Η πραγματικότητα της φτώχειας και της εργασιακής ζούγκλας
και ο μύθος των νέων πολιτικών προτύπων
Της Δέσποινας Σπανού
Τις τελευταίες ημέρες η χώρα μας ζει μια πραγματική καταστροφή. 1.600.000 στρέμματα έχουν ήδη καεί φέτος, οι καμένες εκτάσεις έχουν αυξηθεί κατά 270% και η χώρα μας είναι η πρώτη σε αποτεφρωμένες εκτάσεις μεταξύ των μεσογειακών χωρών. Μόνο για τον Έβρο, η Κομισιόν αναφέρει ότι είναι η μεγαλύτερη πυρκαγιά από το 2000!
Η κυβέρνηση όχι μόνον αδιαφορεί πλήρως, αλλά ετοιμάζει νέες ενισχύσεις ημετέρων με απ’ ευθείας αναθέσεις, αφού η αναδάσωση των καμένων περιοχών θα γίνει με αναθέσεις στους αναδόχους αποκατάστασης, που με επιδοτούμενο κρατικό χρήμα θα αναδασώσουν τάχα τις καμένες περιοχές! Ούτε λόγος φυσικά για ουσιαστικά μέτρα δασοπροστασίας και αναβάθμισης των δασικών υπηρεσιών.
Η ίδια εγκατάλειψη παρατηρείται στο ΕΣΥ, το οποίο αφήνεται να διαλυθεί λόγω υποστελέχωσης και υποβάθμισης των υποδομών, προς δόξα φυσικά των ιδιωτικών δομών υγείας! Όλα αυτά η κυβέρνηση τα αντιμετωπίζει με τεράστια αλαζονεία και προσπάθεια διαστρέβλωσης, μέσω των ΜΜΕ, της πραγματικότητας. Για όλα φταίνε οι μετανάστες που βάζουν φωτιές, οι γιατροί και οι νοσηλευτές που δεν εργάζονται για να καλύψουν τις ανάγκες, οι απλοί πολίτες, ποτέ όμως η κυβέρνηση. Σε ένα σημείο όμως είναι απολύτως συνεπής. Στην εξυπηρέτηση των συμφερόντων των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, οι οποίοι αφήνονται ανεξέλεγκτοι να αυξάνουν τις τιμές των βασικών προϊόντων και να στύβουν περισσότερο τους εργαζόμενους.
Το νέο εργασιακό νομοσχέδιο που έδωσε η κυβέρνηση για διαβούλευση το αποδεικνύει, διότι νομιμοποιεί πλήρως τις απαράδεκτες πρακτικές και αυθαιρεσίες της εργοδοσίας. Συγκεκριμένα:
- Νομοθετείται η δυνατότητα απασχόλησης των εργαζομένων έως 13 ώρες την ημέρα, δηλαδή 78 ώρες την εβδομάδα σε περισσότερους από έναν εργοδότες! Δηλαδή το κατακτημένο με αίμα οκτάωρο πριν από 1½ αιώνα και τα αιτήματα του ιστορικού αυτού αγώνα (8 ώρες εργασία, 8 ώρες ανάπαυση, 8 ώρες μόρφωση και ψυχαγωγία) αναιρούνται και νομοθετικά, αφού οι εργαζόμενοι καλούνται να εργάζονται σε δύο δουλειές για να επιβιώσουν! Το πιο προκλητικό είναι ότι ΜΜΕ και κυβέρνηση επικαλούνται την πραγματικότητα, δηλαδή την ήδη ισχύουσα «εργασιακή ζούγκλα» και ισχυρίζονται ότι οι ρυθμίσεις νομιμοποιούν πρακτικές, που ήδη συμβαίνουν και άρα είναι προς όφελος των εργαζομένων! Προσβάλλουν για άλλη μια φορά την νοημοσύνη μας! Ουσιαστικά ισχυρίζονται ότι επειδή γίνονται εγκλήματα, πρέπει να νομιμοποιείται το έγκλημα! Σε μια εποχή που η τεχνολογία έχει μεγάλη εξέλιξη και άρα αυξάνεται η παραγωγικότητα της εργασίας, ο εργαζόμενος καλείται να εργάζεται διπλάσιες ώρες για να μπορέσει να επιβιώσει. Ο λόγος είναι προφανής. Η αύξηση των κερδών των μεγάλων επιχειρήσεων μέσω της υπερεκμετάλλευσης του ανθρώπινου δυναμικού, αλλά και η διαμόρφωση ενός προτύπου εργαζόμενου, που πρέπει να «σκοτώνεται» στη δουλειά για να επιβιώσει, να μη προλαβαίνει να σκέφτεται και να διαμορφώνει συνείδηση μόνο μέσω των ΜΜΕ!
