέγιστης δυνατής συναίνεσης.

Επίλογος

Στο Αγρίνιο, όπως και παντού, η τοπική αυτoδιοίκηση έχει χάσει το συμμετοχικό και κοινωνικό της ρόλο, ενταγμένη στο γενικό αντιδημοκρατικό σύστημα πλαστογράφησης της εκπροσώπησης. Στο Αγρίνιο, όπως και παντού, αυτό που αποτυπώνει τη σημερινή κατάσταση στην αυτοδιοίκηση (και όχι μόνο) είναι οι κινήσεις του παλιού πολιτικού κόσμου. Είτε υπηρετώντας το σύστημα, είτε καταγγέλλοντας το, συνεισφέρουν στην αναπαραγωγή του στα ουσιώδη: αντιπροσώπευση (έναντι εκπροσώπησης), μετωπισμός, τακτικισμός, οικονομισμός, μηχανιστική σκέψη, ιδεολογήματα, στερεότυπα κ.λπ.

Οι αυτοδιοικητικοί σχηματισμοί που δήλωσαν την πρόθεση τους για την συμμετοχή τους στις εκλογές του Μαΐου για το Δήμο Αγρινίου ολοκληρώνουν μια πιστοποιημένη αδυναμία: Να ξεπεράσουν τις εξαρτήσεις και τις προλήψεις τους, μη κατανοώντας ότι εδώ και καιρό οι πολιτικές και οι αντιλήψεις τους δεν απαντούν σε τίποτα.

Είναι σίγουρο ότι υπάρχουν και θετικά στοιχεία σ’ αυτό το χώρο, αλλά γειώνονται και χάνονται στην «δύναμη της συνήθειας» τους, να αποφύγουν τις αλλαγές που τους αφορούν. Ιδιαίτερο χαρακτηριστικό τους η αδιέξοδη προσπάθεια να επαναλάβουν το φαύλο μεταπολιτευτικό κύκλο (κεντροδεξιά – κεντροαριστερά) με νέα όμως αφεντικά.

Ο παλιός πολιτικός κόσμος, τόσο στην Αυτοδιοίκηση, όσο και γενικά, κυριαρχεί. Για όλους εμάς όμως, είναι ήδη ΑΡΚΕΤΑ ΠΑΛΙΟΣ, συντηρητικός και συναινετικός με τους «δυνάστες» μας, και θα μας βρει απέναντί του στους δρόμους, στις γειτονιές και παντού.