- Θεσμοθετούνται «οι συμβάσεις εργασίας μηδενικών ωρών» και «η εργασία κατά παραγγελία», που σημαίνει ότι ο εργαζόμενος δεν θα ξέρει πότε και ποιες ώρες θα εργασθεί και πόσο μισθό θα πάρει στο τέλος του μήνα, θα ζει δε σε διαρκή ανασφάλεια περιμένοντας το τηλεφώνημα από τον εργοδότη για να μάθει αν και πότε θα πάει για δουλειά, χωρίς να έχει τη δυνατότητα να οργανώσει την προσωπική, κοινωνική και οικογενειακή του ζωή!
- Θεσμοθετείται υποχρεωτική 6ήμερη εργασία (με προσωπική επιλογή του εργοδότη) που ο εργαζόμενος αναγκάζεται να δεχτεί με κάποια προσαύξηση. Δηλαδή παρά την μεγάλη ανεργία, η κυβέρνηση εισηγείται να μην γίνονται προσλήψεις, αλλά το προσωπικό να υποχρεώνεται να εργάζεται παραπάνω, διότι αυτό εξυπηρετεί τον εργοδότη!
- Προβλέπονται μεγαλύτεροι περιορισμοί στο δικαίωμα της απεργίας με βαρύτατες ποινές, μεγάλα πρόστιμα και φυλάκιση, σε όσους απεργούς ασκούν «ψυχολογική πίεση» σε άλλους εργαζόμενους για να απεργήσουν. Δηλαδή ακόμη και η παρουσία απεργών με πανό μπροστά από τους χώρους δουλειάς για ενημέρωση, μπορεί να θεωρηθεί «ως άσκηση πίεσης στους εργαζόμενους» και να επιφέρει ακόμη και ποινές φυλάκισης!
Συνολικά πρόκειται για ένα νομοσχέδιο μηδενικών δικαιωμάτων για τον εργαζόμενο και δικαιωμάτων «αφέντη» για τον εργοδότη. Στην εποχή της μεγάλης ανάπτυξης της τεχνολογίας, της τεράστιας δυνατότητας στη γνώση και της ιστορικής εμπειρίας των μεγάλων επαναστάσεων, θεσμοθετείται η σύγχρονη σκλαβιά! Προσπαθούν όχι μόνο να καταργήσουν κάθε δυνατότητα αντίστασης του λαού, αλλά και να διαμορφώνουν συγκεκριμένα πρότυπα πολιτικών, που μόνο αυτοί να μπορούν να εκπροσωπήσουν τους πολίτες και να τους κυβερνήσουν!
Το παράδειγμα Κασσελάκη, που ήρθε ουρανοκατέβατος και παρουσιάζεται ως αυτοδημιούργητος και εργαζόμενος στον ιδιωτικό τομέα το αποδεικνύει. Ένας άνθρωπος 35 ετών, που όπως ισχυρίζεται, του δόθηκε δάνειο και με αυτό έγινε μεγάλος παράγων της ναυτιλίας, όταν άνθρωποι σήμερα χάνουν τη μοναδική τους κατοικία από τις Τράπεζες για χρέη 800 Ευρώ, παρουσιάζεται ως αυτοδημιούργητος με την αξία του, όταν νέοι άνθρωποι με πολλά προσόντα, δεν μπορούν καν να επιβιώσουν με τους μισθούς πείνας που δίνουν οι εργοδότες!
Και όμως όλα τα ΜΜΕ αφιερώνουν τεράστιο πολιτικό χρόνο στο νέο αστέρι της πολιτικής, ενώ αποκρύπτουν ή διαστρεβλώνουν την πραγματικότητα της εργασιακής ζούγκλας, της ακρίβειας και της οικολογικής καταστροφής. Το ίδιο φυσικά συνέβη και με την οικογένεια Μητσοτάκη, που παρουσιάζονται ως εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα, επειδή ο πατέρας Μητσοτάκης είχε διορίσει τον γιό του στο Δ.Σ. μιάς Τράπεζας και ο ίδιος παρουσιάζει ως εργαζόμενη την κόρη του, η οποία διορίστηκε ως στέλεχος στο fund CVC, που έχει αγοράσει τη μισή Ελλάδα, με την στήριξη φυσικά του ίδιου του Μητσοτάκη!
Μύθοι και πραγματικότητα.
Η πραγματικότητα της φτώχειας και της εργασιακής σκλαβιάς και οι μύθοι των νέων πολιτικών προτύπων, που στηρίζονται στα ΜΜΕ και στην διαπλοκή.
Δυστυχώς ζούμε στην εποχή της μεταπολιτικής.
Μπορεί όμως αυτό να ανατραπεί, αρκεί ο ίδιος ο λαός που βιώνει την πραγματικότητα, να πάρει την τύχη στα χέρια του.
Να μην αφήσει να περάσει το νομοσχέδιο και να αντισταθεί στην εργασιακή σκλαβιά.
Να διεκδικήσει με την συμμετοχή του και τον αγώνα του να εκπροσωπείται από αυτούς που βιώνουν τα ίδια προβλήματα και θέλουν να προωθήσουν την επίλυσή τους.
Δέσποινα Σπανού είναι πρώην Αντιπρόεδρος της ΑΔΕΔΥ, Στέλεχος της ΛΑΕ – ΑΑ
